CAMIÑO NATURAL DO CANTÁBRICO. RIBADEO-RINLO

O Camiño Natural da Ruta do Cantábrico é unha iniciativa que emprendeu no ano 1993 o Ministerio de Agricultura, Pesca , Alimentación e Medio Ambiente dentro do programa "Caminos Naturales", ao longo de toda España.

O Camiño Natural da Ruta do Cantábrico vai dende Ribadeo (Lugo) ata o porto de Ladrido(A Coruña) percorrendo máis de 150km. Está dividido oficialmente en 7 tramos ou etapas e a 1ª vai dende Ribadeo á praia das Catedrais. A nós parecianos un pouco largo e decidimos facer Ribadeo- Rinlo (uns 10km.)

O tramo percorre a liña da costa desfrutando de praias e cantís.

Fixemos esta ruta un domingo moi, moi desapacible do mes de febreiro de 2016.

CARACTERÍSTICAS

Lonxitude: 10 km.

Dificultade: baixa

Ruta lineal perfectamente sinalizada

DESCRIPCIÓN DA RUTA :

Partimos do porto deportivo de Ribadeo (Porcillán) e dende aquí podemos subir por unhas escaleiras ou ben pola rúa Calvo Sotelo. 

Porto deportivo de Ribadeo e Figueras e Castropol ao fondo

Hai que ir preparado. O día promete...

Vemos a Ponte dos Santos moi cerca e cruzarémola por debaixo

Estamos na estrada do faro:

Vemos estas formación rochosa que se chama Pena Furada.

Ímonos achegándonos ao  antiguo cargadoiro de mercancías , hoxe en día acondicionado como mirador. (Aquel día pouco se podía ver)

O cargadoiro ao fondo, hoxe dedicado á cultura do ocio. Antiguamente,  patrimonio da nosa desmantelada industria.

Aquí se cargaban entre  1200 e 2000 toneladas de mineral

Ao pouco atopamos o antiguo Forte de S Damián, contruído no S. XVII para protexer a entrada da ría de posibles ataques. Foi destruído polos ingleses no S. XVIII. Foi reconstruído 55 anos despois, pero a Guerra da Independencia a principios do S. XIX volveu convertilo en ruínas. O concello restaurouno e hoxe é unha sala de exposicións.

Imos agora cara a Illa Pancha que xa está moi cerca, contemplando a bravura do mar:

A Ponte dos Santos xa nos queda aló detrás

A bravura do Cantábrico

Xa vemos Illa Pancha ao fondo

E chegamos a Illa Pancha que alberga os dous faros de Ribadeo. O antiguo, de planta cuadrado e hoxe rehabilitado para o turismo e o que funciona como faro con franxas azuis e brancas:

Este faro está considerado como un dos máis fermosos de Galicia.

Hoxe este faro é un aloxamento turístico

Aínda que o día non pode estar peor, nós sempre sorrimos.

Continuamos 1 km. aprox. pola carretera LU-140 nun tramo compartido por vehículos e xiramos á dereita no primeiro cruce. (Está ben indicado) Continuamos por carretera un pouquiño máis e volvemos torcer á dereita deixando xa o tramo compartido para achegarnos ao mar:

Camiñando po LU-140, á esquerda vemos Ribadeo

Imos cara ao mar

Que está así de bravo:

E vemos a praia de Areosa:

Poucos m. despois de abandonar a praia, o camiño xira á dereita e voltamos a un tramo compartido duns 500m.

Voltamos á costa outra vez e vamos ao ladiño dun Cantábrico enfurecido:

As pistas son agora anchas:

Paramos a tomar o noso tentempié ao abrigo duns piñeiros:

Despois o camiño lévanos ao redor dunha furna:

E o ancho camiño convértese nun estreito sendeiro:

Hoxe o mar e o ceo amosan a súa peor cara:

E fomos chegando a Rinlo, vila de orixe medieval cunha gran tradición pesqueira e que conta cunha confraría de pescadores máis antigas de España. Foi un porto baleeiro e tiveron gran importancia as súas cetáreas, aínda que destas falaremos no seguinte tramo deste Camiño Natural: Rinlo- Reinante.

Porto de Rinlo

En Rinlo tiñamos un coche, fomos a Ribadeo buscar os outros e xantamos na Rochela no restaurante  "O lar de Carmiña", na estrada xeral 634, no km 61.

RUTA DEL SILENCIO. VILLANUEVA DE OSCOS(ASTURIAS) PR.AS-209

En novembro de 2015 o noso pequeno grupo volveu aos Oscos e é que estas terras téñennos namorados!! Pertencen á Reserva da Biosfera con nome de Oscos Eo Terras de Burón e as rutas de sendeirismo que teñen son espectaculares.

Desta vez fomos ao concello de Villanueva de Oscos para facer a ruta del silencio chamada así porque pasa por aldeas abandonadas e frondosos bosques onde só se escoitan de fondo os sons da natureza. Hai silencio total!!

CARACTERÍSTICAS DA RUTA:

Lonxitude: 12km.

Dificultade: Media

Ruta circular ben sinalizada

DESCRIPCIÓN DA RUTA:

Esta ruta empeza e remata na aldea semiabandonada de S. Cristobal a 750m de altitude e a 3km. de Villanueva.

Ubicación de S. Cristobal

Aparcamos na  praza da vila:

Hai unha parte restaurada

E outra parte abandonada

Estamos altos e vemos o mar de nubes:

Iniciamos un curto pero forte descenso cara ao río Ahío ou Bobia por un bosque precioso:

Chegamos ao río Ahío e cruzámolo por unha ponte de pedra:

Deseguida collemos un sendeiro nunha zigzagueante subida que nos alonxa do río. No medio, paramos a descansar:

Que veríamos aló ao lonxe?

Despois de subir ata 600m. de altura, chegamos á aldea abandonada de Mourelle. Aquí non chega ningunha carretera, a vida sería difícil.

Fomos atopando froitos no camiño:

E como xa estábamos moi altos, vemos espectaculares panorámicas do Val da Serra da Bobia

Continuamos agora por unha pista forestal algo pedragosa en dirección ao Pico Balongo. A costa, a algunhas faisenos algo dura, menos mal que é curta( 1,5km aprx.)

Xa no Pico Balongo:

Vistas dende o Pico Balongo:

Despois deste pico, a ruta vai subindo e baixando ata chegar a Brusquete, outra aldea abandonada. Todo é silencio...

Levamos andado 8km.

Iniciamos agora un descenso moi pronunciado, cara á cascada de Celón.

O descenso é tan acusado que ata puxeron cordas para agarrarse. Hai que baixar con moito coidado pero aínda así, algunha do grupo levou máis dunha cuada sen consecuencias.

Cruzamos esta ponte:

E para ir á cascada de Celón temos que desviarnos da ruta 300 m. pero vale moito a pena:

Na cascada. O sendeirismo produce este sorriso feliz

No precioso sendeiro que leva á cascada

Unha vez visitada a fervenza, retrocedemos e tomamos de novo a ruta que nos vai levar de novo a S. cristobal pasando polo muíño da Bobia:

Agora ascendemos fortemente ata chegar de novo a S. Cristobal. Collemos os coches e dixímonos a Villanueva para comer en Casa Perales

E ao rematar, demos un paseíño pola vila: