No 2023 fixemos esta mesma ruta que se pode ver no ENLACE pero dun xeito diferente. Tiña ganas de repetila como a fixemos hoxe porque nos resultou moito máis doada.
O nome de CERQUEIROS desta ruta fai referencia ás persoas que facían o labor de cerqueirar, é dicir rodear, poñer cercas en prados e/ou montes.
A ruta que fixemos é unha variante do Camiño dos Cerqueiros atallando pola Senda dos corzos (supoñemos que o nome ten un claro significado de que animais andaban ou andan por alí) Este atallo permite acurtar a ruta orixinal e, sobre todo, vai por un espazo moito máis fermoso e interesante como veremos.
Características da ruta:
Lonxitude: 8,2 km.
Dificultade: moderada (pola senda dos corzos que é un carreiro con chan dificultoso e esvaradío, sobre todo en época de chuvia) O resto da ruta vai por camiños e pistas anchos e de cómodo camiñar.
Ruta circular bastante ben sinalizada. De tódolos xeitos, eu sempre sigo un track e aquí deixo o meu en WIKILOC
Descripción:
O Parque Natural das Fragas do Eume ten varios accesos e un deles é a estrada CP-5002. Dende o mosteiro de Monfero (como referencia), seguir en dirección a Pila da Leña pola CP-5002. Son uns 7 minutos en coche ata o panel que indica o acceso á ruta. Primeiro atoparemos o panel da ruta dos Cumios de Sanguiñedo e a uns 100 metros o da ruta dos Cerqueiros.
Empezamos a camiñar pola mesma estrada pola que chegamos (CP-5002) nunha mañá moi fea con néboa e chuvia miúda.
O asfalto dura menos de 700m. Aquí tamén se pode empezar a ruta. Deixamos a estrada para pillar un ancho camiño á esquerda.
Na foto seguinte unha foto onde se ve o traxecto que pensamos percorrer. Temos dúas opcións para facer esta ruta: ir todo polas liñas brancas ata case o encoro ou ben atallar pola liña de cor azul que é a Senda dos Corzos. Foi esto último o que nós fixemos esta vez.
Estamos na parte alta das Fragas onde abundan os piñeiros e monte raso.
Esta ruta é unha das do Parque Natural considerado como "pequeno percorrido"
Segundo imos baixando, a paisaxe vai cambiando e aparecen frondosas como castiñeiros, carballos, bidueiras...
Aínda non parou de chuviñar pero parece que quere despexar. Sería "unha boa faena" que non vísemos nada dende o miradoiro ao que estamos chegando.
Pasamos pola aldea abandonada de Os Esterqueiros. Este camiño entre toxos, vai levarnos ao Miradoiro da Carbueira.
Dende o miradoiro temos fermosas vistas aos canóns do río Eume. Por fin o día despexou de todo!! Vistas dende o Miradoiro da Carbueira
De momento, o miradoiro só é accesible a pé e oxalá siga así sempre!
O miradoiro está ao pé dun abrupto acantilado e protexido por unha varanda semicircular de madeira.
Damos a volta sobre os nosos pasos e volvemos pasar polos Esterqueiros. Que valente foi a xente no pasado por colonizar este lugar tan illado e solitario.
En lugar de continuar de frente, polo ancho e cómodo camiño dos Cerqueiros, xiramos á esquerda para ir pola Senda dos Corzos.
Imos adentrarnos nunha fraga máxica por un carreiro que era o que unía as aldeas de Teixeiro e Os Esquerdeiros.
Atravesamos un bidueiral: Este lugar non pode ser máis fermoso. Agora estamos nunha fraga na que tamén abundan os acivros.
Aquí reina o silenzo, só roto polo correr da auga dalgún rego e o piar dos paxaros.
Hai que levar moito coidado co chan, sobre todo en época de chuvias.
O musgo e os liques nas pólas das árbores dan idea da humidade e do aire limpo que aquí se respira (os liques non medran onde hai contaminación, é raro atopalos nas árbores das cidades)
Hai que estar acostumado a pisar lugares así facendo sendeirismo para poder realizar esta ruta.
É espectacular esta fraga autóctona, tan frondosa que deixa pasar pouca luz.
Atopamos unha dobre cancela para que non escape o gando, aínda que hoxe non vimos ningún animal.
Nesta época, nas rutas que facemos, hai zonas nas que vemos pereiras bravas de froito pequeno, oscuro e amargo aínda que comestible. En Galicia tamén se lles chama peros. A árbore ten polas espiñentas e aínda que prefiren lugares húmidos á beira de ríos e regatos para vivir, tamén se poden dar en lugares altos como é neste caso.
 |
| Unha pereira brava |
Ábrese a paisaxe, que vai mudando a medida que imos saindo da Senda dos Corzos.
Nesta época de finais do verán florece o azafrán de montaña tamén chamado "quitamerendas" ou "espantapastores" porque estas flores aparecen de xeito tardío e presaxian os días curtos e a chegada próxima do outono o que fai que o gando e as persoas vaian abandonanado as zonas máis altas e frías do monte. Esta flor non ten nada que ver co azafrán que comemos, aínda que se asemellan pero este é tóxico.
 |
| Azafrán de montaña |
Cruzamos regos por ponte de madeira nunha zona na que predominan os piñeiros.
E desembocamos no Camiño dos Cerqueiros.
Por unha pista ancha e cómoda voltamos ao punto de inicio que xa está moi cerca.
Páxina web consultada:
https://gl.wikipedia.org/wiki/Pereira_brava
