Amosando publicacións coa etiqueta Paradela. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Paradela. Amosar todas as publicacións

venres, 12 de xullo de 2024

RUTA DO LOIO PR-G 14 (PARADELA)


Paradela é un concello da provincia de Lugo, Comarca de Sarria,  con menos de 2000 habitantes e polo que pasa o Camiño de Santiago Francés. Conta ademais con dúas rutas de sendeirismo excepcionais como son a do Camiño Vello de Aldosende e a que corresponde a esta entrada que vou escribir.

A Ruta do Loio que xa realizamos hai uns cantos anos está actualmente inoperativa debido a unhas pontes que caeron. Nós arriscamons a facela a pesares disto e tivemos que atravesar o río a pé nunha ocasión. 

O alcalde de Paradela pideu á Xunta que repare as tres pontes que están en mal estado debido ás riadas de 2023. De momento seguen sen arranxo...

Características da ruta:

Lonxitude: 9 km.

Dificultade: fácil

Ruta lineal homologada que agora mesmo está anunciada como inoperativa debido á caída dunhas pontes. Nós poidemos facela igual porque cruzamos o río a pé nunha ocasión. Tamén necesita a revisión dalgúns sinais nalgún punto.

O meu track en WIKILOC

Descripción:

Inicio de ruta
A vez anterior que fixemos esta ruta, empezamos o percorrido algo máis adiante ao pé da piscina municipal e perdémonos un tramo ben fermoso! Estamos en Pacios, lugar da parroquia de Paradela
Comenzando o percorrido.

Case mesmo no comenzo vemos o Muíño do Cabo que foi restaurado.
Muíño do Cabo e ponte sobre o Rego da Serra

No tronco desta árbore que está xusto na ponte sobre o Rego da Serra vemos o aviso de que a ruta NON está operativa. Nós decidimos arriscar...

Imos achegándonos a unha cascada que aquí vemos dende a parte de arriba da mesma.

Baixamos unhas escaleiras entre castiñeiros que forman unha paisaxe bucólica.

A fervenza da Ruxidoira salva uns 8 m. de altura e levaba bastante auga.
Fervenza da Ruxidoira




Cruzamos outra ponte sobre o Rego da Serra e deseguida aparece outra cascada pequeniña:


Despedímonos do Rego da Serra que continua o seu camiñar ata atoparse co Loio.


Estamos inmersos nunha paisaxe que parece de conto:

Vemos un sinal que nos indica o desvío a unha fonte e aló imos:

O camiño ata a fonte é fermosísimo pero non lle viría mal un desbroce:

A fonte non ten cano é natural a máis non poder!

Chegamos a un punto no que hai un desvío á dereita para visitar o Muíño de Pías. O camiño ten tramos case pechados de felgos e silvas pero fomos pasando. O entorno é fermoso pero o muíño está case en total ruína. 
Chegamos tamén ao río Loio!! 
Río Loio

O Muíño de Pías xa non ten tellado. Descubrimos un río Loio cantarín entre rochas. Vémolo por vez 1ª neste percorrido.
Muíño de Pías

Aquí temos nada menos que dúas ponte para cruzar o Loio. A da dereita, moi endeble, está moi torta e de ningunha maneira se pode usar sen caer ao río. A outra está tamén deteriorada, ten un pilar desfeito, pero poidemos subir a ela e cruzar con seguridade.

Enormes carballos chaman a nosa atención!!

Os carballos son árbores autóctonas que teñen unha grande importancia ecolóxica: numerosos insectos viven nas súas follas, gromos e landras. Estas últimas tamén son fonte de alimento para mamíferos pequenos e aves.
Carballo milenario

Peches de montes en pedra que son milenarios.

Os antigos camiños dos que xa quedan poucos...

Atravesamos carballeiras e soutos.

 E chegamos ao muíño da Retorta outra vez sobre o Loio. A verdade é que a ruta leva o nome do río pero pouco percorrido vai ao pé ou cerca do mesmo.

Cruzamos de novo o río. Desta vez a ponte está perfectamente.

O Muíño da Retorta, restaurado, é dos máis grandes da zona con 4 pedras de moer.

Unha ruta fermosaaaa!!


Entendemos perfectamente o letreiro que vimos ao principio onde dicía que esta ruta estaba inoperativa, ao atoparnos con outra ponte totalmente esnaquizada, trátase da Ponte de Portocaneiro
Ponte de Porto caneiro

Tivemos que descalzarnos e remangarnos para poder cruzar o Loio. Menos mal que levaba pouca auga e nesta zona non hai correntes.

Cruzando o Loio
Despois de cruzar o río, vimos un letreiro que nos mandaba ata o Muíño de Sucastro a poucos metros pero como tíñamos reserva para comer ás tres e gastamos bastante tempo en buscar o lugar axeitado para cruzar o río, descalzarnos, volver calzarnos...decidimos non achegarnos.
Vemos na foto a capela de S. Berto que a xulgar polo deterioro que presenta, ten que levar moitos anos abandonada.
Capela de S. Berto
Peches de fincas con pedra seca. Este tipo de muros son Patrimonio da Humanidade.

Á esquerda, vemos o lugar chamado Igón que pertence á parroquia de S. Mamede de Castro.

Chegamos a un cruce onde está indicado o desvío ao Mosteiro de Loio e ao igual que xa nos pasou na 1ª vez que fixemos esta ruta, o camiño estaba totalmente pechado de maleza.
Ao fondo vemos Loio, lugar que pertence á parroquia de Cortes.

Estado no que se atopaba o acceso ao mosteiro.

En Loio temos 2 opcións: unha é pillar á dereita e ir por estrada e a outra é pillar á esquerda, como nós fixemos, e vas polo bosque.
A Capela de Loio ten importancia histórica no Camiño de Santiago xa que foi fundada dentro da Orde dos Cabaleiros de Santiago para protexer aos peregrinos e ao sepulcro do apóstolo.
Loio e a  súa capela.

Estamos en zona de viño e esto nótase nas vides que vemos en terrazas.

Como facendo sendeirismo se aprende moito, vimos rochas que tiñan mica. A mica é dos minerais máis abundantes na natureza e distínguese ben porque brila moito.


Mica

Estamos no Corgo dos Frades. Un "corgo" é un camiño estreito entre altos muros. Por aqui deberon camiñar no pasado os frades que ían ao mosteiro do Loio ou á capela...

 O Corgo dos Frades:

Voltamos xa no final da ruta ás beiras do río Loio.
 
Vemos outro muíño en ruinas:

O río Loio é un afluente do Miño que discorre pola provincia de Lugo e desemboca algo máis abaixo de Portomarín nunha zona hoxe ocupada polo encoro de Belesar.

Xa vemos a Ponte que cruza o Loio e tamén o restaurante "Río Loyo" no que xantamos e comemos estupendamente e con moi bo servizo a pesares da moitísima xente que había.

Páxinas web consultadas:

https://es.wikipedia.org/wiki/Paradela_(parroquia)

https://www.galiciamaxica.eu/galicia/fervenza-da-ruxidoira-en-paradela/

https://www.elprogreso.es/articulo/sarria/paradela-pide-xunta-restauracion-puentes-rio-loio/202311141130491708082.html

domingo, 4 de abril de 2021

CAMIÑO VELLO DE ALDOSENDE PR-G 249 PARADELA- LUGO

 Hoxe descubrimos unha ruta que vai ser dificil de superar en beleza, na Ribeira Sacra lucense con varios miradoiros cara o Miño, un desfiladeiro entre rochas e vexetación que pon a adrenalina a tope, a igrexa de S. Facundo de Ribas do Miño, Monumento Nacional e 1º Premio de Arquitectos de Galicia pola súa restauración, vimos as terrazas cos viñedos, bosques autóctonos...

A ruta está trazada sobre o antigo camiño a Aldosende (Paradela) e atravesa zonas verdadeiramente espectaculares, illadas da civilación e onde só se escoita o canto dos paxaros e por veces o murmurio da auga.

Estamos no concello de Paradela, situado ao suroeste de Lugo e a Ribeira Sacra está presente neste concello nas parroquias de Aldosende, S. Facundo do Miño e Loio con unha inmensa riqueza paisaxística e natural.

Outra ruta de sendeirismo neste concello e que nós realizamos xa hai anos é a Ruta do Loio que podes ver AQUÍ

Situación de Paradela nun mapa da provincia de Lugo:



Características da ruta:

Lonxitude: 12,9 km.

Dificultade: Moderada

Ruta lineal perfectamente sinalizada.

NOTA: Eu aconsello facer a ruta empezando en Santiago de Aldosende e non ao revés porque penso que resulta máis fácil debido a que así baixamos  o desfiladeiro que doutro xeito resultará unha agotadora subida.

A ruta en WIKILOC:

Empezamos pois a ruta en Aldosende. A ubicación desta aldea, AQUÍ

Esta é a igrexa de Santiago de Aldosende:

Unha rúa da aldea:

O panel que indica o inicio da ruta:


Edificios de Aldosende:

Non hai nada mellor para enterarse ben das características da zona na que estamos que escoitar aos veciños:



A ruta trancorre ao primeiro por un antigo camiño de carro:

Deseguida vemos xa o Miño aló embaixo:

A espectacularidade da ruta!

O miradoiro de Aldosende:

Vistas espectaculares:

A partires de aquí empezaremos a baixar:


Polo desfiladeiro de Bacelo que é impresionante pero está protexido con cordas para agarrarse:



É dunha fermosura abraiante!

A maioría deste tramo é en baixada . Só hai estas escaleiras que suben.
 
Vistas do outro lado do Miño coas características terrazas vinícolas :

Atravesamos unha viña:


E chegamos embaixo, ao pé do Miño:

Estamos no Miradoiro da Volta do Castelo.Tódolos Miradoiros están nas partes altas pero este está á beira do río, nun lugar que invita a unha parada para contemplar tanta paz e beleza:

A ruta continúa agora durante uns 3km. sempre pegada ao río por un camiño ancho, moi doado de andar e precioso!



Non falta de nada nesta ruta, por exemplo abundan árbores autóctonas:

Aquí, quen esteña enfermo ou enferma, cúrase. O río Miño aparece aquí xa encorado porque estamos moi preto do encoro de Belesar.

E chegamos a un lugar cunha gran riqueza patrimonial e alonxado de todo: a igrexa de S. Facundo de Ribas do Miño.
Din en Patrimoniogalego.net:

"O conxunto de San Facundo de Ribas de Miño, de estilo cisterciense, transición románico a gótico, foi declarado monumento de interese nacional no ano 1982. Recibe en 1998 o Primeiro Premio do Colexio de Arquitectos de Galicia como mellor proxecto de restauración realizado na Comunidade Autónoma. Con este galardón recoñecese o carácter orixinal da actuación realizada, en base a un proxecto dos arquitectos Alberte González Rodríguez e Jorge Salvador Fernández.
Sendo a arquitectura notable, mais o é o entorno: rodeado de viñedos que baixan polas ladeiras do Monte da Trapa ata o río Miño, con embarcadoiro para o catamarán. Afirma D. Ricardo López que a bóveda da igrexa de San Facundo de Ribas de Miño é a primeira manifestación do estilo gótico na Península Ibérica; está constituída por seis robustos arcos de pedra, que converxen nunha clave colocada a solo 5,30 m de altura.
San Facundo é fundado en torno ó ano 1120 e nace coa vocación de acoller ós peregrinos que viaxaban a Santiago. En 1116 Dona Urraca, raíña de León e Castela, nun dos seus temperamentais arrebatos decide cortarlle a fonte de ingresos que supoñían os peregrinos ó Arcebispo Xelmírez e derruba a ponte de Portomarín sobre o río Miño, camiño francés a Compostela. Os monxes beneditinos, entón, instálanse onde o Miño amansa a corrente para cruzar en barcas ós peregrinos, fundando o mosteiro en torno a 1120. Neste ano, Pedro o peregrino volve a levantar a ponte de Portomarín, converténdose así San Facundo no refuxio de aqueles viaxeiros que non podían pagar o pontazgo de Portomarín e que pasaban a noite na igrexa...."


Ao pé desta igrexa existe un pequeno cemiterio que é o único de Galicia que ten tódalas súas lápidas en galego

Este é un moi bo lugar para comer:
A igrexa atópase nun entorno privilexiado, no medio dunha fraga, moi cerca do Miño e rodeado de viñedos:

Agora comenzamos unha pequena subida ata a carretera

Que nuns 20 m. nos conduce á Adega dos Penedos:


A Adega dos Penedos como seu nome indica foi unha adega sitúada nun alto, rodeada de penedos e cunhas vistas exelentes sobre o Miño e que conserva moitos elementos de tempos pasados da xente que alí vivíu. Non só había unha adega se non que alí vivía toda unha familia como o demostra os edificios e elementos que neles se atopan:


Panorámica que se desfruta dende a Adega dos Penedos:

Restos do que sería a cociña. 
 A adega:

Seguimos o noso camiño que non pode ser máis fermoso:

Cos carballos empezando a agromar:

Chegamos á estrada pola que iremos uns 100m :

Ata chegar ao Miradoiro de Santa Marta:

Dende este miradoiro, vemos aló moi ao lonxe, a aldea de Santa Marta. Pasaremos moi pretiño dela dentro de pouco:

Agora imos entre piñeiros :


Volvemos chegar preto do río e vemos as vides ao pé:

Santa Marta é unha aldea da parroquia de Ribas do Miño, dentro do concello de Paradela

Recóndita e pequeniña aldea pegada ao río Miño:

Encaramos agora unha última subida de 850m. cara ao miradoiro de Cabodevila onde remata esta fermosa ruta:


Chegamos á estrada pola que iremos durante 500m. aprox. ata o final:

 Este miradoiro atópase nun lugar privilexiado dende o que podemos contemplar á esquerda o Castro da Virxe, de frente, a vila de Portomarín que nos anos 60 foi asolagado para construir o encoro de Belesar; á dereita vemos terras do concello de Paradela.

Aquí, no Miradoiro de Cabodevila remata esta fermosísima ruta que recomendo a todo o mundo!