xoves, 7 de decembro de 2023

ACANTILADOS DE CABO VIDIO+OVIÑANA+BOSQUE DE VADREDO (OUVIÑANA- CUDILLERO)

 Hoxe volvemos ao concello de Cudillero no que xa fixemos outra ruta este mesmo ano. Foi:

Lamuño- La Concha-Lamuño na parroquia de S. Martín de Luíña. A ruta de hoxe foi noutra parroquia de Cudillero e é que este concello é digno de ser visitado, non só a súa capitalidade senón tamén as súas parroquias, xa que teñen moito que ofrecer.

A parroquia de Oviñana é pola que transcorre toda a ruta de hoxe. O símbolo desta parroquia é sen dúbida o Cabo Vidio rodeado de acantilados impresionantes de moita altura. 

A ruta é moi fermosa. O máis destacable son os impresionantes acantilados, os espectaculares miradoiros, as praias virxes grazas aos difíciles accesos, o monte Valdredo e a vila de Oviñana, onde notamos o seu pasado agrícola nos hórreos que aínda conserva e vemos que actualmente o turismo está pisando forte xa que hai multitudes de vivendas estacionais, apartamentos turísticos...

Características da ruta:

Lonxitude: 10km.

Dificultade: moderada.

Ruta circular parcialmente sinalizada. Deixo o meu track:

Descripción:

Nós aparcamos xunto á praia de La Cueva onde temos o 1º miradoiro (aínda que toda a ruta polos acantilados é un miradoiro natural)

Dende aquí imos ata o faro Vidio situado no cabo do mesmo nome. Un camiño pegado á estrada vai pola beira do mar.

Aparcamos frente a esta barquiña. É o pesqueiro Aldebarán que empezou a faenar en 1964. No 2014 deuse de baixa para toda actividade pesqueira e foi donado ao concello de Cudillero polo seu dono. Despois dunha completa restauración, no 2015 foi exposto neste lugar.

O monolito de pedra é unha fonte onde di "beba para que vuelva"  pero beber aí é ben difícil! Eu non fun capaz de que a billa botase nin gota de auga. Hai que calcar moitoooo!!!


Empezando a camiñar...

Debaixo de nós está a praia "La Cueva" á que non chega a estrada. Hai que subir e baixar un treito de case 1 km. por un camiño ben empinado con reviravoltas para salvar un acantilado de 80 m. Esto fai que teña apenas ocupación e polo tanto non ten ningunha clase de servizo.

Praia La Cueva
Contemplamos os enormes cantís e vemos xa ao fondo o Faro Vidio.

Neste percorrido polos acantilados atoparemos moitos bancos. Parece que están de moda aínda que dende varios deles, as vistas son practicamente as mesmas.

Pegada á praia de La Cueva está a de Peña Doria e de feito en marea baixa pásase dunha á outra.
Praia Peña Doria
Unha pequena área receativa ao pé das praias.

O camiño pòlo que imos chega ao faro polo oeste mentras que a estrada chega polo sur. Vemos outro banco.

Bancos e bancos...

Outra pequena zona de descanso ao pé do faro.

Pola parte leste do faro hai outra praia que non acceso dende terra. É a praia de Gradas.
Praia de Gradas
Os acantilados que rodean o faro impresionan e dan medo!! O pequeno illote que vemos chámase "A iglesiona de Vidio" unha cova formada pola erosión que se pode visitar en marea baixa.

Acantilados que semellan ser cortados a coitelo que impresionan moitoooo!! Mellor non achegarse á beira!

Supoño que en non moitos anos non se poderá rodear o faro como se fai actualmente, a erosión do mar e do paso da xente acabará por impedilo.

Cabo Vidio é un dos máis importantes de Asturias e dende el podemos divisar en días despexados Estaca de Bares á esquerda e Cabo de Peñas á dereita.
O entorno de Cabo Vídio é moi perigoso para a navegación pola multitude de illotes que hai, por eso en 1950 empezou a funcionar este faro que tivo un fareiro ata 1993. No ano 2021 rehabilitouse o faro, derribando a casa anexa do fareiro e modernizando os equipos de sinal marítima.
Faro de Cabo Vidio
O muro que se ve en 1º plano son os restos dunha tolva (depósito similar a un embudo de gran tamaño destinado ao depósito e canalización de pedra, area...) No concello de Cudillero houbo 9 tolvas e 7 delas funcionaban ao mesmo tempo, canalizando as pedras que se sacaban das praias para as fábricas de Ensidesa e Entrecanales en Avilés.
Restos dunha tolva na praia de Peña Doria.

Dende o Cabo Vidio voltamos sobre os nosos pasos e en lugar de ir pola estrada ou polo mesmo lugar da ida, collemos un camiño á esquerda.

O camiño vai á beira de casas e dun prado.

Enlazamos deseguida coa estrada pola que baixaramos antes no coche:

Xunto a vivendas de recente construcción,perviven os cabozos.

