COVILHA (SERRA DA ESTRELA- PORTUGAL)

 Covilha é porta de entrada á Serra da Estrela con empinadas rúas debido á orografía do terreo.

Que vimos en Covilha?

Entramos na cidade pola PRAZA DO MUNICIPIO onde está o Concello, a Igrexa da Misericordia e o Teatro Municipal e tamén a estatua de Pero da Covilha, un explorador e diplomático portugués ao servizo de Juan II de Portugal nos séculos XV e XVI.

Praza do Municipio en Covilha

 

Na seguinte foto, a Igrexa da Misericordia. O edificio en cor rosa alberga nos baixos un banco e na parte superior é un hotel.

Igrexa da Misecordia e hotel na Praza do Municipio.

Estatua de Pero da Covilha:

Estatua de Pero da Covilha na Praza do Municipio.

RESTOS DA MURALLA

Na seguinte foto, vemos restos da muralla que existeu no pasado. Moitos tramos da mesma foron derribados a partires do S. XVII e outros foron derribados polo terremoto de Lisboa de 1755. Estes restos que vemos e que se atopan xunto ao Mercado Municipal son os máis significativos. Tamén houbo un castelo que desapareceu porque primeiro foi derruido polo terremoto e despois as súas pedras foron empregadas para a Real Fábrica de Panos

                                                        Restos da muralla de Covilha

MIRADOIRO PORTAS DO SOL

É un punto de interese histórico porque está localizado onde antigamente houbo un castelo no S. XI. Ofrece vistas panorámicas á Serra da Garduña.

Vista dende o Miradoiro Portas do Sol

IGREXA DE SANTA Mª MAIOR.-

Ubicada no centro histórico da cidade, esta igrexa ten unha fermosa fachada de azulexos que representan a vida da Virxe.

Igrexa de Santa Mª Maior (Foto de Jaime Cancio)

É sen dúbida, unha das igrexas máis fermosas de Portugal! Esta igrexa foi edificada no S. XIX no lugar onde había unha antiga capela do S. XVI. Os azulexos foron engadidos no ano 1940.

Igrexa de Santa Mª Maior

No interior, a Igrexa de Santa Mª Maior alberga importantes e fermosos retablos rococós e neoclásicos.

IGREXA DA CONCEPCIÓN

Inicialmente, foi a igrexa dun convento franciscano masculino, no S.XIII; a igrexa actual foi construida durante os séculos XV e XVI. No S.XVIII, o edificio foi transformado en fábrica de lanas e, despois dun incendio foi doado á igrexa realizándose reformas e ampliacións como a torre.

Igrexa da Concepción

Imaxe da Virxe da Concepción no interior da igrexa. (Foto de Jaime Cancio)

A anterior igrexa está ao pé do Jardim Público da Covilha.

Xardín Público de Covilha

Dende o Xardím Público temos boas vistas de toda a Ribeira da Carpinteira.

Vistas dende o Xardín Público de Covilha

ELEVADOR DO JARDIM

Covilha é unha cidade pousada nunha ladeira e por ese motivo ten moitas costas con importante desnivel que se salva polo medio de elevadores. Nós estivemos no Elevador do Jardim, un ascensor construido en 2 tramos que comunica o xardín no que acabamos de estar coa Ponte da Ribeira.

Elevador da Ribeira

PONTE DA CARPINTEIRA

Ponte construida en 2009 para salvar os 200m. de profundidade do Val da Ribeira e comunicar o chamado Barrio dos Penedos co centro da cidade. É unha obra do arquitecto João Luís Carrilho da Graça.

Ponte da Carpinteira

 COVINHA E A LA

A cidade de Covilha é coñecida como a "Cidade da La", xa que foi o maior centro de producción de la dende o S. XV.

Actualmente, esta industria produce por ano cerca de 40000 km de texido, e a través de varias empresas textiles; é proveedor de grandes marcas textiles mundiais como  Hugo Boss,Armani, Yves  Laurent, Calvin Klein, Christian Dior...etc

De tódolos xeitos, das máis de 200 fábricas textiles que chegou a ter durante o apoxeo da producción, nas décadas centrais do S. XX, mantén apenas unha decena na actualidade.

Hai un museo, chamado Museo de Lanificios  que fue inaugurado no 1992 e permite comprender, mostrar e argumentar os labores que se desenrolaban, principalmente, na  Real Fábrica de Paños e na Real Fábrica Veiga, cuxas instalacións agora ocupa.

Na foto seguinte, chemineas de antigas fábricas.

ARTE URBÁN

A cidade de Covilhã estase a convetir no centro do arte urbano da rexión Centro de Portugal grazas á acción creativa do Woolfest – Covilhã Art Festival.  Este festival rinde homenaxe ao pasado glorioso de Covilhã como unha das máis importantes cidades productoras de la en Portugal e pretende ser unha referencia da arte urbana no país. O Woolfest organiza eventos regulares, enchendo as paredes da cidade con pinturas coloridas que re relacionan co tema da lana.

Algúns traballos que vimos foron estes:

Páxinas web consultadas:

https://wanderlog.com/

https://www.visitportugal.com/es

https://viveportugalweb.com/que-ver-y-hacer-en-covilha-guia-viaje/

https://salamancartvaldia.es/

VISEU (PORTUGAL)

Dende o xoves 16 ao domingo 19, viaxamos a Portugal da man da Asociación Amigos das Viaxes liderada por Xaime Cancio, un grupo de 58 persoas para visitar  Viseu e unha serie de cidades portuguesas situadas na Serra da Estrela, realizar un percorrido polo Douro en barco e visitar tamén Zamora.

Antes de empezar a escribir de cada lugar visitado, quero puntualizar o seguinte:

1.- Eu só valoro no blog os lugares visitados, NON os hoteis onde estivemos, a guía, o autobús, as comidas, as habitacións...etc. Eu eso xa o fixen mediante a enquisa que nos mandou Jaime que considero que é onde se debe facer.

2.- Este blog foi creado por min dedicado sobre todo a Rutas de Sendeirismo e dende hai uns anos, tamén vou escribindo aquí as viaxes que fago. A dirección do blog e o acceso ao mesmo pódese ver neste ENLACE

3.- O que aquí escribo é única e exclusivamente responsabilidade miña; non o fago en nome do grupo xa que cadaquén terá unha visión da viaxe que pode ou non coincidir coa que eu teño.

4.- As fotos que vou publicar son miñas (xa me vistes andar sempre cunha cámara ao pescozo) e tamén podo coller algunha das que Xaime manda ao grupo de whatsapp (de ser así, sempre o especifico)

5.- Aínda que sempre procuro non sacar persoas nas fotos xa que este blog é público, está en Internet e o pode ver calquera, pode que nalgunha foto se vexa alguén. Se é así e a persoa ou persoas non están de acordo, só teñen que comunicarllo a Jaime, el diramo a min e a foto será inmediatamente retirada.

VISEU

Na parte centro/norte de Portugal atopamos esta vila de case 60000 habitantes (case 100000 se contamos as 25 freguesías que ten e que son o equivalente ás nosas parroquias)

Que vimos en Viseu?

A  entrada á cidade de Viseu polo Xardín da Ribeira, ás beiras do río Pavia é moi fermosa.

Río Pavia

En Viseu hai costas. Por este motivo instalaron un funicular que empezou a funcionar no 2009 pero non o fai a diario, limítase a diferentes épocas do ano e seica ten un futuro incerto. Conecta o Xardín da Ribeira coa Praza da Catedral. O día que fomos nós non funcionaba e subimos andando, pero aínda que é empinado é un traxecto moi curto.

Raíles do funicular (foto de Xaime Cancio)

A CATEDRAL: 

Empezouse a construir no S. XII e orixinariamente era románica pero quedan poucos restos deste estilo. O que predomina é o gótico. A construcción duha catedral dura moitos anos polo que moitas delas están construidas en varios estilos.

Destacan no exterior as dúas torres xemelgas e a fachada renacentista do S. XVII

Catedral de Viseu (Foto de Xaime Cancio)

O máis importante da catedral está no interior da mesma. O claustro é unha obra mestra da arquitectura renacentista.

Claustro da  catedral

Unha parede do claustro decorada con azulexos de escenas da Biblia.

Claustro da  catedral

No interior, as bóvedas da catedral son de estilo Manuelino, característico de Portugal.

Interior da catedral

As cordas e cabos entrelazados, a miúdo facendo nós, son característicos do estilo Manuelino como na Catedral de Viseu.

Interior da catedral

Pegado á catedral, en perpendicular a esta, hai un edificio (o antigo Palacio Episcopal) que alberga o Museo Nacional Grao Vasco onde hai unha importante colección de arte.

Á esquerda, o Museo Grao Vasco

IGREXA DA MISERICORDIA

Enfrente da catedral, está a Igrexa da Misericordia. Foi construida no S. XVIII  e ten unha fermosa fachada en estilo rococó.

Igrexa da Misericordia

O interior da igrexa da Misericordia é de estilo neoclásico, un pouco sobria en comparación co exterior. O retablo do altar maior ten unha imaxe da Virxe da Misericordia do S. XVII

                                           Interior da igrexa da Misecordia (Foto de Xaime Cancio)

Nun lateral da igrexa anterior está a Fonte das tres Bicas, chamada así por ter 3 canos de auga que caen sobre tres pías de pedra

                                                Fonte das tres Bicas             

PRAZA DE D. DUARTE

Ubicada ao pé da catedral e presidida pola estatua de D. Duarte que naceu nesta cidade e foi rei de Portugal  entre finais do S. XIV e pricipios do XV.

Praza de D. Duarte.

Estatua de D. Duarte na Praza do mesmo nome

A Praza de D. Duarte está rodeada de edificios dos S. XVIII e XIX.

Edificios en Viseu

PORTA DO SOAR

En Viseu atopamos restos dunha muralla medieval e algunhas portas como a do Soar. Esta porta está ao pé da Capela de Nosa Señora dos Remedios.

Porta do Soar e á dereita, a capela de Nosa Señora dos Remedios.

Se nos asomamos á Porta do Soar vemos os restos da muralla.

Porta do Soar

A Porta do Soar en foto tomada do lado contrario ás anteriores. (Foto de Xaime cancio)

Porta do Soar

IGREXA DOS TERCEIROS DE S. FRANCISCO

No Parque Aquilino Ribeiro, atopamos nun alto esta igrexa,  unha construcción barroca do S. XVIII.

Igrexa dos Terceiros de S. Francisco.

No interior da igrexa podemos ver  retablos de talla policromada e dourada en estilo rococó.

Interior da igrexa dos Terceiros de S. Francisco

Unha fermosa fonte nunha rotonda ao pé da igrexa anterior e do parque Aquilino Ribeiro.

AZULEXOS DO ROSSIO

Estes azulexos nunha parede da Praza da República foron pintados en 1931 polo artista Joaquim Lopes por unha proposta do capitán Francisco de Almeida.

Representan escenas de alegoría á vida local con escenas rurais e de feira.

Azulexos do Rossio

Na Praza da República atópase tamén a Cámara Municipal ou Concello de Viseu.

Cámara Municipal ou concello

XARDIN DAS MAES

Así chamado debido á instalación nos anos 40 do S. XX dunha escultura do artista José de Oliveira Ferreira en memoria da súa nai, nada en Viseu.

Xardín das maes ou nais.

O Xardín das Maes está presidido por esta escultura da nai de Xosé de Oliveira. É un xardín pequeno con moitas flores: rosas, petunias, begonias...

Xardín das maes ou nais.

E esto foi o que vimos na nosa visita a Viseu. Vimos moito e quedaron cousas por ver. Viseu ten moitos parques e vimos algúns pero non vimos o do Fontelo que seica é moi fermoso; tamén nos faltou visitar a Igrexa de Nosa Señora do Carmo, a Fonte e o Parque de Santa Cristina e a verdade é que pouco máis. Foi unha visita curta pero ben aproveitada.

Páxinas web consultadas:

https://www.visitportugal.com/es/node/137319

https://www.turismoenportugal.org/

S. MARTIÑO (FOZ)

 Son xa varias as rutas feitas na parroquia onde nacín e me criei, o lugar ao que sempre quero voltar con alegría e añoranza daqueles tempos felices da nenez.

As rutas feitas ata o de agora en S. Martiño, foron:

Ruta circular en S. Martiño I

Ruta circular en S. Martiño II

Capela do Carme/Áreas Recreativas/Muíños

Hoxe fixen unha ruta que comparte a maioría de tramos coas anteriores pero feita doutro xeito.

Características:

Lonxitude: 6,8 km.

Dificultade: fácil

Ruta circular sen sinalizar. O meu percorrido en WIKILOC

Descripción da ruta:

O inicio e final desta ruta foi na Área Recreativa de Ferreiravella, un barrio da parroquia de S. Martiño.

É unha área recreativa con bastante variedade de árbores: bidueiras, castiñeiros, arces, carballos...

E presidindo esa área recreativa, está o edificio do Centro Social da parroquia (hai outros tamén, pero que aproveitaron doutros antigos edificios) Este é de nova construcción.

Deixo a área recreativa pillando á esquerda con estas vistas.

Deseguida enlazo coa estrada xeral e de frente podo divisar a basílica pola que pasarei á volta.

Torzo á dereita para subir á Capela do Carme. Teño que cruzar o río Centiño.

Pouca gandaría queda xa na parroquia e menos aínda agricultura...os tempos son outros.

Paso polo lugar da Balsa, a pesares de nacer na parroquia e coñecela ben toda, non lembro ter pasado nunca por aquí.

Na Balsa recordo vivir moita xente e lémbrome dalgunha persoa (a maioría dos que coñecín, xa están mortos@s) A casa está moi abandonada.

O cabozo parece ser o que mellor resiste o paso do tempo...

A acacia negra (árbore  invasora) semella que se vai apoderando do monte que queda á esquerda.

Vistas subindo ao Carme pola Balsa.

Vexo agora o lugar das Arieiras que sempre me chamou a atención pola enorme vivenda.

Rematando xa a subida.

Xa se ve parte do barrio do Carme.

Hai que cruzar a LU-152 e ir pola subida onde se ven tantas hortensias.

Vistas chegando xa á capela.

A Capela do Carme de S. Martiño é coñecida en toda a contorna e fóra dela. É unha capela á que acode moita xente da parroquia e de fóra dela sobre todo da parroquia veciña de Vilaronte e de Foz.

Xunto á capela hai unha enorme área recreativa onde cada mes de xullo se celebran as festas na honra da Virxe do Carme e ás que acode moita xente.

Unha imaxe da área recreativa:

E outra máis:

A capela vista dende a área recreativa.

A capela atópase nun entorno moi fermoso e con boas vistas.

O enorme e centenario castiñeiro.

O Barrio do Carme xa no límite coa parroquia de Vilaronte. Penso que esas casas xa pertencen á parroquia veciña.

 Dende o Carme hai estas fantásticas vistas ao Cantábrico, á ría de foz e resto da costa,.

Volvo cruzar a LU-152.

A ruta vai toda ela por asfalto, eso si. Xa apenas quedan camiños en S. Martiño dende que fixeron nos anos 80 a Concentración Parcelaria.

Vistas chegando ao barrio de Xinzo.

O barrio de Xinzo está dividido entre dúas parroquias: unha parte pertence a S. Martiño e outra a Vilaronte. Á dereita, parte dese barrio que pertence a Vilaronte.

A seguinte foto foi sacada dende o barrio de Xinzo (S. Martiño) As vivendas que se ven, pertencen a Vilaronte xa.

Atraveso agora o barrio de Vilacendoi.

En Vilacendoi hai varios castiñeiros que deixan as pegadas na estrada.

O lugar de As Granxas.

O lugar de Oirín.

Xa teño a vista o barrio do Caritel, tamén chamado A Rúa coa coñecida basílica.

Nun momento determinado, camiñando pola estrada xeral, vexo un acceso ao río que non sei cando o abriron, eu é a 1ª vez que o vexo.

Aí, ao pé do Centiño, do outro lado do río hai un prado con estes animais aos que lles chamou a atención a miña visita.

Vemos na seguinte foto o edificio de Daniel Río Rubal (Caxigueiro) escultor e ceramista de Mondoñedo pero afincado en S. Martiño onde creou, xunto á súa muller Flora Núñez, Espazo Caritel, un lugar onde natureza e arte van da man. O edificio alberga o estudo do artista e o xardín de 3500 metros cadrados ten máis de 100 variedades de camelia ademais doutras especies como hortensias, flora autóctona e outra menos frecuente.  Polo medio do xardín podemos atopar tamén diversas obras do artista.

A Basílica de S. Martiño é un monumento románico dos S. XI e XII construido sobre outro prerrománico do S. X.

Os contrafortes que ten son do S. XVIII.

Todo empeza no ano 866 cando o obispado de Dumio tivo que abandoar a súa sede na actual Santa Mª de Bretoña, a causa da conquista musulmana refuxiándose en Mindonieto, lugar da actual basílica e que co tempo pasaría a chamarse S. Martiño de Mondoñedo.

Foi sede episcopal. O 1º bispo foi Sabarico e despois tivo outros 14, entre eles a S. Rosendo que máis tarde fundaría o mosteiro de Celanova en Ourense e a S. Gonzalo nos S. XI e XII. Este foi un bispo moi popular ao que se lle atribuen dous miragres: o da Fonte da Zapata (que contarei máis tarde) e o do afundimento dos barcos normandos cando estes invadían as nosas costas.

No S. XII, a raiña Dona Urraca mandou trasladar a sede episcopal a Vilamaior do Val do Brea, cambiando o nome a Mondoñedo en lembranza da anterior sede.

 Na foto seguinte, a Fonte de A Zapata. Moita xente non sabe, sobre todo a xente menos de 40 anos e os foráneos que esta fonte estaba situada noutro lugar e era unha fonte monumental, ao meu modo de ver moito máis fermosa que a de agora.

Estaba situada máis arriba, na esplanada que hai antes do seguinte aparcadoiro, frente á basílica. É unha pena que non se atope (sei de moita xente que o intentou) unha foto daquela época porque era unha fonte espectacular, grande, con muros ao redor para sentarse e cun frente de mármore co nome da fonte.

Meu pai, que era un namorado do seu barrio coa fonte, a basílica...escribira, daquela que se cambiou esta fonte, estes versos:

"...Fuente de la Zapata

un fuerte cambio sufriste,

antes dabas la cara alegre

ahora das el culo triste..."

Facendo referencia a que antes a fonte estaba de cara á basílica e agora está de cu.

 No frente, ten unha inscripción que xa apenas se le e que di:

"Fuente de La Zapata,

que brotó según la tradición,

por obra de Gonzalo,

el Obispo Santo"

Dise que esta fonte xurdiu como un miragre en época de sequía, xa que a xente carecía de auga, entón o bispo Gonzalo tirou unha zapatilla (de aí o nome de Zapata) e onde caeu, naceu esta fonte.

Lenda ou miragre, cadaquén que crea o que lle pareza, a verdade é que a ubicación da fonte non é a máis idónea sobre todo para os que a lembramos no outro lugar.

"...Al cambiarte de sitio

no supieron emplazarte.

Esperemos algún día

vuelvas a ser obra de arte."

Área Recreativa ao pé da basílica e a Casa de Moreda, típica construcción rural que se mantivo no Caritel e é unha das poucas que quedan. 

E agora sigo a ruta por esta larga pista da Concentracción Parcelaria, con vistas na foto ao lugar de Lelle.

Tamén se pode ver o lugar de Peal e o barrio de Bao.

Mirando á dereita, a pista que vai ao barrio de Vilela e as casas xa deshabitadas do Gallego e de de Casilda.

O barrio do Caritel coa basílica.


A piques xa de rematar a ruta, vendo os barrios de Reiriz, Ver e lugares como O Xipo, as Arieiras, a Balsa...




Medio consultado:
https://es.wikipedia.org/wiki/Espacio_Caritel