Buscar en Rutas de Sendeirismo

luns, 8 de novembro de 2021

O CAMIÑO DOS FAROS. CAMARIÑAS - PONTE DO PORTO


Dentro da etapa 6 Camariñas-Muxía, hoxe realizamos o tramo Camariñas-Ponte do Porto. É o tramo mái fácil dos que levamos ata o de agora, totalmente chan e cun terreo regular moi transitable. É ademais un tramo que nos encantou coa fermosa enseada da Basa, recónditas e tranquilas praias cun azul inmenso redeadas de piñeiros como a de Rego dos Coiros ou a de Ariño. Atravesamos aldeas como a de Xaviña, Tasaraño, Dor, O Allo...e rematamos en Ponte do Porto. 

Como imos despacio, desfrutando de cada recuncho, facendo poucos km. en cada etapa, deunos tempo a parar en Xaviña, no restaurante- bar Rojo a tomar unhas cervezas e desfrutar duns callos e unha tortilla deliciosos, depois do xantar, paramos a tomar café no Restaurante O Ariño e ao remate en Ponte do Porto merendamos en O Casino. Un pouco de gasto nos lugares por onde pasa a ruta tamén é importante.

Ao final da entrada deixo o track deste tramo en wikiloc e tamén o enlace aos tramos anteriormente realizados, que con este xa son 9.

Características:

Lonxitude: 14 km.

Dificultade: ningunha

Ruta lineal ben sinalizada.

Descripción:

Despois de deixar un coche en Ponte do Porto, saimos do porto de Camariñas ás 11:00h. dun día que aínda que nublado nese momento, había despexar de todo para agasallarnos cun fermoso día de sol cunha temperatura super agradable. Un día perfecto para camiñar!!

Saíndo de Camariñas

Imos polo Paseo do Porto e vemos unha imaxe da Virxe do Carme en pedra, patroa desta localidade.


A mediados de o S. XVIII, Camariñas era o porto máis importante da Costa da Morte.
Imaxe do porto de Camariñas 
 

Vemos uns bancos que levan escritos coñecidos poemas deste concello:


E diante do concello puxeron esta estatua en pedra que representa unha palilleira. Son mulleres que practican o arte do encaixe de bolillos con pauíños de madeira. O encaixe de bolillos ten gran arraigo na Costa da Morte, especialmente en Camariñas onde hai un Museo do Encaixe onde se conservan mostras de artesanía e documentos arredor do encaixe desta zona.

Dende o ano 1991 celébrase en Semana Santa a Mostra do Encaixe de Camariñas.

Buscamos os sinais en cor verde que xa sabemos que aparecen en calquera lado: nun muro, nun sinal de tráfico, nunha pedra...e que nos encamiñan ao Paseo Marítimo de Camariñas:
Paseo marítimo de Camariñas

Cruzamos a praia Area da Vila, semiurbana e de 200m. de largo. Na noite de S. Xoán acéndese nesta praia a cacharela máis grande da Costa da Morte.
Praia Area da Vila

E poucos metros despois da anterior aparece a praia de Lingunde, fermosa tamén de augas cristalinas e area fina:
Praia de Lingunde

A partires de aquí. empeza xa a Enseada da Basa, que bordeamos por un fermoso camiño entre piñeiros:
Enseada da Basa

Vemos dúas persoas marisqueando xa que esta enseada é rica en ameixas, berberechos, navallas e longueiróns.
Marisqueando na Enseada da Basa

Este é un bo lugar para parar e tomar unha boas fotos coa enseada de fondo:

Saimos á estrada para camiñar por ela uns poucos metros e tomamos unhas cervezas no café-bar restaurante-parrillada O Rojo. Estamos na aldea de Xaviña
Xaviña
Despois de tomar uns exquisitos callos e unha tortilla deliciosa no restaurante-bar O Rojo, collemos deseguida á dereita para percorrer o Monte da Insua por unha pista ao pé do litoral ( nun momento determinado vemos un cruce cun sinal indicando a subida ao cume do monte, subida de 1 km. que logo hai que desandar para retomar a senda) Nós decidimos non subir.
Este percorrido ao igual que todo este tramo que fixemos é moi doado, sen desnivel ningún, sempre á sombra dos piñeiros ao lado do mar. Marabilloso!!!!
Empezando o camiño da Insua
 
