Tol é unha parroquia do concello asturiano de Castropol. Hoxe fun ata aí porque sabía desta ruta pero a verdade fun sen grandes expectativas, só porque me quedaba cerca da casa e era curta.
Tol é unha aldea gandeira (sobre todo gando vacuno) e agrícola. Vin varias granxas, moitos campos cultivados, moito prado e varios tractores grandes traballando.
Sorprendeume a ruta positivamente. Lera nalgún sitio que a maioría ía por asfalto o que é mentira; máis ben ocorre ao revés, por asfalto só vai ao principio e ao final nun curto tramo. Tamén lin que había moito eucalipto; algo sí había pero abundaban máis outras árbores que había en maioría. É unha ruta moi cómoda, curta, na que vas subindo e nin te enteras.
Características da ruta:
Lonxitude: 7.2 km.
Dificultade: fácil
Ruta homologada, circular, ben sinalizada agás en dous cruces. Deixo o meu track de WIKILOC
Descripción:
O panel de comenzo de ruta vémolo nun cruce onde está a igrexa pero non hai onde aparcar por eso eu decido facelo uns metros antes, xunto ao lado do pavillón e as antigas escolas, onde hai tamén un pequeno parque infantil. O meu trck parte de aí. Hai xente que empeza a ruta algo máis adiante, nunha área recreativa pola que logo hai que pasar porque aí si que se pode aparcar pero eu, se é posible, sempre procuro visitar os lugares sexan vilas ou aldeas por onde pasan as rutas ou onde empezan ou rematan. Por riba nesta ruta tan curta é tamén restarlle km.
O primeiro que vexo ao empezar a camiñar é este fermoso e coidado xardín.
Nunha pedra podemos ler "El jardín de mi casa" non sei se para reivindicar o seu uso privado...
Tamén vexo de frente a igrexa de S. Salvador do S. XVII
 |
| Igrexa de S. Salvador |
Aquí, ao lado da igrexa, no cruce está o panel indicador da ruta:
 |
| Panel de comenzo de ruta |
A ruta empeza por asfalto e doume conta de que esta aldea é eminentemente agrícola e gandeira. Vexo varios tractores traballando e terras de cultivo e prados...
 |
| Zona agrícola e gandeira |
Deseguida chego á área recreativa de Fontequías. É pequeniña pero está ben acondicionada e coidada:
 |
| Área recreativa |
Seguindo o track e os sinais vou por esta estrada local uns metros.
Neste cruce temos a opción de escoller o camiño que traemos e seguir de frente ou ben coller o da dereita, calquera dos dous nos volverá trae aquí, a este cruce. Nós seguimos de frente e as frechas xa o indican poñendo "inicio ruta" no que vai de frente e "fin ruta" no outro. Pensamos que o motivo é claro, indo de frente imos subindo pero nin nos enteraremos xa que o desnivel é moi pouco e se optamos por ir pola dereita a subida é moi acusada e longa.
Estamos no lugar de Boudois e aquí está instalada unha gandaría moi importante, das máis prósperas da comarca e un referente na zona.
A casa e granxa da gandería Boudois:
Á dereita, edificio de casa e granxa da Gandería Boudois. En Tol, a maioría dos veciños son gandeiros e as súas granxas están destinadas a leite e á recría. Foron mellorando xeneticamente os animais, informatizándose e aprendendo ao ir visiando outros países e esto fixo que nesta vila non se coñece o paro, a maioría dos gandeiros son xente nova.
Ao rematar de pasar esta granxa, o camiño vai á derita e xa nos introducimos nun antigo camiño de carro:
Vemos á esquerda prados con vacas e escoitamos un tractor. Tol é dos maiores productores de leite da zona e os veciños foron facéndose con terras que antes eran arrendadas. Hoxe o 98% son propietarios.
O camiño que levamos é fermoso á beira sempre dun rego que parece ser que máis tarde se converte no río Anguileira, que máis escoitamos que vemos debido á espesa vexetación. Aínda que vemos eucaliptos, tamén vemos moitas outras especias arbóreas o que non fai nada monótono o percorrido.
Camiño rodeada sempre de verde:
Case totalmente oculto pola maleza temos un túnel que dá acceso a unha das galerías das minas de ferro que houbo nesta zona (As minas da Grandela) Esta é a 1ª galería na que aínda se podn percorrer uns 120m. (Eso sí, quen se atreva a meterse aí xa que está inundada) e pode ser resultar perigoso. Eu boto de menos neste lugar un punto de información.
Un pouco máis arriba do túnel, temos o Forno de calcinación no que se cocía o mineral de ferro das minas da Grandela para quitarlle as impurezas. Tamén está a pasarela de carga pero non se ve ao estar "comida" pola vexetación. A actividade destas minas rematou nos anos 50 do S. XX
Penso que é unha pena que esta fermosa ruta non estea mellor coidada. A pesares de estar homologada, o cartel da foto necesita con urxencia un cambio, o forno tamén empeza a estar comido pola vexetación ao igual que o túnel de carga da parte posterior do que xa non se pode aprezar nada.
Seguimos camiñando polo medio de árbores diversas nas que agora predomina o eucalipto pero tamén vexo bastantes bidueiras, carballos novos e algún castiñeiro.
De súpeto, ábrese a paisaxe a terras de labor. Estou nunha zona alta pero non me din conta da subida xa que o desnivel é moi pouco ata aquí.,
Dende este alto vemos as cores verdes de prados e árbores e a cor marrón das terras de labranza, salpicadas por aldeas.
Avanzamos agora entre piñeiros:
Segundo imos baixando ante nós ábrese a paisaxe e vemos Ribadeo, Tapia e diversas aldeas esparcidas cerca do Cantábrico.
Miremos onde miremos as panorámicas son únicas.A praia de Penarronda coa súa característica rocha furada vese perfectamente...
As vacas pacían tranquilamente pero en canto me viron, achegáronse como querendo saudarme:
Xa chegando ao cruce onde a ruta se fai circular, vemos estes fermosos acivros.
Mirando cara atrás, vemos o camiño percorrido. Acabo de pasar ao pé de aquela casa blanca, solitaria:
Na área recreativa vemos esta vella apisonadora
Vou achegándome a Tol.
Ao subir non me fixara neste vello e abandonado cemiterio que quedou aí, no medio da vila, ao contruir outro que si vin ao lonxe.
A igrexa de S. Salvador que ten diante unha enorme oliveira:
E xa cheguei de novo ao lugar onde aparcara o coche. Vemos sinais do Camiño Norte de Santiago que pasa por aquí: Nas antigas escolas está actualmente o albergue de peregrinos: Este corazón gustoume. Aquí finaliza esta ruta que merece ser máis coidada e que a acondicionen debidamente poñendo máis puntos informativos nas minas, pensando ademais que a ruta leva precisamente ese nome "das Minas" así que eu considero fundamental que se pretenden dar a coñecer con esta ruta o pasado mineiro da localidade, teñen que incidir máis para o seu coñecemento.
Tamén se debería sustituir o cartel informativo que está no forno xa que o actual está moi deteriorado, sinalizar mellor dous cruces,...etc.
