Este blog crease para ir mostrando rutas de sendeirismo de dificultade baixa e /ou media-baixa e tamñen teñen cabida outras viaxes realizadas.
Rutas por Galicia e Asturias que non sobrepasen os 15/20 km. de lonxitude para que as podan realizar persoas que non necesiten estar en ningunha especial forma física.
Para empezar 2020, voltamos de novo á Fonsagrada por terceira vez. Este é un concello con moitas e fermosas rutas de sendeirismo. E hoxe vai tocar ver tres preciosas seimeiras, dúas na ruta Forno do Bolo e a máis coñecida e nomeada Seimeira de Vilagocende.
Situación de A Fonsagrada nun mapa de Galicia:
RUTA "FORNO DO BOLO"
CARACTERÍSTICAS:
Lonxitude: 4,5km.
Dificultade: fácil
Ruta circular ben sinalizada.
DESCRIPCIÓN:
Esta pequena ruta empeza en Queixoiro, aldea de A Fonsagrada que se ubica AQUÍ
Cruzamos esta aldea e a uns 200m.atopamos o inicio de ruta:
Queixoiro que consta de 6 habitantes
Dispostos a empezar a camiñar nun frío día de xaneiro
Baixamos entre piñeiros e eucaliptos por un ancho camiño ata o regato de Tronceda:
Chegando xa ao río:
Esta ruta foi acondicionada no ano 2013
Instaláronse varandas de madeira como protección
Seguimos o curso do río:
Cruzamos unha ponte de madeira:
E atopamos unha pequena área de recreo con mesas e bancos nun souto:
Continuamos pola beira do río camiño das seimeiras:
E atopamos a primeira seimeira: Coroa de Arriba:
Subimos as escaleiras e axiña chegaremos á segunda seimeira:
A segunda seimeira desta ruta : Coroa de Abaixo
Unhas escaleiras permiten ver esta seimeira dende distintas perspectivas:
A partires de aquí, por un camiño ancho volvemos deseguida ao punto de inicio.
Como esta ruta é moi curta e fácil, sobrounos tempo antes do xantar e decidimos ir ver a mais famosa das seimeiras de A Fonsagrada: a de Vilagocende.
SEIMEIRA DE VILAGOCENDE
CARACTERÍSTICAS:
Lonxitude: 3 km. en total
Dificultade: fácil
Ruta lineal ben sinalizada.
DESCRIPCIÓN:
Despois de pasar Fonsagrada pola LU-530, temos que desviarnos á dereita e seguir 7 km. por LU-721 ata chegar ao Fito onde xa temos un cartel informativo.
Imos por ese camiño ancho 1,5km. aprx. ata chegar á seimeira. A seimeira de Vilagocende ten unha caída de 54m de altura e aos seus pés podemos contemplar un fermoso bosque de ribeira. Esta fervenza forma parte do río Porteliña.
Para o xantar, desplazámonos ata Santa Eulalia de Oscos onde comemos divinamente en Casa Pedro:
Hoxe imos aos Ancares Lucenses, concretamente ao concello de Cervantes, para realizar unha ruta curta pero fermosa enclavada dentro da Reserva da Biosfera dos Ancares Lucenses.
Nas inmediacións de Cervantes atópanse grandes cumes como: O Mustallar (1975m), Corno Maldito(1858m.) Penarubia(1821m) Tres Bispos (1793m) Formigueiros(1643m) Pía Paxaro(1616m.) Pena Ouviña(993m)...
O nome deste concello parece ser que fai referencia a que era terra de cervos. Os seus primeiros asentamentos humanos son de orixe prerromana, da época castrexa conserva o Castro de Santa Mª de Cervantes que hoxe imos visitar. Desa mesma época son as famosas pallozas que aínda hoxe se poden ver na aldea de Piornedo.
Este concello posue un gran patrimonio arquitectónico nas pallozas e o Castelo de Doiras que é un dos mellores conservados de Galicia; a torre de Donís...
Estas terras teñen ademais unha gran riqueza florística(Nos Ancares hai 16 especies de orquídeas, 33 clases de fentos...) e ten unha excelente conservación de fragas con árbores autóctonos: carballos, castiñeios, freixos, amieiros, abeleiras, teixos...