De frente, as praias polas que acabamos de pasar. Imos polo outro lado da Enseada:

 Agora xa estamos na ría de Camariñas. A vila, en frente:
Ría de Camariñas e a vila ao fondo

Na fermosa praia de Rego dos Coiros, paramos a xantar. Unha praia virxe nun entorno precioso!!
Praia de Rego dos Coiros
O único que terán estas praias que envexar ás do Caribe será a temperatura da auga poruqe a beleza non nos ganan.

Praia Rego dos Coiros

Despois de este paréntese para a comida, o relax, as fotos...reanudamos a marcha por este fermoso piñeiral:

Moi cerca da anterior está a Praia do Ariño situada entre a desembocadura do Río Grande e a Ría de Camariñas. É unha praia protexida da forte oleaxe e ventos que sofren outras praias da Costa da Morte.
Praia do Ariño

Ademais a Praia do Ariño conta cunha magnífica área de piñeiros con mesas, bancos asadores....para pasar un estupendo día en familia ou con amigos.



A  Praia do Ariño é grande o que unido ás características de abrigo que ten e ao inmenso e ben coidado merendeiro, é de supoñer que no verán estará moi concurrida:

Dende logo as paisaxes de O Camiño dos Faros, namoran a calquera:

Saimos á estrada que temos que cruzar para pasar por diante do restaurante O Ariño no que paramos a tomar o café.

Restaurante O Ariño

Agora imos adentrarnos nunha zona rural. A 1ª aldea pola que pasamos é Tasaraño, un barrio da parroquia de Xaviña dentro do concello de Camariñas.
 Despois de Tasaraño circulamos uns metros por un camiño paralelo á estrada:

E atopamos estas vistas sobre a ría.

Con hórreos típicos desta zona totalmente distintos aos que vemos na Mariña lucense.

Despois atravesamos a aldea de Dor que xa pertence á parroquia de Ponte do porto.
Dor
Adentrámonos uns metros no monte para sair en O Allo, lugar que pertence tamén á parroquia de Ponte do Porto

O Allo

Chegando xa á Ponte do Porto, vemos o colexio público e chaman moito a nosa atención os murais pintados no seu frente. Foron realizados por Mutante Creativo formando parte dunha iniciativa municipal para celebrar o 8M.
Son 6 retratos nos que se reflicten profesións do sector primario e tamén as vinculadas á ciencia e á cultura e que pretenden empoderar ás mulleres e o seu papel na sociedade.


Atravesamos a Ponte sobre o Río Grande. O topónimo de Ponte do Porto vén precisamente desta ponte que cruza o río e de que foi noutros tempos un importante porto con moito tráfico madeireiro, sendo o centro comercial da comarca.
O río Grande
 A finais do S. XIX e principios do XX a feira de Ponte do Porto foi o epicentro de venta e distribución do encaixe de Camariñas que se enviaba a Cuba, estados Unidos e países de Sudamérica.
Nunha pequena praciña, diante do  bar O Casino e da igrexa atopamos este monumento , réplica da fonte dos leóns de Granada:

A imaxe do río mirando cara ao outro lado.
Río Grande

A ruta en wikiloc
Os anteriores tramos do Camiño dos Faros están nos seguintes enlaces:

Páxinas web consultadas: O Camiño dos Faros (caminodosfaros.com)

Posted by at Ningún comentario:
Labels: , , , ,

venres, 5 de novembro de 2021

RUTA DO CONDADO. (FOZ)

 O nome desta ruta inventeino eu xa que non está creada, aínda que enlaza con outra que sí o está como é da Río Ouro.

A ruta do Río Ouro podedes vela pinchando no enlace:

Rutas de sendeirismo: RUTA DO RÍO OURO (FAZOURO-FOZ)

Chameina así xa que tiña moitas ganas de ver de cerca o Pazo dos Condes de Fontao e descubrín un percorrido para velo indo por detrás do mesmo por un camiño público precioso.
Encantoume esta ruta que inventei!!!
Partindo do barrio máis elevado de Fazouro como é o de Lousada cunhas vistas espectaculares, indo polo barrio do Cachón e polo de S. Andrés a través da estrada que vai a Ferreira, cheguei ao Condado de Fontao e descubrín un pazo moi coidado cuns marabillosos xardíns.
Para volver, crucei unha ponte sobre o río Ouro e vin un tramo pola xa coñecida ruta do Río Ouro. Crucei a Ponte Vella, pasei por onde a igrexa e voltei a Lousada de onde partín, facendo así a ruta circular.
A ruta é fácil. Só ten unha subida que "tira" dende a igrexa ata a estrada xeral pero serán 100m.e logo seguimos en ascenso pero moi suave ata cerca do final.
Unha ruta moi fermosa e que axuda a coñecer mellor o concello de Foz.

CARACTERÍSTICAS.-
Lonxitude: 9,6 km.
Dificultade: fácil
Ruta circular sen sinalizar. A xente que a queira facer e non coñeza a zona terá que seguir o track que deixo ao final.

DESCRIPCIÓN.-
Empecei a ruta no barrio de Lousada, ao pé da capela da Concepción. AQUÍ
Eu lembro ata non hai moitos anos que esta capela se abría tódalas semanas para oficiar a misa e acudían a ela as xentes deste barrio. Actualmente, como hai tan poucos párrocos capela ábrese unha vez ao ano: o día 8 de decembro cando se celebra a misa na honra da Inmaculada.
Capela da Concepción

As vistas dende a capela son espectaculares. Vemos o barrio de Bargado, da parroquia de Fazouro, Foz e parte oriental da Mariña luguesa.
Vistas dende a capela

Agora imos baixando pero non moito porque algo máis adiante vemos os barrios de  A Casanova e A Rúa.
Os barrios de A Casanova e a Rúa.

Agora os que vemos ao frente son os barrios de O Morgallón e O Cachón.
Barrios de O Cachón e O Morgallón

E paso por diante da antiga rectoral. O último cura que a habitou chamábase Laureano e morreu afogado na praia de Arealonga nos anos 60. Dende esa a casa estivo deshabitada e hoxe é unha completa ruína.

Casa rectoral
Pasei pola Fonte de Lázaro:
Fonte de Lázaro
E a continuación pola da Rigueira:
Fonte da Rigueira

 No Lugar chamado "O Sendeiro", atopei este curioso banco:

A tarde amenazaba chuvia pero tamén se deixaba ver o sol:

Santo André é un barrio moi pequeno da parroquia de Fazouro, só ten dúas vivendas actualmente. No pasado houbo algunha máis, hoxe desaparecidas.


Agora temos que ir pola estrada LU-151 tamén chamada estrada de S. Acisclo. Por ela circulan case máis bicicletas ca coches. Non cansa ir por aí, xa que é un paseo relaxado con moitas árbores e deseguida chegaremos ás beiras do Río Ouro.
Estrada LU-151

Camiñaremos uns 100m. ás beiras do río ata que deseguida pillamos nun cruce á dereita por un camiño de carro que nos levará ao Condado de Fontao.

Logo pillaremos á esquerda para pasar 1º por diante desta casa abandonada que nos chama a atención polo grande que é e pola boa situación na que está: moi preto da estrada, con inmensos prados ao redor e vistas abertas.

O camiño onde está esta casa é moi fermoso e a mín faime recordar a miña nenez, un camiño de carro como os de antes á sombra dos carballos.
Fermoso camiño que vai ao Pazo

As vistas dende aquí son estas: o barrio de Trasmonte (barrio da parroquia de Santa Cilla) ao lonxe, as terras do condado de frente e a masa arbórea ao pé da estrada pola que viñemos, pegada ao río Ouro.
Vistas dende o Condado
A casa anterior vista dende o outro lado:
Casa abandonada preto do condado
 Uns metros máis adiante atopamos outra casa abandonada que semella que empezaron a restaurar. 

Todo o anterior está moi próximo entre sí e ao Condado que xa vemos máis de preto. Xa non estamos na parroquia de Fazouro, agora estamos na de Santa Cilla, ámbalas dúas do concello de Foz.
Pazo dos Condes de Fontao

O Condado de Fontao é un título nobiliario concedido pola raíña Isabel II no ano 1840 . O seu 1º titular foi José Mª Moscoso de Altamira Quiroga e dende este houbo outras sete persoas máis que ostentaron o título, o actual é José Manuel Romero Moreno, VIII conde de Fontao.
Parte de atrás do pazo

As fotos que se ven do pazo son sempre as tomadas dende o outro lado, dende a entrada principal ao pazo. Esta é a parte de atrás pola que non pasan os coches por eso nunca vin fotos dos xardíns que son preciosos.
Xardíns do pazo




Ao redor do pazo hai dúas casas abandonadas. Unha é esta. A tranquilidade e o silenzo son totais. Non hai ninguén por ningún sitio.


O entorno é máxico: verdor, árbores, plantas...


Un fermoso lugar o que hoxe descubrín.


A capela de S. Andrés pertence ao pazo aínda que está  está separada del. Tódolos anos o 30 de novembro se celebra aquí unha misa e unha pequena festa en honra de S. Andrés á que acostuma a acudir o conde.
Capela de S. Andrés no pazo

Outro fermoso recuncho no pazo:

Esta é a fotografía que se ve habitualmente do pazo.


Este camiño lévame de novo á estrada que abandonei antes e no cruce pillo á esquerda. Despois duns poucos metros,  métome polo primeiro camiño que vexo que vai ao río (está case pegado á estrada) .
Río Ouro. Ao fondo a ponte que cruzarei.

Cruzo a ponte para ir polo outro lado do río, aínda que observei que non hai moito que abriron paso pola beira que case sempre está pechada de maleza. Terei que voltar outro día para ver se son transitables as dúas beiras do río podendo facer circular a "Ruta do Río Ouro".
O edificio que se ve na seguinte imaxe foi unha antiga Central Eléctrica.

Antiga Central Eléctrica

Esta ruta ás beiras do Río Ouro deixa imaxes ben fermosas.


Aínda que tamén nos deixa esta moito máis fea onde os eucaliptos chegan case á beira do río.

Eucaliptos ameazando con invadir todo.
Temos tamén espazos para o descanso:

É un percorrido fermoso e moi relaxante.

Á Fonte de Fernandete acude xente a buscar auga.
Fonte de Fernandete
Outra imaxe que nos deixa o Río Ouro:

E chegamos ao barrio de A Ponte Vella en Fazouro dende o que vemos a igrexa parroquial:
Ao fondo, a igrexa parroquial.
Cruzamos a Ponte Vella, que tamén dá nome ao barrio, aínda que agora mais ben parece a Ponte Nova:
A Ponte Vella

Nunha finca privada observamos ben xuntos estes fermosos laranxo e acivro. Ao fondo, os barrios de A Casanova e Villarmea:

A igrexa parroquial de Santiago de Fazouro foi construida a mediados do S. XVIII a pàrtires doutra da que só s econserva a porta principal. Conta dunha soa nave, sacristía e unha soa capela.
Igrexa de Fazouro

O track da ruta en WIKILOC

Web consultada:
Libro: "Fazouro, Foz, Lugo" de Juan Carlos Fernández Pulpeiro


Posted by at Ningún comentario:
Labels: , , , ,
Subscribirse a: Comentarios (Atom)