Amosando publicacións coa etiqueta Viveiro. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Viveiro. Amosar todas as publicacións

sábado, 11 de outubro de 2025

FONTECOVA (VIVEIRO)

 Fontecova é un lugar da parroquia de Santa Mª, no concello de Viveiro. Este lugar é coñecido sobre todo pola Capela da Sarna da que escribirei despois.

Esta ruta empeceina non no concello de Viveiro, senón no de Xove, un pouco máis arriba da aldea de Gondar, ao pé mesmo da Serra do Xistral.

Características da ruta:

Lonxitude: 8,2 km.

Dificultade: fácil

Ruta circular sen sinalizar . O meu track en WIKILOC

Descripción

Deixo o coche cando vexo que a estrada vai rematando e se convirte nunha pista. É unha zona onde hai gando pacendo.

Empezo unha subida lixeira onde vexo cabalos na beira da pista.

De frente, a Serra do Xistral, concretamente Monte Maior que pertence a Xove. Eu estou no concello de Viveiro.

Sigo a ver gando e as suaves lombas da Serra do Xistral.

A subestación Parque Eólico de Viveiro:

Sigo a camiñata por unha ancha e cómoda pista para camiñar.

Aparecen os prados porque falta moi pouco para chegar a Fontecova.

A paisaxe ábrese e vemos casas de Fontecova e, ao lonxe, outras aldeas de Viveiro.


Nesta curva da foto pillamos por un carreiro para ir ata a capela de Fontecova. Eu non vin outro acceso.

Este carreiro estreito, lévanos á capela.

Esta canceliña estaba pechada e era difícil de abrir. Eu pasei polo lado.


Nun fermoso entorno illado, nun alto, atopamos a capela de Fontecova, chamada pola zona a Capela da Sarna porque despois da Guerra Civil española a fame e as condicións hixiénicas de moitos fogares, provocaron un incremento das enfermidades da pel como a sarna e centos de persoas subían á capela para festexar unha romería e pedir pola curación do seu mal.

Capela de Fontecova

A capela atópase a 430m. de altitude e foi fundada no S. XVII por iniciativa de Pedro Mestre, un labrador do lugar acomodado que deixou en herencia a capela coa condición de que os seus herdeiros dixeran 2 misas ao ano nese lugar.

Capela de Fontecova

A patroa da capela é a Virxe dos Remedios e hai unha placa colocada na fachada principal, derriba da porta, que di:
" En honor a N.S. de los Remedios,
patrona de esta capilla de Fontecova,
para que ella bendiga y proteja siempre
a sus vecinos, dedicamos este recuerdo
en fecha 19 de mayo de 1970."
Capela de Fontecova

No entorno hai tamén un fermoso cruceiro. A última romaría celebrada aquí foi no ano 2019.

E tamén hai unha fonte "A fonte da Sarna" que segundo di a tradición manaba auga curativa.
«Bebiendo o lavando en ella las manos, no solamente se quita la enfermedad producida por el insecto acarus scabie [la sarna], sino todas las de carácter herpético», describió en su día el escritor y periodista Alfredo García Dóriga, según recoge Nuevo Cal. Un dato que confirman recuerdos de romeros como Vicente Rolle Rodríguez, su mujer, Nieves, y su hija Belén, quien recuerda «ver panos colgando das árbores» o las piedras que hay cerca de la capilla.
O certo é que actualmente da fonte non manaba nada, nin unha pinga de auga.

Ao pé da capela hai unha casa deshabitada.


Vistas dende a capela.

En Fontecova hai casas deshabitadas pero outras non. Vin e escoitei xente por alí.

Desviándose uns metros da estrada, nunha curva, este camiño que se ve na foto, vai á unha fonte.

Desta fonte restaurada, si que manaba auga.

Outra imaxe de Fontecova.



Imos por asfalto algo máis de km. e medio entre prados, ata que de súpeto remata o asfalto e imos por unha pista.

 Avanzo por unha pista entre piñeiros onde pastan as vacas!! A mellor prevención contra incendios!




Neste cruce, temos a opción de ir polo camiño da dereita e acurtaremos a ruta. Eu sigo pola esquerda.

Un pouco máis adiante, vexo un camiño á dereita que acurta tamén o percorrido e semella máis fermoso. Aló vou!!

É un camiño illado e fermoso no que caín ao cruzar un pequeno rego que hai. Nada de importancia, puxen un pé mal nunha pedra por intentar non mollarme e caín. A verdade é que me lastimei ben nun xeonllo e custoume chegar ao coche. Menos mal que estaba rematando a ruta, se chega a ser ao principio, teño que dar a volta e se fora polo medio, había sufrir bastante .
Só foi un golpe, con xeo e unha pomada, ao día seguinte estaba case nova.

 Algo máis adiante se converte nun camiño de monte rodeado de piñeiros que deseguida desemboca na ampla pista que antes traía.

Estou na Serra do Xistral, no punto máis alto da camiñata e estas son as vistas cara á costa. As mismas que vin noutra ruta que fixen non hai moito tempo e comparte con esta un pequeno tramo.

Agora empeza a baixada cara ao coche. De frente Monte Maior, xa en Xove.


Xa estou de novo no punto de inicio.



Medio consultado:
https://www.lavozdegalicia.es/noticia/amarina/2025/09/12/capilla-sarna-300-anos-historia-monte-sagrado-viveiro/0003_202509X12C4992.htm

martes, 17 de xuño de 2025

CANDAOSO E FRAGA DAS SAIMAS (SANTO ANDRÉ DE BOIMENTE -VIVEIRO)

 En realidade hoxe ía facer outra ruta diferente da que ao final fixemos. Ía ir polo pico máis alto dos Montes de Buio (Viveiro e Xove) que é Pau da Vella (720m de altitude) partindo de Riobó na parroquia de Vilacampa (O Valadouro) pero atopamos o acceso a Riobó cortado. Para chegar alí xa hai que ir por unha estrada de pedra non moi ben acondicionada pero ao chegar á aldea, hai unha cancela con varios candados que impiden o paso ademais de avisar con carteis que se prohibe entrar. Buscando información atopei que a partires de 1967 unha persoa foi comprando os 3 lugares que formaban esta aldea e no 1980 consigueu reunir as distintas propiedades nunha única finca que segue a manterse indivisa e polo visto agora xa é de titularidade privada.

"En el año 1992 la propiedad encargó a la Asociación Forestal de Galicia (AFG) la elaboración de un proyecto de ordenación con el fin de convertir la finca en una explotación forestal, y conseguir unas rentas periódicas suficientes a base de la producción de madera. Desde entonces, el equipo técnico de la AFG presta un servicio de asistencia a la gestión del monte." (https://madera-sostenible.com/madera/cose-visita-monte-rioboo-valadouro-lugo/

Polo tanto houbo que cambiar de plans e non saiu mal. Conseguimos facer unha ruta tamén polos Montes de Buio moi interesante.

Características desta ruta:

Lonxitude: 7,7 km.

Dificultade: fácil

Ruta circular sen sinalizar. O meu track en WIKILOC

Estamos no concello de Viveiro e dentro deste, na parroquia de Santo André de Boimente onde se atopa o Curro de Candaoso. Aquí celébrase tódolos veráns unha Rapa das Bestas considerada Festa de Interese en Galicia. Dende este lugar parte a nosa ruta e tamén finaliza.

O primeiro que vemos son moitísimos cabalos que nos miran expectantes.

Son preciosos e están moi ben coidados, limpos e brillantes. Hai moitas crías noviñas.

Nunca vin tantos cabalos xuntos. Están nun entorno moi fermoso e teñen moita herba para pacer.

Hai xa 41 anos que se empezou a mellorar estes pastos.“Ofrecéronnos participar no programa de mellora de pastos en comunidades de montes e foi cando fixemos a sementeira das pradeiras” dicía en 2022 un gandeiro pertencente á Comunidade de Montes Veciñais.

Houbo que mellorar os prados porque, como é habitual en moitas zonas do Xistral, os solos son de turba e teñen moita acidez que houbo que correxir con caliza e abono. Nestes 41 anos nunca foron renovados os pastos, que se manteñen en bo estado productivo grazas ao gando que esparceu as sementes de trevo e raigrás

A comunidade de Boimente participa, xunto a outras 10 dos concellos de Xove, Ourol, Muras, O Valadouro e Abadín, coas que comparte os montes da Serra do Xistral, no proxecto europeo Live on Common Land que estuda precisamente os beneficios do gando no coidado do territorio.

Nesta zona danse moi ben as coníferas e vemos esta plantación.


A medida que subimos, as vistas son máis extraordinarias.

De súpeto atopamos unhas naves que non sabemos que son ata que lemos que se dedican á extracción de turba. Esta é unha explotación que extrae unhas 7000 toneladas de turba ao ano para vender como sustrato de xardinería.

A área de explotación incrementouse nos últimos anos a pesares de que eso supón a destrucción total e permanente dunha superficie moi significativa de hábitats prioritarios nunha zona que é Espazo Protexido (ZEC) e da Rede Natura 2000.

Dende 1985, esta degradación ambiental ven sendo denunciada por distintas asociacións defensoras do Medio Natural.

Chamáronme a atención estas floriñas brancas a tanta altitude. Son Xuncos lanudos ou xuncos dos pantanos que medran entre as turbeiras e matorrais húmidos na alta montaña.


A Serra do Xistral separa a Terra Chá do mar e está formada por outras pequenas serras e montes como a Serra da Toxiza, a Carba, os Montes de Buio nos que nos atopamos, o dos Cabaleiros.... Este conxunto montañoso esténdese polos concellos das Pontes, Abadín, Alfoz, Mondoñedo, Muras, Ourol, O Valadouro, Vilalaba, Xermade, Xove, Viveiro e Cervo. 

Na Serra do Xistral hai un depósito de turba fósil con 20000 anos de antigüidade. 

 A turba, fai referencia ao combustíble fósil formado polos vexetais mortos acumulados en sitios enchoupados.

As turbeiras teñen unha enorme importancia porque almacenan auga e carbono e son vitais na loita contra o cambio climático.

Turbeiras nos Montes de Buio (Serra do Xistral)

Estamos a case 700m. de altitude e sopra un vento frío a pesares de estar en xuño. Esta serra é inhóspita e o sol vese poucas veces pero é tan fermosa!! 

Ao lonxe, o Cantábrico.

As montañas suaves e redondeadas caracterizan a esta serra que tanto inflúe no clima que temos na Mariña. 


Os cabalos e vacas fan un labor moi importante no coidado desta Serra.


Agora baixamos ao punto de inicio. Poucas árbores poden medrar a estas altitudes onde o vento, a néboa e o frío son case constantes.

Nas partes máis baixas da serra xa aparece o arboredo. Na foto seguinte, vemos a Fraga das Saimas que despois percorreremos.

Vemos o Curro de Candaoso onde se celebra cada verán a Rapa das Bestas.


O lugar onde se celebra a Rapa das Bestas é moi fermoso con árbores moi diversos e uns prados verdes e coidados onde pacen os cabalos.

 Diversidade arborea en Candaoso.

A edificación que se vé parece un bar que poñerán o día da Rapa xa que acude moita xente.
Tamén hai algunha mesa e bancos, unha fonte...

Chegados ao punto de inicio desta curta ruta, decidimos visitar tamén a Fraga das Saimas prolongando así a camiñata algo máis. 
A Fraga das Saimas está pegada ao Curro de Candaoso e ben merece unha visita! Hai un panel indicando este percorrido que empeza por este camiño:

 
Deseguida atopamos este sinal que nos indica pillar á esquerda pero non se ve por onde. Xunto ao letreiro só hai silvas e non se pode avanzar así que decidimos continuar polo camiño ancho e en bo estado.

Seguimos por este camiño que pasa polo medio da fraga.

A Fraga das Saimas está repleta de árbores autóctonos, maioritariamente carballos, aínda que tamén vimos acivros, amieiros, espiños... O camiño vai en baixada e desemboca na estrada LU-161 pola que viñemos e despois poderiase facer a volta circular por outro lado pero facíasenos algo moito chegar ata aló e demos a volta.
Fraga das Saimas

Á volta, pillamos por onde dicía o sinal pero so podemos acceder a un prado que está pegado á fraga. Percorremos un pouco pola beira pero para adentrarse na fraga, moito mellor o camiño polo que fomos antes.

Páxinas web consultadas:

https://madera-sostenible.com/madera/cose-visita-monte-rioboo-valadouro-lugo/

https://www.campogalego.gal/xestion-gando-na-parroquia-de-boimente-250-eguas-e-250-vacas-para-1-000-hectareas-de-monte-comunal/

chrome-extension://efaidnbmnnnibpcajpcglclefindmkaj/https://www.tierra.org/wp-content/uploads/2023/07/informe_mineria_biodiversidad.pdf