luns, 23 de xuño de 2025

SERRA DO XISTRAL. MONTOUTO (ABADÍN)

 A Serra do Xistral abarca diversos concellos. Neste de Abadín hai pouco que fixen unha ruta que se pode ver AQUÍ

Na ruta anterior, o inicio e final da mesma foi en Calvo (parroquia de Labrada) e nesta partín de algo máis adiante, na mesma LU-P - 0104 pero xa noutra parroquia, na de Montouto, moi cerca de Arca.

Características da ruta:

Lonxitude: 10,5 km.

Dificultade: fácil

Ruta circular sen sinalizar. O meu track en WIKILOC

Descripción:

Aparco polo tanto na beira da estrada LU-P 0104, un pouco antes de Arca, para pillar unha pista que se ve en ascenso.

Estas son as vistas que teño á Serra da Carba dende o lugar onde aparquei, a 818 m. de altitude:

Empezo a subir moi suavemente e voltando a vista atrás, vexo a aldea de Arca pola que despois terei que pasar.

Un can que estaba tan tranquilo deitado, en canto me veu empezou a ladrar e correu para onde estaban as vacas. Si, señor!! Un bo garda!!

A subida é moi suave e a estas primeiras horas da mañá lévase moi ben.

Un paso canadiense, tan habituais en zonas onde o gando pasta en liberdade. Esta forma de impedir que pase o gando por aquí orixinaria de Canadá onde é moi común. Permiten o paso de persoas, coches e maquinaria pero nos animais crean desconfianza ao ter un  foxo debaixo.

Paso Canadiense

Chámanme a atención os prados amarelos que vexo ao lonxe e pregúntome que será o que os cubre. Axiña descubro que se trata da Herba de Santiago.


A herba de Santiago é unha planta brava semellante ás margaridas. Medra en lugares húmidos e abertos e na beira dos camiños. É moi tóxica para o gando.

Herba de Santiago

Mire a onde mire, en tódalas direccións, vexo aeroxeradores. No concello de Abadín hai colocados 200 aeroxeradores.

A néboa, que parece que me vai "papar" pero non chegou arriba.

Non me gustou nada ver esto, pero a fotografía demostra que o lobo non andivo moi lonxe estes días.

A Serra do Xistral e as aldeas espalladas polos vales.

Non pode ser máis fermosa esta serra de redondeados lombos.

O círculo sinalado con azul indica o nacemento do río Eume. O seu percorrido de 80 km transcorre pracidamente por terras de Lugo ata que pouco a pouco, pasada a vila das Pontes de García Rodríguez, vaise encaixando nun val profundo coñecido como canón do Eume, en parte asolagado polo encoro do Eume
Nacemento do río Eume

Na foto seguinte vemos as instalacións do Parque Eólico do Fiouco, próximo ao de Montouto que está máis arriba.


A herba de Santiago aparece tamén nos camiños.


Estou xa na parte baixa da serra, camiño de aldeas que aparecen espalladas polos vales.

A 1ª aldea pola que vou pasar é A Laxe. (Parroquia de Santa Mª de Montouto) É un grupiño de 4 ou 5 casas nas que en 2023 vivían tan só 7 veciños. Esta aldea pequeniña está pegada ao río Eume.

Muros de pedra seca neste lugar tan fermoso!
 
Despois de pasar A Laxe, accedo á estrada LU-P 0104 que comunica toda esta zona do Xistral.
A Laxe

Na mesma estrada anterior atopo deseguida outra aldea da parroquia: Vaqueriza con tamén 4/5 casas.
Vaqueriza

Deixo a estrada LU-P 0104 para pillar unha estrada local que me leva moi preto da aldea de A Veiga sen chegar a pasar por ela. Atraveso unha ponte sobre o Eume que vexo de cerca. Aquí, cerca do seu nacemento aínda é un río moi novo, só recibeu de afluentes algún rego  e vese estreito e con pouco caudal.
Ponte sobre o Eume
O Eume aquí semella case un rego.
Río Eume

Unha estrada local lévame ata a aldea A Veiga, xa moi próxima.

A ruta non pasa pola aldea porque uns metros antes torce á dereita. Vexo unhas vacas saíndo de A Veiga onde vivían en 2023 tres persoas. Unha muller vén detrás das vacas, non a chego a ver pero escoita como lles afala.

Este camiño lévame en suave ascenso con vistas marabillosas.

Frente a min, a Serra da Carba, á que penso visitar axiña.

Vou camiño da igrexa parroquial de Montouto á boa sombra de carballos, bidueiras e salgueiros...

Para ver a igrexa de Santa Mª de Montouto, hai que desviarse uns poucos metros da ruta. A verdade é que a min pareceume moi fea, sen interese ningún, sen ningunha ventá nas fachadas laterais...
Igrexa de Santa Mª de Montouto

Esta é a fachada principal da igrexa. Foi inagurada en 1967.

