S. CIBRAO, MAR E RÍO

Estiven xa moitas veces en S. Cibrao e esta vila coñézoa ben, pero non me canso nunca de volver porque me parece unha das máis fermosas da Mariña. De tódolos xeitos, unha nunca coñece todo e esto me pasou con esta ruta, na que descubrín novos e fermosos lugares e onde  combinei mar e río  saíndo do que é o centro urbán. Unha ruta que me encantou e por riba, moi fácil.

S. Cibrao pertence ao concello de Cervo na comarca da Mariña Occidental. Non é nin sequera parroquia, pois pertence á de Lieiro.

S. Cibrao é unha península aberta ao Cantábrico con 3 praias preciosas e importantes, un pequeno porto, un faro...e con vestixios de antigas fábricas relacionadas co mar que denotan a importancia que este sempre tivo nesta localidade.

Características desta ruta:

Lonxitude: 7,6 km.

Dificultade: fácil

Ruta circular sen sinalizar. O meu track en WIKILOC

Descripción:

Iniciamos a ruta ao pé da Praia do Torno, nun aparcadoiro no que agora en inverno acostuma a haber sitios libres para facelo. 

O 1º que vemos é un pequeno monumento metido na auga na Praia do Torno, é o símbolo de S. Cibrao: a Maruxaina.

A lenda di que a Maruxaina é unha serea loura, metade muller e metade peixe que vive nos Farallóns. Nos días de temporal toca o corno, uns din avisando aos mariñeiros do perigo e outros opinan que o que quere é enganalos e que naufraguen.

O segundo domingo de agosto revívese esta lenda e a serea é "capturada" polos pescadores do lugar. Traena a terra para xulgala e celebrar unha festa na praia ao redor dela.

En 1º termo, a Maruxaina

A Praia do Torno é un dos areais máis coñecidos do concello de Cervo que se estende dende a ría ata o porto. É unha praia urbana que conta cun paseo marítimo polo que imos.

Praia do Torno

Do outro lado da rúa, vemos os restos do que foi unha antiga fábrica de salazón de sardiña que ardeu en 1921. En S. Cibrao é coñecida como "O Castelo".
Os veciños están a denunciar o deterioro que están a sufrir estes restos e reivindican que se protexa este ben.

"O Castelo", antiga fábrica de Salazón.

Pasamos polo porto, que é pequeno, e tal e como o coñecemos hoxe é do 1930 aínda que sufreu melloras ao longo dos anos.

Porto de S. Cibrao

Este porto pesqueiro só é abordable por barcos que non callen máis de 2 metros.

De frente podemos ver a factoría de Alúmina- Aluminio.

De frente, a factoría de Alúmina/Aluminio.

Estamos na zona chamada Porto de Arriba que inicialmente foi unha illa e depois uneuse á terra mediante unha acumulación de area.

Aquí está a capela de S. Cibrao que xa existía no S. XII. Destaca pola súa sinxelerza.

Capela de S. Cibrao

Imos subindo cara ao Faro e xa vemos mellor os Farallóns.

Camiño do faro

Os Farallóns son tres illas moi abruptas, antigamente punto de naufraxio de barcos. Chámanse A Sombriza, A Baixa e O Pé.

Os Farallóns.

Na Punta da Atalaia atopamos o Faro e un Miradoiro do mesmo nome. O Miradoiro é unha estructura de ferro e cristal que semella que se adentra no mar.

Faro e Miradoiro en Punta  da Atalaia.

Dende o faro, unhas escaleiras lévannos a outra parte máis próxima ao mar e que foi recuperada para uso público.

Dende esta parte baixa, as fotos ao faro quedan estupendas! Este faro realmente son dous:o 1º é de 1864. O moderno é de 1979 e foi construido cando chegou a fábrica de Alúmina- Aluminio á zona, ao ser necesario que tivese máis alcance e maior altura para atender as demandas do novo porto que se construeu.

Faro de S. Cibrao

Pasamos por diante da antiga fábrica de salazón "O Castelo" camiñando pola praia de Cubelas, tamén urbana.

Praia de Cubelas

Vemos os restos dunha antiga cetárea que demostra o pasado relacionado co mar que tivo esta vila.

Antiga Cetárea

Paseo que vai dende a praia de Cubelas á de Caosa.

Desviándose uns metros da ruta pode verse a Praza do Lugar, pequena e recollida.

Praza do Lugar

A Praciña da Caosa destaca polos balcóns.

Praciña da Caosa

 Chegamos á praia da Caosa tamén nun entorno urbanizado e coa area máis fina e branca de todas. Praia de augas cristalinas, escasa ondaxe e forma de enseada.

Praia da Caosa

A praia da Caosa vista dende o outro lado:

Praia da Caosa

E agora imos coñecer unha zona que descoñeciamos por completo de S. Cibrao. Despois da praia daCaosa, seguindo ao pé do mar descubrimos a zona de autocaravanas, remata o paseo de pedrae empeza un camiño que seguimos.

Deseguida o camiño pasa a ser carreiro.

Un carreiro chulo

 

Que nos vai levar ata unha pequena e recóndita praia da que eu nunca oira falar.

Praia do Portelo

 

Trátase da praia do Portelo formada por 2 pequenos areais separados por un promontorio rochoso A lenda di que aquí desembarcou o Marqués de Pedrosa fuxindo dos ingleses por cuestións relixiosas. Aquí (a uns 800) construeu un pazo (O Pazo de Pedrosa) que se pode ver facendo a Ruta do Camiño Natural do Cantábrico que pasa antes de entrar na vila de S. Cibrao polo lugar chamado Pedrosa.

A esta praia, dada a súa orientación, chegan moitas algas que no pasado eran recollidas polos veciños para vender ou abonar as terras.

Praia do Portelo

Voltamos uns metros para atrás para pillar este camiño  que hoxe (debido a tanta chuvia deste outono/inverno) estaba anegado. Imos sair xunto ao IES "Marqués de Sargadelos".

IES "Marqués de Sargadelos"

Pasamos polo novo Centro de Día e Residencia de maiores.

Centro de Día e Residencia

E tamén polo Centro de Saúde.

Centro de Saúde

Despois de pasar a estación de tren, chegamos ao Parque "Raíña Sofía"

Parque Raíña Sofía

No parque anterior destaca este fermoso monumento que é unha fonte.. Chámase "Os Corvos Mariños" e o autor é Juan Puchades. Foi inaugurado no 1995.

Fonte "Os Corvos Mariños"

O paseo que bordea a ría de S. Cibrao é pequeno pero moi fermoso.

Paseo do Torno

De frente vemos a chimenea de Alúmina /Aluminio e as pequenas embarcacións en marea chea.

Ao outro lado da ría hai un paseo que se pode percorrer e veremos unha antiga fábrica. Deixámolo para outro día.

Cruzamos a ponte sobre a ría e pillamos á esquerda para empezar o paseo ao pé do río Covo

O río Covo ten só un percorrido de 15 km. Nace  nos Montes de Buio, nas turbeiras de Pau da Vella e desemboca  na praia do Torno, formando a ría que acabamos de deixar.

Paseo do Río Covo.

O paseo ten un tramo de madeira e vai pegado ao río.

A Ponte Medieval do Bao de estilo romano permite o paso de persoas, animais ou carros en marea alta. Ten unha altura de 9,5m. e unha anchura de 3,10m. Ten un único ollo de forma oxival e foi restaurado polo concello de Cervo no 1986.

Ponte medieval do Bao

Ao pé da ponte anterior hai unha pequena área recreativa.

A ponte vista dende o outro lado.

Ponte medieval do Bao

Agora empezamos un tramo que é novo para nós xa que nunca por aqui pasamos. O Camiño Natural do Cantábrico que pasa por aquí mesmo, neste lugar torce á dereita por un camiño de monte. Nós agora seguimos pegados ao río.

Un muíño restaurado ao que uniron o que semella ser unha vivenda.

Muíño restaurado

Un fermoso paseo con pontiñas de madeira salvando regos que van ao Covo.

Paseo ás beiras do río Covo

Os paseos naturais sempre son fermosos porque son auténticos.

Paseo ás beiras do río Covo

 O paseo á beira do río remata nunha estrada local onde atopamos a Fonte do Guioncho.

Fonte do Guioncho

 

Deseguida damos a volta pola outra marxe do río.

O percorrido agora vai máis lonxe do río.

 

Chegamos á ponte medieval, agora polo outro lado.

A marea, que antes estaba chea, agora está case baixa e vese ben como o río vai cara ao Cantábrico.

Do outro lado do río vemos unha antiga fábrica de salazón e o aserradeiro de D. Xulián.

 Pasamos por diante da Praza dos Campos.

Praza dos Campos

No paseo do Torno polo que imos vemos unha exposición de 8 pezas decoradas por ambas caras (en total 18 creacións) de faros da Costa da Morte. Son murais feitos en azulexo.

E xa estamos case no punto onde iniciamos esta fermosa ruta.

Páxinas web consultadas:

https://www.lavozdegalicia.es/noticia/amarina/2024/08/16/reclaman-proteccion-restos-fabrica-salazon-cubelas-san-cibrao/00031723825558541896391.htm

https://amarinalucense.gal/es/puerto-de-san-cibrao

https://es.wikipedia.org/wiki/Islas_Farall%C3%B3ns

https://concellodecervo.com/es/turismo/san-ciprian/os-corvos-marinos

https://www.turismo.gal/inicio?langId=es_ES

https://amarinaxornal.gal/occidental/cervo/104328-san-cibrao-sera-o-escenario-para-a-exposicion-sobre-faros-da-costa-da-morte/

PRAIA DE TORBAS CON MAREA BAIXA (LLOZA-COAÑA)

 Esta é a 2ª ruta que realizo no concello de Coaña. A anterior foi unha fermosa e curta ruta que se pode ver neste ENLACE. Esta ruta sitúase integramente no concello de Coaña e dentro del, na parroquia de Cartavio.

Características desta ruta:

Lonxitude: 7,5 km.

Dificultade: fácil

Ruta circular sen sinalizar. O meu track en WIKILOC:

Descripción:

Esta fermosa ruta ten inicio e fin na Praia de Torbas, no concello de Coaña (non confundir con outra do mesmo nome no concello de El Franco)

Estrada que chega á praia de Torbas.

Hai unhas escaleiras de pedra que permiten baixar á praia en marea baixa.

Grandes acantilados baixan á praia provocando, segundo a hora do día, moita sombra.

Esta praia posee a singularidade de ter tres cascadas procedentes de tres regos que van desembocar aí. A 1ª é a máis alta.

Teño case toda a praia para min. Só hai tres pescadores de cana.

Aos pucos metros temos a 2ª cascada, esta máis baixa pero máis ancha. Procede do Rego de Esteler. Por derriba vemos un muíño que en tempos pasados aproveitou a auga deste rego.

 

Algo máis adiante...outra cascada!! Todas son diferentes, esta baixa polas rochas e de levar máis auga, sería sen dúbida a máis fermosa de todas.

A praia ten zonas de area, unha area gorda e oscura. A maioría da praia está formada de cantos rodados e é importante levar bo calzado para non mancar os pés.

Chego ao final da praia pola zona oeste que é onde está o outro acceso polo que quero sair.

É un acceso peonil que axiña se converte nun camiño.

Súbese por un camiño entre piñeiros.

Dende o camiño e como imos subindo temos esta vista da praia de Torbas.

Chegamos a un espazo despexado e ao pé da árbore, pillamos á dereita.

O concello de Coaña ten unha importante actividade económica na gandaría e por esta zona predominan as terras de millo e os prados.

Á esquerda vemos o Rego de Miúdes, que despois terei que cruzar.

Este camiño lévame a área recreativa de Salías. É un camiño fermoso, non hai ninguén e de frente vexo as extensas fincas, as gaivotas, o mar...

A área recreativa de Salías é preciosa e está moi ben coidada. Ten bancos, mesas, barbacoas, papeleiras...e unhas vistas incríbles ao mar Cantábrico!!

Vistas dende a área recreativa de Salías.

Vistas cara ao Leste cos acantilados da praia de Torbas.


O lugar non pode ser máis fermoso!!


Vistas ás praias de Armazá e do Barco. 


Outras vistas:


Volto uns metros para atrás para baixar ao Rego de Miudes.

Este rego  xa  pasa tamén pola parroquia de Miúdes do concello de El Franco. Hai unha ponte de madeira para atravesalo.

Ponte sobre o Rego de Miúdes

Este tramo coincide coa Senda Costeira E-9.

 

Imos case sempre rodeados agora de eucaliptos que foron conquistando tamén esta zona asturiana.

Desemboquei no lugar de S. Cristobal onde a estrada amosa pegadas de obras recentes e outras sen rematar. É un lugar con chalets e vivenda nova que parece de 2ª residencia.

Vou dar á N-634 pola que teño que ir durante uns 700m. Vexo que o Camiño Norte a Santiago pasa por aquí.

O tramo de estrada logo pasa e, aínda que ten arcén, hai que ir con precaución xa que pasan bastantes vehículos e algúns a velocidades excesivas.

Despois de pasar un desvío á dereita por onde vai  o Camiño de Santiago, paso por debaixo da vía do tren e xa pillo á esquerda e deseguida á dereita por onde esta casa que semella ter trazas de indiana.

Algo máis adiante chámame a atención este pozo que quedou aí tan só nun cruce. Eso si, está ben coidado aínda que descoñezo se a día de hoxe segue a ter uso.

Casas en Cartavio. Poucas hai abandonadas, hai moita casa nova mesturada con outras máis antigas pero todas elas están super ben coidadas.

Neste cruce hai un monumento aos segadores con gadaña. A placa que se pode ler debaixo di que está dedicado por parte dos veciños de Cartavio aos seus antepasados. Xa sabemos a que se dedicaban no pasado os habitantes desta parroquia.

Monumento aos segadores con gadaña

Deixo o asfalto para pillar un camiño por un monte entre eucaliptos.

Este camiño lévame ao punto de inicio.

Agora sería imposible cruzar a praia, está a marea chea.

Ao pé do piñeiro hai un miradoiro e máis abaixo unha ponte cruza o rego e xa estamos no aparcadoiro onde esta o coche agora totalmente solitario. Pola mañá había outros 4 ou 5 máis dos pescadores que estaban na praia.