Oviñana conta con moitas vivendas estacionais xa que moitas delas están pechadas.

Casa cañeiro é unha casa indiana construida entre 1915 e 1920.

Moitas casas teñen uns coidados xardíns.


Chegamos ao que pensamos debe ser o centro da vila, onde hai unha praza onde está a igrexa, un parque infantil unha pista para fútbol e baloncesto e un Centro Social. Este edificio foi a antiga escola e foi financiada por un grupo de indianos que emigrara a Cuba. Foi construida en 1925 e inaugurada en 1930. No 2011 foi rehabilitado este edificio e reconvertido en Centro Social na súa parte de arriba. Leva o nome "Unión Hijos de Oviñana" en honor destes emigrantes. Na parte baixa do edificio, está a escola rural con dúas aulas de E. Infantil.

Frente á escola e Centro Social, está a igrexa. A igrexa de S. Roque foi construida no 1943 e ten ao seu carón a que foi Casa Rectoral.

O edificio que se ve frente á igrexa é o restaurante El Café onde paramos a xantar e comemos un polbo á feira exquisito!

Abandonamos a vila proseguindo a nosa ruta.

Xa víramos antes indicacións de apartamentos rurais e aquí temos outros.

 Indo á esquerda chegariamos á fábrica de Mariscos Oviñana que se dedica ao marisco conxelado e á elaboración de platos preparados a base de productos do mar.

Vemos os sinais que a partires de aquí van marcar a ruta.

Atravesamos o Rego de Vívigo.
Rego de Vívigo

Imos por unha pista de monte pouco atractiva pero será moi curto o percorrido.

Pasamos ao pé da línea estreita de FEVE

E continuamos por un camiño moi enlamado.

Estamos no bosque de Valdredo e o final do mesmo ten premio!!

Xa oimos o ruxir do mar cruzando este piñeiral...

Aí temos a praia de La Vallina. Na foto non se apreza pero había un montón de cabras polo acantilado.

 A baixada á praia ten moito desnivel e puxeron unha corda para axudarse:

Estamos nun entorno máxico, precioso coa desembocadura do Rego de Vívigo que servía no pasado para mover este muíño e outro que hai máis arriba.

Este é o acceso principal da praia de La Vallina, a min encántame tan natural e virxe o que fai que teña moi pouca afluencia. Na foto vemos a canle da auga para o muíño e en frente os restos dunha tolva.

Eu califiquei esta ruta como moderada pola baixada que acabamos de realizar axudados pola corda e tamén pola subida que estamos a realizar agora.

 Dende o alto temos unha visión perfecta da praia La Vallina. É a máis grande do concello de Cudillero e tamén se coñece co nome de El Gallo. É unha praia cunha forte ondaxe.
Praia La Vallina o El Gallo

Nesta praia desemboca tamén o Rego de Valdredo formando unha pequena e fermosa fervenza.

Cara ao leste vemos a praia de Oviñana, pegada á anterior, á de La Vallina podendo tamén considerarse unha prolongación da anterior.
Praia de Oviñana
Moita xente opta por chegar co coche o máis cerca que pode destes preciosos e recónditos lugares. Nós, camiñando descubrimos esas paisaxes doutro xeito e ademais vemos outras máis que só se poden ver indo a pé.

Moitos bancos vimos. Claro, hai moitos recunchos nos que apetece pararse a descansar e contemplar tanta fermosura.

Seguimos todo pola beira do mar, por riba dos acantilados:

Imos empezar agora unha baixada que se vai ir complicando porque o chan está composto de pedras soltas. Axiña o imos atopar.

Imos baixando vendo calas illadas, os enormes cantís e escoitando o mar.

Despois dunha curta subida chegamos ao Miradoiro do Sablón. Hai discusións sobre cal é o mellor banco do mundo. Nós hoxe vimos varios que se merecen este título. Tal vez este do Sablón, o que máis. Estes acantilados, estas praias virxes, son dos máis fermosos do Cantábrico. Dende aquí, en días despexados, (non é o caso de hoxe) podemos ver toda a rasa costeira  ata Luarca e Estaca de Bares
Miradoiro do Sablón

O Miradoiro do Sablón coa Praia de La Vallina e moi ao lonxe unha punta que sobresae moito é a Estaca de Bares. Vemos a baixada que fixemos.

E fomos chegando ao inicio na praia La Cueva, cerca do Cabo Vidio que vemos ao lonxe.

Páxina web consultada:
https://www.lne.es/occidente/2011/09/14/hijos-ovinana-sede-21031240.html

luns, 4 de decembro de 2023

CAMIÑO DOS FAROS: SANTA MARIÑA-FARO DE O RONCUDO (RESUMO)

 CARACTERÍSTICAS DA RUTA:

Lonxitude: 9km. aprx.

Dificultade: Media-alta

Ruta lineal perfectamente sinalizada.

Lugares a destacar: (Seguimos no concello de Ponteceso)

- Praia de A Barda: illada, rodeada de monte e totalmente natural.

Praia A Barda

- Baixadas e subidas: en tódolos tramos hai que subir e baixar. Esta ruta non é ningún paseo.

Baixadas

Subidas

- O Roncudo é unha pequena aldea cunha arquitectura coa pedra como protagonista. A gran cantidade de hórreos que existe dan fe de que, ademais do mar, estas xentes tamén practicaban a agricultura.

O Roncudo

- Faro de O Roncudo: tocounos un día de chuvia miúda e non desfrutamos como nos gustaría deste lugar onde o mar rompre con tanta forza que "ronca", de aí o nome de "roncudo". Nestes cantís danse os mellores percebes do mundo. As cruces que vemos homenaxean aos percebeiros que perderon aquí a vida.



Información máis detallada en:

Santa Mariña-Porto de Corme



domingo, 3 de decembro de 2023

CAMIÑO DOS FAROS: BARIZO- SANTA MARIÑA (RESUMO)

 CARACTERÍSTICAS:

Lonxitude: 12km. aprx.

Dificultade: media- alta

Ruta lineal moi ben sinalizada

A miña valoración desta ruta:🔆🔆🔆🔆🔆

Lugares a destacar:

Porto de Barizo: ao pé da praia de Barizo, porto resgardado nun entorno virxe.


Monte Nariga: ascenso complicado entre rochas polas que hai que trepar.

Miradoiro impresionante: segundo imos subindo o Monte Nariga, as vistas son espectaculares.

Dende  a cima:


Formacións caprichosas das rochas: a erosión causada polo vento e a chuvia durante milleiros de anos formaron nestas rochas diferentes formas.


Faro de Punta Nariga (o 1º que atopamos): do arquitecto César Portela, entrou en funcionamento no 1998 o que o converte no faro máis novo de GaliciaA escultura "Atlante" é obra de Manolo Coia e ten forma entre un ser humano e unha gaivota.


Praia de Niñóns (Ponteceso)
Praia nun entorno rural entre dous montes. Moi tranquila.


Praia do Morro: case pegada á anterior destacan as súas augas turquesa.

Furnas e calas ás que só se pode acceder por mar:

Porto de Santa Mariña:
 pequenísimo porto con casetas de pescadores.

Esta ruta con máis detalle en:

CAMIÑO DOS FAROS. MALPICA- BARIZO (RESUMO)

O Camiño dos Faros é unha ruta de sendeirismo que une Malpica con Fisterra pola costa e transcorre por 9 concellos. Ao longo dos seus 200 km. podemos ver tódolos faros desta zona e os principais puntos de interese da Costa da Morte.

CARACTERÍSTICAS DA RUTA:

Lonxitude: 14 km.

Dificultade: Media

Ruta lineal ben sinalizada.

A destacar: 

- Malpica (comarca de Bergantiños) Vila mariñeira cun porto con boas infraectructuras e  numerosos barcos de pesca.



- Pasaremos polas praias de Area Maior, Canido, Seaia, Seiruga...

Praia de Area Maior.

Praia de Beo

- Capela de S. Adrián: 

é do S. XVI pero no S. XX foi totalmente restaurada e honra a este santo que segundo a lenda salvou a comarca dunha praga de serpes. O santo pisou unha delas e as outras tiráronse ao mar converténdose en pedra.
Capela de S. Adrián do mar

- Vense varias fontes:


- Illas Sisargas: arquipélago formado por 3 illas. Na máis grande hai un faro e dise que houbo unha ermida que foi destruida polos ataques normandos.

Illas Sisargas

Imos por sendeiros pegados ao mar.

Ao fondo Barizo, onde rematamos este tramo.


A descripción da ruta con todo detalle en:

Camiño dos Faros: Malpica-Barizo

LAGOA DE PALLARES (BARREIROS) RESUMO

 Características: 

Lonxitude: 6 km.

Dificultade: fácil. Nalgunha páxina do concello lin que a califican como moderada e non entendo as razóns xa que esta ruta ten un firme de chan moi bon, non presenta apenas desniveis e non pasa por lugares que entrañen ningún perigo.

Ruta circular moi ben sinalizada.

Deixo o meu TRACK

A destacar nesta ruta: 

- Comparte un tramo co Camiño Natural do Cantábrico.


- A Lagoa de Pallares ou Lagoa dos Patos dá nome a esta ruta:

- Vilar é unha pequena aldea moi coidada, con fermosos xardíns nalgunhas casas.

- Nesta ruta vemos cabozos estilo Mondoñedo.

- E cabozos estilo Ribadeo:

- Tamén veremos casas indianas:

- Un lavadoiro de 1911 que aproveita a auga do Rego de Esteiro:

- Atopamos nesta ruta a antiga igrexa de S. Cosme:

- O último elemento etnográfico que vemos e este pombal xa case no final de ruta:

Se queres ter información máis detallada desta ruta, pincha no enlace: