Fixeime un día nun track de Hiking Asturias, un lugar de referencia en forma de blog e distintas redes sociais para moitos e moitas sendeiristas creado por unha parella de Luanco que sente ao igual ca min, unha gran paixón pola natureza e rutas de todo tipo. O meu blog, o que eu fago, é dende logo moito máis modesto pero o fin é o mesmo: dar a coñecer lugares de Galicia e Asturias así como de outras viaxes que fago para compartir con outras persoas que estean interesadas no mesmo.
Fixeime nun track deles e, aínda que era de montaña, pareceume moi asequible e hoxe fíxen ese percorrido, aínda que ao revés do proposto por eles.
Característica da ruta:
Lonxitude: 9km.
Dificultade: fácil
Ruta circular sen sinalizar. É necesario seguir un track. O meu en WIKILOC
Descripción:
O punto de inicio e fin desta ruta vai ser o chamado Campo da Bobia no concello de Vilanova de Oscos.
 |
| Campo da Bobia |
Vou pola estrada que vai a Illano e a Pastur. Apenas hai vehículos. Só algunha furgoneta de traballadores das empresas eólicas.
 |
| Estrada |
A máis altitude, mellor está o día, máis despexado. A néboa queda hoxe no val.
A inmensa maioría de árbores que hai á beira da estrada, son piñeiros.
Mentras vou pola estrada, á dereita sempre vou vendo esas nubes baixas no medio de manchas de arboreda autóctona e outonal.
A paisaxe que vai quedando atrás, o Campo da Bobia dende onde partín e Peña de la Nieve.
Na parte da dereita medran os piñeiros, na esquerda, a máis altitude xa, todo é monte raso.
Non me canso de fotografar a marabilla desta paisaxe:
O percorrido por estrada remata na Subestación La Vaga situada na campa do mesmo nome e que pertence ao concello de S. Martín de Oscos.
Esta subestación forma parte do proxecto do Parque Eólico da Bobia-San Isidro e a súa función principal é transformar a alta tensión nun voltaxe máis baixo para a súa distribución.
 |
| Subestación La Vaga |
Ao pé da subestación xiro á esquerda para subir por unha pista do Parque Eólico. Á esquerda, a estrada pola que vin.
Na foto seguinte, aló embaixo queda a subestación e, ao redor dela, a Serra do Pato e o PicoLa Degolada e Pico La Vaga.
O mar de nubes segue... Agora quédame á esquerda.
Ao fondo, xa moi cerca, Pico Candamoxo.
Vistas cara a dereita, segundo a dirección que levo, dende Pico Candamoxo. Son outras montañas asturianas bastantes máis elevadas algunhas. Estou a 1145m. de altitude.
Outras vistas dende Pico Candamoxo:
Mirando cara atrás, temos estoutra imaxe singular:O camiño que queda por andar e, ao fondo, Peñaguillén e Pico Filso.
Vistas agora dende Penaguillén (1159m de altitude)
Unha antiga caseta forestal. Parece que se vai achegando a néboa...
Esta ruta ten vistas espectaculares!!
Voltando a vista atrás, o Pico Candamoxo, aló ao fondo.
As únicas árbores que vexo por esta zona tan alta son "piñeiros de montaña", unha especie adaptada a altitudes por derriba dos 900m. en Galicia e tamén adaptado ao frío.
De súpeto empeza a subir a néboa e aínda me falta por acadar o Pico Filso que xa empeza a non verse. Como teño medo a que se peche de néboa, como á présa un pouco dun bocadillo e sigo a camiñar.
Esta pista entre piñeiros, vaime levar ao Filso. |
| Pico Filso, ao lonxe |
Despois dunha subida empinada pero moi curta, acado o Pico Filso que é máis alto de Castropol (1183m) e tamén o punto máis elevado desta ruta. Eso si, a néboa impídeme ver nada.
Hai un punto xeodésico, 3 cruces e 4 buzóns.
Tamén hai unha enorme antena e unha caseta.
Para baixar quero atopar un camiño, carreiro...pero non hai. Teño que baixar uns metros campo a través e fágoo sen problema, coa néboa amenazando pero non importa, sei onde está a estrada (vese un pouco) e o coche está alí.
Tan de súpeto como veu, a néboa só durou uns minutos, foi desaparecendo deixando ver a costa: Ribadeo e a súa ría desembocando no Cantábrico.
Ao irse a néboa vexo un camiño bastante ben definido para baixar e que ten un tremendo desnivel. Menos mal que decidín baixalo e lugar de subilo!!
A ruta chegou ao final. Estou de volta no Campo da Bobia e frente a min teño o Pico Pozo da Neve pero a ese subirei noutra ocasión...
