Amosando publicacións coa etiqueta Fervenzas. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Fervenzas. Amosar todas as publicacións

venres, 12 de decembro de 2025

FERVENZA DA MEXADOIRA (MEIRA)

 Esta é a 2ª ruta que fago no concello de Meira. Na anterior coñecín a fondo esta vila e o entorno do Miño neste concello e no de Pastoriza.

A ruta de hoxe transcorre toda ela no concello de Meira, concretamente na parroquia de Seixosmil. Este concello ten tan só 2 parroquias: Meira e Seixosmil.

Meira é un concello da provincia de Lugo, pertencente á comarca de Meira. Segundo o padrón municipal, en 2018 tiña 1.711 habitantes 

Características desta ruta:

Lonxitude: 10,7 km.

Dificultade: moderada, polo acceso á cascada.

Ruta circular que coincide cun tramo da Ruta Miño- Eo sinalizada nesa parte. O track que eu elaborei e seguín foi este: WIKILOC

Descripción:

Esta ruta está dentro da parroquia de Seixosmil na súa totalidade. O inicio e fin da mesma ten lugar en A Louseira, unha pequena aldea desa parroquia.

A Louseira
Lin algún comentario dalgunha persoa que fixo esta ruta que nesta aldea había moitos cans. Aínda que na foto non sae ningún, corroboro que efectivamente vimos uns 6 cans. Todos eles son inofensivos, aínda que algún moi ladrador.
A Louseira
Despois de atravesar a aldea, pillamos un camiño en baixada. De frente, aldeas polas que despois pasaremos.


Montes de eucaliptos e a beleza das autóctonas no outono...

Un fermoso camiño nos leva á fervenza.


Estamos compartindo o itinerario da Ruta Miño-Eo que ten inicio no Pedregal de Irimia e oficialmente é lineal ata atopar o río Eo; así sería sobre 18 km. Se se fai circular aumentarían os km. a máis de 20.
Eu deixo o Pedregal de Irimia para noutra ocasión realizar outra ruta, que teño xa planificada.

 Cruzamos o Rego do Carballal:

Hai sinais negros con frechas verdes que indican o camiño á cascada.

Chegamos ao Rego de Murias e temos que saltalo. É estreito e sáltase ben. Supoño que no verán apenas levará auga.

Seguimos o cauce do rego. Hai que extremar as precaucións e en época de chuvias moito máis. O chan é moi irregular e esvaradío. Axuda moito a corda que hai para agarrarse.




Despois de contemplar e sacar fotos e vídeos na cascada, seguimos a ruta, agora por un camiño de montre entre eucaliptos. Continuamos na Ruta Miño-Eo, só que ao revés, xa que está sinalizada no sentido contrario ao que imos nós.

Imos en constante e empinada subida durante 2,5 km. Para min, esta é a parte máis fea e dura da ruta. É un camiño de monte entre eucaliptos e as subidas non me gustan.
De cando en vez, nalgún claro, podemos ver imaxes como a seguinte que amosa ao lonxe A Pedreira, aldea de onde partimos.

Desembocamos na aldea de O Espido entre verdes prados.

O Espido, da parroquia de Seixosmil, está a unha altitude de 707m. e ten unhas excelentes vistas, claro.

Deixamos deseguida a estrada para meternos por un camiño tradicional que nesta época de chuvias estaba bastante enlamado.

Vistas saíndo de O Espido.

Fermosa paisaxe rural, solitaria e gandeira.

A esquerda, aló no alto, queda O Espido.

Estamos a máis de 600 m. de altitude e as vistas son fermosas!

Neste camiño atopamos un pastor eléctrico pero son moi fáciles de sacar e volver poñer.
 
E así chegamos a outra aldea da parroquia de Seixosmil: Murias, que ten moi poucos habitantes.

Na foto seguinte, vemos á esquerda a aldea de O Espido pola que xa pasamos e Murias, onde estamos.

Murias tamén ten unhas vistas incribles (atápase a 700m de altitude) Nesta foto, aló abaixo, a aldea de A Pedreira a onde temos que chegar para rematar a ruta.

A partires de Murias, a ruta vai por unha estrada local na que non atopamos a ninguén. O percorrido polo asfalto, vai durar 3 km.

Desembocamos noutra estrada, a LU-P 3005 .

Estamos en Sebe de Abades, outra aldea de Seixosmil con moi poucos habitantes.

Ao lonxe, outra aldea: A Granda.


Na bifurcación que vemos a continuación tomamos a estrada da dereita. Tamén podemos seguir de frente  a estrada pola que vimos pero é moito máis fermosa a da dereita (penso que debía ser por onde ía a estrada antiga)
Este lugar chámase en concreto, O Estreito e vemos uns carteis uns metros máis adiante da foto que anuncian a ruta ata a fervenza da Mexadoira partindo dende este punto.

Pensamos que por aquí debía ir a antiga estrada.

Temos fermosas e verdes vistas.

Xa estamos de novo en A Louseira. Esta aldea está 570 m. de altitude.
A Louseira




domingo, 26 de xaneiro de 2025

FERVENZA DO XESTOSA (OUROL)

 Eu xa coñecía esta fermosa fervenza pero indo en coche; nunca fixera unha ruta por esa zona. Busquei e rebusquei a maneira de facer un itinerario que me permitise ir á cascada pero facendo unha ruta circular e planifiquei no WIKILOC unha ruta curta pero moi prestosa!

Características da ruta:

Lonxitude: 5km.

Dificultade: fácil

Ruta circular sen sinalizar. Deixo o meu track en WIKILOC

Descripción:

Para facer esta ruta circular, empezamos e finalizamos na antiga aldea do Viso. Na estrada que remata aí, hai xa case chegando á restaurada aldea, lugar para deixar o coche á beira da estrada.

Beira da estrada que vai ao Viso, onde aparcamos.

Voltamos por onde acabamos de subir co coche ata chegar á estrada LU-540 e torcemos á esquerda.

Xa vemos o letreiro que nos indica a fervenza.

A baixada á fervenza é polo medio dun piñeiral. Estamos case na parroquia de Muras.

Piñeiral de baixada á cascada

O río Xestosa, tamén coñecido como Xanceda, baña as serras da Coriscada e da Gañidoira e desemboca no Landro na parroquia de Xerdiz (Ourol)

Fervenza do Xestosa
 
O Xestosa  forma esta fermosa fervenza que nada ten que envexar a outras máis afamadas de Galicia. Hoxe, que estamos en inverno, trae moita auga.



Voltamos por onde baixamos á fervenza e, antes de chegar á estrada, pillamos este camiño á dereita:
 
Deseguida nos atopamos este tramo (é o peor ) pero son só uns metros. Está sen rozar e hai que ir apartando nas silvas.

Despois xa mellora pero OLLO!! Non é para xente que non estea acostumada a camiñar por sitios así. Sempre digo: para ir de sendeirismo hai que levar pantalón largo e bo calzado.

Este camiño polo que imos, vai paralelo e ás veces pegado a unha estrada local.

Despois deste percorrido de aprox. 1 km. desembocamos nunha estrada local. Pillamos á esquerda.

Baixamos por ao pé da Estación Potibilazadora de Auga por unhas escaleiras.

E deseguida saimos a outra estrada local.
 
Vemos a aldea de As Ucheiras que parece abandonada. O concello de Ourol é un dos que máis aldeas abandonadas ten na provincia de Lugo.
As Ucheiras
Poderiamos xa cruzar aquí a N-540, pero é perigoso xa que pasa por ela moito tráfico. Así que seguindo, a uns poucos metros, hai unha ponte para pasar por debaixo dela e foi o que fixemos. 

Deixamos a LU-117 pola que fomos uns metros, para pillar un camiño en subida.

Camiño á esquerda polo que fomos.

A medida que imos ascendendo (sempre moi suavemente, xa que a ruta ten pouco desnivel) as vistas son extraodinarias:

Na foto seguinte vemos o Centro Social "Xan Branco", antiga escola que foi rehabilitada.

Estamos en zona na que pasta o gando e polo tanto atopamos peches que, despois de abrir para poder pasar, hai que deixar sempre pechados de novo.


Seguimos ascendendo moi suavemente por estes paraxes que dan unha total sensación de paz.

O camiño é de moi bo andar para compensarnos do anterior.

Vemos unha especie de granxa ou cobertizo para os animais, aínda que de momento non vimos ningún. Deseguida e antes de chegar a ese lugar, torceremos á esquerda.

A foto seguinte amosa o punto máis alto da ruta. A partires de aí xa sempre baixaremos, tamén de xeito moi suave.

Á nosa esquerda vemos o camiño polo que antes pasamos:


Longos e verdes prados.

O único gando que vimos son as vacas aló no alto, porque oímos as chocas.

 Xa estamos a piques de chegar e vemos ao lonxe a ecoaldea do Viso. Alí temos o coche.


Outro peche máis que hai que abrir e pechar.



O Viso é o primeiro complexo  vegano de turismo rural de Galicia. Comprou esta aldea unha muller francesa que rehabilitou nada menos que 7 vivendas. O Viso levaba abandonado dende había máis de 30 anos.
En 2017 , Pascale Hugette atopou este lugar xa sometido pola maleza e restaurou por completo. Unha vivenda é a dela e despois hai 11 apartamentos, 5 habitacións e varias áreas comúns.
A Aldea foi restaurada seguindo a arquitectura tradicional galega e usando materiais naturais como pedra, madeira e lousa. Hai un restaurante especializado en comida vegana.
Aldea vegana de O Viso

Páxinas web empregadas:
https://amarinalucense.gal/es/cascada-do-xestosa
https://venagalicia.gal/noticia/2022/02/06/vida-viso-ecovillage-primera-aldea-vegana-turismo-rural-galicia/0003_202202X6C3992.htm