martes, 17 de decembro de 2024

PRAIA DE TORBAS CON MAREA BAIXA (LLOZA-COAÑA)

 Esta é a 2ª ruta que realizo no concello de Coaña. A anterior foi unha fermosa e curta ruta que se pode ver neste ENLACE. Esta ruta sitúase integramente no concello de Coaña e dentro del, na parroquia de Cartavio.

Características desta ruta:

Lonxitude: 7,5 km.

Dificultade: fácil

Ruta circular sen sinalizar. O meu track en WIKILOC:

Descripción:

Esta fermosa ruta ten inicio e fin na Praia de Torbas, no concello de Coaña (non confundir con outra do mesmo nome no concello de El Franco)

Estrada que chega á praia de Torbas.

Hai unhas escaleiras de pedra que permiten baixar á praia en marea baixa.

Grandes acantilados baixan á praia provocando, segundo a hora do día, moita sombra.

Esta praia posee a singularidade de ter tres cascadas procedentes de tres regos que van desembocar aí. A 1ª é a máis alta.

Teño case toda a praia para min. Só hai tres pescadores de cana.

Aos pucos metros temos a 2ª cascada, esta máis baixa pero máis ancha. Procede do Rego de Esteler. Por derriba vemos un muíño que en tempos pasados aproveitou a auga deste rego.

 
Algo máis adiante...outra cascada!! Todas son diferentes, esta baixa polas rochas e de levar máis auga, sería sen dúbida a máis fermosa de todas.

A praia ten zonas de area, unha area gorda e oscura. A maioría da praia está formada de cantos rodados e é importante levar bo calzado para non mancar os pés.

Chego ao final da praia pola zona oeste que é onde está o outro acceso polo que quero sair.

É un acceso peonil que axiña se converte nun camiño.

Súbese por un camiño entre piñeiros.

Dende o camiño e como imos subindo temos esta vista da praia de Torbas.

Chegamos a un espazo despexado e ao pé da árbore, pillamos á dereita.

O concello de Coaña ten unha importante actividade económica na gandaría e por esta zona predominan as terras de millo e os prados.

Á esquerda vemos o Rego de Miúdes, que despois terei que cruzar.

Este camiño lévame a área recreativa de Salías. É un camiño fermoso, non hai ninguén e de frente vexo as extensas fincas, as gaivotas, o mar...

A área recreativa de Salías é preciosa e está moi ben coidada. Ten bancos, mesas, barbacoas, papeleiras...e unhas vistas incríbles ao mar Cantábrico!!

Vistas dende a área recreativa de Salías.


Vistas cara ao Leste cos acantilados da praia de Torbas.



O lugar non pode ser máis fermoso!!


Vistas ás praias de Armazá e do Barco. 



Outras vistas:


Volto uns metros para atrás para baixar ao Rego de Miudes.


Este rego  xa  pasa tamén pola parroquia de Miúdes do concello de El Franco. Hai unha ponte de madeira para atravesalo.
Ponte sobre o Rego de Miúdes

Este tramo coincide coa Senda Costeira E-9.
 
Imos case sempre rodeados agora de eucaliptos que foron conquistando tamén esta zona asturiana.

Desemboquei no lugar de S. Cristobal onde a estrada amosa pegadas de obras recentes e outras sen rematar. É un lugar con chalets e vivenda nova que parece de 2ª residencia.

Vou dar á N-634 pola que teño que ir durante uns 700m. Vexo que o Camiño Norte a Santiago pasa por aquí.

O tramo de estrada logo pasa e, aínda que ten arcén, hai que ir con precaución xa que pasan bastantes vehículos e algúns a velocidades excesivas.
Despois de pasar un desvío á dereita por onde vai  o Camiño de Santiago, paso por debaixo da vía do tren e xa pillo á esquerda e deseguida á dereita por onde esta casa que semella ter trazas de indiana.

Algo máis adiante chámame a atención este pozo que quedou aí tan só nun cruce. Eso si, está ben coidado aínda que descoñezo se a día de hoxe segue a ter uso.

Casas en Cartavio. Poucas hai abandonadas, hai moita casa nova mesturada con outras máis antigas pero todas elas están super ben coidadas.

Neste cruce hai un monumento aos segadores con gadaña. A placa que se pode ler debaixo di que está dedicado por parte dos veciños de Cartavio aos seus antepasados. Xa sabemos a que se dedicaban no pasado os habitantes desta parroquia.
Monumento aos segadores con gadaña

Deixo o asfalto para pillar un camiño por un monte entre eucaliptos.

Este camiño lévame ao punto de inicio.

Agora sería imposible cruzar a praia, está a marea chea.

Ao pé do piñeiro hai un miradoiro e máis abaixo unha ponte cruza o rego e xa estamos no aparcadoiro onde esta o coche agora totalmente solitario. Pola mañá había outros 4 ou 5 máis dos pescadores que estaban na praia.


xoves, 12 de decembro de 2024

FERVENZA DA VACARIZA DENDE O CANEIRO (AS PONTES)

 No concello das Pontes temos xa feitas varias rutas, en concreto 5,  e con esta serán 6 as rutas feitas neste concello.

Características desta ruta:

Lonxitude: 9 km.

Dificultade: fácil

Ruta circular sen sinalizar. O meu track en WIKILOC

Descripción:

Partimos dende o lugar de O Caneiro, parroquia das Pontes. Este lugar é coñecido sobre todo pola súa área recreativa ás beiras do Eume e na que xa comemos cando fixemos a ruta da Fraga da Carballeira.  Hoxe pasamos moi cerca dela.

O Caneiro está dividido en dúas zonas: Caneiro de ArribaCaneiro de Abaixo. Nós partimos deste último lugar, de onde está a capela de S. Miguel.

Capela de S. Miguel

O Caneiro de Abaixo é un lugar case abandonado onde actualmente viven 4 persoas dedicadas á gandería. 

Ao pé da capela tomamos un camiño antigo e, neste caso, outonal.


Os liques que cobren as árbores no inverno non son plantas, son fungos que producen osixeno e que non poden vivir en lugares contaminados, por eso sabemos que sempre que os atopamos estamos nun lugar privilexiado, puro e sen contaminar.
Liques nas árbores

Cruzamos unha ponte onde un rego desembocaba noutro. Nesta época de moita chuvia, máis semellaban ríos ca regos.

Para chegar á Fervenza da Vacariza temos que desplazarnos uns 150m. e logo desandalos. A pesares da súa espectacularidade e o caudal que trae está formada por un rego. Non está sinalizada de ningún xeito pero dende o camiño, o acceso a ela é fácil.



O entorno, ao igual que todos onde atopamos fervenzas, é moi fermoso. Neste caso destaca o lique das árbores, os felgos nun lugar illado e solitario.


Deseguida chegamos á Vacariza, outra pequenísima aldea da parroquia de As Pontes.

En A Vacariza deunos a sensación de que non vive ninguén, aínda que vimos un home e oímos outras voces. Pesamos que están a restaurar algunha casa, como a que vemos na foto.

                                                               A Vacariza

Aínda que hai algunha vivenda abandonada, deunos a impresión de que esta pequena aldea queren recuperala e que volva ter vida.

                                                                   A Vacariza

Subimos, agora xa sempre iremos por asfalto ata o final,  cara ao parque eólico do alto da Carballeira.


Temos boas vistas a medida que ascendemos. Vemos aló embaixo, as chemineas da antiga Central Térmica de As Pontes.

O Parque do Alto do Carballeira foi o último parque eólico instalado nas Pontes no 2004 e conta con 37 aeroxeradores. Trátase dunha enerxía limpa pero hai tantísimos que están a modificar por completo a paisaxe das nosas montañas.

Vemos a Fraga autóctona da Carballeira, o lugar onde fixemos unha ruta na que a pesares de seguir un bo track tivemos momentos de desorientación importantes xa que os sendeiro estaba borrado, non había  un camiño trazado.



Pasamos precisamente polo lugar onde deixaramos os coches na ruta da Fraga da Carballeira. Nesa ruta, pillamos a pista da esquerda, hoxe seguimos pola estrada.


Vistas que temos baixando ao Caneiro.

Miremos cara a onde miremos, os parques eólicos están sempre aí modificando a paisaxe.

A Cruz Vella do Caneiro non sabemos porque está aí posta, na beira da estrada, pero supoñemos que pola creencia e devoción popular que tiña a xente no pasado e colocaba cruces ou cruceiros en lugares de cruce de camiños ou cerca de igrexas e capelas.
Son, de calquera xeito, un sinal de identidade da nosa cultura. Hai en galicia cerca de 12000 cruceiros.
Cruz Vella do Caneiro

Estamos xa en Caneiro de arriba, moi cerca da famosa área recreativa do mesmo nome.

Falamos cun home que nos contou que en Caneiro de Arriba só viven 3 persoas e en Caneiro de Abaixo só 4.. O abandono do rural é incesante e imparable.
Na foto, unha casa de pedra tradicional galega abandonada que tivo un inmenso corredor que xa non existe.


Moi cerca está xa Caneiro de Abaixo onde temos o coche.  Vemos cabalos pastando á beira do Rego da Campeíña que moi axiña vai desembocar ao Eume.

Páxina web consultada:
https://elpais.com/ciencia/las-cientificas-responden/2023-11-15/los-liquenes-son-plantas.html