No concello de Cudillero xa fixen ata o de agora 5 rutas, todas elas en parroquias do concello. Foron estas:
Praia do Silencio e Ribera del Molín dende Santa Marina.
Acantilados de Cabo Vídeo/Oviñana e Bosque de Vadredo
A ruta de hoxe é polo tanto a 6ª neste fermoso municipio que ten zona de costa espectacular e tamén o interior non deixa de sorprender o fermoso que é.
Estamos na parroquia de Soto de Luiña e, dentro desta, no lugar de Albuerne. Esta aldea non chega aos 100 habitantes.
Características desta ruta:
Lonxitude: 5,7 km. (Parecen máis km. pola moderada dificultade do chan nalgún tramo e por algunha subida e baixada con bastante desnivel))
Dificultade: moderada (porque o chan ás veces é dificultoso por pedras soltas)
Ruta circular sen sinalizar. O meu percorrido en WIKILOC
Descripción:
Empezamos e finalizamos esta ruta xunta á capela de Santa Olaia (Que os asturianos escriben Santolaya)
 |
| Capela de Santolaya Diante da capela e nun lateral hai algo de sitio para deixar o coche. |
Arrancamos dende o Camín de la Capilla para meternos deseguida polo Camín de la Venta.
 |
| Camín de la Capilla (Albuerne) |
Imos polo Camín de la Venta. Tódalas rúas desta aldea levan o nome de "camín" (camiño) que hoxe xa non son camiños senón rúas asfaltadas.
 |
| Cabozo en Camín de la Venta |
En Asturias hai cabozos e paneiras. Este é un cabozo porque ten 4 pegoyos ou piares e forma cadrada; aínda que a diferenza fundamental entre as dúas construccións está no tellado. No hórreo, o tellado únese nun punto e na paneira teñen cabalete ( unha pequena parte horizontal)
Moitos hórreos, que se conservan porque están protexidos ao igual que en Galicia.
Atopei nun cruce estas simpáticas imaxes de alguén con imaxinación: unha serpe ou máis ben unha anaconda nunha árbore.
Case tódalas casas son novas e moi ben preparadas. Moitas delas están pechadas e que dá idea que son vivendas de segunda residencia.
Un banco cun bo consello: Relájate. "Tómate un respiro"
Praias inacesibles, solitarias, de grandes acantilados...
A Praia dos Campizales ou dos Negros está circundada por acantilados de 60 m. ou máis. Baixar a ela é moi perigoso aínda que hai unha corda para agarrarse.
O nome de "negros" vén de que nesta praia hai unhas rochas moi perigosas para as embarcacións.
 |
| Praia dos Campizales ou dos Negros |
Na foto vemos a praia Gancedo ou de Albuerne.
 |
| Praia de Albuerne |
Para chegar á seguinte praia, baixamos por un carreiro
Atravesamos agora o rego de Lindebarcas que desemboca na parai de Salencia á que estamos chegando.
 |
| Rego de Lindebarcas |
A uns metros atopamos xa a praia de Salencia. Está situada na parroquia de Novellana. É unha praia de area gorda e ao igual que as anteriore sen servizo ningún. Son praias totalmente virxes.
 |
| Praia de Salencia. |
Proseguimos a camiñata agora por camiño de cemento que en ascenso, nos deixa estas vistas dos acantilados á nosa esquerda. Ao fondo de todo podese albiscar o faro de Cabo Vídio.
Estrada pola que subimos:
Ao rematar a subida, podemos observar a Praia L´Airín.
Deixamos o asfalto para cruzar este prado no que se define bastante ben un camiño e así atallar para achegarnos á praia de L Airín.
Encántanme estes accesos que quedan a algunha praia (cada vez menos) tan naturais, sen alterar nada, só o que poda cambiar a natureza co paso dos anos.
O Miradoiro Mexagón permítenos observar a praia L´Airín e quebrada costa occidental asturiana.
 |
| Miradoiro Mexagón |
O illote "O Fariñón" separa as praias Saliencia e L´Airín. Na foto vemos parte da inaccesible praia de L´Airín.
A praia LÁirín só se pode ver dende o alto. É imposible baixar a ela dende onde estamos. Poo outra parte, máis ao oeste, penso que ten unha baixada. Dende o miradoiro temos que volver sobor dos nosos pasos e retomar o camiño que traíamos.
Adentrámonos en Novellana. Este municipio recibeu en 1992 xunto con Soto de Luíña o Premio ao "Pueblo Exemplar"
"...trabajos de mejora y embellecimiento de Novellana que tiene su expresión en numerosas obras entre las que destacan la realización de importantes instalaciones deportivas y sobre todo la reconstrucción de su Casa de la Cultura”. (antigua escuela)."
Xa ano 1962 gañara o concurso de "Pueblo más bonito de Asturias"
Finalizou o asfalto e agora, o Camín si que é un camiño.
Este é o chamado Camín de Xorribos e por aquí pasa o Camiño Norte a Santiago.
Volvemos atoparnos co rego Lindebarcas que cruzamos. Ao cruzalo, estamos de novo na parroquia de Soto de Luíña, no lugar de Albuerne. O rego divide as dúas parroquias: Novellana e Soto de Luíña.
 |
| Rego de Lindebarcas |
Alguén colocou derriba das pedras unhas rodas dunha bicicleta que tamén está alí (vese lixeiramente entre as silvas) Para min, non está nada ben feito porque para cruzar xa están as pedras, pisar as rodas non é seguro e ademais afean a paisaxe e por riba deixan a bici aí para que vaia podrecendo...enfín...
E deseguida chegamos de novo á capela de Santolaya dende onde partíramos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario