venres, 22 de outubro de 2021

SORIA: MEDINACELI, NUMANCIA E RELLO

 Medinaceli é un lugar que foi clave ao longo da historia xa que se ubica nun alto e é cruce de camiños. O seu nome árabe tivo gran importancia para os musulmánsÉ unha cidade na que perderse camiñando polas súas rúas, vendo o seu arco romano, os pazos, as igrexas, as murallas...

O 1º que vemos é o Castelo que foi reconstruido sobre a primitiva alcazaba árabe. Actualmente é o cemiterio da vila. 

Castelo de Medinaceli

O Convento de Santa Isabel foi construido a expensas dos duques de Medinaceli no S. XVI e habitado polas monxas clarisas. É o único dos catro que tivo a vila que segue en activo. Na súa portada vemos ventás con molduras e o arco da porta enmarcado polo cordón franciscano.
Convento de Santa Isabel

O Arco Romano é recoñecible deseguida porque lembro que aparecía nos libos de texto cando eu estudaba. É único na península pola triple arcada. Foi construido no S. I.
Arco Romano
A Colexiata de Nosa Señora da Asunción do S. XVI é de estilo gótico tardío. Levantouse encima dunha igrexa románica que había dedicada a Santa Mª e da que só queda a cripta situada debaixo do altar maior.
Colexiata de Nosa Señora da Asunción

 A Praza Maior é grande e moi fermosa, porticada e de forma case pentagonal.

Praza Maior

Na Praza Maior destaca o Pazo Ducal e a Alhóndiga (local que antigamente se destinaba á compra, venta e depósito de cereais)

A Alhóndiga é o monumento máis antigo da Praza e hoxe é a sede do concello. É o edificio das bandeiras.

O edificio da esquina do que vemos unha pequena parte, é o Pazo dos Duques de Mediinaceli.

Alhóndiga na Praza Maior

O Pazo Ducal Medinaceli é un edificio renacentista mandado construir por Luis de la Cerda, 1º duque de Medinaceli entre os séculos XVI e XVII. Deixou de usarse no S. XIX e nos anos 90 do S. XX iniciouse a súa restauración.

Actualmente é a sede da Fundación DeArte con exposición de obras de arte e unha interesante colección de mosaicos romanos.

Pazo dos Duques de Medinaceli(Foto de wikipedia)


A Porta Árabe é tamén coñecida como Porta da Vila e Porta do Mercado dado que xunto a ela establecianse mercados. Sufreu numerosas reformas ao longo dos anos.




Outras fotos de Medinaceli:

Unha estreitísima rúa de Medinaceli


NUMANCIA.-
A 7km,. de Soria están as ruínas da que foi unha población celtíbera. Situada no Cerro de la Muela , é famosa a resistencia dos seus habitantes diante do asedio romano durante o mandato de Publio Cornelio Escipiano no verán do ano 133a.C que freferiron suicidarse antes ca rendirse.
Entramado de rúas, restos de casas e reconstrucción dalgunha.

Numancia aportou numerosos restos de cerámicas pintadas, as máis numerosas son de barro vermello adornadas con pinturas negras.
Os primeiros restos humanos atopados aquí son da Idade de Bronce.

Numancia é o xacemento arqueolóxico que máis datos aportou do mundo celtíbero xa que é o máis amplamente escavado


Por desgraza, o conxunto do xacemento de Numancia atópase incluido na lista vermella de patrimonio xa que se atopa en perigo pola construcción de dúas urbanizacións de vivendas que degradan o entorno.
Reproducción dunha casa celtíbera

Cando nós realizamos esta visita, podíase facer con guía. Fixémolo así con outro grupo de xente pero resultounos a explicación tan larga e tediosa que disimuladamente marchamos e continuamos ao noso aire.

RELLO.-

Rello é umha vila medieval amurallada cun castelo nun dos seus extremos. Ten menos de 20 habitantes e no 2001 foi declarada Conxunto Histórico Artístico.
A muralla que rodea a vila está flanqueada por diversas torrres. É do S. XII e foi reformada no S. XVI. A muralla ten actualmente dúas portas de entrada á vila.

Unha das portas na muralla.

Rello ubícase no alto dunha pena derriba do río Escalote.

Vista de Rello dende a estrada

Na 2ª porta vemos un escudo heráldico que pertence a Lorenzo Suárez de  Mendoza, conde de La Coruña del Conde.



Aquí vemos as ruínas do castelo coa Torre do Homenaxe e un alxibe:

A casas de pedra nesta vila case abandonada fan que retrocedamos séculos na historia.
Rúa de Rello

Dentro da muralla está a igrexa de Nosa Señora da Asunción de mediados do S. XVII
Igrexa de Nosa Señora da Asunción

Na Praza Maior temos o Rollo de Ferro, único en España ao estar fabricado cun "pasavolante" do S. XV. Os rollos representaban en séculos pasados a categoría administrativa dun lugar indicando o réxime ao que estaba sometido: eclesiástico, real, concellil ou monástico. Compartían coas picotas a función de axusticiamentos que foron suspendidos no 1812.
Hai rollos nas vilas dos reinos da corona de Castela que tiñan alcalde e polo tanto xurisdicción para xulgar e condenar a morte. Servían tamén para castigar e que pagaran penas menores os delincuentes que , despois de ser azoutados eran expostos á vergoña pública.

Páxinas web consultadas:

mércores, 20 de outubro de 2021

SORIA: ALMAZÁN, CANÓN DO RÍO LOBOS, O BURGO DE OSMA

 Almazán, duns 6000 habitantes, ten unha Praza Maior típica castelá, coa igrexa de S. Miguel e o Pazo dos Hurtado de Mendoza e o edificio do concello. É unha praza moi ampla.

Á dereita da imaxe vemos a Torre do Reloxo e debaixo del a Porta da Vila que é unha das portas que tiña a muralla.

Tamén vemos o edificio do concello.

Concello, Torre do Reloxo e Porta da Vila

Tamén na Praza podemos ver a igrexa de S. Miguel do S. XII de estilo románico

Igrexa de S. Miguel

Xunto á igrexa, temos o Pazo dos Hurtado de Mendoza. É do S. XVI e mestura estilos renacentista, herreriano e gótico-isabelino. Os Reis Católicos aloxáronse nel en varias ocasións.

Teño que dicir que o máis representativo de Almazán é a Praza Maior pero tamén ten outros lugares interesantes que non vimos, como os diversos miradoiros sobre o río Douro (un deles ubicado na Praza Maior ao que se accede a través dun pequeno arco que hai entre a igrexa e o pazo), a muralla, o Paseo Fluvial...

CAÑÓN DO RÍO LOBOS.-É un Parque Natural que abrangue un tercio da provincia de Burgos e o resto está na de Soria. É unha reserva natural con espectaculares paisaxes esculpidos polo río Lobos. Ten moitas rutas de sendeirismo, a ermida  de S. Bartolomé e tamén ten unha importante colonia de voitres leonados.
Dende onde está a ermida saen varias rutas de sendeirismo, nós fixemos un curto percorrido por unha delas.

Xa imos vendo os escarpados farallóns:

Panorámica coa ermida de S. Bartolomé ao fondo e o río Lobos en 1º termo.

A ermida de S. Bartolomé é de estilo románico do 1º cuarto do S.XIII con algunha influencia gótica.

A senda que se ve é pola que viñemos e voltamos ata a ermida.

Por detrás da igrexa temos a Cova Grande, con pinturas rupestres.
 
Dende a Cova Grande vemos o río e a ermida.

 O BURGO DE OSMA.-
O Burgo de Osma é unha antiga e monumental cidade episcopal ao pé do río Ucero e ten un recinto medieval moi ben conservado. Está declarada Conxunto Histórico-Artístico. A formación actual da cidade é do S. XII cando Pedro de Bourges (S. Pedro de Osma) elixeu como sede catedralicia un mosteiro ubicado xunto ao río Ucero. Este feito propiciou o florecemento dun próspero burgo de artesáns e comerciantes. Esta situación privilexiada prolongouse durante séculos, chegando na época renacentista a poseer un centro universitario.
Na foto seguinte vemos as históricas murallas que encerran o núcleo medieval e a catedral de fondo. Máis ao fondo, na lonxanía, vemos o castelo de Osma.
Muralla e catedral de O Burgo de Osma

Na Praza Maior temos edificios do S. XVIII como o do concello
Praza Maior de O Burgo de Osma

Frente á casa consistorial está o  Antigo Hospital de S. Agustín . Foi mandado construir por un bispo no S. XVII. Actualmente acolle o Centro Cultural da Vila.

Na Rúa Maior, á dereita, temos o Pazo Episcopal. É dicir onde vivían os bispos que tiveron unha gran importancia nesta cidade pois había un vínculo moi estreito entre pobo e templo.
Na actualidade o Pazo, ademais de seguir sendo a residencia e oficina episcopal, garda os archivos diocesanos.

A catedral de Santa Mª da Asunción de estilo gótico, foi levantada no S. XIII sobre outro templo románico. Podemos tamén contemplar elementos renacentistas na súa fachada así como a súa esbelta torre barroca.
 
A arquitectura tradicional con soportais predomina na zona medieval.
 
As murallas foron construídas no S. XV  e a maior parte foron derribadas no S. XVIII. Actualmente consérvanse dous tramos e a Porta de S. Miguel que vemos na foto é a única que se conservou.
Porta de S. Miguel e Ponte Vella

Páxinas web consultadas:

luns, 18 de outubro de 2021

RUTA DE LOS MOLINOS. BRES -TARAMUNDI (PR-AS 22)

 Bres é unha localidade entre Vegadeo e Taramundi ( a 13km. de Vegadeo e 4 km. de Taramundi) de onde parte esta ruta de sendeirismo. Bres conserva exempos de arquitectura tradicional nos seus hórreos e  ten unha igrexa dedicada a S. Pedro dos S. XVI/XVII. Así mesmo o dificio das antigas escolas en estilo indiano que hoxe alberga a "Casa da auga". Tamén ten un Centro de Artesanía sito nunha inmensa casona. Os habitantes non chegan a 50.

A ruta de hoxe é moi fermosa porque atravesa bosques autóctonos cheos de verdor, pasa por aldeas tradicionais, vai, ás veces, ás beiras dun regato onde aparecen muíños ....eso sí, ten fortes subidas e tamén unha baixada importante.

O track en Wikiloc

Powered by Wikiloc

CARACTERÍSTICAS DA RUTA

Lonxitude: 9,75 km.
Dificultade: moderada
Ruta circular ben sinalizada.

DESCRIPCIÓN DA RUTA

Partimos pois de Bres.

Panel informativo da ruta

O Centro de Artesanía ubícase na antiga Casona de Villanueva. Foi concebido como unha instalación para facilitar o coñecemento e posta en valor das actividades artesanais.
Centro de Artesanía

Cruzamos a aldea.
Atravesamos Bres

Imos uns metros pola estrada


Para deseguida coller á dereita:

Para baixar ao Muíño de Guxo:

O Muíño de Guxo aínda está bastante ben conservado. Ademais do muíño tamén contaba cunha pequena central hidroeléctrica.
Muíño de Guxo

Un pouco máis adiante, cruzamos esta rústica ponte para sumerxirnos no fantástico verde do bosque:

Árbores autóctonas van acompañarnos nunha constante subida de 1,5 km. que parecen máis debido á forte pendiente:

A subida compensa indo polo medio desta exuberente natureza.

Chegamos a un claro e vemos Bres aló embaixo. A súa escola indiana, hoxe convertida en Museo da Auga, é inconfundible:

 
Dende Chao do Cobo, a paisaxe ábrese deixando ver montañas, prados e lonxanas aldeas.

Cabaza ten 4 vivendas e nótase que temporalmente alguén vive aquí. Hoxe non vimos a ninguén.
Cabaza

Pensamos que aquí se acabaría a subida pero non! Tal vez se volve algo máis suave pero continuamos subindo ata Brataramundi.
Agora subimos por unha ancha pista embarrada

Que axiña se converte en un verde camiño de carro.

Chegando a Brataramundi, desfrutamos destas vistas:

E aquí está a aldea de Brataramundi:

Agora comenzamos a descender ata o regato outra vez. A baixada (eu prefiro baixar) tamén é importante por veces.

Xunto ao regato, vemos O Muíño Vello en total abandono.

Comenzamos de novo a subir pero agora o desnivel é menor. Imos pola parte máis fea da ruta, unha pista forestal con eucaliptos e sen sombra(menos mal que son moi poucos metros)

Deseguida cambian as árbores e xa temos sombra. Agora temos un traxecto en chan ata o final:

Xa estamos de volta en Bres:

Onde podemos ver o Centro de Artesanía por outra fachada.

E tamén a igrexa e o Museo da Auga ao fondo                                                                    

Fomos xantar a Taramundi no Restaurante-Hotel Taramundi onde non reservan mesa(ao igual que nos outros restaurantes aos que chamei antes) pero non foi necesario, non tivemos que esperar nada e preparáronnos unha mesa para nós na terraza. Comemos moi ben, racións moi abundantes e preguntando sempre se necesitábamos máis. Un servizo rápido e moi amables.
Despois do xantar fomos visitar un Castro que hai na mesma vila: O Castro de Os Castros que é un dos máis importantes de Asturias e foi un dos principais centros comerciais durante a época romana. Data de Idade de Bronce e ten unha importante sauna da época romana. No ano 2000 iniciaronse as excavacións.

Pateando por Taramundi,  vimos este hórreo tipicamente asturiano                                     

Unha imaxe de Taramundi, vila pioneira do Turismo Rural e que hoxe en día vive practicamente do turismo como se nota en que a pesares de ser unha vila moi pequena (ao redor de 600 habitantes en todo o concello) conta con varios restaurantes, hoteis, casas de turismo rural... xa que este concello ten moitos elementos naturais, etnográficos e arquitectónicos que a fan receptora de multitude de visitantes en calquera época do ano.
 
A igrexa de S. Martiño érguese nun alto que domina a vila. Por fóra é moi fermosa pola súa esbelted e polo entorno no que se atopa.

 O Hotel La Rectoral (así chamado porque foi a antiga casa da igrexa) foi o 1º hotel rural de España. Situado na parte máis alta da vila, dende aí as vistas son incríbles.


Taramundi dende La Rectoral