Amosando publicacións coa etiqueta ruta de montaña. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta ruta de montaña. Amosar todas as publicacións

sábado, 29 de novembro de 2025

SERRA DA BOBIA: PICOS CANDAMOXO E FILSO (VILANOVA DE OSCOS E CASTROPOL)

 Fixeime un día nun track de  Hiking Asturias, un lugar de referencia  en forma de blog e distintas redes sociais para moitos e moitas sendeiristas creado por unha parella de Luanco que sente ao igual ca min, unha gran  paixón pola natureza e rutas de todo tipo. O meu blog, o que eu fago, é dende logo moito máis modesto pero o fin é o mesmo: dar a coñecer lugares de Galicia e Asturias así como de outras viaxes que fago para compartir con outras persoas que estean interesadas no mesmo.

Fixeime nun track deles e, aínda que era de montaña, pareceume moi asequible e hoxe fíxen ese percorrido, aínda que ao revés do proposto por eles.

Característica da ruta:

Lonxitude: 9km.

Dificultade: fácil

Ruta circular sen sinalizar. É necesario seguir un track. O meu en WIKILOC

Descripción:

O punto de inicio e fin desta ruta vai ser o chamado Campo da Bobia no concello de Vilanova de Oscos.

Campo da Bobia

Vou pola estrada que vai a Illano e a Pastur. Apenas hai vehículos. Só algunha furgoneta de traballadores das empresas eólicas.
Estrada

A máis altitude, mellor está o día, máis despexado. A néboa queda hoxe no val.

A inmensa maioría de árbores que hai á beira da estrada, son piñeiros.


Mentras vou pola estrada, á dereita sempre vou vendo esas nubes baixas no medio de manchas de arboreda autóctona e outonal.

A paisaxe que vai quedando atrás, o Campo da Bobia dende onde partín e Peña de la Nieve.

Na parte da dereita medran os piñeiros, na esquerda, a máis altitude xa, todo é monte raso.

Non me canso de fotografar a marabilla desta paisaxe:

O percorrido por estrada remata na Subestación La Vaga situada na campa do mesmo nome e que pertence ao concello de S. Martín de Oscos.
Esta subestación forma parte do proxecto do Parque Eólico da Bobia-San Isidro e a súa función principal é transformar a alta tensión nun voltaxe máis baixo para a súa distribución. 
Subestación La Vaga

Ao pé da subestación xiro á esquerda para subir por unha pista do Parque Eólico. Á esquerda, a estrada pola que vin.

Na foto seguinte, aló embaixo queda a subestación e, ao redor dela, a Serra do Pato e o Pico
La Degolada e Pico La Vaga.


O mar de nubes segue... Agora quédame á esquerda.

Ao fondo, xa moi cerca, Pico Candamoxo.

Vistas cara a dereita, segundo a dirección que levo, dende Pico Candamoxo. Son outras montañas asturianas bastantes máis elevadas algunhas. Estou a 1145m. de altitude.

Outras vistas dende Pico Candamoxo:

Mirando cara atrás, temos estoutra imaxe singular:

O camiño que queda por andar e, ao fondo, Peñaguillén e Pico Filso.

Vistas agora dende
 Penaguillén (1159m de altitude)


Unha antiga caseta forestal. Parece que se vai achegando a néboa...

Esta ruta ten vistas espectaculares!!

Voltando a vista atrás, o Pico Candamoxo, aló ao fondo.

As únicas árbores que vexo por esta zona tan alta son "piñeiros de montaña", unha especie adaptada a altitudes por derriba dos 900m. en Galicia e tamén adaptado ao frío.

De súpeto empeza a subir a néboa e aínda me falta por acadar o Pico Filso que xa empeza a non verse. Como teño medo a que se peche de néboa, como á présa un pouco dun bocadillo e sigo a camiñar.

Esta pista entre piñeiros, vaime levar ao Filso.
Pico Filso, ao lonxe

Despois dunha subida empinada pero moi curta, acado o Pico Filso que é máis alto de Castropol (1183m) e tamén o punto máis elevado desta ruta. Eso si, a néboa impídeme ver nada.
Hai un punto xeodésico, 3 cruces e 4 buzóns.


Tamén hai unha enorme antena e unha caseta.

Para baixar quero atopar un camiño, carreiro...pero non hai. Teño que baixar uns metros campo a través e fágoo sen problema, coa néboa amenazando pero non importa, sei onde está a estrada (vese un pouco) e o coche está alí.

Tan de súpeto como veu, a néboa só durou uns minutos,  foi desaparecendo deixando ver a costa: Ribadeo e a súa ría desembocando no Cantábrico.


Ao irse a néboa vexo un camiño bastante ben definido para baixar e que ten un tremendo desnivel. Menos mal que decidín baixalo e lugar de subilo!!

A ruta chegou ao final. Estou de volta no Campo da Bobia e frente a min teño o Pico Pozo da Neve pero a ese subirei noutra ocasión...

luns, 15 de setembro de 2025

SERRA DA CARBA DENDE ARCA (ABADÍN)

 A Serra da Carba está considerada como unha parte do Xistral, un apéndice deste. Abarca varios concellos: Xermade, Vilalba, Abadín...e o punto máis alto da mesma é o Monte Monseivane.

Hoxe fixemos unha ruta pola Serra da Carba partindo dende a aldea de Arca, na parroquia de Montouto (Abadín)

Características da ruta:

Lonxitude: 10,5 km.

Dificultade: baixa

Ruta circular sen sinalizar. Necesario seguir este track que deixo en WIKILOC

Descripción:

Xusto despois de pasar a aldea de Arca vindo dende Mondoñedo, aparcamos o coche nunha explanada que hai á esquerda ao pé da estrada.

Empezamos subindo e deixamos atrás Arca.


O día loce precioso aínda que con algo de vento. Esta ruta xa fixeramos outro día no que tivemos pouca sorte, xa que había moita néboa que impedía ver nada; por eso a repetimos hoxe.

A medida que imos subindo, as vistas son espectaculares.

Pegocavado, A Veiga, Alaxe...aldeas todas da parroquia de Montouto que imos vendo ao lonxe, nun val do Xistral.
Aldeas de Montouto e Serra do Xistral

Chaman deseguida a nosa atención os prados tan verdes neste verán tan seco que levamos. Onde nós vivimos (á beira do mar) os prados está todos secos. Nótase que o clima aquí é diferente pola altura.

O fermoso azafrán de montaña, tamén chamado "quitamerendas" ou "espantapastores" florea nesta época de remate do verán. Aínda que moi semellante na flor ao azafrán que consumimos como condimento, este no ten nada que ver xa que é tóxico.
Azafrán de montaña

Hoxe poidemos desfrutar de impresionantes vistas:

Unha paisaxe formada por un pequeno val rodeado de suaves ondulacións montañosas.

Vimos cabalos en liberdade.

Na foto seguinte, estamos no punto máis alto da ruta: a case 1000m. de altitude. Estamos no Parque Eólico Monseivane.


A partires de aquí, empezamos a baixar.

De súpeto atopamos un piñeiral.

Hoxe no medio dos piñeiros pastaban as vacas.

O día que fixéramos esta mesma ruta, pero con néboa, víramos voitres que sobrevoaban os piñeiros.

Varios regos cruzan a Serra da Carba.

Seguen chamando a nosa atención os prados tan verdes nesta época, estando tan secos na nosa zona. Aquí o gando non pasa fame.

Seguimos baixando e contemplando unha paisaxe ben fermosa, eso si, case non se pode sacar unha foto sen que aparezan aeroxeradores!

Vacas pastando a uns 800 m. de altitude.

Seguimos en baixada por unha cómoda pista.

Fermosa paisaxe que atravesa o Rego Ferveiro.

Aló embaixo vemos Sisalde que pertence á parroquia de Labrada. En Sisalde no 2023 só había 1 habitante.

Do gando que vimos, destaca o vacuno. Son vacas do país que deben durmir fóra.

Un prado cun peche tradicional moi antigo composto por un muro de pedra seca e, ao lonxe, por unhas laxas grandes.


Entre as lombas que vemos, pasa o Rego de Labrada.

Un pouco máis abaixo temos que atravesar o rego anterior, o de Labrada. Leva pouca auga e foinos doado de cruzar por riba dunhas pedras.

O camiño polo que acabamos de baixar.

O Rego de Labrada baña, xunto con outros, a Serra da Carba.

A pista pola que víñamos remata aquí. Agora hai que atravesar un prado polo que se ve que foi no pasado un camiño.

Chegamos a un pequeno curro e, neste mesmo lugar, o prado aparece pechado con arames.

Parecía máis difícil abrir o paso que hai que atravesar entre os arames, así que agachándonos pasamos por debaixo deles.

Esta longa pista vai levarnos á estrada LU-P 0104. Ao lonxe vemos Arca a onde temos que chegar. Alí temos o coche.

Fermosa paisaxe chegando á aldea de Arca que está a 835m .de altitude.

Un gandeiro viña de recoller as súas ovellas. A noite está cerca.

A Cruz da Arca na mesma beira da estrada, nun alto, chama a atención porque lle falta a parte de arriba, a chamada "cúspide"  Uns metros máis adiante xa temos o coche.