luns, 28 de xuño de 2021

TAPIA DE CASARIEGO

 

Faro e porto de Tapia

Esta non é unha ruta homologada nin sinalizada como tal, pero é un paseo ben fermoso que nos permitirá coñecer o máis salientable desta fermosa vila. Logo de realizar a pequena e fermosa ruta das Lagoas de Salave:  Rutas de sendeirismo: LAGOAS DE SILVA OU DE SALAVE. TAPIA DE CASARIEGO (ASTURIAS) , complementámola con esta.

Tapia de Casariego é un concello do occidente de Asturias que ata mediados do S. XIX pertenceu ao concello de Castropol. Polas súas condicións bioclimáticas favorables para o desenrolo humano, foi habitada dende o Paleolítico inferior descubríndose en lugares do concello materiais prehistóricos. Conta tamén cun gran número de asentamentos castreños debido ás numerosas explotacións mineiras antes e despois da ocupación romana.

Tapia é un concello costeiro pequeno que non chega aos 4000 habitantes; o seu porto pesqueiro e as súas praias son un atractivo turístico importante e na época estival a súa poboación aumenta considerablemente.

Actualmente, xunto ao turismo, a actividade gandeira é tamén importante. A actividade pesqueira que tivo gran importancia no pasado, hoxe en día decaeu e, de certo, no porto a maioría de embarcacións que vimos eran de recreo e pesca deportiva.

Deixounos Tapia de Casariego unhas as enormes ganas de voltar xa que descubrimos unha vila pequena, moi coidada e limpa con moita vida e grandes recursos para desfrutar.

Características: 

Lonxitude: 3,4 km.

Dificultade: fácil

Ruta circular sen sinalizar.

O meu track en WIKILOC

A miña valoración desta ruta:🔆🔆🔆🔆🔆

Descripción:

A ruta que fixemos empezámola AQUÍ

A capela de S Sebastián foi o inicio da nosa ruta ou paseo. É unha das maís antigas de Tapia, data do S. XVI ou XVII e foi reformada no XIX. Destaca sobre todo o lugar onde está situada, nunha atalaia dende a que e divisa o mar e tamén o entorno ao redor: moi coidado e fermoso o mesmo que a capela que tanto por dentro cmo por fóra presenta un aspecto impoluto.

Capela de S. Sebastián

Desde esta atalaia onde se sitúa a capela, vemos o Cantábrico.


O entorno aparece moi coidado:

Baixando cara ao porto, vemos o Faro Illa de Tapia, así chamado por estar situado nunha illa unida ao porto por un espigón de 100m. O faro foi inaugurado no 1859.
É o faro máis occidental de Asturias

O porto de Tapia foi nun principio un porto baleeiro ata finais do S. XVIII en que empezou a desenrolarse a pesca e o comercio. De feito, foi neste porto onde desembarcou o 1º cargamento de millo procedente de América.

O porto de Tapia foi impulsado por Fernando Fernández Casariego, marqués de Casariego para propulsar a economía desta vila.

Monumento aos mariñeiros, na entrada do porto

Onde está a escultura anterior, collemos á esquerda polo paseo de "La Guardia", fermosísimo e curto percorrido que nos levará pola beira do mar contemplando fermosas praias e outras vistas do porto e o faro.

O muelle del Rocín é o dique que pecha  o porto polo oeste.

Muelle El Rocín

Na seguinte foto vemos o "muelle de Fóra", a continuación do faro, e o "muelle do Rocín"


Deseguida aparece o Miradoiro dos Cañois, situado sobre un antigo fotín defensivo construído no S. XVIII para frear as incursións dos piratas. Dende aquí podemos contemplar parte da costa asturiana e, se está despexado, tamén da lucense.Vemos unha áncora en 1º plano e dúas balizas de gas que se usaron no porto ata 1991

Como testemuña do antigo fortín temos estes restos:


Un dos cañois empregado para defender Tapia:

Outro atractivo deste lugar é a piscina de auga salada construída no sitio dunha antiga cetárea. No verán acostuma a estar moi concurrida.


A 1ª praia que atopamos no paseo marítimo é a de S. Blas ou Ribeiría. Con 36m. é unha das máis pequenas de Tapia.
A Ribeiría ou de S. Blas

A continuación vén a praia de As Furadas , tamén moi pequena e cun particular encanto. ë unha praia moi tranquila, a onde vai pouca xente. Un dos motivos pode ser que para acceder a ela ou para sair cando a marea está alta, hai que mollarse ata a cintura.
As Furadas

Despois atopamos a praia de Maleguas ou O Murallón, bastante máis grande cas anteriores e cunha gran ocupación en verán.

