Outra vez máis nos imos a Santalla de Oscos para outra ruta neste concello. E xa van 6 con esta!
As outras rutas que levamos realizadas podes velas pinchando no nome de cada unha:
A ruta dos Cortíos que hoxe realizamos é semifluvial ao ir aprx. a metade da ruta pegada ao río Barcia e ao Rego da Pasadía. Neste percorrido destaco sobre todo a fermosa aldea de Barcia orientada ao turismo rural e a riqueza da vexetación que atopamos atravesando frondosas carballeiras e vendo tamén outras árbores como acivros, freixos, amieiros... arbustos coma bieiteiros, arandeiras...
Características da ruta:
Lonxitude: 9,2 km.
Dificultade:moderada.
Ruta circular ben sinalizada
O meu track en WIKILOC
Descripción:
Mesmo á beira da estrada AS-27 empeza esta ruta, a uns 2 km. de distancia de Santalla de Oscos. A un lado temos un amplo aparcadoiro nun prado e xusto ao outro lado empezamos o percorrido. Esta perfectamente sinalizada.
 |
| Inicio da ruta |
 |
| Empezando a ruta |
Vemos carballos, freixos, bidueiras, abelairas...e tamén bieiteiros que están en plena explosión de froitos. Este arbusto teñen moitas propiedades menciñais.
 |
| Viaiteiros en flor |
 |
| Barcia |
 |
| Barcia |
Vemos as mostras da dedicación ao turismo:
 |
| Barcia |
Abandonamos Barcia por este fermoso camiño:
Chegados a este punto, temos a opción de seguir de frente ou ben cruzar a ponte que vemos á esquerda. A ruta faise circular neste lugar e iremos por un lugar e voltaremos polo outro para atoparse aquí. Nós seguimos de frente e pensamos que é a mellor opción xa que as subidas que imos ter son algo máis suaves e aínda que a paisaxe é a mesma subindo que baixando, non se ve igual dunha ou outra maneira e penso que se desfruta mellor se cruzamos a ponte á volta.
Agora cruzamos esta ponte deixando o río.
 |
| Ponte sobre o río Barcia |
E empezamos unha suave ascensión a media ladeira acompañados sempre dun rego: o rego da Pasadía.
 |
| Fe recollendo arandos |
A ruta está moi ben sinalizada e aquí indícanos o curto desvío ao cortín de Carrelo.
Este cortín está ben conservado e mantén a súa forma totalmente redonda.
Un cortín (alvariza en galego) é unha contrucción típica do occidente asturiano que consiste nun pechamento redondo de manpostería rematado por un aleiro de lousas ou pedras. É xeralmente redondo ou ovalado e pode acadar os 3m. de altura. A súa función é protexer as colmeas do lume, dos ruobos e dos ataques do oso. Sempre se construen en pendente aproveitando o desnivel do interior para colocar as colmeas nunha sucesión de repisas escalonadas.
O emplazamento dos cortíns facíase en ladeiras orientadas cara ao sol e resgardadas de ventos, o monte debía ser rico en flora melífera, sobre todo iuces e ter cerca un curso de auga.
 |
| Cortín de Carrelo. |
Continuamos o percorrido sempre polo medio de impresionantes carballeiras.
E chegamos ao Pico do Orro dende o que esperabamos ter unhas espectaculares vistas pero non é así, xa que a vexetación abundante non deixa opción. Haberá que agardar un pouco.
 |
| Pico do Orro |
Agora toca baixar. Esta ruta non toca nada de asfalto.
Parece talmente que atravesemos un bosque dos que aparecen nos contos.
O brión e os fentos tamén están no percorrido por camiños de toda a vida, agora pouco pisados.
E descubrimos este curioso cogomelo (Eu tamén descubrín que tamén os hai en verán) O nome científico é phallus impúdicus e en España chamáselle falo hediondo ou simplemente falo. (O nome é fácil de enender pola semellanza que ten cun pene) Ten un un cheiro moi forte e unha persoa do grupo descubreuno por esta característica. (Eu debo ter o sentido do olfacto atascado)
 |
| Fallus impúdicus |
Agora enfrontámonos a outra forte subida. Menos mal que é curta:
Tamén vimos abundantes acivros:
E despois da intensa subida temos o premio das espectaculares vistas: contemplamos Barcia e a paisaxe dos Oscos:
De novo nos metemos na carballeira.
Ao pé dun gran carballo vemos un banco feito cunha pedra. Bo sitio para facer un alto!
O lugar non pode ser máis fermoso!
E despois da intensa subida temos o premio das espectaculares vistas: contemplamos Barcia e a paisaxe dos Oscos:
Desapareu o bosque e o que nos rodea é monte baixo. O carreiro está perfectamente delimitado e en boas condicións.
E agora toca baixar ata chegar de novo. O camiño será sempre de baixada ou en chan.
O seguinte cortín que vemos é o Cortín de Navallo.
A maioría dos cortíns ou alvarizas son só un montón de pedras incapaces de defender nada frente a naide. Atópanse en estado de abandono tanto pola dificultade de acceder a eles con comodidade, como polo cambio de modelo productivo, polo que se fai fundamental tratar de preservalos, recuperalos e poñelos en valor como parte da nosa historia que son.
Cortín de Navallo
Camiños con muros de pedra seca cheos de brión.
Chegamos á ponte sobre o río Barcia que agora si cruzaremos. Aquí péchase o círculo da ruta a agora volvemos por onde viñemos na ida.
 |
| Ponte sobre o Barcia |
Xa vemos de novo a aldea de Barcia.
 |
| Barcia Como nos gustan estes antigos camiños!! |
Outra vez en Barcia, claro exemplo de aldea orientada ao turismo.
 |
| Barcia |
E xa chegando ao punto onde comenzamos.
Páxinas web consultadas:
https://www.museodegrandas.es/
http://mielouturelos.com/
Fomos xantar a Mazonovo ao restaurante L'Agua, a uns 10 minutos do aparcadoiro da ruta. Seguimos rumbo a Santa Eulalia e na rotonda pillamos a estrada a Fonsagrada. Deseguida aparece o letreiro e vemos xa aló embaixo o restaurante, teremos que deixar o coche arriba (penso que vimos unha pequena zona para aparcar) ou ben seguir uns metros máis como fixemos nós, torcer á dereita e unha estreita pista asfaltada lévanos a un aparcadoiro bastante amplo nun prado. Dende aquí hai que ir andando uns 150m para chegar xa que o acceso está restrinxido aos habitantes locais.
Tanto indo polo primeiro acceso como polo segundo, os últimos metros (aprox. 150 en cada caso) hai que ir camiñando. Por onde fomos nós vaise sempre á sombra e é chan pero polo outro lado hai que baixar e logo subir unha empinada costa.
Comemos ben pero non é barato. Os produtos son de calidade eso sí e incluso de horta local pero ...como dicir? eu non vexo que sexa para tantas boas calificacións como vexo na Internet en que poñen o lugar polas nubes de marabilloso. O entorno é moi fermoso entre exuberante vexetación e o establecemento é unha casona restaurada cun pequeno comedor dentro e unha pequena e acolledora terraza fóra(onde nós comemos). A atención dos rapaces que atenden é correcta pero...a mín faltoume algo. Será que cando les referencias tan positivas sempre te creas expectativas demasiado altas...O caso é que eu non repetiría. Penso que hai cerca outros lugares igualmente atractivos en tódolos sentidos e máis económicos ca este que só é para economías pudientes.
Dicir que como menú ofrecían 2 primeiros entrantes e un segundo a elexir por 72€, supoño que sería con bebidas, café e postre porque xa nin preguntamos...
O caso é que xente non lles falta xa que estaba todo cheo tanto dentro como fóra.
Na seguinte foto vemos o lugar de Mazonovo, un conxunto etnográfico que debe o seu nome a un mazo hidraúlico do S. XVIII para traballar o ferro, sendo unha excelente mostra da industriado ferro da comarca.
Neste lugar atópase o restaurante onde xantamos: "Restaurante L' Auga. Casa da Sapeira"
 |
| Restaurante L'Auga |
Despois de comer fomos visitar outra pequena aldea que xa visitáramos cando fixemos a ruta da Coba. Na foto de abaixo vemos a área recreativa coa praia fluvial na que coméramos cando realizamos dita ruta.
 |
| Área recreativa de Ferreira |
O famoso hórreo que sae en tódalas fotos:
Un aspecto de Ferreira. Hai algunhas casas restauradas ou en bo estado de conservación.
Tamén hai unha pequena capela en bo estado.
 |
| Hórreo en Ferreira |
