RUTA DA BOBIA. VILANOVA DE OSCOS (ASTURIAS)

 Volvo aos Oscos porque as súas rutas nunca me defraudaron e porque me encantan as aldeas restauradas e tan coidadas que hai, a vexetación autóctona, as vistas impresionantes...

Volvo a Vilanova facer a 3ª ruta de sendeirismo neste concello. As dúas que xa realicei, fermosísimas están nestes enlaces:

Rutas de sendeirismo: RUTA DEL SILENCIO. VILLANUEVA DE OSCOS(ASTURIAS) PR.AS-209

Rutas de sendeirismo: RUTA DOS BOSQUES - VILLANUEVA DE OSCOS (ASTURIAS) + CASCADA DE MORLONGO

A ruta da Bobia é espectacular. Destacaría dela as vistas impresionantes dende os puntos máis altos do percorrido (Pico do Somo e Pico de Murias) a fraga de carballos, castiñeiros, abidueiras...salpicada de regatos que forman cascadas (como choveu as pasadas semanas, vimos ata tres fervenzas) e destaco tamén a fermosa aldea de S. Cristóbal semi restaurada e as abandonadas de todo como Sela de Murias e Murias.

A ruta está ben acondicionada pero falta sinalización en tres puntos claves onde hai cruces e se poden presentar dúbidas razonables, xa que os sinais que hai máis ben confunden en vez de axudar.

Características:

- Lonxitude: 9 Km ( uns 100m. de máis porque nos engañamos nun cruce que xa comentarei)

- Dificultade: moderada (por unha baixada e unha subida importantes)

- Ruta semicircular mal sinalizada.

O track da ruta en WIKILOC:

Descripción:

Había unha ruta antiga , a PR- AS 103 cunha lonxitude de 20 km. que subía ao alto da Serra da Bobía e remataba en Vilanova. Nós faremos unha máis curta.

A ruta empeza AQUÍ

Ponte Penacoba onde empeza a ruta

 

Subimos por esta estrada sen desviarnos por ningún sitio, sempre recto. O son da auga en regatos próximos vainos acompañando.

Subida ao Pico do Somo

No Pico do Somo, ábrese a paisaxe e temos estas vistas:

Nas beiras da estrada aínda quedan restos da recente nevada de días pasados:

Aló embaixo queda a aldea de Morlongo.

Empezamos agora a baixar cara a S. Cristóbal, xa o divisamos aló no fondo.

S. Cristobal entre montañas.

A baixada ten un importante desnivel que a estrada de formigón con surcos axuda a levar mellor.

Baixando a S. Cristóbal

 A néboa envolve parte do val.

A estrada é preciosa entre as árbores vestidas de outono:

 Chegando a S. Cristobal:

A Ruta do Silencio, que se pode empezar onde empezamos a da Bobia, en S. Cristobal sepáranse. Nós que xa fixemos tamén a ruta do Silencio empezarámola aquí, nesta aldea.

Parte desta aldea está abandonada.

Vemos o típico hórreo asturiano.

Outra parte da aldea está restaurada ou en proceso de facelo:

Ten unha fermosa e pequeniña praza chamada "Praza das Lastrias"

Praza das Lastrias en S. Cristobal

A partires de aquí imos introducirnos nunha preciosa fraga con castiñeiros, carballos, abidueiras....chea de regatos que, debido ao que choveu en días pasados, forman cascadas fermosas (ata 3 vimos)

Sendeiro que arranca dende S. Cristobal

 Volvendo a vista atrás, vemos a capela de S. Cristóbal que estando alí non vimos e eso que fixemos un pequeno percorrido pola aldea.

Igrexa de S. Cristóbal

Non nos resistimos a volver de seguido a vista porque nos parece que S. Cristóbal se enclava nun lugar precioso.

Regatos que formaban pequenas cascadas:

O sendeiro pola fraga vetida de outono é relaxante e fermoso.

 Ata tres cascadas atopamos tendo que atravesar os regatos. Menos mal que non eran moi anchos nin levaban auga en exceso que impedira o paso. Eso sí, as botas humedecéronse.

Por este sendeiro dende S. Cristóbal vimos case sempre en chao..

 E chegamos a unha aldea completamente abnandonada e á que nunca chegou unha estrada: Sela de Murias.

 MOITO OLLO ao chegar a esta aldea. Non hai que atravesala se non que hai que pillar cara arriba no primeiro sendeiro que veremos á dereita. Non está sinalizado.

Sela de Murias.

A partires de aquí empezamos a subir. É unha subida dura para os que non nos gustan as costas. Hai bastante desnivel.

Mirando ás nosas costas, a medida que empezamos a subir, a panorámica é espectacular:

 

A medida que ascendemos, cambia a estructuta do chan e a paisaxe. Desaparecen as árbores para dar paso a matorral baixo.

 Chegamos a outra aldea abandonada aínda que vemos unha vivenda recén contruida. Aquí tampouco chegou nunca unha estrada. Estamos en Murias.

Murias.

Murias

Chegaremos a un cruce no que se nos ofrecen dúas opcións para ir a Vilanova con máis ou menos km. Nós debemos coller á dereita por onde pon máis km. pero non imos a Vilanova se non a Ponte de Penacoba. Un pouco máis adiante enlazaremos coa estrada que trouxemos á ida.

Tivemos a sorte de ter un día sen néboa, nin vento, un día moi tranquilo para poder admirar as vistas marabillosas que nos ofrece este lugar.

Estamos xa finalizando o tramo circular.

Enlazamos aquí coa estrada da ida. Por ela voltaremos á Ponte de Penacoba.

Nos últimos metros de baixada, vemos de frente, Penacoba:

Penacoba

E para xantar, pillamos o coche e fomos ata Vilanova (a 3km.) a nosa intención era comer en Casa Perales porque xa o fixéramos unha vez e cómese super ben, comida caseira e a moi bo prezo pero como xa eran as 14:30 dixéronnos que a esa hora xa non podíamos comer. Entón fomos ao outo que hai "Hotel-Restaurante Oscos" e non moi convencidos xa que léramos reseñas bastante nefastas sobre este lugar.

Entramos e a verdade é que non había unha alma, nin no bar nin comendo e pensamos "Ai, Deus..."  Pero o certo é que comemos o menú do día por 12€ e estaba ben preparado e era abundante e pensamos naquel refrán. "Cría buena fama..."  porque os únicos dous restaurantes existentes están case pegados ; en Casa Perales había moitos coches aparcados así que debía haber moita xente comendo e onde nós comemos estaba baleiro...

Restaurante "Os Oscos"

 

Aínda que xa coñecemos de sobra esta vila por ser a 3ª vez que estamos aquí e porque é moi pequena e logo se ve, demos un paseo despois de comer e saquei fotos doutros recunchos.

Concello de Vilanova

 Este hórreo téñoo en outras fotos pero penso que non dende esta perspectiva.

O mosteiro de Santa Mª, emblema da vila, visiteino xa na anterior ruta pero non me resistín a volver entrar. Está en semirruínas . As paredes de fóra están perfectamente pero hai unha parte sen teito e por dentro está abandonado.

Este mosteiro do S. XII foi fundado polo rei Alfonso VII

Por dentro, está en estado ruinoso.

 Vilanova, xunto con Santa Eulalia e S. Martín de Oscos foron "Pueblos Ejemplares" no ano 2016. A estatua representa a irmandade das tres vilas.

Que fermosos son Os Oscos! 

Fixemos bastantes rutas nesta zona pero aínda nos quedan unhas cantas.. Volveremos!!