Amosando publicacións coa etiqueta Monfero. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Monfero. Amosar todas as publicacións

mércores, 10 de setembro de 2025

CAMIÑO DOS CERQUEIROS POLA SENDA DOS CORZOS. FRAGAS DO EUME (MONFERO)

 No 2023 fixemos esta mesma ruta que se pode ver no ENLACE pero dun xeito diferente. Tiña ganas de repetila  como a fixemos hoxe porque nos resultou moito máis doada.

O nome de CERQUEIROS desta ruta fai referencia ás persoas que facían o labor de cerqueirar, é dicir rodear, poñer cercas en prados e/ou montes. 

A ruta que fixemos é unha variante do Camiño dos Cerqueiros atallando pola Senda dos corzos (supoñemos que o nome ten un claro significado de que animais andaban ou andan por alí) Este atallo permite acurtar a ruta orixinal e, sobre todo, vai por un espazo moito máis fermoso e interesante como veremos.

Características da ruta:

Lonxitude: 8,2 km.

Dificultade: moderada (pola senda dos corzos que é un carreiro con chan dificultoso e esvaradío, sobre todo en época de chuvia) O resto da ruta vai por camiños e pistas anchos e de cómodo camiñar.

Ruta circular bastante ben sinalizada. De tódolos xeitos, eu sempre sigo un track e aquí deixo o meu en WIKILOC

Descripción:

O Parque Natural das Fragas do Eume ten varios accesos e un deles é a estrada CP-5002. Dende o mosteiro de Monfero (como referencia), seguir en dirección a Pila da Leña pola CP-5002. Son uns 7 minutos en coche ata o panel que indica o acceso á ruta. Primeiro atoparemos o panel da ruta dos Cumios de Sanguiñedo e a uns 100 metros o da ruta dos Cerqueiros.

Empezamos a camiñar pola mesma estrada pola que chegamos (CP-5002) nunha mañá moi fea con néboa e chuvia miúda.

O asfalto dura menos de 700m. Aquí tamén se pode empezar a ruta. Deixamos a estrada para pillar un ancho camiño á esquerda.

Na foto seguinte unha foto onde se ve o traxecto que pensamos percorrer. Temos dúas opcións para facer esta ruta: ir todo polas liñas brancas ata case o encoro ou ben atallar pola liña de cor azul que é a Senda dos Corzos. Foi esto último o que nós fixemos esta vez.

Estamos na parte alta das Fragas onde abundan os piñeiros e monte raso.

Esta ruta é unha das do Parque Natural considerado como "pequeno percorrido"

Segundo imos baixando, a paisaxe vai cambiando e aparecen frondosas como castiñeiros, carballos, bidueiras...


























Aínda non parou de chuviñar pero parece que quere despexar. Sería "unha boa faena" que non vísemos nada dende o miradoiro ao que estamos chegando.

Pasamos pola aldea abandonada de Os Esterqueiros.
 
Este camiño entre toxos, vai levarnos ao Miradoiro da Carbueira.

Dende o miradoiro temos fermosas vistas aos canóns do río Eume. Por fin o día despexou de todo!!
                                                    Vistas dende o Miradoiro da Carbueira

De momento, o miradoiro só é accesible a pé e oxalá siga así sempre!


O miradoiro está ao pé dun abrupto acantilado e protexido  por unha varanda semicircular de madeira.

Damos a volta sobre os nosos pasos e volvemos pasar polos Esterqueiros. Que valente foi a xente no pasado por colonizar este lugar tan illado e solitario.

En lugar de continuar de frente, polo ancho e cómodo camiño dos Cerqueiros, xiramos á esquerda para ir pola Senda dos Corzos.

Imos adentrarnos nunha fraga máxica por un carreiro que era o que unía as aldeas de Teixeiro e Os Esquerdeiros.

Atravesamos un bidueiral:
 
Este lugar non pode ser máis fermoso. Agora estamos nunha fraga na que tamén abundan os acivros.

Aquí reina o silenzo, só roto polo correr da auga dalgún rego e o piar dos paxaros.


Hai que levar moito coidado co chan, sobre todo en época de chuvias.