Volvo de novo a cruzar o Eume.
Río Eume

Estas son as vistas dende a antiga igrexa de Santa Mª de Montouto sobre a Serra da Carba

A antiga igrexa está xunto ao cemiterio parroquial no que vemos sepulturas novas e algunha outra moi antiga es estilo gótico. A igrexa está en estado ruinoso e non puiden entrar para vela máis de cerca porque hai uhna cancela que non din aberto.
Cemiterio parroquial e antiga igrexa.

Na foto seguinte, aprézanse mellor as sepulturas góticas e a cancela que non puiden abrir.

Continuo ruta en ascenso por unha estrada local. Atopo unha muller que nin sequera me mira, doulle os bos días de xeito alegre pero ela responde cun seco "ola" e unha mirada nada amigable. A min encántame falar coa xente que me atopo por estes lugares facendo sendeirismo porque eles son os que máis saben das súas zonas, pero tamén podo entender que haxa persoas (as menos) que amosen recelo ou desconfianza dunha persoa descoñecida xa que non están afeitos a ver moita xente por aquí.

Vexo A Laxe por onde antes pasei. O Xistral quédame agora á esquerda.

Na seguinte foto, a aldea de Rego Cavado. En 2023 só vivía aquí unha persoa. A min deume a impresión que xa non vive ninguén...
Rego Cavado

No concello de Abadín, a parroquia máis próxima á Serra do Xistral é a de Montouto que hoxe percorrín. Moitas das aldeas desta parroquia e montes próximos xa forman parte da mesma serra.

Accedo á estrada LU-P 0104 desembocando moi cerca de Arca onde vexo esta cruz que chama a atención porque lle falta a parte de arriba.
A Cruz da Arca

A Arca é a capitalidade da parroquia de Montouto. En 2023 tiña 14 habitantes.

Xa chegando ao final da ruta tomo unha última foto da Serra da Carba á que me leva moito a vida ir. Semella tamén ben fermosa!
Serra da Carba dende A Arca.


martes, 17 de xuño de 2025

CANDAOSO E FRAGA DAS SAIMAS (SANTO ANDRÉ DE BOIMENTE -VIVEIRO)

 En realidade hoxe ía facer outra ruta diferente da que ao final fixemos. Ía ir polo pico máis alto dos Montes de Buio (Viveiro e Xove) que é Pau da Vella (720m de altitude) partindo de Riobó na parroquia de Vilacampa (O Valadouro) pero atopamos o acceso a Riobó cortado. Para chegar alí xa hai que ir por unha estrada de pedra non moi ben acondicionada pero ao chegar á aldea, hai unha cancela con varios candados que impiden o paso ademais de avisar con carteis que se prohibe entrar. Buscando información atopei que a partires de 1967 unha persoa foi comprando os 3 lugares que formaban esta aldea e no 1980 consigueu reunir as distintas propiedades nunha única finca que segue a manterse indivisa e polo visto agora xa é de titularidade privada.

"En el año 1992 la propiedad encargó a la Asociación Forestal de Galicia (AFG) la elaboración de un proyecto de ordenación con el fin de convertir la finca en una explotación forestal, y conseguir unas rentas periódicas suficientes a base de la producción de madera. Desde entonces, el equipo técnico de la AFG presta un servicio de asistencia a la gestión del monte." (https://madera-sostenible.com/madera/cose-visita-monte-rioboo-valadouro-lugo/

Polo tanto houbo que cambiar de plans e non saiu mal. Conseguimos facer unha ruta tamén polos Montes de Buio moi interesante.

Características desta ruta:

Lonxitude: 7,7 km.

Dificultade: fácil

Ruta circular sen sinalizar. O meu track en WIKILOC

Estamos no concello de Viveiro e dentro deste, na parroquia de Santo André de Boimente onde se atopa o Curro de Candaoso. Aquí celébrase tódolos veráns unha Rapa das Bestas considerada Festa de Interese en Galicia. Dende este lugar parte a nosa ruta e tamén finaliza.

O primeiro que vemos son moitísimos cabalos que nos miran expectantes.

Son preciosos e están moi ben coidados, limpos e brillantes. Hai moitas crías noviñas.

Nunca vin tantos cabalos xuntos. Están nun entorno moi fermoso e teñen moita herba para pacer.

Hai xa 41 anos que se empezou a mellorar estes pastos.“Ofrecéronnos participar no programa de mellora de pastos en comunidades de montes e foi cando fixemos a sementeira das pradeiras” dicía en 2022 un gandeiro pertencente á Comunidade de Montes Veciñais.

