martes, 7 de xaneiro de 2025

PRAIA DA FIGUEIRA E CASTRO DE MOHÍAS DENDE ORTIGUEIRA (COAÑA)

 As  dúas rutas que levo feito no concello de Coaña, parecéronme preciosas. Foron estas:

RUTA MARIÑEIRA (PR-AS 296)

PRAIA DE TORBAS CON MAREA BAIXA

Hoxe fixen outra que ten tamén costa e ten tramos de interior ao querer facela circular.

Características da Ruta

Lonxitude: 9km.

Dificultade: fácil

Ruta circular sen sinalizar. O meu track en WIKILOC

Descripción:

Coaña é un pequeno concello con pouco máis de 3000 habitantes. O relevo deste cocello está marcado por dúas zonas ben diferentes: a zona costeira con grandes cantís e a zona interior cun relevo de serras e montañas de moderada altura.

Ortigueira, onde empecei e finalicei esta ruta é unha zona de costa que pertence á parroquia de Mohías.

O Rego de Fundión desemboca no porto desta vila. Cando fixen a Ruta Mariñeira baixaba totalmente seco. Hoxe levaba algo de auga.

Empecei seguindo un tramo pequeno da Ruta Mariñeira que está perfectamente sinalizada.

Súbese por estas escaleiras e as vistas son cada vez máis amplas.

A vila esta escalonada en torno ao porto tanto dun lado como do outro.

Ao lonxe vemos o Faro de S. Agustín situado nunha fermosa atalaia cunhas impresionantes vistas ao Cantábrico e ás praias cercanas. Cando fixen a Ruta Mariñeira puiden desfrutar desa fermosa zona.

Ao lonxe, Faro de S. Agustín
E xa remata o tramo da Ruta Mariñeira que eu empecei no Faro de S. Agustín, baixei á vila por un lado e subín polo outro (por onde acabo de facelo). Agora o camiño enlaza coa ruta costeira E9  e, dentro desta, co tramo Ortigueira-Viavélez.
Fin da ruta Mariñeira

Seguimos pois a ruta  Gran Percorrido GR-E9, un itinerario europeo chamado Camiño Costeiro Europeo que iría dende o Cabo de S. Vicente en Portugal ata S. Petesburgo en Rusia. O camiño aínda non está completado e só están homologados e sinalizados algúns tramos. No occidente asturiano temos o itinerario costeiro máis amplo do norte de España dende Barayo ata A Veiga pasando por 6 concellos e duns 89 km. perfectamente sinalizados.

Un pequeno espazo acondicionado cun banco e unha mesa para relaxarse mirando o mar.

As imaxes que vou atopando neste día 1 de xaneiro de 2025 non poden ser máis idílicas.




O camiño métese cara o interior e pasamos ao asfalto. Estamos en Medal, outro lugar da parroquia de Mohías.

 Seguimos na ruta E-9 que vai cara a Viavélez.

As antigas escolas galegas dos anos 60/70 que se coñecen moi ben porque seguían todas a mesma liña arquitectónica (dous pisos, o de arriba para vivenda dos mestre ou mestra e o de abixo para as aulas) foron reconvertidas cando perderon o seu uso, en Centros Sociais e Culturais para as parroquias.
Antiga escola
Sorprendeume moito xa cando fixen as outras rutas, a puxanza que parece que ten este concello. Por tódalas aldeas aparece nova construcción, moitas delas segunda vivenda e bastantes granxas e terras de millo. As casas aparecen todas moi coidadas.

Dende Medal, torcemos á dereita para ir á praia de Figueira. Xa vemos o mar e o gando que é habitual atopar neste concello.

Por esta estrada chegan á praia os vehículos.

Unha vista da baixada e da cara oeste da praia de Figueira.

A praia de Figueira, situada nun entorno totalmente rural, é na súa meirande parte un coído e na pleamar desaparece completamente, por estes motivos ten moi pouca asistencia e carece de vixiancia. 
Podemos ver tamén uns illotes chamados precisamente "Os Illóns"


Baixase a ele por unhas escaleiras e hai que levar coidado xa son frecuentes os derrubes nesta zona , algo do que se avisa ao empezar a baixar.

Abandonamos a praia por un camiño.

Este camiño vai pegado oa primeiros metros ao Rego da Vega Pinto.

Cruzamos unha ponte de medeira e alonxámonos do rego.

A subida é moi levadeira, con pouco desnivel.

Seguimos coincidindo coa ruta E9 e o camiño desemboca no lugar de Lloza, que pertence xa á parroquia de Cartavio.
Estamos en Lloza (Cartavio)

Neste cruce, en Loza, deixamos a ruta E9 que segue á dereita cara a Vialévez. Nós, como queremos ir ao punto de inicio, pillamos á esquerda.

Imos cara a Medal por esta estrada. Non ten arcén e hai que levar coidado. Algún coche crucei. Habería que buscar neste tramo algunha vía alternativa por camiños que si se lles vía o inicio pero non me atrevín a meterme por eles por se máis adiante estaban cortados..

Nun determinado momento, deixamos a estrada e pillamos unha pista ou camiño polo medio dunhas terras, en Medal
Medal

Desembocamos noutra pista xa moi preto do Castro de Mohías. Aínda estamos en Medal.

Camiño fermoso que nos leva ao castro. Estamos xa en Mohías, lugar que dá nome á parroquia que é onde se sitúa o castro.

O Castro de Mohías foi dado a coñecer en 1940 pero a súa excavación non tivo lugar ata 1968. A partires de 1971 houbo traballos acasionais e dende 1989 non se realizaron máis  excavacións.
Castro de Mohías
 
As excavacións deixaron ao descuberto unhas 20 construccións. No interior foron atopados fogares, morteiros e abundante cerámica. A data de construcción deste castro son os S. I e II
O Castro ocupa unha gran extensión, a maioría aínda sen excavar.
 
O Castro de Mohías é Ben de Interese Cultural dende 2014. A súa visita é libre e gratuita.
Castro de Mohías

A igrexa de S. Martiño de Mohías responde ao mesmo tipo de tódalas igrexas do occidente asturiano. Todas elas se distinguen polo seu estilizado campanario.

A torre campanario fai tamén de pótico e ten un reloxo.
Igrexa de S. Martiño de Mohías

Dende a igrexa ata o final queda aprox. 1 km. Xa estamos entrando en Ortigueira.

Á esquerda queda o barranco do Rego de Fundión que está a punto de desembocar.

As casas de Ortigueira montadas na ladeira, ao igual que no outro lado. O porto, no medio.

Ortigueira

O Porto "El Ribeiro" de Ortigueira é estreito e ten unha enorme beleza natural con fondo rochoso e enormes acantilados con vexetación. Os primeiros pobladores desta vila asentaron como vimos as casas en verdadeiros precipios para estar máis cerca da súa fonte de sustento que daquela era o mar. A caza de baleas e a pesca de langostas ocupou durante séculos a varias xeracións. Actualmente xa poca xente se dedica á pesca . Hoxe só había amarradas estas dúas barquiñas de recreo.
Porto de Ortigueira

Páxinas web empregadas:
https://www.turismoasturias.es/descubre/cultura/museos-y-espacios-culturales/castros-y-espacios-arqueologicos/castro-de-mohias
https://guiadeasturias.com/lugar/ortiguera/

domingo, 5 de xaneiro de 2025

PONTE DE LIMA E ILUMINACIÓN DE VIGO

O último día desta viaxe visitamos Ponte de Lima , unha vila de case 3000 habitantes, ben fermosa e coñecida sobre todo pola súa ponte sobre o río Limia ou Lima que se caracteriza pola súa arquitectura rústica e o seu val bañado por este río.

Entramos pola avda. António Feijó con árbores outonales.

Avda. Antonio Feijó

O Palacio do Marqués de Ponte de Lima é o 1º monumento que vemos ao baixar do bus. É do S. XV e actualmente acolle a Oficina de Turismo. A estatua que vemos é a da raíña Dª Teresa, nai de Alfonso de Portugal

Palacio do Marqués de Ponte de Lima

Esta figura dun touro que vemos ao pé da catedral representa unha festa moi antiga, "A Vaca das Cordas" na que actualmente se leva un touro polas rúas guiado por cordas e dá 3 voltas á catedral como manda a tradición. Eu vin vídeos desta festa e para nada me gustou ver o que se fai cun animal que non se pode defender, atado con varias cordas e ríndose del, saltando derriba, pegándolle aínda que sexa coas mans...Paréceme unha festa bárbara e fóra deste tempo actual. Por desgraza aínda quedan bastantes deste xeito...
Monumento á "Vaca das Cordas" que finalmente é un touro

Na foto de abaixo vemos Cadeia Vella, unha torre que na parte posterior ten unhas escaleiras dende as que se obten unha panorámica do Largo da Picota e a igrexa matriz ou catedral ao fondo.
Cadeia Vella

Vistas dende Cadeia Vella:
A Igrexa Matriz dende Cadeia Vella

O monumento á Feiras Novas e ao Folclore non pasa desapercibido polo grande que é e pola representación tan natural do modo de vida de antes. É unha obra do escultor Salvador Vieiras inaugurada en 2009.
As Feiras Novas son unhas festas que se celebran en Ponte de Lima a 2ª semana de setembro na honra da Virxe das Dores.
Monumento ás Feiras Novas e o Folclore

Moi cerca do monumento anterior vemos este non menos fermoso represantando a vida no campo antigamente.