O musgo e os liques nas pólas das árbores dan idea da humidade e do aire limpo que aquí se respira (os liques non medran onde hai contaminación, é raro atopalos nas árbores das cidades)

Hai que estar acostumado a pisar lugares así facendo sendeirismo para poder realizar esta ruta.

É espectacular esta fraga autóctona, tan frondosa que deixa pasar pouca luz.

Atopamos unha dobre cancela para que non escape o gando, aínda que hoxe non vimos ningún animal.

Nesta época, nas rutas que facemos, hai zonas nas que vemos pereiras bravas de froito  pequeno, oscuro e amargo aínda que comestible. En Galicia tamén se lles chama peros. A árbore ten polas espiñentas e aínda que prefiren lugares húmidos á beira de ríos e regatos para vivir, tamén se poden dar en lugares altos como é neste caso.
Unha pereira brava

Ábrese a paisaxe, que vai mudando a medida que imos saindo da Senda dos Corzos.

Nesta época de finais do verán florece o azafrán de montaña tamén chamado "quitamerendas" ou "espantapastores" porque estas flores aparecen de xeito tardío e presaxian os días curtos e a chegada próxima do outono o que fai que o gando e as persoas vaian abandonanado as zonas máis altas e frías do monte. Esta flor non ten nada que ver co azafrán que comemos, aínda que se asemellan pero este é tóxico.
Azafrán de montaña

Cruzamos regos por ponte de madeira nunha zona na que predominan os piñeiros.

E desembocamos no Camiño dos Cerqueiros.


Por unha pista ancha e cómoda voltamos ao punto de inicio que xa está moi cerca.


Páxina web consultada:
https://gl.wikipedia.org/wiki/Pereira_brava

domingo, 5 de marzo de 2023

CAMIÑO DOS CERQUEIROS. (FRAGAS DO EUME-MONFERO)

 Monfero é un concello da prov. de A Coruña que aínda non ten 2000 habitantes. Pertence á Comarca do Eume e está situado dentro do Parque Natural das Fragas do Eume.

Hoxe fomos realizar unha ruta que no seu percorrido forma parte totalmente deste concello. Trátase do Camiño dos Cerqueiros e para mín NON foi das máis fermosas dentro das Fragas do Eume.

Características da ruta:

Lonxitude: 9,7 km.

Dificultade: moderada sobre todo se se fai en épocas calurosas xa que en boa parte do percorrido non hai sombra e ten algún desnivel importante.

Ruta circular perfectamente sinalizada.

O meu track en WIKILOC aínda que eu NON recomendo facela como a fixemos nós xa que fomos primeiro polo Camiño dos Corzos e despois voltamos por pista con forte desnivel con sol e sen sombra. Eu recomendo seguir primeiro pola pista e iremos en baixada e depois do Miradoiro da Carbueira coller polo Camiño dos Corzos que tamén ten un tramo con moito desnivel pero é moi curto.

Descripción:

A ruta empeza AQUÍ

Empezamos a camiñar pola pista onde está o cartel indicador da ruta:

Inicio da ruta

Imos por esta ancha pista entre piñeiros:

Atravesamos un paso canadiense (Consiste nunha parrilla de barras ou rexas metálicas paralelas que se instala en posición horizontal e a nivel de rasante.  Baixo a parrilla hai un pequeño foso duns 30 cm de profundidade. Os animais evitan cruzar sobre o paso canadiense en primeiro lugar porque lles provoca desconfianza e en segundo porque lles resulta dificultoso facelo. Sen embargo para os vehículos e persoas  non representa especial dificultade, de modo que permite un tránsito selectivo.

De este modo evítase que escape o gando das fincas nas que se cría en réxime extensivo.)

Paso canadiense

Deseguida, baixando, xa vemos o río Eume.

Atopamos unha bifurcación para ir polo Camiño dos Corzos á dereita e alo imos. Tal vez fora mellor seguir pola pista e voltar por ese Camiño.


O Camiño dos Corzos empeza por un estreito carreiro con matorral baixo de brezos e toxos:

Este era o antigo camiño que unía as aldeas de Teixeiro e Os Esterqueiros.

