QUINTANILLA, CARTES, COVA EL SOPLAO, POTES (CANTABRIA)

Á esquerda, o restaurante onde xantamos en Quintanilla

O sábado 12, comemos en Quintanilla, unha pequena vila que pertence ao concello de Lamasón. Aínda non chega aos 100 habitantes e aínda así é a localidade máis poboada do concello.

Estamos nunha zona onde predominana as montañas, os vales e os bosques. Unha zona paisaxísticamente preciosa!

En Quintanilla tamén hai grandes casonas:

Aló ao fondo vemos a Igrexa de Santa Mª 

CARTES

É un concello que xurdeu ao longo do camiño tradicional Besaya- Castela. Ten unha excelente arquitectura civil montañesa.

Esta vila está estructurada nunha sola rúa como a disposición que tiña na I Media e soubo conservar.

No S. XVIII o Marqués da Ensenada mandou construir o Camiño real de Santiago a Reinosa para mellorar as comunicacións e posibilitar o mercado de productos agrícolas. Non é difícil de entender a forma alargada da vila e que tódalas vivendas se estructuren ao longo desta rúa.

O Torreón de Cartes

É famoso o Torreón, unha casona medieval unida por arcos apuntados. Foi construida pola familia Manrique para defenderse dos señores de La Vega (actual Torrelavega) cos que estaban enemistados. Foi sede de Xustiza, residencia do correxidor condal e actualmente despois de ser rehabilitada é un Museo de Divulgación ciéntifica. 

O Torreón de Cartes

Cartes está declarada Conxunto Histórico Artístico polas súas casonas con escudos milenarios, por exemplo.

A Casa do Capitán D. Miguel Velarde ostenta un gran escudo, ao igual que outras máis.

Casa do Capitán Miguel Velarde

Por aquí pasaba a Ruta do Besaya que foi un eixo de gran importancia económica xa que por aquí pasaba a ruta da lana e do trigo de Castela cara a Europa.

A Casona dos Obregón é de finais do S. XVII

Casona dos Obregón

A Casona Quijano Mier é de principios do S XVII e ten un enorme escudo e unha porta co dintel en pedra decorado.

Casona Quijano Mier

A capela da Divina Pastora é do S. XVIII e durante anos estivo dedicada ao culto.

Capela Divina Pastora

A Casa de Dona Melchora Quijano foi reformada a finais do S. XVIII foron na súa orixe dúas vivenda mandadas construir por un membro da Inquisición. A finais do S. XVII foi reformada esta casa engadindo a capela do Santísimo Cristo das Dores.

Casa de Dona Melchora Quijano

Unha rúa de 500m. con moitos outros edificios cargados de historia.

Nesta Casona dos Quijano-Rasa está a Casa Consistorial de Cartes.

Concello de Cartes

Puebla de los Ángeles é un palacete neogótico do S. XIX  así chamado porque o mandou construir un home que marchou a América e voltou dende Puebla de los Ángeles (México)

Palacete Puebla de los Ángeles

Benito Pérez Galdós está relacionado con esta vila porque o seu libro "Marianela" está ambientado nesta vila á que o escritor na novela chama Socartes.

COVA EL SOPLAO

Situada na Serra de Arnero, a unha altitude de 540m está considerada unha cova única a niven mundial pola calidade e cantidade das súas formacións xeolóxicas. Ten 20km. de lonxitude pero só son visitables 4 km.

A cavidade foi descuberta casualmente polos mineiros durante unha perforación "Los mineros denominaban soplaos a las cavidades kársticas que cortaban en sus trabajos y que creaban fuertes corrientes de aire" (https://es.wikipedia.org/wiki/Cueva_de_El_Soplao)

Nesas minas explotábase cinz e chumbo ata finais dos anos 70.

No ano 2005 foi aberta ao público

Eu non entrei a velas porque xa as visitara noutra viaxe a Cantabria había uns anos.

Mentras esperabamos, desfrutamos da impresionante paisaxe:

A mina conta con tenda de recordos, cafetería, aseos, terraza...e no exterior unhas vistas impresionantes!

POTES

Capital da comarca do Liébana con aínda non 2000 habitantes habituais pero con moitísimas visitas a diario que fan medrar esta poboación. Dende 2019 está catalogado como un dos "Pueblos máis fermosos de España"

Rodeado de montañas, Potes é a porta de entrada aos Picos de Europa. Os ríos Quiviesa e Deva únense aquí e é tamén chamada "A vila das Pontes"

A Praza Capitán Palacios é un punto neurálxico da vila 

Praza Capitán Palacios

Ruas con soportais:

A Torre do Infantado é do S. XIV. Actualmente é un lugar de exposicións.

Torre do Infantado

Perdéndose polas rúas de Potes decubrimos antigas casas:

A igrexa de S. Vicente é un edificio composto  por espacios que corresponden a diversas etapas constructivas, cunha cronoloxía que vai dende o S. XIV ao XVIII e polo tanto con estilos arquitectónicos que van evolucionando, dende formas góticas a renancentistas e barrocas.

Igrexa de S. Vicente en Potes

E esta foi a nosa viaxe á fermosa Cantabria . Vimos moito pero aínda queda moito por ver...

Hai que volver!!

Páxinas web consultadas:

https://es.wikipedia.org/wiki/Antigua_iglesia_de_San_Vicente_(Potes)

https://www.viajesyrutas.es/2021/02/que-ver-en-cartes-cantabria.html

MOGRO, BÁRCENA MAIOR E CARMONA (CANTABRIA)

MOGRO.-

Mogro pertence ao concello de Miengo. É un lugar turístico cunha gran beleza paisaxística pola súa fermosa ría formada pola desembocadura do río Pas no Cantábrico.

O noso hotel estaba xusto a pé de praia, nesa fermosa desembocadura do río Pas. Algunhas fotos que demostran a fermosura do lugar:

Dende un miradoiro algo alonxado do noso hotel:

O sábado, 12 de outubro visitamos:

BÁRCENA MAIOR.-

Cantabria ten unhas vilas moi, moi fermosas. As máis coñecidas son as que están ao pé do mar pero no interior ten tamén lugares que merece moito  a pena visitar!!

Bárcena Maior foi declarado no 1977 Conxunto Histórico Artístico e atópase entre un dos "Pueblos más bonitos de España" dende 2015 É o único núcleo de poboación incluido no Parque Natural Saja Besaya e pertence ao concello de Los Tojos. En Bárcena aínda non viven 100 habitantes.

O antigo lavadoiro e a fonte

A chamada "Casa do Calexón" ten un corredor e un soportal, típicos na construcción en Cantabria. O deterioro da fachada premite que vexamos como se construía: un entramado de columnas de madeira con recheo de pedra en seco.

Casa do Calexón

Algunhas casas foron reconvertidas en restaurantes ao chegar o turismo.

A vila forma un conxunto homoxéneo e ben conservado da arquitectura tradicional de Cantabria.

Vemos casas adosadas que comparten parede medianeira o que supón un aforro importante. Normalmente, os seus moradores estaban unidos por lazos de parentesco.

A vivenda que ten branco na parte de arriba foi a a antiga escola e tamén onde se grabaron algunhas escenas da película "Los días del Pasado" do director cántabro Mario Camus. Actualmente é unha tenda de artesanía.

"As Casas Xemelgas" Orixinariamente, estas casas formaban un so edificio que foi separado para crear vivendas separadas. Esto era propio entre propietarios con vículos familiares. Tamén sucedía en Galicia.

A casona dos arcos foi a Casa Rectoral. É do S.XVIII e un dos mellores exemplos de casa montañesa. Está realizada en pedra de gran calidade e ten dous arcos de medio punto que dan paso a un soportal. Ten un reloxo de sol.

Parece un lugar de postal!! Hai unha foto en cada recuncho!!

"Las casas, hasta el siglo XVII eran de una planta pero hay un hecho histórico que cambia la forma de construir: la llegada a América en 1492. Nos aportan nuevos alimentos como el tomate, el cacao, la patata y uno de los alimentos más consumidos: el maíz. Durante el siglo XVI se introduce el maíz, llegando a Cantabria un poco más tarde, en el siglo XVII. Se adapta perfectamente y se producen excedentes que permiten comerciar mejorando así la economía y la alimentación de aquella época. Las casas pasan de una planta a dos, haciendo del segundo piso llamado “solana” un lugar idóneo para secar el maíz, haciendo así que desaparezca el hórreo que hasta entonces existía. Mientras en Asturias y Galicia por ejemplo se siguen conservando, aquí casi llegó a desaparecer quedando hoy en día muy pocos". (https://www.esenciadecantabria.com/disfruta/turismo-cultural/visitas-autoguiadas/barcena-mayor)

O río  Argoza é curto (24 km)e o seu percorrido abarca case por completo o Parque Natural Saja-Besaya pasando por Bárcena Maior. Desemboca noutro río: O Saja. As casas que vemos de frente forman o chamado "Barrio da Ponte".

A Ponte de pedra sobre o Argoza. Foi reconstruida no S. XIX depois de ser destruida por unha riada.

Ponte de pedra sobre o río Argoza

Rúas empedradas, balcóns de madeira...os elementos naturais son os únicos que vemos.

Bárcena Maior é unha das vilas máis antigas de Cantabria e soubo conservar o seu espíritu tradicional e rural.

A igrexa de Bárcena Maior é do S. XVII en estilo barroco montañés e está totalmente integrada entre as vivendas vila. Resulta difícil sacarlle unha foto na que só saia ela.

En xullo deste 2024 foi inaugurado en Bárcena Maior o Centro de Interpretación "Las Lavanderas" rendindo homenaxe a tódalas mulleres que no pasado lavaban a roupa nos ríos e lavadoiros das aldeas e vilas.

O centro consta de varias figuras que representan as lavandeiras xunto a uns carteis informativos e didácticos, un conto e un poema.

CARMONA

Pertence ao concello de Cabuérniga, está declarado Conxunto Histórico Artístico e dende 2019  está catalogado como un dos "Pueblos Bonitos de España".

O Palacio de Mier ou de Rubín de Celis é o mellor edificio de Carmona e combina a casona montañesa coa arquitectura barroca da época dos Austrias.

Palacio Rubín de Celis ou de Mier

Carmona é coñecida como "A flor dos albarqueiros", artesáns que traballaban a madeira facendo albarcas ou abarcas, calzado típico do rural que permitía illar o pé da humidade do chan. (En galego chamámoslles madroñas)

Na rúa do sol podemos ver este monumento ao símbolo de Carmona: as madroñas.

Casonas con arcos, con grandes balconadas e soportais onde medran as flores.

A vaca de raza Tudanca é propia de Cantabria. En Carmona celebrábase a "Pasá de Carmona", desfile de gando a finais do verán cando voltaban de pastar dos portos de montaña.

A Igrexa de Nosa Señora da Asunción foi construida no S. XVIII

Casas escalonadas adaptándose ao terrreo  e adosadas unhas a outras recordan bastante ás de Bárcena Maior.

A Casona de La Vera que vemos na seguinte foto, é unha casona barroca do S. XVIII. No interior do soportal e nas ventanas da 1ª planta aparecen motivos vexetais tallados na pedra. como decoración.

Casona de la Vera

Escoitei comentarios de que Bárcena Maior era máis fermosa ca Carmona. Depende dos gustos de cadaquén. Bárcena é dende logo preciosa pero máis turística. A min Carmona gustoume moito tamén, é máis aldea, máis rustica, ao mellor non tan coidada...pero ten o encanto do sinxelo...

Monumento á vaca  tudenca, símbolo e identidade de Carmona, xunto coas madroñas.

O río Quivierda é un pequeno afluente do Nansa. Fórmase aquí en Carmona pola confluencia de 3 regos.

Ao cruzar o río temos  barrio da Pesa con casiñas máis pequenas e humildes.

 

Páxinas web consultadas:

https://www.esenciadecantabria.com/disfruta/turismo-cultural/visitas-autoguiadas/barcena-mayor

https://www.guiarepsol.com/es/viajar/vamos-de-excursion/pueblos-bonitos-en-cantabria/

https://www.eldiario.es/cantabria/ultimas-noticias/inaugurado-barcena-mayor-primer-centro-homenaje-cantabras-lavaban-rio-lavaderos_1_11528732.html