Amosando publicacións coa etiqueta ruta circular.. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta ruta circular.. Amosar todas as publicacións

venres, 21 de marzo de 2025

SENDA VERDE DAS MINAS. PR-263 A ESPÍA- PARAMIOS (A VEIGA)

 Na Veiga xa fixen varias rutas, concretamente esta vai ser a 4ª que fago neste concello.

Esta ruta está homologada e transcorre pola parte máis alta do concello. A Veiga forma parte da comarca Oscos-Eo

Características:

Lonxitude: 9 km.

Dificultade: fácil

Ruta circular ben sinalizada agás nun cruce onde está o sinal caído. O meu track en WIKILOC

Descripción:

Esta ruta ten inicio e fin no lugar de A Espía/La Espina que pertence á parroquia de Paramios no concello de A Veiga/Vegadeo.

A Espía esta a 463m. de altitude por eso ten boas vistas.

Chegamos a este lugar pola AS-11 que une A Veiga cos Oscos. A Espía queda mesmo ao pé da estrada. 

A Espía/La Espina

Empezamos camiñando por unha estrada local que nos deixa excelentes vistas sobre montañas e aldeas.


O percorrido vai por esta estrada durante 1,5 km.  
 
Vemos a 1ª bocamina.  No monte Bedures que transitaremos, houbo en tempo pasados unha importante explotación mineira relacionada co ferro e como testemuña quedan unhas bocaminas

Non nos importa ir por asfalto, non pasa ninguén e as vistas son ben fermosas. Á nosa dereita queda a Barranca, un pequeno lugar tamén da parroquai de Paramios.

Hai un pequeno tramo no que imos por unha pasarela de madeira.

Deixamos a estrada pillando á esquerda e con vistas sobre Molexón que pertence á parroquia de Meredo (A Veiga)

Esta ruta está perfectamente sinalizada.

Agora atravesaremos un monte feo, de eucaliptos, por un camiño en perfectas condicións.

Chegamos a un miradoiro (aínda que toda a ruta o é)


Dende o Miradoiro temos estas panorámicas:

Deseguida chegamos a outra especie de miradoiro, aínda que neste non hai cartel nin banco. Ten tamén unhas excelentes vistas:

Ademais de eucaliptos tamén hai zonas de arboreda autóctona.

A fermosura das vistas desta ruta!!

As bidueiras son árbores que se recoñecen deseguida polo seu tronco branco.

Atravesamos tamén unha carballeira que ademais de carballos tiña acivros.

A liña que se ve ao fondo de todo dun azul moi desvaído é o mar.


Observamos que hai moitas cortas de árbores nos montes.

Xa demos a volta pola outra ladeira do monte e vemos as aldeas do outro lado: Castromourán, Folgueiras...



Outra bocamina, añinda que se apreza mal debido a que ten unha árbore caída por derriba.


Agora estamos xa a piques de voltar ao inicio.




Esta imaxe do cabozo en ruinas e os cabaliños pacendo nestes prados tan verdes, namoroume.


Atopamos a última bocamina que veremos na ruta. Esta ten un cartel con información.

É a Bocamina do Rego de Llu. As bocaminas son resultado de traballos de distinta natureza. Nalgúns casos son resultado de simples traballos exploratorios e outros son filóns soportados pola rocha.

Dende este punto aínda se ve o mar moito mellor.


Estamos xa chegando ao final da ruta e vemos as casas da Espía.

mércores, 19 de marzo de 2025

PAZO DE FONTAO-RÍO OURO (FAZOURO-SANTA CILLA) FOZ


Parrulos na canle ao pé do río Ouro

Esta é unha ruta moi curta e fácil no concello de Foz (comarca da Mariña Lucense)  A pesares do seu curto percorrido, é fermosa toda ela.

Características:

Lonxitude: 3 km.

Dificultade: fácil

Ruta circular sen sinalizar. É necesario seguir un track se non se coñece a zona. Deixo o meu en WIKILOC

Descripción:

Inicio esta ruta ao pé da estrada LU-151 onde aparcamos o coche na beira deste camiño que se ve na foto.

 
O camiño anterior lévanos ao lugar de Fontao onde hai varias casas abandonadas.

Mirando á esquerda, aló enriba vemos Trasmonte que pertence á parroquia de S. Martiño.

Outra vivenda que empezaron a restaurar pero leva tempo parada esa renovación en Fontao. Estamos na parroquia de Santa Cilla (Foz)

As orixes do Pazo de Fontao remóntanse ao S. XVI aínda que a parte máis importante da casa é do S. XVIII. O camiño dá a volta ao redor do pazo e pódense admirar os magníficos xardíns, a capela, o cruceiro...

Pazo de Fontao

O 1º señor deste lugar foi D. Rui Sánchez de Moscoso. No 1595 constitúese o Mayorazgo do Solar de Fontao como "señorío con jurisdicción civil e criminal" (por eso na casa hai mazmorras) a favor do petrucio (xefe da casa) D. Lorenzo López de Moscoso y Miranda, señor de Ferreira e S. Martín de Mondoñedo.


A capela está dedicada á S. Andrés e nela están enterrados 8 antepasados do Condado.
Pazo de Fontao
Neste punto temos dúas opcións que van dar a estrada, os dous camiños que vemos chegan á mesma cuns metros de diferenza . Nós imos de frente porque así temos menos metros pola estrada.

No S. XIX, hai que facer referencia a un gran personaxe da Casa: D. J. Mª Moscoso de Altamira y Quiroga que foi o 1º Conde de Fontao. Naceu en Mondoñedo onde foi nomeado Comandante do Reximento de Milicias e alcalde desa cidade.
Máis tarde trasladouse a Ferrol onde foi alcalde. Foi tamén Presidente das Cortes e Ministro de Fomento en Madrid. Foi ademais o 1º Presidente do Senado cando foi creada esta Institución. No 1840 foi nomeado Conde De Fontao.
Outro gran personaxe da Casa de Fontao foi D. José Moreno Osorio , IV Conde de Fontao, Enxeñeiro de Camiños, Conselleiro de RENFE e gran amante de Lugo e a súa provincia onde promoveu o accceso ferroviario e a ampliación do Porto de Foz onde hai unha praza chamada "Praza do Conde de Fontao".
Actualmente o VIII  Conde de Fontao é D. José Manuel Romero Moreno que pasa longas temporadas neste pazo que mantén sempre moi ben coidado.
Pazo de Fontao.

Abandonamos a zona do pazo baixando poo camiño da esquerda.


Que nos leva directamente á estrada LU- 151 que cruzamos.

Xa estamos ao pé do río Ouro aínda que non podemos velo. Está á nosa esquerda. Hoxe atravesei por este monte que estaba rozado, se non está acondicionado hai que ir uns poucos metros pola estrada para pillar á esquerda, onde xa vemos a ponte de madeira que nos leva á outra marxe do río.



Ponte que nos cambia de marxe do río.


O Río Ouro nace na Serra do Xistral, na parroquia do Pereiro (Alfoz) e ten un percorrido de case 30 km. ata a súa desembocadura no Cantábrico en Fazouro onde forma unha pequena ría.
Río Ouro

Agora levamos á dereita o río e á esquerda unha canle que servía para levar auga a unha central eléctrica que veremos despois. Dous parruliños nadaban tranquilos.

A chamada ás veces "Fervenza da Ruxida", non é tal fervenza senón unha presa para alimentar á antiga Central Hidroeléctrica que veremos despois. É dicir sería unha cascada artificial pero o caso é que é moi fermosa.

O entorno da Presa de Posada é idílico e convértese no lugar propicio para descansar e repoñer forzas.
Presa de Posada

Voltamos sobre os nosos pasos e atravesamos de novo esta tupida arboreda que semella formada por acacia negra. En total son 200m. os que temos que repetir nesta ruta.

A partires das acacias, seguimos pola ruta do río Ouro que nos deixa este fermoso percorrido.




A ver quen se atreve a cruzar a canle por esa ponte...Menos mal que non temos que facelo.


E aquí chegamos ao punto no que imos dar a volta cruzando a ponte que vemos na foto. A ruta do Ouro continua uns km. máis pero como queremos facela circular, damos a volta dende aquí, dende a  antiga Central Eléctrica.

Despois de cruzar a ponte, podemos volver ao inicio que está moi cerca, pola estrada ou ben, se está acondicionada a beira do río como estaba hoxe, podemos ir pola beira do río.

Hoxe, pola beira do río, aparecía o carreiro bastante ben definido e por aí fun. Serán uns 100m. ata chegar de novo ao coche.

Rematamos neste punto onde comenzamos e onde o Ouro pasa ben pegadao á estrada.