Moitos e bos motivos para visitar este concello que ten moitísimas rutas de sendeirismo habilitadas para poder percorrelo e defrutar destas paisaxes únicas.
Neste mapa de Galicia por comarcas, podemos ver a situación de Os Ancares:
CARACTERÍSTICAS DA RUTA:
Lonxitude: 8,5km.
Dificultade: fácil
Ruta circular ben sinalizada.
DESCRIPCIÓN
O inicio da ruta sitúase na mesma vila de S. Román de Cervantes, moi preto do concello deixamos os coches:
Fermoso e ben coidado acceso á fonte. Aquí deixamos os coches.
O edificio amarelo é o concello. Subimos por esa carretera para torcer deseguida á esquerda
E atopamos un Complexo Etnográfico onde vemos unha reconstrucción das típicas pallozas dos Ancares:
Era un día chuvioso de decembro
Complexo etnográfico
Baixamos agora por un camiño:
Con grandes carballos e castiñeiros:
E chegamos ao río Castro que cruzamos por unha ponte:
Toca subir, nunha subida moi cómoda, ata O Castro:
E chegamos ao Castro de Santa Mª de Cervantes:
O Castro está moi ben conservado e coidado
Paisaxe dos Ancares nun feo día:
Chamounos a atención a restauración do cemiterio: as lápidas con portas de aluminio...non pegan moito dende logo co entorno...
Igrexa de Santa Mª. ao lado do Castro. Foi restaurada hai uns anos grazas ás aportacións dos veciños xa que estaba en estado ruinoso:
Agora toca baixar ata o río:
Este é o río Quindós, afluente do Navia e a ponte que cruzamos:
O río baixaba coas augas revoltas e moito caudal.
Como na maioría dos ríos galegos, non podia faltar o muiño. Este, bastante ben conservado:
Subimos lixeraimente e vemos ao lonxe a aldea de Castelo de Cais. Non pasaremos por esta aldea xa que tomamos antes un desvío á dereita:
Chegamos ao Rego de Vilarantigo e pensamos que tiñamos que dar a volta porque era imposible atravesalo. Debido á moita chuvia destes días, o rego levaba moitísima auga e era imposible atravesalo sen mollarse polo sitio que correspondía, así que buscamos outro lugar de paso algo máis abaixo e , aínda que con dificultade, logramos cruzalo:
Unha preciosa alfombra de follas:
Unha paisaxe sorprendente:
A auga aparecía en calquera recanto:
Xa chegando a S. Román de novo, podemos contemplar esta paisaxe:
Na mesma vila de Sarria existe un paseo fluvial á beira do río do mesmo nome que é un pracer para os sentidos: bosques autóctonos, pontes de madeira, fervenzas...nun percorrido moi ben sinalizado e coidado.
CARACTERÍSTICAS DA RUTA:
Lonxitude: 7km.
Dificultade: moi fácil
Ruta circular ben sinalizada.
DESCRIPCIÓN:
Para chegar ao comenzo da ruta hai que pasar unha gasolineira que está na entrada sur, xirar á dereita e seguir recto ata o cuartel da G. Civil, un pouco antes do Cuartel, xírase á dereita e séguese ata o final onde xa aparece o cartel da ruta. (Nós tivemos que dar unhas voltas para atopalo)
Para axudar a atopar o comenzo da ruta, pincha AQUÍ
Era un día de novembro que empezaba algo chuvioso:
O camiño apenas presenta desniveis
A ruta empeza entre un fermoso bosque autóctono
Contemplando o río Sarria
Pontes de madeira
A forza da auga
Hai que pararse a ver e a escoitar...
A paisaxe é bucólica
Unha ruta moi fácil e ben coidada
Un letreiro que o di todo...
Espectacular bosque de ribeira
De frente vemos a senda por onde imos voltar: pola outra marxe do río
Á dereita da foto, a senda pola que imos volver deseguida
Muíño restaurado do Regueiro
As árbores bebendo no río
Xa voltamos pola outra marxe do río Sarria
Ata atopamos unha fervenza!!
Esta ruta ten de todo!!
O muíño do Regueiro visto dende a outra marxe do río
Ata hai un banquiño por se un se cansa!
Unha ruta ben fermosa!!
Ao final só choveu un pouco ao principio
Xantamos no restaurante "Mar de Plata" no centro de Sarria, de dez!!
