Santa Mª de Montouto é unha parroquia do concello de Abadín aos pés da Serra do Xistral contando cos montes máis elevados do concello, con pastos que alimentan gando vacuno e cabalar. Tamén posúe esta parroquia varios parques de enerxía eólica.
Dende o lugar de Carboeiro iniciamos hoxe a nosa ruta.
Características:
Lonxitude:10,2 km.
Dificultade: moderada, non polo percorrido pola Serra que é doado e vai todo por asfalto, se non pola segunda parte da ruta que vai por algún camiño con certa dificultade como xa explicarei.
Ruta circular sen sinalizar. O meu track en WIKILOC
Descripción:
Deixo o coche moi cerca do núcleo de Carboeiro.
O Xistral e os seus redondeados cumes:
Hoxe madruguei e as fotos saen cun contraste típico das primeiras luces.
Paso ao pé da subestación eléctrica do Refachón.
Nesta parte pola Serra, camiño sobre asfalto. Son estradas creadas para dar servizo aos parques eólicos e a súa parte positiva é que grazas a elas poido coñecer esta serra porque facelo campo a través cruzando prados ten o risco de que hai peches ás veces difíciles de abrir e ademais non é convinte pisar as turbeiras que poda haber.
Aí embaixo, vese perfectamente o trazado do río Eume aínda que nesa foto non se ve a auga. Aquí nace precisamente este importante río.
"Xistral es un caso paradigmático de destrucción de ecosistemas naturales por parte de parques eólicos"(Javier ferreiro, investigador do IBADER, Instituto de Biodiversidade Agraria e Desemrolo Rural)
Las turberas de cobertor gallegas han sufrido graves e importantes alteraciones en su superficie como consecuencia de la masiva implantación de parques eólicos instalados entre los años 1999 y 2012, a pesar de que la mayoría de los emplazamientos fueron incorporados a la Red Natura 2000 desde 1999.(https://www.rebeldes.info/)
De frente, os Montes da Lomba.
Paso ao pé doutra subestación, a de A Lomba.
Paso polos Montes da Balsa, deixando xa atrás a Serra do Xistral.
E se imaxinamos os cumes sen aeroxeradores?
O gando pacendo os montes: unha boa protección contra os lumes.
O color dos prados en agosto como consecuencia deste seco verán. Ao lonxe parece que o azul é o mar, pero non. A foto está sacada cara a Vilalba.
Deixo o asfalto pillando un camiño á esquerda.
Atopo un peche limitando unha finca pero é moi doado de pasar.
O camiño anterior enlaza con este que baixa a un rego.
Que fermosas paisaxes deixa esta ruta!
Agora cambiou o camiño, está mellor acondicionado e é máis ancho.
Aves rapazas que sobrevoan por derriba de min.
De frente, os Montes da Lomba.
Paso polos Montes da Balsa, deixando xa atrás a Serra do Xistral.
O Rego das Peles que teño que cruzar. Nesta época non hai problema, leva pouca auga. Noutro momento de chuvias non sei eu como se pasará...
 |
| Rego das Peles. |
Na foto, o camiño polo que acabo de baixar, os secos prados e as árbores e 1º plano delatando que aí hai auga: é o Rego das Peles que acabo de cruzar.
Este é o tramo peor da ruta. Este camiño ten moitos toxos pero eu pasei pola beira con coidado.
Agora teño á vista a parroquia de Montouto e a Serra da Carba.
Conecto coa estrada que deseguida me vai levar ao punto de inicio.