Pasamos por zonas despexadas que nos deixan ver partes do encoro do Eume.

Atopamos unhas portas para que pasen as persoas e non os animais. 

Nesta ruta impera a soidade, non pasamos por ningunha aldea e a xente que atopamos de ruta non ía por aquí.

Vemos carballos, acivros, bidueiras...

Vimos tamén vacas ceibas polo monte pacendo. Esta parecía mirarnos con desconfianza....

Antíquisimos peches con grandes laxas de pedra.

De súpeto chegamos a un ancho camiño rodeado de carballos e bidueiras:

 

Desembocamos na pista da Ruta dos Cerqueiros.


Pasamos por diante de dúas casas abandonadas no lugar de Os Esterqueiros.

Os Esterqueiros

O Miradoiro da Carbueira é un espléndido balcón sobre o encoro do río Eume e aldeas próximas.
                                                               Miradoiro da Carbueira

Miradoiro da Carbueira

Dende o miradoiro, voltamos sobre os nosos pasos e agora seguimos pola ancha pista.

 A subida pola pista fáisenos eterna: ten bastante desnivel e non hai unha sola sombra que nos protexa do sol que pega con forza, a pesares de estar a primeiros de marzo.
Este tramo fora mellor baixalo.

Subida que nos fixo sudar.
 
Comemos diante da Casa do Concello de Monfero, na Taberna Rebordelo. A comida esta ba bastante ben aínda que uns chipiróns que pedimos tiñan demasiado sal. Tampouco nos resultou nada barato.
Casa do Concello. Enfrente, Taberna Rebordelo.

Non podíamos estar en Monfero e non ir visitar o seu famoso Mosteiro que eu personalmente non coñecía.

Está situado na parroquia de S. Fiz e foi fundado no S. XI. Tivo os seus momentos de gran esplendor nos Séculos XIII, XIV e XV. Dende principios do S. XVI o mosteiro empeza a decaer ao igual que  case tódolos mosteiros galegos, debido á presión dos novos señores feudais que acaparaban todo o poder e a riqueza das comarcas. A desamortización de Mendizábal acabou por rematar o pouco poder con  que xa contaba o mosteiro. No ano 1835 abandonouse definitivamente.


No ano 1941 foi declarado Monumento Histórico Artístico.

No ano 2003 o mosteiro foi cedido polo arzobispado á Xunta de Galicia por cincuenta anos prorrogables. Houbo un intento de convertir o edificio nun hotel pero de momento o proxecto está parado e as silvas, as hedras...están "comendo" este importante lugar.

O mosteiro está agora mesmo nun estado de abandono.

Diante do mosteiro hai unha portada dende a que se vislumbra o que se esconde detrás: Unha magnífica igrexa barroca e os restos do que no seu día foi un importantísimo mosteiro de oríxes románicos. Vale a pena dar unha volta arredor do mosteiro e ver as balconadas e muros dunha época esplendorosa.
                                                                           Cruceiro e portada

Din unha volta todo ao redor do mosteiro e puiden aprezar a sua grandiosidade e imaxinar a importancia que tivo na pasado.



Na igrexa do mosteiro de Monfero destacan as catro enormes columnas e as dúas pilastras con chapiteis corintios. Aunque só existe unha torre, pénsase que no proxecto orixinal contaba con dúas. A igrexa é de planta de cruz latina dunha sola nave de 65 m de largo e 12,5 de ancho. Está cuberta con bóveda de cañón de medio punto.Nun dos brazos atópase un fermoso retablo barroco de pedra do S.XVII no que se representa a Virxe de Cela.
Igrexa de Santa Mª de Monfero

No lugar desta igrexa houbo outra que se derribou no S. XVII . A actual é de estilo barroco.

Os mosteiros sempre ocupan lugares de gran beleza, en lugares tranquilos cheos de natureza que inspiran paz e sosego.
 
Unha fonte cun abundante manacial debía surtir de auga ao mosteiro.

Entorno do mosteiro. Os prados que rodean o edificio son varios e grandes.

Páxina web consultada:

https://www.galiciamaxica.eu/galicia/a-coruna/monfero-1/