PASTRANA (GUADALAJARA)

Ubicada na comarca da Alcarria, Pastrana tivo gran importancia no pasado cando foi vendida no S. XVI a Ruy Gómez de Silva, secretario de Felipe II e casado con Ana de Mendoza e da Cerda, futuros duques de Pastrana e Príncipes de Éboli. Con estes novos propietarios, a vila comenza un enriquecemento e crecemento propio como cabeza dos estados do seu ducado.

A Pastrana chegou Camilo J. Cela para plasmar o que ía vendo no seu futuro libro "Viaje a la Alcarria" e atopou un Palacio Ducal en estado lamentable.

Por este Arco de Entrada, accedemos á Praza da Hora.

Accedemos á Praza da Hora

“A la mañana siguiente, cuando el viajero se asomó a la plaza de la Hora, y entró , de verdad y para su uso, en Pastrana, la primera sensación que tuvo fue la de encontrarse en una ciudad medieval, en una gran ciudad medieval. La plaza de la Hora es una plaza cuadrada, grande, despejada, con mucho aire.”  (Viaje a la Alcarria. C. José Cela)

A Praza da Hora foi deseñada polo gran arquitecto daquel tempo (S. XVI), Alonso de Covarrubias a petición da avoa da pricesa de Éboli, Ana de la Cerda.

Foi lugar de mercado, de espectáculos públicos e actualmente é o centro neurálxico da vila. O seu nome, Praza da Hora, debése ao seguinte:

A princesa de Éboli foi encarcerada no Palacio que está na mesma praza  durante anos por Felipe II. A lenda di que estaba confinada na súa habitación e só podía sair 1 hora ao día ao balcón, de aí o nome da praza.

Praza da Hora

O Palacio Ducal foi deseñado tamén por Alonso de Covarrubias a petición da avoa da princesa de Éboli, Ana de la Cerda (S. XVI) Esta muller tivo problemas co concello e coa xente da vila e por esto non se fixo todo no S. XVI . Foi o actual propietario, a Universidade de Alcalá a que no 1999  rematou o proxecto do palacio con materiais modernos.

Palacio Ducal

O balcon con rexas da foto seguinte é polo que deixaban asomarse á Princesa de Éboli unha hora ao día.

A historia da princesa é a que segue:

Foi unha muller  con máis talento e das máis fermosas da súa época, nas pinturas que se conservan dela aparece cun parche nun ollo non se sabe moi ben a causa. Casou cun amigo do rei Felipe II . 

Cando quedou viúva, quixo entrar nun convento carmelita dos que ela mesma fundara en Pastrana . Entraron ela e as súas criadas nunha celda austera pero a princesa quería seguir conservando os luxos e tipo de vida que antes levaba, polo que Santa Teresa de Jesús marchou de Pastrana seguida por tódalas monxas.

Ana quedou soa e foise a Madrid onde tivo unha existencia problemática de intrigas e relacións, polo que o rei Felipe II a mandou encerrar neste Palacio Ducal xunto coa súa filla menor ata que morreu.

Balcón onde se asomaba unha hora ao día a Pricesa de Éboli

Paseando polas rúas mediveais de Pastrana:

Na época medieval, a pequena praza da seguinte foto, foi o centro da vila. Aquí se celebraba o mercado, estivo a Casa Consistorial ata as corridas de toros... Era chamada Praza do Mercado ou Praza de Arriba.

A monumental Fonte dos 4 canos nesta praza é un dos símbolos de Pastrana. Foi construida a finais do S. XVI

Praza e Fonte dos 4 Canos

Dende a praza anterior vemos no alto o Monte  Calvario e a súa capela que ten que ter unha espectaculares vistas sobre a vila. Non subimos! Hai un bo treito dende a vila e por riba coa calor que ía....

Para min, moi fermosa esta praciña da Fonte dos 4 canos.

Praciña da Fonte dos 4 Canos

A igrexa Colexiata da Asunción ademais de funcionar como igrexa alberga un Museo cunha importante colección de tapices e obras de arte de todo tipo. Por fóra é sobria e sinxela pero por dentro é de enorme grandiosidade e esplendor. A pena foi que por dentro non a vimos.

