Amosando publicacións coa etiqueta Albacete. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Albacete. Amosar todas as publicacións

luns, 18 de outubro de 2021

ALBACETE: LAGOAS DE RUIDERA + ALBACETE CIDADE + MOSTEIRO DE O ESCORIAL

 O Parque Natural das Lagoas de Ruidera comprende as provincias de Cidade Real e Albacete e está formado por 15 lagoas (11 delas están en Albacete, 3 en Cidade Real e 1 compartida entre as dúas provincias) que ao longo de 30 km. constituen o val do alto Guadiana e na parte máis alta, nace este río.

É un lugar de gran valor paisaxístico e cunha inmensa riqueza biolóxica en canto a flora e fauna. Neste lugar podemos desfrutar de actividades tales como sendeirismo, kayak, buceo, vela...existen tamén zonas de baño e de pesca deportiva.

O guía local que tivemos nesta viaxe levounos a facer unha ruta de sendeirismo: "Sendas del Margen Izquierdo de las Lagunas de Ruidera" combinando tres das rutas que vemos a continuación.

O percorrido que nós fixemos foi combinando tres rutas do seguinte mapa: a ruta en cor verde (Santa Elena-Lagoa de S. Pedro) collendo o enlace por Tinada Las Hazadillas (o vermello) para dar na ruta de cor azul (Lagoa del Rey-Santa Elena) por eso nos saeu circular.

Mapa cos perfiles das rutas que se poden facer


O que rodeei en morado no mapa de abaixo, é o percorrido que fixemos.

Empezando a ruta imos uns poucos metro pola beira da estrada:

E deseguida collemos un camiño á dereita:

Que nos leva entre vexetación mediterránea
 
Á 1ª lagoa: A Batana.
Lagoa Batana

A Lagoa Santos Morcillo vertendo as súas augas por medio de cascadas á Lagoa Batana
Lagoa Batana

O camiño de momento é moi doado de andar

Despedímonos da Lagoa Santos Morcillo e agora empeza un traxecto no que tardaremos en volver a ver algunha.
Lagoa Santos Morcillo
A partires de aquí, NON seguimos de frente cara á Lagoa de S. Pedro, se non que torcemos á dereita para ir por Tinada Las Hazadillas. Deixamos a ruta 2 para pillar o enlace en vermello no mapa.

O sendeiro faise cada vez máis dificultoso para camiñar.
Tinada Las Hazadillas

Pero fomos chegando á cima:

 
Xa vemos a Lagoa Colgada que, por ser a de maior extensión, ten categoría de lago.

E empeza a parte máis dificil. A baixada vai ser peor ca subida...

Agora xa enlazamos coa ruta 1(en azul) e imos por un camiño ancho moi cómodo ás beiras da Lagoa Colgada.

A Lagoa Colgada está dividida polo límite provincial de C. Real e Albacete e pertence a metade a unha provincia e a outra metade, á outra.
Lagoa Colgada

E ao pouco chegamos outra vez a Santa Elena de onde partiramos.

Comemos en Ruidera no Hostal-Restaurante "Guadiana" coma sempre durante toda esta viaxe, estupendamente.

Despois de comer, achegámonos a visitar a Cascada del Hundimiento, que é o salto máis grande de todo o Parque Natural. A orixe atopámola nunhas inundacións moi grandes que houbo no S. XVI e que fixeron que rebentara unha lagoa e arrancara uns muíños que había facendo ese "hundimiento".
É un curto e agradable paseo o que hai para chegar á cascada e non te podes achegar a ela: hai un pequeno mirador a uns 50m. para observala.
Esta cascada cae dende a Lagoa del Rey á lagoa Cueva Morenilla.
O salto de auga ten uns 15m.

Tamén estivemos no Centro de Interpretación das Lagoas de Ruidera, na vila do mesmo nome onde está a Lagoa del Rey:



A tarde tiñámola libre e os que quixemos dedicámonos a ver o que nos faltaba da cidade de Albacete.

Deixounos o autobús ao pé do Recinto da Feira tamén coñecido como "La Sartén ou Los Redondeles" é unha macroedificación do S. XVIII única no mundo e declarada Ben de Interese Cultural.

Puerta de Hierros ou de Albacete é a porta de entrada ao recinto que só poidemos ver por fóra.

Esta porta de estilo mudexar ten 36m. de longo e 25 de altura. En realidade ten 9 portas e 5 portadas principais.

Porta de entrada ao recinto feiral

 Neste recinto celébrase cada ano do 7 ao 17 de setembro, a famosa Feira de Albacete, declarada de Interese Turístico Internacional.
Como non poidemos velo por dentro, xa que só se abre ao público durante a feira de setembro ou en ocasións puntuais, tomei estas dúas fotos seguintes da Wikipedia.

