Voltamos a Santalla de Oscos para realizar a que vai ser 5ª ruta de sendeirismo neste concello.
As anteriores ruta que realizamos son as seguintes (pinchando no nome de cada unha podedes velas no blog)
Hoxe imos realizar unha ruta moi curta, a Senda Verde das Carballeiras.
Características:
Lonxitude: 5,5 km.
Dificultade: fácil
Ruta circular ben senalizada.
O track en Wikiloc:
Descripción:
Esta ruta parte do centro da vila.
Santalla de Oscos é unha vila preciosa a que eu personalmente non me canso de volver.
Na foto seguinte, vemos a Casa Consistorial e a igrexa parroquial.
Aquí dá comenzo a ruta, xunto á Aula da Natureza.
Subimos por unha pista de cemento.
Que deseguida desemboca nun camiño rodeado de carballos. Imos en lixeira subida.
A ruta toma o nome desta carballeira que atravesamos:
Amplíanse as vistas neste claro.
E chegamos deseguida á Área Recreativa de Millarado, moi ben acondicionada e coidada contando incluso con aseos que estaban abertos, un campo de fútbol e mesas, barbacoas, unha fonte e bancos. Non había unha alma e eso que era sábado sobre as cinco da tarde cando pasamos por alí. Deunos a impresión que, a pesares de ter todo o necesario para pasar un día no campo, non debe ser moi visitada porque ademais hai outra área recreativa moi próxima (a de Pumares) e que é máis fermosa.
Vemos na foto unha estrada que segue de frente e un camiño que torce á esquerda. Os sinais desta ruta mádannos moi claro pillar á esquerda e así o fixemos pero indo por aí NON pasamos por Pumares que era o que pretendíamos. Para ir a Pumares había que seguir de frente.
 |
| En Millarado, torcemos á esquerda |
A área recreativa de Millarado está moi ben acondicionada.
Moi limpa e ben coidada esta área recreativa de Millarado.
Baixamos pois polo camiño da esquerda. Unha baixada cun gran desnivel!!
Voltamos a camiñar entre carballeiras de novo:
E seguindo sempre os sinais, atopámonos outra vez en Santa Eulalia.
Unha imaxe de Santa Eulalia:
A verdade é que o roteiro ata aí é moi curtiño: 3,5 km. aprox. e ademais tampouco aporta moita cousa, é practicamente un "paseo" entre carballos e piñeiros pasando por unha coidada área recreativa. Polo tanto, e como eu quería pasar por Pumares, en lugar de ir ata o inicio do roteiro, que xa tíñamos moi cerca, decidimos na rotonda torcer á dereita e ir ata esa aldea que está moi cerca, a pouco máis de 1km.
Na ida ata Pumares fomos pola estrada:
Pumares é unha pequena aldea totalmente restaurada e orientada ao turismo rural. Unha recóndita aldea moi visitada polo turismo onde predominan a pedra e a pizarra.
O río Agüeira pasa por Pumares e unha ponte une as dúas partes da aldea que o río separa. É moi visible o pouco que choveu este ano 2022 xa que o río máis ben semella un rego.
Na entrada a Pumares hai unha fermosa área recreativa ao lado do río Agüeira.
En Pumares comenza unha ruta moi fermosa e coñecida que xa fixemos hai algúns anos e foi a 1ª que fixemos neste concello: A ruta da Seimeira.
 |
| Cartel anunciador do roteiro da Seimeira |
Pumares é unha pequena aldea totalmente restaurada e orientada ao turismo rural. Unha recóndita aldea moi visitada polo turismo onde predominan a pedra e a pizarra.
Pumares foi terra de ferreiros e está situada nun fermoso val rodeado de carballos, castiñeiros, bidueiras, freixos, abelairas e acivros.
É unha área con moitas árbores, unha fonte, e varias mesas, bancos e barbacoas.
Para voltar a Santalla non fomos pola estrada, descubrimos que dende a área recreativa saía un camiño paralelo á mesma:
O camiño que traiamos enlaza coa estrada, pero en lugar de seguir por ela, collemos á dereita por unha pista paralela que nos vai levar ao Mesón Sidrería "Veredas" onde aproveitamos para descansar tomando algo (sidra, non, que non eran horas...)
Xa estamos case ao pé da rotonda de entrada á vila onde vemos un enorme cravo que simboliza o pasado ferreiro deste concello:
Entrando na vila atopamos este lavadoiro público que data do ano 1955. Naquela época non había lavadoras e na maioría de aldeas e vilas había lavadoiros deste tipo onde se reunían as veciñas para lavar a roupa e de paso contaban as historias, chismes....do momento. Estes lugares eran as redes sociais da época.
Un pouco máis adiante, vemos a igrexa parroquial.
Estamos outra vez na praza do concello que non me canso de fotografar.
Este monumento lémbranos que no ano 2016, Os Oscos (Santa Eulalia, S. Martín e Villanueva) recibirón o galardón de "Pueblo Ejemplar de Asturias"
Ningún comentario:
Publicar un comentario