Amosando publicacións coa etiqueta O Vicedo. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta O Vicedo. Amosar todas as publicacións

venres, 11 de marzo de 2022

CAMIÑO NATURAL DO CANTÁBRICO. TRAMO: PORTO DO VICEDO-PRAIA DE ESTEIRO(MAÑÓN)

A piques de rematar este Camiño Natural, hoxe tocou un tramo ben fermoso que logo describirei polo miúdo.

Abandonaremos a provincia de Lugo (por esta transcorre a inmensa maioría do percorrido) e entraremos na provincia de A Coruña. Camiñaremos poos concellos de O Vicedo (Lugo) e de Mañón (A Coruña)

Características:

Lonxitude: 10,3 km.

Dificultade: fácil

Ruta lineal perfectamente sinalizada aínda que deixo aquí o meu track que se desviou un pouco da ruta oficial para visitar e comer no porto de O Barqueiro.

WIKILOC

Descripción:

Partimos pois dende o Porto de O Vicedo. De frente imos contemplando a vila e a praia de Fomento.

O Vicedo e a praia de Fomento.
A praia de Fomento é grande e atópase dentro da ría de O Vicedo. É unha praia urbana e nese lugar antes había uns asteleiros ; aparece algo abandonada e non está moi concurrida en verán xa que esta vila conta con outras praias moito máis fermosas: Xilloi, Area Grande, Caolín, Abrela...

Praia de Fomento

Un pouco antes de empezar o paseo marítimo vemos esta chimenea que nos chamou a atención: trátase dos restos dunha antiga fabrica de salazón.
Fábrica de salazón de Catá.
Iniciamos agora a andaina polo paseo marítimo de O Vicedo chamado "Paseo de Moledos". É un curto paseo pero cunhas impresionantes vistas sobre o porto de O Vicedo, a praia de Arealonga e a vila de O Barqueiro.

De frente, a vila de O Barqueiro a onde temos que chegar para xantar.
O Barqueiro
O Vicedo ten moitas praias e incluso calas pequenas coma esta de Os Castelos que linda coa de Arealonga. Aquí remata o paseo marítimo.
Praia de Os Castelos.
Este tramo que fixemos hoxe está perfectamente sinalizado. Aquí hai que pillar á esquerda pero nós  deviámonos  250m para ir ver a praia de Arealonga aínda que máis tarde a imos ver polo  outro lado todo o que queiramos.

Baixada á praia de Arealonga:
Praia Arealonga

Subimos ata a estrada por este carreiro:

E camiñamos en paralelo á estrada LU-862 por unha pasarela de madeira tan de moda e tan esvaradizas cando están húmidas como ocorre no día de hoxe.

A praia de Arealoga é a máis longa do concello e está na fronteira entre O Vicedo e O Barqueiro. É unha praia de area fina, regardada, en plena ría de O Vicedo. De frente vemos á nosa esquerda, a punta da Estaca de Bares e á dereita a punta das Laxes.

Un fermoso paseo entre piñeiros vai en paralelo á praia.
Praia e paseo de Arealonga

O paseo anterior remata nas 3 pontes, no límite das provincias de Lugo e A Coruña


Aquí, na
ría do Barqueiro, desemboca o río Sor ao pé do que vai a ruta Ribeiras do Bispo-augas Caídas que se pode ver AQUÍ ou tamén a Ruta Morgallón Río Sor que podemos ver AQUÍ
Desembocadura do río Sor.
O estuario que forma o río Sor na súa desembocadura é verdadeiramente fermoso, un lugar idílico no que a máquina non se cansa de sacar fotos:
Praia do Chamadoiro

A ponte metálica foi a 1ª das tres que existen, inaugurada en 1901 e que enlaza o concello de O Vicedo (Lugo) co de Mañón (A Coruña) A estructura consta de 3 tramos de 48m cada un e no ano 1980 foi cerrado o paso ao tráfico de vehículos porque estaba moi deteriorada. No 2005 foi restaurada e converteuse nunha ponte peatonal.

Ponte metálica de O Barqueiro
En 2005 realizouse unha profunda restauración da estructura que suprimeu os voladizos laterais para peóns, renovou as barandillas de ferro e cambiou o pavimento por vigas de madeira antideslizante. Dende entón leva a vía peatonal CP-6410 que une Mañón coa praia de Arealonga, en  O Vicedo.
Ponte metálica
Outra ponte, a última en construirse nos anos 80, e polo tanto a máis nova é para a circulación de vehículos na estrada AC-862
Ponte nova con O Barqueiro de fondo
A outra ponte é a de FEVE Ferrol- Oviedo, segunda en ser construida nos anos 60.
Ponte de FEVE
Cada ano celébrase na ponte metálica unha homenaxe aos republicanos que foron fusilados alí  no verán de 1936 ao comenzar a guerra civil. Os seus corpos eran botados ao río. No 2013 colocaron unha placa en memoria do exalcalde de Mañón Jesús Castaño Galdo, fusilado no Castelo de S. Filipe en Ferrol, de tódolos mañoneses torturados e fusilados durante aquelas datas.

O río Sor na desembocadura formando a ría do Barqueiro é unha estampa que non nos cansamos de mirar.

O camiño é fermoso rodeado de árbores. Estamos xa na provincia de A Coruña.

 Dende o dique Rego da Forca observamos máis de cerca as lanchiñas. Este dique foi unha construcción dende a que partían mercancias e dende épocas inmemoriales existía a figura do barqueiro que prestaba servizos de transporte na súa barcaza a persoas, animais e equipaxe. Desta figura resulta o nome da vila.

Ímonos achegando á vila. Vemos a súa ría que é unha das máis pequenas de Galicia pero tamén unha das máis fermosas. O río Sor na súa unión co Cantábrico forma unha preciosa imaxe.
O Barqueiro
Pasamos ao pé da estación de FEVE e dende este lugar a ruta segue cara arriba pola esquerda pero nós decidimos xantar no Porto de O Barqueiro e visitar ese lugar tan fermoso.
Estación de FEVE
 O Barqueiro pertence á parroquia de Mogor dentro do concello de Mañón. O Barqueiro é a capitalidade do municipio. Decidimos comer no restaurante "La Marina" , no porto e dende logo que foi unha boa decisión xa que é un lugar onde se come ben e abundante, dende logo con fame non se sae! Pódese comer de menú (se chegas antes da dúas) ou á carta. Nós comemos de menú por 10 € cada un e fabulosamente! Fomos atendidos por unha camareira chamada Lourdes moi amable e rapidamente.

Despois de comer e descansar un pouco relaxadamente neste porto, en lugar de voltar cara atrás para retomar a ruta onde a deixamos, collemos por unha ruá cara arriba(a única que hai) para ir ao encontro do percorrido oficial, algo que fixemos despois de atravesar subindo toda a vila (aprox. 1,2 km.)
Unha rúa de O Barqueiro
Deixamos atrás O Barqueiro que é unha vila escalonada, como se fose un anfiteatro natural.

Despois duns 2 km. pola estrada chegamos á igrexa de Santa Mª de Mogor.
Igrexa de Santa Mª de Mogor
 Como se pode subir ao campanario por unhas escaleiras exteriores, subín e esta é unha das vistas que hai:
 
Toca ir agora por unha estrada local na que non atopamos a ninguén, á beira da vía do tren:

Deseguida pillamos á dereita cara ao monte. Teremos que cruzar a ponte que se ve na foto.
 
Atravesamos un monte durante uns metros:
Desembocamos deseguida noutra estrada na que atopamos a capela de Santa Rosa
Capela de Santa Rosa
 Chamou moito a nosa atención o ben coidada e restaurada que está esta pequena capela que estaba aberta.
Interior da capela de Santa Rosa

Estamos xa moi cerca do final do tramo de hoxe na praia de Esteiro da que só nos separan uns metros que facemos por la beirarúa desta solitaria estrada.


A chegada á praia de Esteiro é un gozo e un relax para os sentidos. Para quen coma mín desfrutamos de entornos illados, fóra de aglomeracións, en contacto coa natureza en estado puro este é un lugar ideal. 
Atopamos un inmenso entorno de piñeiros debaixo dos que hai mesas con bancos, barbacoas, un espazo infantil para xogos, un chiringuito que incluso, agora no inverno, estaba aberto.
Entorno da praia de Esteiro

Entorno da praia de Esteiro
Para acceder á praia hai pasarelas de madeira co fin de preservar o espazo dunar que a rodea:
 
A praia é de forte ondaxe e moi apropiada para practicar surf. Os piñeiros chegan ao mesmo areal.
Praia de Esteiro
E aquí rematamos o tramo de hoxe. O vindeiro día arrancaremos dende aquí ata o final deste Camiño Natural do Cantábrico.

xoves, 20 de xaneiro de 2022

CAMIÑO NATURAL DO CANTÁBRICO. TRAMO: PRAIA DE AREA GRANDE- PORTO DE O VICEDO

 Hoxe rematamos a 6ª etapa deste Camiño Natural percorrendo o tramo dende a praia de Area Grande ata o Porto de O Vicedo, sen sair deste concello.

Esta que rematamos é a penúltima etapa deste Camiño Natural que empezamos en Ribadeo, xa hai catro ou cinco anos, e que fomos facendo ao noso aire cando podiamos ou nos apetecía.

A mín personalmente encantoume este camiño que pasa por tódalas praias da costa cantábrica, que ás veces tamén se mete ao interior e que nos permite descubrir paisaxes inesquecibles.

O track da ruta de hoxe en WIKILOC:

Características:

Lonxitude: 11 km.

Dificultade: Fácil. (Aínda que ten algunha subida importante son moi curtas).

Ruta lineal ben sinalizada xa que coincide case na súa totalidade (despois explico o de "case") coa ruta homologada PR-G 156 "Costa de O Vicedo".

Descripción:

Saimos da praia de Area Grande. A ubicación AQUÍ

Iniciamos o tramo de hoxe coincidindo co inicio ou final da ruta PR-G 156 "Costa do Vicedo" que realizamos hai uns anos: 

https://rutasdesendeirismo.blogspot.com/2020/05/ruta-costa-de-o-vicedo-pr-g156.html


A praia de Area Grande ten varias pasarelas de madeiras para acceder a ela sen pisar o espazo dunar que ten. É unha praia que se conserva no seu estado natural e hoxe aparecía moi tranquila, sen apenas oleaxe pero é moi frecuente que o haxa  xa que é unha praia moi ventosa.
Ten varios observatorios de aves e un sistema dunar moi ben conservado.

Imos por esta pasarela de madeira paralela a toda a praia. Moito COIDADO se está xeado como ocorría no día de hoxe porque esvaraba moitísimo!!
  
Deixamos a praia por este fermoso camiño de carro:

Neste punto da foto temos 2 opcións: coller á esquerda como nos indican os sinais da ruta PR-G 156 ou ben seguir de frente como nos indican os sinais do Camiño Natural. Nós tomamos esta 2ª opción.

Despois duns cantos metros, saímos á estrada xeral:

 Durante uns 250m. camiñamos polo arcén:

E chegamos ao 1º miradoiro (veremos varios) Trátase do miradoiro de Moreiras ou S. Román. Se viñesemos por onde indicaba a ruta "Costa de Vicedo" perderiamos este miradoiro.
Este miradoiro é  ademais  unha area de descanso con mesas e bancos.

Dende este miradoiro podemos devisar ao lonxe  a entrada da ría de Viveiro, a costa de Xove coa praia de Esteiro e a Punta Roncadoira e tamén Punta Socastro popularmente coñecida como "Fuciño do Porco".


Neste miradoiro-área de descanso vemos tamén unha pedra cun burato e coa seguinte inscripción:
a ora de S. Xoan
os primeiros raios 
do sol vese no
furado aberto na 
rocha a muller
encantada peiteando
os seus cabelos
(a cova dos encantos)
Esta lenda fai referencia á que existe sobre a Cova da Doncela, tamén chamada "dos encantos" que visitamos no tramo anterior desta ruta.

A estrada local que vén pola esquerda é pola que marca o percorrido da PR-G 156 que se une agora á que nós traemos

No cruce anterior chamou a nosa atención o xardín dunha casa:

 
Deseguida abandonamos a estrada para xirar á dereita e vemos coincidentes os dous sinais. Hoxe non temos dúbidas!!!
 
Desembocamos nunha estrada local onde aparece outro miradoiro: o de Tixoso.

Vemos a pequena cala de Tixoso que só ten acceso por mar. As vistas dende aquí son as mesmas que dende o anterior miradoiro de S. Román.
 
Seguimos uns metros (poucos) por estrada e pasmos pola aldea de Vilasuso onde torcemos á dereita para encamiñarnos ao miradoiro das Laxes.

 Primeiro imos por pista forestal ata chegar a unha zona dende a que xa percibimos o Cantábrico.
 
A illa Coelleira aparece maxestuosa. É a maior das illas do Cantábrico galego. Está coronada por un faro e aí houbo un mosteiro de monxes benedíctinos que foi arrasado polas incursións normandas, tan habituales nestas costas. Debe o seu nome a que antiguamente había moitos coellos.
 
Vemos o camiño polo que temos que ir e tamén aló no alto, o miradoiro.
 
O Miradoiro das Laxes xa nos chamou a atención cando realizamos a ruta "Costa do Vicedo" polos aparatos de ximnasia para maiores que alí instalaron. Resulta que a ese lugar só se chega andando, en bici ou nun todoterreo ademais do alonxado que está de calquera núcleo de poboación.
Quen tivo a idea de colocalos aí  e quen o permitíu, tiña o diñeiro ben demais. E se foi co diñeiro de todos...pois moito peor. Que ganas de despilfarrar!!

 Abandonamos o miradoiro costa abaixo contemplando unhas vistas marabillosas do Cantábrico.

Recentemente colocaron carteis sobre fauna, flora e características desta costa:
 
Agora imos contempalndo á nosa dereita a Punta de Estaca de Bares e a vila de Bares.
 
Esta costa da Mariña Occidental é un espazo catalogado como ZEC (Zona Especial de conservación) e ZEPA(Zona de Especial Protección para as Aves)

 Xa nos imos achegando á Praia de Xilloi, xa a podemos ver:

 
Esta praia situada na entrada da Ría do Barqueiro ten unhas augas moi tranquilas debido a esta situación. É de area branca e moi fina e ten un imortante sistema de dunas. É unha praia que dispón de todo tipo de servizos.
Praia de Xilloi coa Estaca de Bares e a vila de Bares, de frente.

Ao final da praia, podemos optar por ir pola estrada uns metros  ou realizar unha pequena pero esixente subida (Na foto). Logo atópanse os dous itinerarios:

 Unha imaxe de toda a praia que ten forma de cuncha e onde se pode tamén apreciar o sistema dunar que ten:


Continuamos o noso percorrido polo medio dun monte que vai de momento pegado á costa, pola dereita temos loureiros e o mar e pola esquerda, eucaliptos.

De súpeto o monte xa é todo de eucaliptos. Imos por pista forestal pegados ao mar:

 Vanse abrindo as vistas e observamos de novo Estaca de Bares coa vila de Bares.

 Agora aparecen os piñeiros. Esta ruta ofrécenos unha paisaxe inigualable, sobre todo no día radiante de hoxe a pesares de estarmos en xaneiro.

 
  Atravesamos un grupo de casas.
 
Un sendeiro de pedra vainos levar á próxima praia.
 
Estas son as ruinas dunha antiga fábrica de salazón. Esta industria remóntase a finais do S. XVIII, consolídase no S. XIX e mantén certa importancia ata o 1º terzo do S. XX. En Galicia o peixe que se empregaba na salazón era maioritariamente a sardiña e a actividade productiva ía entre xaneiro e xuño.
Antiga fábrica de salazón

As ruinas da anterior fábrica están na parte de arriba da praia de Caolín. Esta é unha pequena cala fermosísima onde as augas están case sempre tranquilas e son transparentes e moi azuis.
Praia de Caolín

Vemos unha baliza que é unha sinalización para a navegación que pode estar na terra (como é este caso) ou no mar. Se teñen luz, acadan menos distancia que os faros e tamén se diferenzan destes en que os faros sempre emiten luz branca e as balizas vermello, verde, amarelo e  azul excepto as marcas cardinais que son brancas.
Baliza
Case pegada á praia de Caolín está a de Vidreiro xa moi cerca do porto de O Vicedo. É unha praia pequena, de augas transparentes e area moi fina.
Praia de  Vidreiro
Chegamos ao porto que vai ser tamén o final do noso tramo e coincide co final da 6ª etapa. A maioría dos barcos que vimos atracados son de recreo, de pesca había tres ou catro.
Porto de O Vicedo
No porto está o monumento ao Mariñeiro.