Templete modernista dentro do recinto
Debido ao seu enorme tamaño e ao seu entorno, este recinto firal único no mundo semella unha pequena cidade dentro de Albacete.
Este recinto feiral é unha obra arquitectónica singular e única en España

Dentro do Recinto Feiral tamén hai unha capela en honor da "Virgen de los LLanos". É un dos símbolos da Feira ademais de ser o escenario dunha multitudinaria ofrenda a esta virxe que ten lugar o primeiro domingo da feira.


PARQUE DE LOS JARDINILLOS.-

En frente do Recinto da Feira temos un pequeno e fermoso parque: "Los Jardinillos", un dos máis antigos da capital. O seu templete de estilo decimonónico é ben fermoso! Na foto seguinte vemos un dos seus accesos.

Templete no parque "Os jardinillos"
O templete está situado dentro dun pequeno estanque e na foto seguinte vemos o outro acceso.

Este parque é un lugar moi tranquilo a onde poucos turistas chegan, moi verde con elementos que chaman a nosa atención:

A " Antigua Puerta de Hierros" pola que saimos do parque instalada no 2010 é unha réplica da antiga Puerta de Hierros orixinal que presidía o recinto feiral entre 1783 e 1974 antes de ser sustituida pola actual. É de estilo neoclásico.

Puerta de Hierro frente á Praza de Touros
 PRAZA DE TOUROS.-
A Praza de Touros de Albacete, coñecida como "A Chata", está situada frente ao seu emblemático Paseo da Feira, ou sexa que no noso percorrido cáenos todo seguido: O Recinto feiral, o parque dos Jardinillos e agora a Praza de Touros.

Esta Praza é unha das de maior prestixio e inspirou a construcción doutras prazas no mundo.

Ten clara influencia mudexar e foi construída no S. XX:

Praza de Touros de Albacete

Dámaso González foi un toreiro albaceteño que finou no 2017. A cidade dedicoulle este monumento realizado en bronce.

Monumento ao toreiro Dámaso González

Seguimos ruando pola cidade e demos co Muíño de Feira que é un dos monumentos máis representativos de Albacete. Foi inaugurado en 1979 como homenaxe á auga durante a época do trasvase Teixo-Segura. Realmente, non é un muíño, son dous unidos por unha noria á que fai xirar a forza da auga da fonte que ten.
Muíño de Feira
Seguimos atopando preciosos edificios modernistas:

O Chalet Fontecha é un palacete construido a principios do S. XX. Está declarado Ben de Interese Patrimonial.
Chalet Fontecha

O edificio da Subdelegación de Facenda é outro edificio notable diseñado por Daniel Rubio e que data de 1920.
Subdelegación de Facenda

PARQUE DE ABELARDO SÁNCHEZ.-
Buscamos o Parque de Abelardo Sánchez que eu particularmente quería visitar xa que é o espazo verde máis grande de Albacete. Está situado en pleno centro e o nome débese ao alcalde que rexía a cidade no momento da construcción do mesmo, aló polo 1910.
Caracterízase polos grandes piñeiros e plátanos que ten.
Este parque foi chamado "O pulmón de Albacete"

O parque ten varias fontes, a maior é a Fonte Larga
Fonte Larga
Outra fermosa fonte é da do Espello:
Fonte do Espello


Fíxose de noite cando poidemos chegar á Posada do Rosario de novo onde xa poidemos ver por dentro o patio cuadrado que é o elemento máis característico do edificio do que xa falei nunha entrada anterior.
Presenta oito columnas xónicas que sosteñen unha galería superior de madeira.

 BIBLITECA MUNICIPAL DOS DEPÓSITOS DO SOL
En 1921 construíronse uns depósitos para abastecer de auga potable á cidade. Co tempo, estas instalacións caeron en desuso e empezouse a fraguar a idea de recuperar o edificio e darlle un uso público e así o edificio que antes albergaba auga, agora alberga libros.
No ano 2001, o concello remata o proxecto de dotar á cidade dunha nova biblioteca.

Fermoso interior da biblioteca

Aspecto exterior da biblioteca
Na Praza do Altozano, onde xa estiveramos, contemplamos máis despacio este fermoso edificio. É a Casa Cortés, antigua casa Consistorial durante máis dun século. Actualmente é a sede do Museo Municipal de Albacete e Museo Internacional de Arte Popular do Mundo.
O edificio foi construido no S. XVIII e no s. XIX foi adquirido polo concello para instalar alí a súa sede.

Voltamos ao hotel para a cena do último día da nosa estancia no Hotel Europa, unha cena case de gala cun menú diferente (Entremeses variados, chuletas de cordeiro, crema de turrún e vainilla e café) e despois houbo baile!! Xaime Cancio foi o disc jockey con musica bailable da que desfrutou quen quixo.


