SOUTO DE CONSTANTÍN/ARANDEDO (BARALLA)

 O nome desta ruta non se corresponde co que máis abunda no percorrido da mesma, que son os carballos. Vense numerosas carballeiras e outras árbores como acivros, bidueiras, piñeiros, eucaliptos e tamén castiñeiros pero formando un souto só hai o de Constantín e ademais non é grande.

En Baralla fixemos oura ruta que lembro como fermosa, foi a chamada Dubio/río Neira que está homologada. Pódese ver AQUÍ

Características da ruta: 

Lonxitude: 9, 2 km.

Dificultade: fácil

Ruta circular sinalizada bastante ben aínda que nalgún cruce faltan sinais o que pode levar a dúbidas. para evitalas, deixo o meu track en WIKILOC

Descripción:

O inicio desta ruta está na N-VI un pouco despois de pasar Baralla camiño a Becerreá. Na foto vemos o lugar de inicio; aquí hai sitio para deixar o coche.

Comenzo e final da ruta

Na parroquia de Constantín empeza e remata a ruta. O concello de Baralla ten 30 parroquias.

Baralla é un concello que pertence á comarca dos Ancares lucenses.

O 60 % da poboación dedícase ao sector primario, ocupándose en explotacións mixtas con gandería, aproveitamento forestal e agricultura. Destaca a gandería, especialmente de vacas de carne e leite, ademais dos porcos, ovellas e cabras. 

Baralla

A ruta empeza en subida suave por un camiño tradicional.

Dende unha altitude de case 600m. temos vistas a Baralla e á autovía A-6.

Aínda que a inmensa maioría da paisaxe que contemplamos é de árbores autóctonas, tamén poidemos ver eucaliptos.

Carballos, moitos carballos.

Aínda que o nome desta ruta fala dun souto, foron moitas máis as carballeiras que vimos.

A paisaxe cambia agora, ao ganar altitude:

 

Dende a máxima altitude desra ruta (753m.) temos estas vistas.

O outono empeza a facer xa acto de presenza como se pode ver no castiñeiro da dereita.

Agora temos unha baixada con bastante desnivel . O tramo seguinte, ata o final da ruta, coincide coa Vía Kuning a Santiago.

É unha baixada moi curta que desemboca nunhas casas abandonadas. Estamos no que foi unha antiga área de descanso na N-VI (A Raposeira) na parroquia de Penamaior, xa no concello de Becerreá.

Esta antiga área de descaso foi hoxe o meu "comedor", á sombra, frente á casa que vemos.

Agora hai que camiñar uns metros (moi poucos) polo arcén da N-VI. Seguimos no concello de Becerreá.

É unha marabilla ver estes bosuqes autóctonos que empezan a tomar cores outonais.

Un freixo pequeno mirando o verde prado...

Un pouco antes do letreiro que indica que empeza o concello de Baralla, torcemos á esquerda para pillar un camiño.

Un camiño tradicional polos que me presta camiñar.


 Cruzamos o Rego do Convento, un afluente do río Neira.

Estamos no lugar de S. Xoán, concello de Becerreá.

Despois de cruzar a N-VI imos pola outra marxe por un camiño fermoso. Volvemos estar xa no concello de Baralla.

Vemos uns castiñeiros moi antigos a xulgar polo enorme tronco.

Hai moita variedade de árbores, vemos tamén acivros.

O percorrido non pode ser máis fermoso!!

Realmente que pouca xente fai sendeirismo!! Hoxe non atopei a ninguén (e eso que é domingo) facendo esta fermosa ruta.

Semella talmente que estou no medio da fraga dalgún conto.

Un percorrido que vai case todo á sombra.

Ás veces, ábrese a paisaxe e deixa estas imaxes:

Estamos chegando ao Souto de Constantín.

O Souto de Constantín, á dereita.

Xa inmersos no medio do Souto.

Divisamos xa a aldea de Constantín.

Paso ao pé da igrexa de Santa Mª de Constantín.

Atraveso polo medio da aldea de Constantín.

Cruzo o río do Convento de novo.

A antiga escola de Constantín.

E xa a piques de finalizar esta fermosa ruta, vemos unha imaxe rural das aforas da vila de Baralla.

RUTA DO DUBIO- RÍO NEIRA (PR-G 241) BARALLA

Por vez 1ª imos ao concello de Baralla, na provincia de Lugo e comarca dos Ancares lucenses, para realizar unha ruta homologada no 2019 que nos deixou un bo sabor de boca xa que apenas pisa asfalto, transcorre por medio de árbores autóctonas, ás veces co río Neira moi próximo, ten boas vistas dende o Miradoiro de Carracedo, pasa pola aldea de Escobío e empeza e remata nunha das áreas recreativas máis fermosas, completas e coidadas que levo visto.

Características da ruta:

Lonxitude: 10,6 km.

Dificultade: baixa

Ruta circular ben sinalizada e ben acondicionada aínda que algún tramo axiña necesitará unha roza.

O meu track en WIKILOC:

Descripción:

Aparcamos na área recreativa de Baralla, ao pé da N-VI. Aí empeza e remata a ruta. Esta área recreativa pareceunos preciosa, moi ben coidada e completamente equipada con piscina, parque infantil, recintos de xogos (fútbol, baloncesto...) aparellos de xinnasia para xente maior, zona para autocaravanas e unha zona de barbacoa con todo o necesario para pasar un día enteiro sen ter que sair de aí. 

Área Recreativa

Temos que cruzar por derriba da Ponte da Senra sobre o río Neira para atopar o comenzo de ruta:

Ponte da Senra

Aspecto dunha parte da área recreativa con cancha de baloncesto e unha fermosa poza:

Área recreativa

 

Dende o alto da ponte vemos o aparcadoiro onde deixamos os coches e parte do paseo que vai ao pé do río Neira.

Hai que informarse ben antes de empezar a camiñar....

 

Empezamos vendo freixos, carballos...

O verde de prados e hortas e de árbores autóctonas...

Vemos agora a A6 e o Muíño Granxa Arroxo construído no S. XVIII  por unha familia da parroquia de Arroxo que o explotou ata 1985. Albergaba dúas pedras de moer, unha para moer cereais destinados a alimento dos animais e outra que dispoña dun sistema de cribado de onde saía a fariña para consumo humano.

Muíño Granxa Arroxo e autovía

A gandaría é unha actividade  que practican os veciños das parroquias de Baralla.

Ao chegar á aldea de Escobio (lugar pertencente á parroquia de Baralla) temos dúas opcións tal e como indican os sinais; calquera delas nos vai levar ao Alto da Raseliña: se imos pola esquerda, a subida sera máis suave pero máis longa e se imos pola dereita, a subida é máis intensa pero máis curta. A nós aconsellárannos ir pola dereita e así o fixemos.

                                                                 Sinais coas opcións que ofrecen.

Escobio é unha pequena aldea onde viven da gandaría.

Escobio

Seguimos camiñando por un entorno que nos encanta!!

 

Chegamos a un lugar habilitado cun banco de madeira e sinais que nos indican que estamos na Pena do Escobio.

A Pena do Escobio era no pasado un lugar de reunión para a mocidade da zona. Dende esa pena saltaban a unha poza que forma o río duns 8 m. de profundidade.

Pena do Escobio

 

Pasamos por debaixo do viaducto da A6 que salva o río Neira:

Neste mes de maio, a paisaxe de moitos lugares vístese, ademais do verde, tamén de amarelo. É a cor das xestas e aínda que tamén as hai de cor branco abunda moitísimos máis as amarelas.

Personalmente é unha planta que me encanta! Alegra calquera lugar co seu colorido e postas nun xarrón formando un ramo, locen de marabilla!

En Galicia, no pasado, as xestas foron moi usadas como escobas. Eu aínda lembro ao meu pai barrendo con elas na aira.

Tamén se usaban para quentar os fornos para cocer o pan.

Xestas.

Camiñamos agora mesmo ao pé da A6 durante uns 50m.

O verde e o amarelo son as cores que nos acompañan sempre neste percorrido e tamén o azul do ceo, claro!

 

Comenzamos agora á subida ao Alto da Raseliña:

Subida

A subida ten bastante desnivel pero acompañados desta paisaxe, lévase mellor:

A subida é bastante intensa pero é curta.

Nesta zona, os bosques mestúranse cos prados.

No Alto da Raseliña (a unha altitude de 690m.) temos que pillar á esquerda. Quedeime coas ganas de a onde levará o camiño se pillamos á dereita porque tamén é moi fermoso.

Camiños tradicionais bordeados de árbores e prados.

Vacas do país que teñen ben que pacer.

A ruta pasa tamén por sitios altos coma este que nos amosa unha paisaxe aberta.

Dende o Miradoiro de Pena Carramedo, na parroquia de Arroxo, vemos a A6 como furou a montaña.

Estamos rematando a baixada e vemos xa Baralla.

Deseguida (en 3 km dende o Alto da Raseliña) volvemos chegar a Escobio, punto en común da ruta á ida e á volta.

A ruta oficial homologada dende Escobio volve ao punto de inicio polo mesmo percorrido que na ida. Nós seguindo un track que nos marcaba a chegada por outro lado, en lugar de voltar polo mesmo sitio, collemos en Escobio á esquerda e fomos por unha estrada local durante 300 m.

Cando chegamos a esta ponte sobre o río Neira, pillamos á dereita por un paseo que nos pareceu que non había moito que fixeran.

Paseo que nos vai levar á área recreativa polo outro lado do río.

Este paseo polo que imos vai bastante alonxado do río.

Entramos na área recreativa pola zona de aparcadoiro de caravanas e a zona de barbacoas, preciosa, super coidada con sombra abundante. Había bastante xente asando e preparando para comer neste fermoso día solleiro.

Cruzamos esta pontiña de madeira para acceder ao outro lado, onde tíñamos os coches.

Na foto seguinte vemos a piscina que tamén ten un bar que só debe abrir en verán.

Penso que nunca vin unha área recreativa tan completa e ben coidada:

 

Ata hai aparellos para que a xente máis maior faga exercicio.

Fermosos recunchos deste lugar: