Amosando publicacións coa etiqueta Cospeito. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Cospeito. Amosar todas as publicacións

venres, 13 de xuño de 2025

ÁRBORES SENLLEIRAS. MUIMENTA (COSPEITO)

 Sempre pensei que Muimenta era concello; hoxe aprendín que non, que é unha parroquia do Municipio de Cospeito. Tiña de referencia o nome de Muimenta pola famosa discoteca Hermo que segue aínda existindo dende 1975, pero nin fun nunca este lugar nin coñecía Muimenta. Hoxe descubrín algo desta parroquia que me sorprendeu e me gustou moito nunha ruta curta e moi, moi fácil como non podía ser doutro xeito estando na Terra Cha.

Características da ruta:

Lonxitude: 7,5 km.

Dificultade: fácil

Ruta circular sen sinalizar que eu planifiquei. O track en WIKILOC

Descripción:

Aparquei na Praza Maior (si, si...ten Praza Maior e todo!) .

Praza Maior de Muimenta

Nesta Praza hai un monumento á unha muller facendo filloas xa que tódolos 1 de maio se celebra  neste lugar a Festa da Filloa, declarada de Interese Turístico de Galicia.

Monumento á Festa da Filloa

Abandono a Praza Maior camiñando uns metros (moi poucos) pola estrada LU-120 pola que cheguei.

Chama a atención a nova igrexa tan moderna e diferente ás que estamos acostumados a ver.

Igrexa nova de Muimenta

No chamado "Campo da Igrexa" atopamos marabillas: a antiga escola, a antiga igrexa, 5 árbores Senlleiras...

A escola foi rehabilitada no ano 2012 coa axuda dos veciños. Fora construida no 1904 e funcionou ata 1965. Actualmente é un Museo Pedagóxico onde se recolle os materiais (mesas, láminas, mapas, cadernos...) de tempos pasados que non debemos esquecer.

Antiga escola de Muimenta, hoxe Museo Etnográfico

Na fachada principal da escola hai varios poemas escritos por poetas locais. O que podemos ler a continuación foi escrito por Anxo Lamas, artista chairego finado en 2018 e cuxa traxectoría artistica estivo viculada á pintura e á escultura pero tamén se adentrou no mundo da poesía; este poema fermoso é un exemplo.

Tamén se poden ler poemas de otros poetas chairegos como: Xosé Otero Canto, Aquilino Iglesia e Darío Xoán Cabana.

Poema de Anxo Lamas.

O Campo da Igrexa agora co cruceiro e a igrexa vella. A escola, que non aparece na foto, queda á nosa esquerda.

A vella igrexa é de estilo románico tardío e foi tamén restaurada polos veciños despois de levar moitos anos sen culto e en estado ruinoso. Nunha parte da igrexa está o Museo das Zocas.

Cruceiro e igrexa vella restaurada

Neste lugar hai tamén  4 carballos e 1 freixo que pertencen ao Catálogo de Árbores Senlleiras da Xunta de Galicia creado no 2007 para garantir a conservación de árbores que polas súas características (tamaño, antigüidade, beleza, significación histórica...etc) son consideradas xoias botánicas e teñen valor científico, cultural, didáctico, paisaxístico ou ornamental.

Estas 5 árbores de Muimenta entraron neste catálogo no 2015 por iniciativa da Asociación Cultural, Veciñal e Deportiva dos Xogos Tradicionais de Muimenta (XOTRAMU)

2 carballos senlleiros

Non se apreza na foto o fermosísimo e antigo que é este freixo.
Un freixo senlleiro

Outra imaxe da nova e moderna nova igrexa de Muimenta.
Igrexa nova de Muimenta

Abandonamos o lugar anterior e deseguida pillamos un fermoso camiño.

Camiños acondicionados perfectamente porque deben de pasar tractores.

Vou todo o tempo á sombra de carballos.

A man esquerda quédame a Lagoa de Regueiriña así chamada porque se atopa no lugar da parroquia así chamado.
Lagoa de Regueiriña

Dende o camiño non se ve a lagoa. Hai dous ou tres lugares dende onde se pode acceder a ela. Son pequenos carreiros que se ven dende o camiño.
Lagoa de Regueiriña

No medio das masas arbóreas, de cando en vez, aparece algún prado.


Vaia ruta guapa planifiquei! Canta natureza! E que ben se camiña!

Atraveso unha estrada local e o camiño fermoso segue...

Chego a outro lugar da parroquia pasando por diante da casa que se ve na foto.

Só uns metros (moi poucos) por asfalto e ao deixar a casa, xa volta o camiño rural.

Hoxe en día, a parroquia de Muimenta está formada por dous sectores diferenciados: por un lado a parte urbana de onde parte e onde remata esta ruta con bares, algún restaurante, sevizos banqueiros, farmacia, dúas Estacións de Servizo e un Parque Empresarial. Despois está a parte rural, por onde trancorre a outra parte desta ruta e onde vemos os camiños de toda a vida, prados e algunha vaca.



Non deixa de sorprersderme tanta masa de ábores autóctona! Estou acostumada a ver tódolos días eucaliptos e só eucaliptos! A un lado bidueiras, ao outro, carballos.

 Atopei varios regos  nesta zona tan húmida.


 Pasei por varios lugares habitados da parroquia

Fermoso prado e fermoso animal que me observa!

Aqui teño dúas opcións. Escollo a da esquerda que non ten asfalto.

Vexo unha casa fermosamente resaturada. A verdade é que nesta parroquia non vin lugares abandonados.


Paisaxe aberta e fermosa ao pé da casa anterior.


Hai aínda moita xente que non distingue unha bidueira dun amieiro. Na foto aparecen os dous exemplares e son moi fáciles de distinguir polas follas(as da bidueira son pequeniñas e en forma de corazón) e polo tronco (o do amieiro é máis ocuro, o da bidueira é branco)

Tódolos camiños desta ruta son así de fermosos.

Despis das casas que se ven na foto de abaixo, imos entrar nun tramo de estrada que nos vai levar deseguida ao punto de inicio.

Páxinas web consultadas:

https://destinogalicia.net/museo-pedagoxico-vella-escola-de-muimenta/

https://www.lavozdegalicia.es/noticia/lugo/2018/02/03/span-langglfalece-artista-chairego-anxo-lamasspan/00031517659513394959859.htm

https://galiciapuebloapueblo.blogspot.com/

https://medioambiente.xunta.gal/portada

https://muimenta.com/historia.htm











domingo, 2 de outubro de 2022

LAGOA DE COSPEITO + PARTE DA RUTA DAS FONTES

 Cospeito é un concello da Terra Cha na provincia de Lugo. A capital é Feira do Monte que pertence á parroquia de Sistallo.

Na Feira do Monte atopamos a Lagoa de Cospeito que é un dos humedais máis importantes de Galicia, pertencente á Rede Natura 2000. É un espazo natural protexido que serve de refuxio a numerosas aves e anfibios. Na Lagoa existen tamén unha grande variedade de  árbores e plantas. A Lagoa está alimentada polo río Guisande, afluente do Miño.

Orixinariamente, este espazo natural estaba formado por dúas lagoas que ocupaban unha maior extensión, pero na década dos 60 houbo un proxecto de desecación para dedicar á terras á agricultura. Nos anos oitenta iniciouse a recuperación da lagoa sendo hoxe unha zona dunha grande diversidade ecolóxica.

Hai un sendeiro ancho, moi cómodo e fácil de camiñar que rodea a Lagoa. Este sendeiro está rodeado de árbores, sobre todo carballos, polo que sempre iremos á sombra. Tamén temos ao longo do perdorrido varios observatorios de aves e da lagoa.

Como a ruta é curta e moi doada, quixen ampliala realizando a "Ruta das Fontes" publicitada tamén no Centro de Interpretación pero esta, aínda que bastante ben sinalizada, deixa moito que desexar en canto ao seu mantemento. Xa irei comentando...

Características da ruta:

Lonxitude: 9,4 km.

Dificultade: ningunha

Ruta circular ben sinalizada.

A ruta en WIKILOC

Descripción:

A ruta empeza no Centro de Interpretación da Lagoa. Exactamente, AQUÍ

Primeiro subimos a un mirador que hai neste lugar:


Dende aquí, xa temos a primeira visión da lagoa:


Empezamos a camiñar seguindo as indicacións:

O camiño non pode ser máis fermoso:


Chegamos ao 1º observatorio ornitolóxico:


Dende este observatorio podemos contemplar a Lagoa xa máis preto:

E a densa vexetación que a rodea:

O sendeiro é un ancho camiño rodeado de frondosas árbores que agora na primavera dá gusto ver:

Agora cruzaremos o río por unha pasarela de madeira:


Rematamos a pasarela de madeira. Bidueiras, espiños e sobre todo carballos van dar sombra todo o tempo do percorrido.


A auga está por todas partes nesta foto feita na primavera.



Imos oíndo o canto de moi distintas aves ao longo do percorrido:

A foto seguinte, debaixo, é de setembro de 2022, ano no que houbo moita seca. Vemos a enorme diferenza coas fotos anteriores:
A lagoa nun ano de moita seca
Outro observatorio:

Os carballos coas súas landras:
 
Tamén vin moitas rosas silvestres ou silvas macho co seu froito vermello tan fermoso. (Hai sitios de Galicia onde lle chaman "caramuxo". En castelán é escaramujo)
Froito vermello da rosa silvestre.
 
Nos lugares onde se pode entrar á lagoa colocaron unhas rochas grandes para impredir o paso de vehículos.

O camiño ás veces estreitase e convertese nun adorable sendeiro.

 Despois volve anchearse e os carballos forman un frondoso túnel.

As árbores máis abondosas son se dúbida os carballos pero tamén atopamos bidueiras, salgueiros, espiños, rosas silvestres, freixos...

Houbo unha época en que se colocaron carteis, pero se despois non os van manter limpos para que se podan ler, para que os puxeron?

Cheguei ao punto de partida despois de facer un círculo ao redor da lagoa. 

E agora decido facer a ruta das Fontes que tamén está anunciada no Centro de Interpretación enlazando as dúas.

A 1ª fonte que vou ver andando só uns metros é a
Fonte da Lagoa. Moi cerca do C. de Interpretación, unha rúa asfaltada con beirarrúa lévanos a ela.

Esta ruta xa empeza coa decepción de ver que en canto deixamos a estrada, o sendeiro que leva á fonte está totalmente tomado polas silvas.


A fonte non é como as que eu estou acostumada a ver. Non ten cano e a auga sae directamente do chan.

A fonte está nun entorno privilexiado, pena de que non estea coidado.
 
Volvemos agora camiñar polo mesmo lugar onde empezamos a ruta da Lagoa. Imos cara á Fonte de S. Paio.
 
Durante uns 100 m. coincide o percorrido das dúas rutas:

No cruce que vemos, antes torcemos á dereita e agora seguiremos de frente.

O camiño para chegar ata a fonte de S. Paio é unha frondosa carballeira nun lugar con moita humidade. En inverno o camiño acostuma a estar anegado e hai que levar calzado impermeable para cruzalo.


A Fonte de S. Paio seguindo a liña da anterior tampouco ten cano. A auga está estancada nun pozo que ademais está bastante sucio. Eu dende logo non bebería auga de aí...
Fonte de S. Paio

As fotos desta ruta pertencen a dúas estacións diferentes: á primavera e a finais do verán (xa principios de outono)
A foto seguinte foi na primavera e nótase no verdor da herba e as flores da maceira. Tamén se nota que a herba do camiño está pouco pisada...

 A paisaxe dende logo é ben fermosa e plácida:
 
A capela de S. Paio dos Redos atópase na parroquia de Sistallo, á beira da estrada LU-P 6501 que une Feira do Monte con Vilalba. O segundo sábado de xullo celebrase a Festa de S. Paio e centos de persoas xúntanse na cercana carballeira animando as súas merendas con música e xogos populares.
Capela de S. Paio dos Redos

Na seguinte foto vemos a capela e a carballeira que ten ao pé.

Seguindo os sinais da ruta das fontes, chegamos a un cruce e mándanos coller á dereita pero non o fago porque esta ruta intentei xa facela na primavera e nun fun quen de atopar esta fonte "Fonte de Felín" e polo menos naquela data estaba o camiño moi mal acondicionado nalgúns tramos.

Sinal para a Fonte de Felín

Continuo pois de frente, cara á vila de Feira do Monte, e este edificio que vemos é o Museo das Aves. A hora que eu pasei estaba pechado.
Museo das aves
 Estou no centro de Feira do Monte e vou subir ao Miradoiro da Virxe do Monte. Primeiro atopo, nunha pequena rotonda, esta fonte:

Subindo pola Avda Virxe do Monte. Xa vemos a igrexa parroquial e o miradoiro que en realidade é un bar-cafetería ubicado no punto máis alto da vila cunhas estupendas vistas.

Na praza Virxe do Monte está o moderno Centro de Saúde ademais dunha gardería e un colexio.
Centro de saúde

Nesta Praza tamén está a igrexa da Virxe do Monte, patrona da Terra Cha.
Igrexa da Virxe do Monte

Vistas que temos dende a Praza da Virxe do Monte
  
Baixo ata a Praza Maior e observo que a están ampliando e acondicionando. Na praza hai esta moderna fonte:
Fonte na Praza Maior de Feira do Monte.

 Na Praza Maior ubícase a Casa Consistorial e un centro cultural.

Sigo camiñando e deseguida chego á Fonte máis coidada e á que parece ser que os veciños deben ter máis devoción a xulgar pola cantidade de flores tanto naturais como artificiais que había.
Entorno da Fonte da Virxe

A fonte non deixa de ser orixinal xa que é máis que unha fonte, parece ser un lugar de esparcemento e lecer.

Sigo camiño ata voltar de novo ao Centro de Interpretación da Lagoa, onde remato esta ruta. (Dende a Fonte da Virxe ata o Centro de Interpr. da Lagoa hai 1,5 km.)


Unha pena que a ruta das fontes non estea mellor acondicionada nalgúns tramos xa que podía ser unha ruta moi fermosa ao estar as fontes en entornos privilexiados no que a natureza se refire , o mesmo que os camiños que levan a elas.