RUTA DO CASTRO (CERVANTES- ANCARES LUCENSES)

Hoxe imos aos Ancares Lucenses, concretamente ao concello de Cervantes, para realizar unha ruta curta pero fermosa enclavada dentro da Reserva da Biosfera dos Ancares Lucenses.

Nas inmediacións de Cervantes atópanse grandes cumes como: O Mustallar (1975m), Corno Maldito(1858m.) Penarubia(1821m) Tres Bispos (1793m) Formigueiros(1643m) Pía Paxaro(1616m.) Pena Ouviña(993m)...

O nome deste concello parece ser que fai referencia a que era terra de cervos. Os seus primeiros asentamentos humanos son de orixe prerromana, da época castrexa conserva o Castro de Santa Mª de Cervantes que hoxe imos visitar. Desa mesma época son as famosas pallozas que aínda hoxe se poden ver na aldea de Piornedo.

Este concello posue un gran patrimonio arquitectónico nas pallozas e o Castelo de Doiras que é un dos mellores conservados de Galicia; a torre de Donís...

Estas terras teñen ademais unha gran riqueza florística(Nos Ancares hai 16 especies de orquídeas, 33 clases de fentos...) e ten unha excelente conservación de fragas con árbores autóctonos: carballos, castiñeios, freixos, amieiros, abeleiras, teixos...

Moitos e bos motivos para visitar este concello que ten moitísimas rutas de sendeirismo habilitadas para poder percorrelo e defrutar destas paisaxes únicas.

Neste mapa de Galicia por comarcas, podemos ver a situación de Os Ancares:

CARACTERÍSTICAS DA RUTA:

Lonxitude: 8,5km.

Dificultade: fácil

Ruta circular ben sinalizada.

DESCRIPCIÓN

O inicio da ruta sitúase na mesma vila de S. Román de Cervantes, moi preto do concello deixamos os coches:

O inicio da ruta, AQUÍ:

Fermoso e ben coidado acceso á fonte. Aquí deixamos os coches.

O edificio amarelo é o concello. Subimos por esa carretera para torcer deseguida á esquerda

E atopamos un Complexo Etnográfico onde vemos unha reconstrucción das típicas pallozas dos Ancares:

Era un día chuvioso de decembro

                                                     Complexo etnográfico

Baixamos agora por un camiño:

Con grandes carballos e castiñeiros:

E chegamos ao río Castro que cruzamos por unha ponte:

Toca subir, nunha subida moi cómoda, ata O Castro:

E chegamos ao Castro de Santa Mª de Cervantes:

O Castro está moi ben conservado e coidado

Paisaxe dos Ancares nun feo día:

Chamounos a atención a restauración do cemiterio: as lápidas con portas de aluminio...non pegan moito dende logo co entorno...

Igrexa de Santa Mª. ao lado do Castro. Foi restaurada hai uns anos grazas ás aportacións dos veciños xa que estaba en estado ruinoso:

Agora toca baixar ata o río:

Este é o río Quindós, afluente do Navia e a ponte que cruzamos:

O río baixaba coas augas revoltas e moito caudal.

Como na maioría dos ríos galegos, non podia faltar o muiño. Este, bastante ben conservado:

Subimos lixeraimente e vemos ao lonxe a aldea de Castelo de Cais. Non pasaremos por esta aldea xa que tomamos antes un desvío á dereita:

Chegamos ao Rego de Vilarantigo e pensamos que tiñamos que dar a volta porque era imposible atravesalo. Debido á moita chuvia destes días, o rego levaba moitísima auga e era imposible atravesalo sen mollarse polo sitio que correspondía, así que buscamos outro lugar de paso algo máis abaixo e , aínda que con dificultade, logramos cruzalo:

Unha preciosa alfombra de follas:

Unha paisaxe sorprendente:

A auga aparecía en calquera recanto:

Xa chegando a S. Román de novo, podemos contemplar esta paisaxe:

A ruta en WIKILOC:

Un vídeo moi curtiño falando da igrexa de Santa Mª que veremos nesta ruta:

RUTA TRES BISPOS ( CERVANTES-OS ANCARES)

A coñecidísima ruta de Tres Bispos é unha das máis realizadas nos Ancares porque para ser de montaña non é complicada e porque nela atopamos grandes paisaxes.