A Colexiata

No S. XIII fíxose unha pequena igrexa que logo se foi ampliando ao pasar os séculos. No S. XVI e a petición dos Príncipes de Éboli foille dado o grao de Colexiata sendo o fillo destes o que consigueu por en marcha as obras para facer unha gran colexiata.

"La colegiata o iglesia colegial es el templo católico que, sin ser catedral, posee un cabildo. La dignidad rectora recibe el nombre de deán, aunque ocasionalmente también sea llamado abad o prior.

La elección de una colegiata obedece a diferentes razones, como pueden ser la existencia anterior de una catedral en la misma ciudad, querer dar importancia a una población sin poner sede episcopal, para mayor esplendor del culto, etc." (https://es.wikipedia.org/wiki/Colegiata)

Na foto seguinte vemos a entrada gótica do S.XV á Colexiata.

Porta gótica da Colexiata

Frente á Colexiata temos o edificio do concello, nun amplo caserón  en cuxa fachada podemos ver o escudo de Pastrana.

Concello de Pastrana

Unha rúa de Pastrana:

Nós, que vivimos nunha terra que non ten por fortuna corridas de touros, chamounos a atención ver diante de moitas portas estas proteccións para cando os animais pasan por estas rúas durante algñún festexo.

A Rúa Maior, que desemboca na Praza da Hora:

Rúa Maior de Pastrana

Entramos de novo na Praza da Hora pero agora facémolo pola Porta Zorita, coñecida como Arco da Praza Maior.

Pastrana estivo amurallada ao igual que tódalas vilas e cidades medievais. Das oito portas que tivo a muralla só quedan 2.

Porta Zorita

Saimos da Praza pola rúa Princesa de Éboli, a mesma pola que entráramos antes,e fíxome no Palacio Vello situado en extramuros da Pastrana medieval

No pasado foi unha hospedería para cabaleiros da Orde de Calatrava Destacan na fachada os arcos reviravoltas moi similares aos da porta gótica da Colexiata. Na actualidade, o Palacio está dividido en dúas casas.

Palacio Vello

Como era o noso tempo libre e xa tomáramos algo na Praza da Hora e aínda faltaba moito para marchar, decidimos ir ata o barrio do Albaicín, así chamado porque foron levados a Pastrana para traballar máis de 1000 moriscos (musulmáns convertidos ao cristianismo) procedentes do Albaicín de Granada.

Subimos pola rúa do Pilar  e ao remate da mesma atopamos esta fonte.

Fonte no Barrio do Albaicín

Unha vista do Barrio do Albaicín. Neste barrio sitúase tamén a Praza de Touros nun lugar no que antes houbera un mercado. Foi constrida en 1854 e dende entón non cambiou de ubicación. É a praza máis antiga de Guadalajara.

Á esquerda, a praza de Touros

Despois de visitar o Barrio do Albaicín fomos ata o Convento de S. Francisco que o víramos ao pasar no bus e parecía un conxunto moi interesante. Penasamos que quedaba bastante lonxe, pero non, dende o cruce onde se pilla para o barrio histórico e para o Albaicín haberá sobre 250m aprox.

Este complexo de edificios foi fundado por unha comunidade de franciscana no S. XV e ampliados e reformados nos séculos XVII e XVIII

Actualmente, e sorprendeunos bastante, os distintos edificios están dedicados a: restaurante, Cuartel da Garda Civil, Centro de Saúde, Centro Cultural de diversas Asociacións...

Restaurante

A igrexa do convento, centro social de diversas actividades. ao pé, o Cuartel da Guarda Civil

A Capela de Santa Ana foi o oratorio particular do deán, cuxa casa está ao pé. Actualmente alberga un Centro Cultural dedicado á música.

A Casa do Deán (Un deán pode ser un cura que preside ou manda nunha catedral ou tamén unha Colexiata ou ben o cura máis importante do conxunto de iglesias dun territorio) pegada á Capela de Santa Ana é actualmente o Centro de Saúde de Pastrana.

Nunha parte do convento está instalada a Garda Civil.

Vista xeral do conxunto conventual.

Vimos moito, pero quedou bastante por ver en Pastrana:

- Casa do escritor Moratín

- Covento do Carmen

- Barrio da Praza de Abaixo...etc 

Sempre hai que deixar algo para poder volver. Eso din...

Páxina web consultada:

https://turismo.pastrana.org/