MOSTEIRO DE SAN LORENZO DO ESCORIAL.-
Ao día seguinte madrugamos para sair ás 7:30 camiño de O Escorial onde tíñamos a próxima parada e a comida de mediodía no restaurante La Cueva.
Agrupándonos para a visita ao Escorial

Cunha superficie de máis de 33000 metros cadrados, este mosteiro resume as aspiracións ideolóxicas e culturais do S. de Ouro español. O seu impulsor foi o rei Filipe II e inclue unha basílica, un pazo real, un panteón, unha biblioteca, un colexio e un mosteiro.
Collendo as entradas para visitar o monumento

O pazo foi residencia real, a basílica é onde se enterran os reis españois e o mosteiro está actualmente ocupado por frades da Orde de S. Agustín.

"...Fue considerado, desde finales del siglo xvi, la Octava Maravilla del Mundo, tanto por su tamaño y complejidad funcional como por su enorme valor simbólico. Su arquitectura marcó el paso del plateresco renacentista al clasicismo desornamentado. Obra ingente, de gran monumentalidad, es también un receptáculo de las demás artes. Sus pinturas, esculturas, cantorales, pergaminos, ornamentos litúrgicos y demás objetos suntuarios, sacros y áulicos hacen que El Escorial sea también un museo. Su compleja iconografía e iconología ha merecido las más variadas interpretaciones de historiadores, admiradores y críticos. El Escorial es la cristalización de las ideas y de la voluntad de su impulsor, el rey Felipe II, un príncipe renacentista.

El 2 de noviembre de 1984, la UNESCO declaró el Monasterio y Sitio de El Escorial como Patrimonio de la Humanidad..." (Wikipedia)


O lugar onde xantamos, restaurante La Cueva, foi construido no S. XVIII. Inicialmente foi chamado Posada de las Ánimas e deu cobixo e hospedaxe a persoas ilustres.

Unha imaxe do restaurante que conserva un aspecto moi tradicional 

E despois subimos ao bus conducido por un experto chófer que nos trasladou ás nosas casas.
Foi unha fermosa e aproveitada viaxe!!!

Se queres ver as entradas dos días anteriores, podes pinchar nos enlaces:


Páxinas web consultadas:

domingo, 17 de outubro de 2021

VIAXE A ALBACETE: ALCALÁ DEL JÚCAR, JORQUERA E CHINCHILLA DE MONTEARAGÓN

O domingo visitamos tres fermosas vilas da provincia de Albacete ubicadas na chamada Manchuela

Empezamos por ALCALÁ DEL JÚCAR a 64km. da capital. De pouco máis de 1000 habitantes, está declarada Conxunto Histórico-Artístico.

Xa dende lonxe, Alcalá del Júcar nos parece espectacular coas súas casas escaleiradas nun cerro moi alto ao redor do castelo construido polos almohades nos séculos XII e XIII


Alcalá do Xúcar é unha das vilas máis fermosas de España

A fortaleza é un bo exemplo de arquitectura islámica con torreón pentagonal e dúas pequenas torres circulares en tres alturas. Rodeando o castelo vemos restos da antiga muralla.

Fortaleza de Alcalá do Xúcar

Dende a fortaleza temos unha boa panorámica da vila e os seus arredores como esta do río Xúcar que vai formando as famosas fouces.
Fouce do río Xúcar

A continuación baixamos polas súas empinadas e estreitas rúas entre as blancas casas:


Para dirixirnos ás non  menos famosas "Cuevas del Diablo" e a "Cueva de Garadén" excavadas na propia rocha. Entramos pola de Garadén (as dúas están comunicadas por un longo corredor) que é a máis antiga. Pénsase que a Cova de Garadén é da época árabe. Tiña unha función bélica, dende o miradoiro da cova vixiaban o río para que ninguén cruzara a ponte romana navegando para non pagar os impostos correspondentes que debían pagar os viaxeiros que viñan dende Castela para o Levante.
Máis tarde, cando perdeu esta función ao expulsar os musulmáns da península, a cova foi transformada  para cría e reproducción de pombas.
Cova do Rey Garadén

Os pombais
As covas contan tamén cun bar-cafetería e coa entrada tes dereito a un café , auga ou refresco.

A "Cueva del Diablo" data de 1905 e foi usada por unha familia acomodada para gardar o gando e tamén como bodega. No ano 1980, un almanseño, José Martínez García empezou a acondicionar e mellorar as covas para uso turístico.

Na parte baixa da vila atópase a igrexa de S. Andrés, do S. XVI, e se subes pola empinada rúa Hondonera aparece maxestuosa diante de nós. É unha igrexa robusta con fortes muros. Por dentro é moi sinxela.

Igrexa de S. Andrés coa súa torre de 70m. de altura
 Subindo a costa Hondonera, vemos a igrexa. O río Xucar en 1º termo.

Unha fermosa estampa de Alcalá del Jucar: o castelo e a ponte romana sobre o Xúcar.

Unha panorámica dende un miradoiro:

Na parte baixa da vila, ao pé da ponte romana está a praia fluvial "La Playeta"

La Playeta

O entorno da praia fluvial é moi fermoso.

Outra fermosa imaxe de Alcalá coa fortaleza e a igrexa:

Imaxe da ponte romana dende a rúa Hondonera. Marchamos marabillados da fermosura desta vila.


JORQUERA
Tamén na Manchuela, esta vila apenas sobrepasa os 300 habitantes. O que primeiro chama a atención é onde se sitúa Jorquera: derriba dun cerro rodeado polo río Xúcar e a cañada de Abenjibre. É sen dúbidas unha paisaxe ben pintoresca e que no pasado foi eminentemente defensiva.
Jorquera(foto de Wikipedia)

O primeiro que visitamos foi a igrexa da Asunción, do S XVI. Iniciouse a súa construcción en estilo gótico pero rematouse con elementos renacentistas.
Igrexa da Asunción


As murallas de Jorquera son da época almohade, bastante ben conservadas grazas a que no seu interior hai un cemiterio. Datan do S. XI e merece atención destacar que o Cid Campeador estivo ás portas desta muralla perseguindo a un rei moro.


Pouco máis vimos desta vila. Comemos aquí, no restaurante Ruti-Jorquera. No menú había un plato que chamaba a nosa atención polo nome "Suela de jamón" que tesultou ser esto:

Xamón frito con patacas. Estaba bon, pero con algo de sal...

Dende o restaurante hai unha vistas espectaculares sobre as fouces do río Xúcar:


CHINCHILLA DE MONTEARAGÓN.-

Fermosísima localidade de trazado medieval no cerro de S. Blas. Está declarada Conxunto Histórico Artístico pola súa riqueza monumental.
No máis alto da vila destaca o seu Castelo do S. XV reconstruido polo marqués de Villena sobre unha fortaleza árabe.
Nós fomos camiñando pero tamén se pode subir en coche.
En 1º termo vemos as brancas chemineas das casas excavadas na rocha

O foso do castelo impresiona e case dá vértigo, tallado na mesma rocha ten 10m. de ancho e 6m. de profundidade.
A ponte levadiza do castelo co colosal foso debaixo

Muros de mampostería con saeteiras e torres cilíndricas rodean o castelo que non se pode visitar por dentro xa que están con obras de restauración.
César Borgia, fillo do papa Alejandro Borgia, estivo preso neste castelo


A Praza Maior ou Praza da Mancha, do S. XVIII é moi fermosa e ten varios monumentos testigo do seu importante pasado. Entramos a ela polo Arco da Vila:
Arco da Vila que dá acceso á Praza Maior

Vemos a Torre do Reloxo en estilo neoclásico
Torre do Reloxo

A igrexa de Santa Mª do Salvador que ten unha porta gótica e un interior totalmente barroco.

A porta gótica:

Outro edificio a destacar na Praza é o do concello en estilo barroco e co gran medallón de Carlo III.
Este edificio é a sede do concello

Tamén, ao pé da porta onde está o Arco da Vila pola que entramos e saímos: Hai dous canóns do castelo custodiando a mesma.
Canóns que custodian o Arco da Vila

Aspecto máis amplo da Praza Maior coa igrexa de Santa Mª do Salvador  o concello e o Arco da Vila:

Nunha rúa das que levan á Praza da Mancha vemos o Pazo de Núñez Cortés

 Os Baños Árabes atópanse insertados nos baixos do edificio que vemos abaixo construido nos principios do S. XX e que os deixou na  súa estructura.


Alonxámonos da Praza e atopamos rúas coma esta:

AS CASAS - COVA
 Non se pode ir a Chinchilla de Montearagón sen deixar de visitar as súas famosas casa.cova que ademais están espacidas por varios puntos da vila polo que é dificil non atopra algunha. Ademais das que vimos ao subir ao castelo, temos estas chamadas "del agujero" alonxadas do casco histórico polo que podemos desfrutalas con total tranquilidade.
As "Casas- Cueva" foron excavadas na propia rocha caliza, empezadas a construir polos moriscos expulsados de Guadix. Unha das características principais destas casas son as súas chimeneas cónicas de cor branca
Chimeneas brancas das casas-covas.

No pasado Chinchilla estaba amurallada e había varias portas de entrada. Unha delas é esta que atopamos xunto ás Casas-Covas: a "Porta de Tiradores ou del Diablo"

Porta de Tiradores ou Diablo


Casas-Covas ao pé da Porta de Tiradores

O Convento de Santo Domingo é un antiguo convento medieval fundado no S. XIV polos frades dominicos.

Enlace aos días venres e sábado da viaxe:


Enlace ao luns e martes:

Páxinas web consultadas: