Rutas de sendeirismo/Outras viaxes: ÁRBORES SENLLEIRAS. MUIMENTA (COSPEITO)

venres, 13 de xuño de 2025

ÁRBORES SENLLEIRAS. MUIMENTA (COSPEITO)

Sempre pensei que Muimenta era concello; hoxe aprendín que non, que é unha parroquia do Municipio de Cospeito. Tiña de referencia o nome de Muimenta pola famosa discoteca Hermo que segue aínda existindo dende 1975, pero nin fun nunca este lugar nin coñecía Muimenta. Hoxe descubrín algo desta parroquia que me sorprendeu e me gustou moito nunha ruta curta e moi, moi fácil como non podía ser doutro xeito estando na Terra Cha.

Características da ruta:

Lonxitude: 7,5 km.

Dificultade: fácil

Ruta circular sen sinalizar que eu planifiquei. O track en WIKILOC

Descripción:

Aparquei na Praza Maior (si, si...ten Praza Maior e todo!) .

Praza Maior de Muimenta

Nesta Praza hai un monumento á unha muller facendo filloas xa que tódolos 1 de maio se celebra neste lugar a Festa da Filloa, declarada de Interese Turístico de Galicia.

Monumento á Festa da Filloa

Abandono a Praza Maior camiñando uns metros (moi poucos) pola estrada LU-120 pola que cheguei.

Chama a atención a nova igrexa tan moderna e diferente ás que estamos acostumados a ver.

Igrexa nova de Muimenta

No chamado "Campo da Igrexa" atopamos marabillas: a antiga escola, a antiga igrexa, 5 árbores Senlleiras...

A escola foi rehabilitada no ano 2012 coa axuda dos veciños. Fora construida no 1904 e funcionou ata 1965. Actualmente é un Museo Pedagóxico onde se recolle os materiais (mesas, láminas, mapas, cadernos...) de tempos pasados que non debemos esquecer.

Antiga escola de Muimenta, hoxe Museo Etnográfico

Na fachada principal da escola hai varios poemas escritos por poetas locais. O que podemos ler a continuación foi escrito por Anxo Lamas, artista chairego finado en 2018 e cuxa traxectoría artistica estivo viculada á pintura e á escultura pero tamén se adentrou no mundo da poesía; este poema fermoso é un exemplo.

Tamén se poden ler poemas de otros poetas chairegos como: Xosé Otero Canto, Aquilino Iglesia e Darío Xoán Cabana.

Poema de Anxo Lamas.

O Campo da Igrexa agora co cruceiro e a igrexa vella. A escola, que non aparece na foto, queda á nosa esquerda.

A vella igrexa é de estilo románico tardío e foi tamén restaurada polos veciños despois de levar moitos anos sen culto e en estado ruinoso. Nunha parte da igrexa está o Museo das Zocas.

Cruceiro e igrexa vella restaurada

Neste lugar hai tamén 4 carballos e 1 freixo que pertencen ao Catálogo de Árbores Senlleiras da Xunta de Galicia creado no 2007 para garantir a conservación de árbores que polas súas características (tamaño, antigüidade, beleza, significación histórica...etc) son consideradas xoias botánicas e teñen valor científico, cultural, didáctico, paisaxístico ou ornamental.

Estas 5 árbores de Muimenta entraron neste catálogo no 2015 por iniciativa da Asociación Cultural, Veciñal e Deportiva dos Xogos Tradicionais de Muimenta (XOTRAMU)

2 carballos senlleiros

Non se apreza na foto o fermosísimo e antigo que é este freixo.

Un freixo senlleiro

Outra imaxe da nova e moderna nova igrexa de Muimenta.

Igrexa nova de Muimenta

Abandonamos o lugar anterior e deseguida pillamos un fermoso camiño.

Camiños acondicionados perfectamente porque deben de pasar tractores.

Vou todo o tempo á sombra de carballos.

A man esquerda quédame a Lagoa de Regueiriña así chamada porque se atopa no lugar da parroquia así chamado.

Lagoa de Regueiriña

Dende o camiño non se ve a lagoa. Hai dous ou tres lugares dende onde se pode acceder a ela. Son pequenos carreiros que se ven dende o camiño.

Lagoa de Regueiriña

No medio das masas arbóreas, de cando en vez, aparece algún prado.

Vaia ruta guapa planifiquei! Canta natureza! E que ben se camiña!

Atraveso unha estrada local e o camiño fermoso segue...

Chego a outro lugar da parroquia pasando por diante da casa que se ve na foto.

Só uns metros (moi poucos) por asfalto e ao deixar a casa, xa volta o camiño rural.

Hoxe en día, a parroquia de Muimenta está formada por dous sectores diferenciados: por un lado a parte urbana de onde parte e onde remata esta ruta con bares, algún restaurante, sevizos banqueiros, farmacia, dúas Estacións de Servizo e un Parque Empresarial. Despois está a parte rural, por onde trancorre a outra parte desta ruta e onde vemos os camiños de toda a vida, prados e algunha vaca.

Non deixa de sorprersderme tanta masa de ábores autóctona! Estou acostumada a ver tódolos días eucaliptos e só eucaliptos! A un lado bidueiras, ao outro, carballos.

Atopei varios regos nesta zona tan húmida.

Pasei por varios lugares habitados da parroquia

Fermoso prado e fermoso animal que me observa!

Aqui teño dúas opcións. Escollo a da esquerda que non ten asfalto.

Vexo unha casa fermosamente resaturada. A verdade é que nesta parroquia non vin lugares abandonados.

Paisaxe aberta e fermosa ao pé da casa anterior.

Hai aínda moita xente que non distingue unha bidueira dun amieiro. Na foto aparecen os dous exemplares e son moi fáciles de distinguir polas follas(as da bidueira son pequeniñas e en forma de corazón) e polo tronco (o do amieiro é máis ocuro, o da bidueira é branco)