Houbo que mellorar os prados porque, como é habitual en moitas zonas do Xistral, os solos son de turba e teñen moita acidez que houbo que correxir con caliza e abono. Nestes 41 anos nunca foron renovados os pastos, que se manteñen en bo estado productivo grazas ao gando que esparceu as sementes de trevo e raigrás

A comunidade de Boimente participa, xunto a outras 10 dos concellos de Xove, Ourol, Muras, O Valadouro e Abadín, coas que comparte os montes da Serra do Xistral, no proxecto europeo Live on Common Land que estuda precisamente os beneficios do gando no coidado do territorio.

Nesta zona danse moi ben as coníferas e vemos esta plantación.


A medida que subimos, as vistas son máis extraordinarias.

De súpeto atopamos unhas naves que non sabemos que son ata que lemos que se dedican á extracción de turba. Esta é unha explotación que extrae unhas 7000 toneladas de turba ao ano para vender como sustrato de xardinería.

A área de explotación incrementouse nos últimos anos a pesares de que eso supón a destrucción total e permanente dunha superficie moi significativa de hábitats prioritarios nunha zona que é Espazo Protexido (ZEC) e da Rede Natura 2000.

Dende 1985, esta degradación ambiental ven sendo denunciada por distintas asociacións defensoras do Medio Natural.

Chamáronme a atención estas floriñas brancas a tanta altitude. Son Xuncos lanudos ou xuncos dos pantanos que medran entre as turbeiras e matorrais húmidos na alta montaña.


A Serra do Xistral separa a Terra Chá do mar e está formada por outras pequenas serras e montes como a Serra da Toxiza, a Carba, os Montes de Buio nos que nos atopamos, o dos Cabaleiros.... Este conxunto montañoso esténdese polos concellos das Pontes, Abadín, Alfoz, Mondoñedo, Muras, Ourol, O Valadouro, Vilalaba, Xermade, Xove, Viveiro e Cervo. 

Na Serra do Xistral hai un depósito de turba fósil con 20000 anos de antigüidade. 

 A turba, fai referencia ao combustíble fósil formado polos vexetais mortos acumulados en sitios enchoupados.

As turbeiras teñen unha enorme importancia porque almacenan auga e carbono e son vitais na loita contra o cambio climático.

Turbeiras nos Montes de Buio (Serra do Xistral)

Estamos a case 700m. de altitude e sopra un vento frío a pesares de estar en xuño. Esta serra é inhóspita e o sol vese poucas veces pero é tan fermosa!! 

Ao lonxe, o Cantábrico.

As montañas suaves e redondeadas caracterizan a esta serra que tanto inflúe no clima que temos na Mariña. 


Os cabalos e vacas fan un labor moi importante no coidado desta Serra.


Agora baixamos ao punto de inicio. Poucas árbores poden medrar a estas altitudes onde o vento, a néboa e o frío son case constantes.

Nas partes máis baixas da serra xa aparece o arboredo. Na foto seguinte, vemos a Fraga das Saimas que despois percorreremos.

Vemos o Curro de Candaoso onde se celebra cada verán a Rapa das Bestas.


O lugar onde se celebra a Rapa das Bestas é moi fermoso con árbores moi diversos e uns prados verdes e coidados onde pacen os cabalos.

 Diversidade arborea en Candaoso.

A edificación que se vé parece un bar que poñerán o día da Rapa xa que acude moita xente.
Tamén hai algunha mesa e bancos, unha fonte...

Chegados ao punto de inicio desta curta ruta, decidimos visitar tamén a Fraga das Saimas prolongando así a camiñata algo máis. 
A Fraga das Saimas está pegada ao Curro de Candaoso e ben merece unha visita! Hai un panel indicando este percorrido que empeza por este camiño:

 
Deseguida atopamos este sinal que nos indica pillar á esquerda pero non se ve por onde. Xunto ao letreiro só hai silvas e non se pode avanzar así que decidimos continuar polo camiño ancho e en bo estado.

Seguimos por este camiño que pasa polo medio da fraga.

A Fraga das Saimas está repleta de árbores autóctonos, maioritariamente carballos, aínda que tamén vimos acivros, amieiros, espiños... O camiño vai en baixada e desemboca na estrada LU-161 pola que viñemos e despois poderiase facer a volta circular por outro lado pero facíasenos algo moito chegar ata aló e demos a volta.
Fraga das Saimas

Á volta, pillamos por onde dicía o sinal pero so podemos acceder a un prado que está pegado á fraga. Percorremos un pouco pola beira pero para adentrarse na fraga, moito mellor o camiño polo que fomos antes.

Páxinas web consultadas:

https://madera-sostenible.com/madera/cose-visita-monte-rioboo-valadouro-lugo/

https://www.campogalego.gal/xestion-gando-na-parroquia-de-boimente-250-eguas-e-250-vacas-para-1-000-hectareas-de-monte-comunal/

chrome-extension://efaidnbmnnnibpcajpcglclefindmkaj/https://www.tierra.org/wp-content/uploads/2023/07/informe_mineria_biodiversidad.pdf