Murallóns ou Maleguas

Aspecto que presenta o paseo neste tramo:


Dende 2017, o paseo La Guardia leva o nome de Paseo marítimo Peter y Robert Gulley.
Estes eran dous irmán que en 1968 chegaron a Tapia para practicar surf con dúas táboas nunca vistas ata entonces e introduxeron este deporte na rexión.
Cando colocaron estas placas(hai outra polo menos) viaxou a Tapia Robert xa que o seu irmán Peter, xa morreu.

Outro aspecto deste precioso e coidadísimo paseo.

E imos chegando ao final do paseo onde está a praia Anguileiro ou Praia Grande que hoxe coa marea chea vemos con moi pouca area, cando está baixa queda un inmenso areal. Hoxe o mar está moi tranquilo pero habitualmente hai grandes olas e é moi apreciada polos surfistas.

Enfrente temos o Cabo da Reburdia e vemos o río Anguileiro que desemboca aquí. ´çE unha praia moi concurrida e onde se celebran importantes campeonatos de surf.

Aquí remata o paseo marítimo e polo tanto damos a volta pero en lugar de facelo polo mesmo sitio, volvemos pola beirarúa pegados á estrada para dirixirnos cara ao centro.
E chegamos deseguida (As distancias son moi curtas, a vila é pequena) á Igrexa de S. Esteban cuxa  estiliuzada torre se pode ver dende calquera punto da vila.

É unha igrexa de estilo neogótico de finais do S. XIX(aínda que se rematou a mediados do S. XX) e a súa construcción foi impulsada polo marqués de Casariego.

Pegada á igrexa, temos a Praza da Constitución con este cruceiro e con tres monumentos emblématicos.


Edificio onde está o IES "Marqués de Casariego" fundado polo ilustre marqués. Na parte superior da fachada pódese ler: " Señal de afecto a la/ juventud estudiosa/ Fernando Fdz Casariego" e "edificado en 1866 e 67/año del reinado de/ doña Isabel II".
É un edificio de planta rectangular equilibrado e proporcionado. O máis destacado é a parte baixa da fachada con tres arcos de medio punto.
IES Marqués de Casariego

No centro desta praza , está a estátua de Fernando Fernández Casariego realizada en bronce sobre un alto pedestal de pedra. Foi inaugurada no 1930.
A obra representa ao 1º marqués de Casariego e vizconde de Tapia, nado nesta vila en 1792 e finado en Madrid no 1874. Foi un gran benefactor desta vila impulsando obras como o porto, estes monumentos da praza...etc..
Aínda que naceu en Tapia, marchou moi xoven para Madrid onde se dedicou a un negocio de telas que lle permitíu amasar unha inmensa fortuna. Non se esquenceu da súa localidade natal da que foi un gran benefactor ademais de propor ao governo a creación dun novo concello en Tapia que daquela pertencía a Castropol. En honor á este home, a vila adoptou o seu apelido, pasando a chamarse Tapia de Casariego.
O edificio que vemos de frente alberga a Escola de Hostalaría e antes foron escolas 1ª  ensinanza como se pode ler na fachada. Foron edificadas de maneira simultánea ao concello e antes do instituto.

Outro edificio da praza é o que alberga o concello. Na fachada superior lese: "Al concejo de/ Tapia/ Fernando Fdz Casariego" e "Se construyó/ en el/ año de 1864"

Esta é a Casa da Cultura, que na  planta baixa ten un museo temático do itinerario dos "Señores das Casas-Palacio" integrando recursos vinculados aos sistemas de propiedade da terra, arquitectura señorial ou linaxes que legaron as súas construccións palaciegas.

Case enfrente da Casa da Cultura, na praza de Campogrande, temos o monumento a Fernando J. Villamil e aos heroes de Santiago de Cuba. Foi inaugurado no 1998 en lembranza á figura do mariño e heroe de Cuba, nado en Serantes no 1845.

E así remata a nosa visita a esta vila que nos deixou marabillados polo fermosa que é reunindo en poucos metros cadrados atractivos coma os descritos.

O track do percorrido feito queda aquí:

Powered by Wikiloc

sábado, 26 de xuño de 2021

LAGOAS DE SILVA OU DE SALAVE. TAPIA DE CASARIEGO (ASTURIAS)

Esta ruta é moi curtiña (pouco máis de 4km.) pero condensa en tan curto percorrido unha fermosura inigualable. Son tres espazos ben diferenciados os que veremos: as lagoas, os xardíns de Camarada e os cantís do Cantábrico dende o miradoiro de Mirallos. Ao ser tan curta e fácil de percorrer nós combinámola con outra rutiña na mesma vila de Tapia que relatarei noutra entrada.

A ruta NON está sinalizada pero deixo o trak ao remate e pode facerse incluso sen el xa que é case imposible perderse seguindo a lóxica e a intuición.

Características:

Lonxitude: 4,2 km.

Dificultade: fácil

Ruta circular que só está sinalizada ao principio do percorrido.

Descripción:
Tapia de Casariego ten 4 parroquias: Tapia, A Roda, Serantes e Campos e Salave. É en Salave de onde parte esta ruta. A ubicación AQUÍ

Nós aparcamos onde hai uns talleres e o concesionario da Peugeot, ao pé da N-634.  Hai que ir pola estrada dirección Gijón- Avilés uns 50m. para torcer por este camiño á esquerda.

Que deseguida deixamos para coller o de terra á dereita onde xa temos o cartel indicador. Esta ruta coincide nesta zona coa homologada G.R. E-9

Baixamos por este camiño que apenas deixa pasar o sol con tan exuberante vexetación:

E xa estamos nas Lagoas de Salave que foron creadas pola explotación mineira romana. Son as cavidades que deixaron as excavacións mineiras de ouro e estaño romanas dos séculos I e II d. C.

Hai que meterse polos carreiros marcados para velas dende distintos ángulos na súa totalidade.

O xacemento aurífero de Salave é un dos máis grandes sen explotar

Abandonamos as lagoas seguindo o camiño que traíamos:

Se miramos cara atrás, debaixo desa tupida vexetación, están as lagoas:

Deseguida chegamos a esta ancha pista que podemos seguir e iremos recto ao pé do mar.(Uns 200m)

Ou ben cruzar esa estrada de terra como indicaban unhas frechas verdes e pillar por este camiño durante aprox. 50m.

E desembocamos noutra pista de terra, ao pé da que nos espera unha marabillosa sorpresa: O xardín de "Camarada"

José Manuel Alonso, "Camarada" é un home de Mántaras (Tapia) que no ano 2019 ideou un xardín moi particular creado a partires de elementos naturais como a madeira (troncos, ramas, follas...) e a pedra para dar forma a moi diversos elementos como animais, persoas, carros e outros elementos. Todo moi digno de admiración xa que este home de 75 anos fai todo coas súas mans empregando ferramentas moi elementais como a brosa, serra, fouce... e sen recibir subvención ningunha nin cobrando nada por entrar a ver estas marabillas.
 El falounos (é un gran conversador) de que detrás de todo eso había unha historia de amor coa súa muller Agustina, falecida hai 8 anos, pero da que el segue namorado. Este corazón de pedras é unha homenaxe á súa esposa.

Vimos unha xirafa:

E este flamenco:

Tamén este cabalo que fai as delicias dos máis pequenos porque se poden montar nel:

Hai tamén un indio coa súa choza feita cos talos do millo:

En lousas el vai escribindo o que nos quere transmitir:

Un cormorán, ave que abunda moi cerca xa que estamos case a carón do mar:

X. Manuel Alonso "Camarada" dedicouse á agricultura e agora, xa xubilado, traballa arreo e está conseguindo que os seus xardíns (despois falaremos do outro) sexan un alicerce máis para o turismo do seu concello.

Vimos un pozo dos desexos:

E a unha lavandeira:

Non podían faltar as vacas:


Despois da parada neste xardín sen presa, desfrutando de todo canto víamos e da conversa co artista, seguimos o camiño que traíamos e que é ben fermoso:


Ao chegar ao mar, recíbenos o outro xardín de Camarada. Este está dedicado ao mar xa que tódolos elementos que contén están relacionados con el.

 Lanchas e pescadores...

Mulleres que levarían peixe, aínda que hoxe levan flores:

No interior do barco, vemos unha foto de Agustina, a muller da que tanto nos falou Camarada e  á que  puxo nun pedestal: segundo el era unha alma noble, unha muller que só lle daba alegrías e que unha cruel enfermidade fixo que tivese que coidala moitos anos, vivindo só para ela para logo acabar morrendo.

Unha redeira:

Este autobús inglés non sabemos que pinta aquí, é o único que non lle vemos a relación co mar. Ao mellor está esperando a que lle dean outra forma...

Outra pescantina que non leva peixes.

Máis abaixo, un cabalo coa bandeira asturiana.

Dende aquí temos un bo balcón ao Cantábrico:

A erosión produce nas rochas curiosas formas:

Este é o Miradoiro de Mirallos:

Damos a volta pola pista paralela á que viñemos por entre ete fermoso piñeiral:

 Que logo pasa estar rodeado de outras árbores:

A nosa remata saíndo por esa carretera ao mesmo lugar onde empezamos, moi cerca do coche.
Aquí queda o track desta fermosa ruta:

Powered by Wikiloc

De camiño a Tapia, paramos a contemplar a fermosa praia de Represas que destaca polas súas grandes rochas e pedras tanto no areal coma no mar. Ten protección medioambiental ao estar catalogada dentro da Rede Natura 2000.