Amosando publicacións coa etiqueta ruta costeira.. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta ruta costeira.. Amosar todas as publicacións

venres, 9 de febreiro de 2024

RUTA POR CARIÑO (NA CONSERVA DA MEMORIA)

 Non coñecía Cariño e nunca fixera unha ruta neste concello. Fixen unha ruta urbana guiándome por un track publicado polo concello, aínda que non o seguín exactamente, chamado "Na conserva da Memoria". Supoño que o nome se debe a que parte do percorrido vai polas zonas máis antigas da vila onde se poden ver cousas moi interesantes como xa explicarei.

Encantoume esta vila mariñeira, o seu porto, as praias, o casco antigo...

Características:

Lonxitude: 6 km.

Dificultade: ningunha

Ruta circular (no meu caso semicircular porque o que me faltaba para completar o círculo xa o percorrera antes de empezara grabar) e sen sinalizar.

O meu track en WIKILOC:

Descripción:

Empecei a ruta ao pé da Casa do Concello situado ao pé do Paseo marítimo e estreada no 2007.

 

O concello de Cariño segregouse do de Ortigueira, ao que antes pertencíano 1988 sendo o 1º de Galicia que o fixo.

Casa do Concello

O edificio do concello está frente ao mar e ao Paseo Marítimo:

O percorrido lévame primeiro polo espigón do porto. O de Cariño é o porto de Galicia con máis movemento de mercaduría, destacando o mineral de ferro que provén das minas de dunita explotadas en Landoi, parroquia deste concello.

Tradicionalmente foi un importante porto pesqueiro e aínda quedan barcos que se dedican a este oficio pero que frecuentemente teñen que ir descargar a outros portos. Hai uns meses, a consellaría do Mar contemplou destinar máis de 7 millóns de euros para o dragdo do porto e reforzar o dique de abrigo.

«As obras permitirán mellorar a operatividade do porto devolvendo o calado necesario para a actividade diaria do sector pesqueiro e o tráfico comercial" (la Voz de Galicia)

Porto comercial e pesqueiro de Cariño

Tamén hai un pequeno porto deportivo. Cariño sempre dependeu das actividades do mar sendo nos anos 70-80 cando viveu o seu máximo esplendor para empezar a decaer nos anos 90, entrando nunha gran crise o sector pesqueiro e conserveiro que dura ata a actualidade.

Camiñei ata o final deste pantalán dende onde hai unha perfecta visión da vila, da praia da Concha e do porto.

A praia da Concha é a máis próxima ao porto, é a máis urbana e ten unha importante zona dunar.

Praia da Concha

Subín unhas escaleiras e cheguei ao Miradoiro do Castro con boas vistas sobre a vila .

Despois, seguindo sempre o track do concello, subín outras escaleiras que me levaron á rúa Castro de abaixo e deseguida á unha zona moi fermosa e de interese xeolóxico: o Castro de Cariño.

Podemos ver un pregue de grandes dimensións. Estamos no ámbito xeográfico do Proxecto de Xeoparque do Cabo Ortegal definido polos límites dos concellos coruñeses de Cariño, Cedeira, Cerdido, Moeche, San Sadurniño, Ortigueira e Valdoviño. Son arredor de 799 km² de superficie (632 en terra e 167 de fronte marítima costeira) que, en boa parte, forman parte do chamado Complexo Xeolóxico do Cabo Ortegal, amplamente estudado pola ciencia especializada desde mediados do século XX.


Un lugar con moitísima historia, onde polo nome debeu de haber un Castro cuns acantilados que impoñen, unhas vistas privilexiadas á Estaca de Bares e uns pregamentos xeolóxicos moi importantes e por máis que busquei información hai moi pouca sobre este lugar que a min me sorprendeu e entusiasmou!!

Observei a bravura da natureza en estado puro!!

O illote ou pico onde está o pregue, visto polo outro lado.

Dende a punta do Castro vemos o inmenso mar e, ao lonxe, Estaca de Bares.


Volvo sobre os meus pasos para ir agora pola rúa Castro de Riba

Para chegar a un novo miradoiro, o da Rúa Antiga.

Miradoiro da Rúa Antiga

Dende o Miradoiro da Rúa Antiga podemos ver os cercanos acantilados e a onnipresente Estaca de Bares.

Estamos na zona máis antiga da vila, con vivendas que reflicten o pasado mariñeiro. Os primeiros asentamentos desta vila foron localizados na Punta do Castro.

Unha rúa de Cariño

Chegamos ao Miradoiro do Pósito dende onde seguinmos a ver acantilados , a Estaca de Bares e mirando a esquerda as casas case colgando dos cantís.


Neste miradoiro hai un recordo a un mariñeiro da localidade desaparecido en 2011 no mar:
Miradoiro do Pósito
Seguindo polo casco antigo, aquí é onde foi contruído o maior nº de vivendas ente 1800 e 1960. Outras vivendas foron construidas nos anos 70/80 coincidindo coa época de maior esplendor no sector pesqueiro.
Unha rúa de Cariño

A igrexa de S. Bartolomeu está no corazón deste barrio antigo. Unha campana desta igrexa (colocada debaixo da campá principal) é a de proa do vapor mallorquín Miramar que no 2018 quedou encallado  na zona de Cabo Ortegal. O pobo cariñés foi na axuda deste barco logrando rescatar a boa parte da tripulación. En agradecemento, os superviventes e a empresa armadora enviaron a campá de proa do buque para a capela de S. Xiao do Trebo pero finalmente foi instalada nesta igrexa.
Esta igrexa no S.XVI estaba xunto á praia da Concha.
Igrexa de S. Bartolomeu.

Aínda nos queda outro miradoiro por ver: o do Cemiterio. Así chamado por estar moi cerca deste.

As edificacións do casco antigo manteñen as súas características orixinais. Son vivendas sinxelas de dúas ou tres plantas cunha tonalidade cromática preciosa.
Rúa do casco antigo

O casco vello destaca pola súa expansión cara ao norte, en ladeiras, con rúas estreitas e certo grao de inclinación aproveitando a pendente do terreo.
Rúa do casco antigo
Moitas casas pero rúas baleiras.

Atopo a Praza Marina Española, moi pequena e recollida.
Praza da Marina Española

No centro da praza hai un monumento dedicado ao mariñeiro e a casa de en frente pintada en rosa claro e verde é Casa Etelvina, un estanco que sobreviviu ao paso dos anos
Praza da Marina Española

La Pureza é a única fábrica en activo das que compuxeron a industria conserveira de Cariño nun pasado non tan afastado. Unha industria que deu identidade á vila e que constituíu unha das súas actividades económicas principais. Nos comezos do século XX chegaron a superarse a vintena de fábricas en activo nesta vila mariñeira. O mar constituíu en Cariño a principal fonte económica e de alimentación. Por aquel entón, os homes eran os que saían a faenar e as mulleres eran as que ocupaban as fábricas de conservas xunto cos labores da casa. 
Fábrica de conservas "La Pureza"

A partires de aquí e en lugar de seguir pola avda. da Constitución como me mandaba o track do concello que seguía crucei para achegarme á beira do mar xa que esta avda. non tiña para min ningún atractivo.

Paseo Marítimo de Cariño

A praia da Concha ten un importante sistema dunar.

Na seguinte foto vemos a praia da Concha, o espigón da Basteira e o Monte Mazanteu ao redor do que vai outra ruta que tamén quero facer. Do outro lado do espigón hai outra praia.

Praia da Concha
 Praia da Concha mirando cara ao porto.
Praia da Concha

Monumento á Pescantina xunto ao Paseo Marítimo.

O río Maguleiro desemboca na praia da Concha, ao pé do espigón da Basteira.

Río Maguleiro desembocando

A praia da Basteira, ao pés do monte Mazanteu, está separada da da Concha por un espigón.
Praia da Basteira
O espigón que divide as praias da Concha e da Basteira. Na foto, á dereita, a da Concha; á esquerda a da Basteira.
Espigón da Basteira

O paseo continua por esta pasarela de madeira pero eu din a volta xa que pola mañá fixera outra ruta e empezaba a cansar.
Paseo entre dunas e Monte Mazanteu
A fermosura da praia da Basteira é incuestionable coas augas azul turquesa, o seu sistema de dunas e ao abrigo do Monte Mazanteu.
Frente a esta praia din por rematado este precioso paseo no que coñecín esta vila de Cariño. Quedan outras rutas por realizar neste concello e que teño previstas para este mesmo ano.
Praia da Basteira, as dunas e o Monte Mazanteu


Páxinas web consultadas:

https://www.laopinioncoruna.es/galicia/2019/01/23/carino-puerto-autonomico-importante-23877287.html

https://www.lavozdegalicia.es/noticia/ferrol/carino/2023/10/31/mar-destina-siete-millones-euros-puerto-carino/0003_202310F31C6993.htm

https://guias.masmar.net/index.php/Playas/Coru%C3%B1a-Galicia/Playa-de-A-Concha-Cari%C3%B1o

xoves, 7 de decembro de 2023

ACANTILADOS DE CABO VIDIO+OVIÑANA+BOSQUE DE VADREDO (OUVIÑANA- CUDILLERO)

 Hoxe volvemos ao concello de Cudillero no que xa fixemos outra ruta este mesmo ano. Foi:

Lamuño- La Concha-Lamuño na parroquia de S. Martín de Luíña. A ruta de hoxe foi noutra parroquia de Cudillero e é que este concello é digno de ser visitado, non só a súa capitalidade senón tamén as súas parroquias, xa que teñen moito que ofrecer.

A parroquia de Oviñana é pola que transcorre toda a ruta de hoxe. O símbolo desta parroquia é sen dúbida o Cabo Vidio rodeado de acantilados impresionantes de moita altura. 

A ruta é moi fermosa. O máis destacable son os impresionantes acantilados, os espectaculares miradoiros, as praias virxes grazas aos difíciles accesos, o monte Valdredo e a vila de Oviñana, onde notamos o seu pasado agrícola nos hórreos que aínda conserva e vemos que actualmente o turismo está pisando forte xa que hai multitudes de vivendas estacionais, apartamentos turísticos...

Características da ruta:

Lonxitude: 10km.

Dificultade: moderada.

Ruta circular parcialmente sinalizada. Deixo o meu track:

Descripción:

Nós aparcamos xunto á praia de La Cueva onde temos o 1º miradoiro (aínda que toda a ruta polos acantilados é un miradoiro natural)

Dende aquí imos ata o faro Vidio situado no cabo do mesmo nome. Un camiño pegado á estrada vai pola beira do mar.

Aparcamos frente a esta barquiña. É o pesqueiro Aldebarán que empezou a faenar en 1964. No 2014 deuse de baixa para toda actividade pesqueira e foi donado ao concello de Cudillero polo seu dono. Despois dunha completa restauración, no 2015 foi exposto neste lugar.

O monolito de pedra é unha fonte onde di "beba para que vuelva"  pero beber aí é ben difícil! Eu non fun capaz de que a billa botase nin gota de auga. Hai que calcar moitoooo!!!


Empezando a camiñar...

Debaixo de nós está a praia "La Cueva" á que non chega a estrada. Hai que subir e baixar un treito de case 1 km. por un camiño ben empinado con reviravoltas para salvar un acantilado de 80 m. Esto fai que teña apenas ocupación e polo tanto non ten ningunha clase de servizo.

Praia La Cueva
Contemplamos os enormes cantís e vemos xa ao fondo o Faro Vidio.

Neste percorrido polos acantilados atoparemos moitos bancos. Parece que están de moda aínda que dende varios deles, as vistas son practicamente as mesmas.

Pegada á praia de La Cueva está a de Peña Doria e de feito en marea baixa pásase dunha á outra.
Praia Peña Doria
Unha pequena área receativa ao pé das praias.

O camiño pòlo que imos chega ao faro polo oeste mentras que a estrada chega polo sur. Vemos outro banco.

Bancos e bancos...

Outra pequena zona de descanso ao pé do faro.

Pola parte leste do faro hai outra praia que non acceso dende terra. É a praia de Gradas.
Praia de Gradas
Os acantilados que rodean o faro impresionan e dan medo!! O pequeno illote que vemos chámase "A iglesiona de Vidio" unha cova formada pola erosión que se pode visitar en marea baixa.

Acantilados que semellan ser cortados a coitelo que impresionan moitoooo!! Mellor non achegarse á beira!

Supoño que en non moitos anos non se poderá rodear o faro como se fai actualmente, a erosión do mar e do paso da xente acabará por impedilo.

Cabo Vidio é un dos máis importantes de Asturias e dende el podemos divisar en días despexados Estaca de Bares á esquerda e Cabo de Peñas á dereita.
O entorno de Cabo Vídio é moi perigoso para a navegación pola multitude de illotes que hai, por eso en 1950 empezou a funcionar este faro que tivo un fareiro ata 1993. No ano 2021 rehabilitouse o faro, derribando a casa anexa do fareiro e modernizando os equipos de sinal marítima.
Faro de Cabo Vidio
O muro que se ve en 1º plano son os restos dunha tolva (depósito similar a un embudo de gran tamaño destinado ao depósito e canalización de pedra, area...) No concello de Cudillero houbo 9 tolvas e 7 delas funcionaban ao mesmo tempo, canalizando as pedras que se sacaban das praias para as fábricas de Ensidesa e Entrecanales en Avilés.
Restos dunha tolva na praia de Peña Doria.

Dende o Cabo Vidio voltamos sobre os nosos pasos e en lugar de ir pola estrada ou polo mesmo lugar da ida, collemos un camiño á esquerda.

O camiño vai á beira de casas e dun prado.

Enlazamos deseguida coa estrada pola que baixaramos antes no coche:

Xunto a vivendas de recente construcción,perviven os cabozos.

Oviñana conta con moitas vivendas estacionais xa que moitas delas están pechadas.

Casa cañeiro é unha casa indiana construida entre 1915 e 1920.

Moitas casas teñen uns coidados xardíns.


Chegamos ao que pensamos debe ser o centro da vila, onde hai unha praza onde está a igrexa, un parque infantil unha pista para fútbol e baloncesto e un Centro Social. Este edificio foi a antiga escola e foi financiada por un grupo de indianos que emigrara a Cuba. Foi construida en 1925 e inaugurada en 1930. No 2011 foi rehabilitado este edificio e reconvertido en Centro Social na súa parte de arriba. Leva o nome "Unión Hijos de Oviñana" en honor destes emigrantes. Na parte baixa do edificio, está a escola rural con dúas aulas de E. Infantil.

Frente á escola e Centro Social, está a igrexa. A igrexa de S. Roque foi construida no 1943 e ten ao seu carón a que foi Casa Rectoral.

O edificio que se ve frente á igrexa é o restaurante El Café onde paramos a xantar e comemos un polbo á feira exquisito!

Abandonamos a vila proseguindo a nosa ruta.

Xa víramos antes indicacións de apartamentos rurais e aquí temos outros.

 Indo á esquerda chegariamos á fábrica de Mariscos Oviñana que se dedica ao marisco conxelado e á elaboración de platos preparados a base de productos do mar.

Vemos os sinais que a partires de aquí van marcar a ruta.

Atravesamos o Rego de Vívigo.
Rego de Vívigo

Imos por unha pista de monte pouco atractiva pero será moi curto o percorrido.

Pasamos ao pé da línea estreita de FEVE

E continuamos por un camiño moi enlamado.

Estamos no bosque de Valdredo e o final do mesmo ten premio!!

Xa oimos o ruxir do mar cruzando este piñeiral...

Aí temos a praia de La Vallina. Na foto non se apreza pero había un montón de cabras polo acantilado.

 A baixada á praia ten moito desnivel e puxeron unha corda para axudarse:

Estamos nun entorno máxico, precioso coa desembocadura do Rego de Vívigo que servía no pasado para mover este muíño e outro que hai máis arriba.

Este é o acceso principal da praia de La Vallina, a min encántame tan natural e virxe o que fai que teña moi pouca afluencia. Na foto vemos a canle da auga para o muíño e en frente os restos dunha tolva.

Eu califiquei esta ruta como moderada pola baixada que acabamos de realizar axudados pola corda e tamén pola subida que estamos a realizar agora.

 Dende o alto temos unha visión perfecta da praia La Vallina. É a máis grande do concello de Cudillero e tamén se coñece co nome de El Gallo. É unha praia cunha forte ondaxe.
Praia La Vallina o El Gallo

Nesta praia desemboca tamén o Rego de Valdredo formando unha pequena e fermosa fervenza.

Cara ao leste vemos a praia de Oviñana, pegada á anterior, á de La Vallina podendo tamén considerarse unha prolongación da anterior.
Praia de Oviñana
Moita xente opta por chegar co coche o máis cerca que pode destes preciosos e recónditos lugares. Nós, camiñando descubrimos esas paisaxes doutro xeito e ademais vemos outras máis que só se poden ver indo a pé.

Moitos bancos vimos. Claro, hai moitos recunchos nos que apetece pararse a descansar e contemplar tanta fermosura.

Seguimos todo pola beira do mar, por riba dos acantilados:

Imos empezar agora unha baixada que se vai ir complicando porque o chan está composto de pedras soltas. Axiña o imos atopar.

Imos baixando vendo calas illadas, os enormes cantís e escoitando o mar.

Despois dunha curta subida chegamos ao Miradoiro do Sablón. Hai discusións sobre cal é o mellor banco do mundo. Nós hoxe vimos varios que se merecen este título. Tal vez este do Sablón, o que máis. Estes acantilados, estas praias virxes, son dos máis fermosos do Cantábrico. Dende aquí, en días despexados, (non é o caso de hoxe) podemos ver toda a rasa costeira  ata Luarca e Estaca de Bares
Miradoiro do Sablón

O Miradoiro do Sablón coa Praia de La Vallina e moi ao lonxe unha punta que sobresae moito é a Estaca de Bares. Vemos a baixada que fixemos.

E fomos chegando ao inicio na praia La Cueva, cerca do Cabo Vidio que vemos ao lonxe.

Páxina web consultada:
https://www.lne.es/occidente/2011/09/14/hijos-ovinana-sede-21031240.html