CAMIÑO DOS FAROS: PORTO DE SANTA MARIÑA-ALDEA DO RONCUDO (CORME-PONTECESO)

 No ano 2020 fixemos o tramo Porto de Santa Mariña- Faro do Roncudo nun día de agosto feo, oscuro e con choiva pola tarde, por eso case 5 anos máis tarde quixen repetir este tramo. A intención era chegar ao Faro do Roncudo pero non puido ser porque este tramo (ao igual que outros) é ben duro e xa nos chegou facela ata a aldea do mesmo nome.

Características desta ruta:

Lonxitude: 8 km.

Dificultade: difícil

Ruta lineal ben sinalizada con marcas verdes. De tódolos xeitos o meu track en WIKILOC

Descripción:

Iniciamos a camiñata no Porto de Santa Mariña que pertence á parroquia de S. Xulián de Brantuas, concello de Ponteceso, no que hoxe nos moveremos.

Aquí só hai unhas pequenas casetas de pescadores para gardar os aparellos de pesca e outros útiles para a pesca artesanal.

Porto de Santa Mariña (Brantuas- Ponteceso)

Dende Santa Mariña e durante boa parte deste percorrido mirando cara atrás, veremos o Faro de Punta Nariga (concello de Malpica) ao lonxe.

Faro de Punta Nariga dende Santa Mariña

Empezamos a camiñata polo tipo de sendeiro que xa coñezo ben.

Imos pegados ao mar nun fermoso día solleiro aínda que frío.

Ao longo deste Camiño dos Faros veremos varias cruces chantadas nas rochas ao pé do mar, como lembranza de naufraxios que teñen sucedido nesta Costa da Morte ao longo dos anos.

A fermosa e temible costa que imos percorrer.

 

Ao pouco, alonxámonos do mar tomando un camiño. Ao empezar este, cando deixamos a costa había, polo menos no 2020, uns cabalos que hoxe, por máis que miramos, non vimos.

Imos uns metros (moi poucos) pola mesma estrada pola que baixamos antes en coche.

Deseguida, torcendo á dereita pillamos un fermoso camiño entre peches ancestrais.

As rochas de tódolos tamaño serán as compañeiras case inseparables da nosa andaina.

Os carreiros van estre elas e por derriba moitas veces...

 

Chegamos a un punto dende onde podemos ver xa a Enseada da Barda que percorreremos toda, primeiro por un lado e despois polo outro. No final da enseada está a recollida, pequena e fermosa Praia da Barda.

Enseada da Barda.

A baixada cara á Barda é moi técnica polo desnivel e o tipo de chan. Ás veces hai que agarrase coas mans ás rochas, o terreo é irregular e con moito desnivel...

Non teñen que envexar nada estas augas ás que vemos en fotos de países moi lonxanos. Son estas augas moi transparentes e dunha cor única!

A praia da Barda (barda en galego ten varios significados e un deles fai referencia a un lugar onde abunda o peixe) e debe ser certo porque vimos varias barquiñas de pescadores. A praia é un paraíso natural onde non hai máis nada que unhas casetas de pescadores. 

Praia Area Grande na enseada da Barda

Un pequeno rego desemboca nesta praia.

Imos agora uns 200 metros pola estrada estreita que chega ata praia para desviarnos despois á dereita.

Camiñamos agora polo outro lado da enseada.

 A Praia da Barda está separada por un promontorio rochoso que a divide e 2 praias coñecidas como Area Grande e Area pequena. Como curiosidade a praia máis grande (a única que pisamos) pertence á parroquia de Brantuas e a máis pequena, que contemplamos de lonxe, pertence á parroquia de Corme Aldea.

Se a baixada ata a praia da Barda foi complicada, a subida de agora non vai ser menos ás veces!

Que fermoso é este percorrido!! tamén duro, si, pero ao mellor esto o fai aínda máis atractivo.

Vemos o que deberon ser fincas de cultivo con antigos peches de pedra.

A Punta do Castro e o carreiro por riba que percorremos.

O Camiño dos Faros...unha ruta de montaña á beira do mar.

Agora o camiño métese ao interior para ascender á aldea do Roncudo, que xa podemos ver aló enriba.

Atravesamos un pequeno rego:

 

E despois dunha curta pero intensa subida chegamos á aldea do Roncudo que pertence á parroquia de Corme - Aldea. É unha aldea pequena con hórreos típicos da zona que dan idea da actividade que tivo este lugar no pasado.

Aldea O Roncudo

As vivendas teñen fortes muros de pedra que as protexían nos crudos invernos. Actualmente vimos varias casas restauradas e unha delas dedicada a Turismo Rural.

Aldea O Roncudo

Hórrreos no Roncudo

 

Ao Roncudo foi recollernos para levarnos de novo a Santa Mariña, o noso taxista de confianza, Julio Souto, ao que xa coñecíamos das primeiras etapas deste Camiño dos Faros. Unha persoa moi amable e faladora que sempre nos pon ao día de cousas que pasan nesta Costa da Morte.

Páxinas web consultadas:

https://www.caminodosfaros.com/puerto-de-santa-marina-2/

https://www.galiciamaxica.eu/galicia/a-coruna/playa-praia-da-barda-en-ponteceso/

COSTA DE FAZOURO (FOZ)

 Hoxe propúxenme saber cantos km. de costa ten a parroquia onde vivo que petence á parroquia de Foz.

Foz ten 9 parroquias e a maioría delas teñen mar, aínda que só sexa un cachiño como lles ocorre a S. Martiño e a Vilaronte. Foz, Fazouro, Nois e Cangas están pegadas ao Cantábrico e  só Cordido, S. Acisclo e Santa Cilla non teñen costa.

A miña parroquia é Fazouro e ten case 5 km. de costa moi interesantes para percorrer, non é un percorrido nada monótono xa que iremos descubrindo lugares fermosos e variados como imos ver.

Características da ruta:

Lonxitude:  5 km.

Dificultade: ningunha.

Ruta lineal sen sinalizar. O meu track en WIKILOC

Descripción:

Empezo esta ruta no Paseo Marítimo xunto á praia de Areoura que comparten as parroquias de Fazouro (a maior parte) e Nois.

O percorrido realmente debería ir por onde está cortado o paso pero debido derrubes importantes que afectan ao paseo dende hai tempo, hai que ir pola dereita.

E agora pillamos á esquerda pola ponte da vía do tren, cara ao Castro.

O Castro de Fazouro aproveita a península que se adentra no mar sobre unha zona moi escarpada. As estructuras escavadas corresponden ao último asentamento do castro (Finais do S. III d.C.) A área escavada acada os 400m. cadrados. Nas últimas escavacións (1992) recóllese restos de cerámica, dúas moeda, unha fíbula e media ducia de cravos.

Vemos a praia de Arealonga e a outra parte do tramo que está pechado.

As vistas dende o Castro son extraordinarias. Cara a un lado vemos Burela e cara ao ao utro, Foz.

Castro de Fazouro e Burela ao fondo

Agora alonxámonos algo do mar e vemos a estación de FEVE desta parroquia.

Voltamos achegarnos ao mar no Porto de Fazouro que no pasado tivo importancia e que aínda conserva algunha das casetas que había dos pescadores.

Porto de Fazouro e casetas de pescadores.

Entrada ao porto que cesou a sua actividade total cara a finais do século XX.

Este tramo que estou a realizar coincide case todo el co Camiño Natural do Cantábrico.

O mar estaba furioso este día.

Esta é a cala  Camiño Novo

Camiño Novo

Na foto seguinte vemos en 1º termo o Ouro desembocando e a praia da Pampillosa.

Agora vemos 3 pontes , pasaremos por debaixo da de FEVE, da da estrada e cruzaremos a peonil Ponte de Ferro, a última, aló ao fondo.

O río Ouro  nace na Serra do Xistral e chega ao concello de Foz despois de pasar polos concellos do Valadouro e de Alfoz. Desemboca formando unha pequena ría en Fazouro. Na foto vemos o ouro moi preto da súa desembocadura e ao fondo a Ponte de Ferro, peonil e que foi cambiada pola actual no 2010.

A ponte ten unha considerable anchura e está iluminada aínda que bastantes das súas luces están rotas ou faltan.

Vistas aos barrios de Fonte da Aldea, O Souto, a Casa Nova...

Ao pé da ponte temos unha área recreativa que está moi concurrida cando hai bo tempo.

Na área recreativa deixaron unha mostra da antiga ponte. Ao fondo o barrio da Ponte.

Enlazo agora co novo paseo que hai uns meses que se inaugurou e que personalmente non me gusta. É que meter cemento nun paseo que a ao modo se ver debería ser o máis natural posible réstalle moitos puntos, na miña opinión.

Deixamos detrás a praia da Pampillosa e os barrios de Bargado e Lousada.

Unha vista do Paseo recentemente inaugurado e que chega á praia de Peizás.

Vemos outra praia de Fazouro: a do Sarrido ou Penas da Salsa.

Praia do Sarrido

 

Cando a marea está alta ou hai grandes temporais como ocorre hoxe, a praia desaparece.

Na praia do Sarrido desemboca un rego e para salvalo puxeron a ponte de madeira que vemos na imaxe.

Unha área de lecer que non lle dou atopado sentido. Penso que rompe totalmente co entorno ademais da súa inutilidade. Quen se vai sentar ou quen vai comer aí a pleno sol se é verán ou cando sople o nordés no inverno e primavera?

Aquí hai unha bifurcación e podemos escoller por onde ir, pola esquerda pegados ao mar ou de frente, máis alonxados del.

Un punto con boas vistas.

Se na bifurcación vimos pola esquerda, como eu fixen, veremos esta inmensa furna que formou o mar

Aquí tamén podemos optar por ir pola esquerda e iremos sempre pegados ao mar ata desembocar na praia de Peizás.Eso si, daremos máis volta. Eu, neste caso, fun de frente porque ameazaba con chover.

A praia de Peizás está moi concurrida en verán e eso que en marea chea non hai apenas area. Esta praia comparte ubicación con 2 parroquias do concello de Foz: S. Martiño (a maior parte dela) e Fazouro (Unha esquina no 1º plano da foto)

Praia de Peizás