Monumento á vida rural de antes

A esta cidade dalle nome a súa ponte romana e medieval sobre o Río Lima. Ao fondo vemos a Igrexa de Santo Antonio da Torre Velha.
A lenda conta que os soldados romanos cando chegaron a este río e viron a beleza que a rodeaba creron estar vendo on río Lethes, ou río do esquecemento (este río facía perder a memoria aos que o atravesaban) e non se atrevían a cruzalo. Cruzouno o xeneral Décimo Junio Bruto e cando chegou á outra beira chamou aos soldados cada un polo seu nome para fecerles ver que non perdera memoria.
A ponte mide 380m. e conserva 5 arcos romanos e o resto son da I Media xa que a ponte tivo que ser ampliada no S. XIV. Por esta ponte pasan os peregrinos do Camiño Portugués a Santiago.

Ponte romana e medieval de Ponte Lima

Cerca do río vemos estas estatuas de soldados romanos que recrean a lenda do río Lethes .

Estatua de soldados romanos

Ponte de Lima conserva algún tramo da antiga muralla que mandara construir Pedro I no S. XIV. A Torre de San Paulo que vemos abixo na foto é unha mostra dela.
Torre de S. Paulo.
A Praza Largo de Camôes é o epicentro da vila  e está presidida pola fonte que vemos do S. XVII e que foi a 1ª que suministrou de auga a Ponte de Lima. Naquel tempo as multas por botar nela lixo eran 3 día de cárcere.
Fonte no Largo de Camôes

A Cámara Municipal ou Concello está situado na Avda. Antonio Feijó por onde entramos e saimos da vila.
Edificio da Cámara Municipal ou Concello

ILUMINACIÓN DE VIGO

Vin a iluminación de Vigo cando aínda esta non era tan coñecida e famosa, cando aínda non se falaba dela máis que na propia cidade. Lembro que me chamara a atención xa o fermosa que se vía e para mín chegaba ben daquel xeito máis sinxelo e máis humilde.
Non vou dicir que non é espectacular, porque o é. É unha iluminación grandiosa, abundante, suprema, superlativa...tódolos adxectivos que engrandecen algo, cádranlle.
Hai unha polémica aberta sobre se tanto "lucerío" é bon para todos os de Vigo e claro, como en case todo non hai unanimidade. Uns din que é boísimo pola cantidade de xente que atrae e beneficia a hoteis, restaurantes, bares...outros din (sobre todo a xente que vive cerca) que é un martirio para eles pola reestructuración do tráfico que hai que facer, polos ruidos, ocupación de espazos, retrasos por atascos...etc.
Eu só teño clara unha cousa: se fose alcaldesa dunha cidade gustariame que a xente dixera da miña cidade que é a máis limpa, a que ten máis zonas verdes, a que ten máis parques, as rúas mellor pavimentadas....etc, etc antes de que dixesen que tiña a mellor iluminación do mundo.
Enfín...parce que este fenomeno de masas no que se convirteu o Nadal en Vigo con 11,5 millóns de LED ten trazas de seguir e ir aínda a máis...xa se verá.
Aquí deixo unhas fotos  (poucas) porque xa todo o mundo estamos cansos de ver vídeos, fotos deste acontecemento por tódolos lados: TV, prensa, redes sociais....
Aquí quedan mostras da gran contaminación lumínica de Vigo. Na foto seguinte vese tamén a escultura de Francisco Leiro "El Sireno" instalada en 1991  Mide 11m. de altura e representa un personaxe imaxinario entre home e peixe. 



















Páxinas web consultadas:
https://www.routeyou.com/es-pt/location/view/52528148
https://es.wikipedia.org/wiki/Ponte_de_Limahttp://www.portoenorte.pt/es/que-hacer/ponte-romana-e-medieval-puente-romano-y-medieval/
https://www.turismoenportugal.org/puente-medieval-de-ponte-de-lima
https://es.wikipedia.org/wiki/El_Sireno