Nos Ancares podemos atopar montañas de 2000 metros entre frondosos bosques, verdes vales e unha variada fauna de pitas do monte(ao borde da extinción), xabaríns, lobos, raposos...por algo esta zona está declarada Reserva da Biosfera.  É un lugar para perderse na natureza e para desfrutala no seu máximo grao.

 A comarca de Os Ancares está situada entre as provincias de Lugo e León e fai de fronteira natural entre as dúas provincias. 

Esta zona foi habitada polos Celtas que se refuxiaron nestas montañas fuxindo dos romanos. Proba desto son a grande cantidade de castros que hai.

Ao estar lonxe das cidades e debido ao intrincado dos seus vales e montañas, Os Ancares tivo sempre un aislamento que favoreceu a supervivencia de tradicións e dunha arquitectura popular representada sobre todo nos cabozos e nas pallozas.

Para realizar esta ruta temos que ir ata o concello de Cervantes, na provincia de Lugo. Dende a aldea de Degrada, collemos unha desviación para chegar ao albergue dos Ancares, de onde parte a ruta.

Situación do Concello de Cervantes na provincia de Lugo:

CARACTERÍSTICAS DA RUTA:
Lonxitude: 16km.
Dificultade: media
Ruta circular ben sinalizada agás na Campa dos Tres Bispos.

DESCRIPCIÓN:
A ruta empeza AQUÍ

Estamos en Campo da Braña onde se atopa o albergue "Os Ancares" a 1420m de altitude. Nós fixemos esta ruta no ano 2017 e ao ano seguinte seica este albergue pechou.

Uns poucos metros máis abaixo, colleremos á esquerda

As vistas dende o albergue:

Os primeiro metros da ruta transcorren por carretera asfaltada en suave subida e despois pasa a ser pista de terra, moi cómoda:

Na Campa de Ortigosa descansamos un pouco:

Vistas chegando á Campa dos Bispos:

Na Campa dos Bispos. Aquí era onde din que se xuntaban os bispos de Astorga, León e Lugo para tratar os seus asuntos. De aí o nome do lugar.

Houbo xente do grupo (os homes, todos) que se animaron a subir ao Pico Tres Bispos e as mulleres agardamos abaixo, na campa.

Campa tres Bispos, ao fondo o camiño para subir ao Pico

Campa Tres Bispos

Subindo a Tres Bispos:

Aló enriba, parecen formiguiñas, van os homes

Estas intentárono pero deron a volta

Esperando que baixaran os homes(tardaron sobre unha hora en ir e volver)

Seica merece a pena subir ao Pico de Tres Bispos a 1.795m. de altura polas vistas en 360º que hai do val leonés da Serra dos Ancares así como de Somiedo, Pena ubiña, Leitariegos, O Mustallar... así que temos que volver facer esta ruta para subir os que no 2017 non o fixemos.

Para facer a ruta circular, hai que ir segundo se baixa de Tres Picos, por un sendeiro á esquerda ou vindo do albergue, na Campa pillar á dereita. Aquí a sinalización non estaba clara e o sendeiro non se percibía ben. Unha vez localizado hai que seguilo a través dunha carballeira:

Ata chega á Golada da Vara, onde comemos:

Imos cara á Cabanavella:

E pasamos por un precioso bosque de acivros:

E coincidimos ao final nun pequeno tramo que fixemos á subida.

Pois é unha pena esta noticia ,nós aínda tomamos alí o café ao rematar a ruta. A noticia AQUÍ: