VILAPEDRE (VILALBA)

 Hoxe realizamos unha curta e descansada ruta na parroquia de Vilapedre (Vilalba).

É a 4ª ruta que vou realizar neste concello que pertence á comarca da Terra Chá é curta e sen dificultade ningunha, cun desnivel moi suave e por pistas e estradas locais en bo estado.

Características:

Lonxitude: 7,6 km.

Dificultade: ningunha.

Ruta circular que eu planifiquei. O meu track en WIKILOC

Descripción: 

Partimos da vella igrexa de S. Mamede, situada ao pé do cemiterio e en total estado de ruina. Non ten campanas nin tellado e a maleza ameaza con devorala.

Custa vela. Na foto só lle vemos a totrre. Tápaa o cemiterio.

Cemiterio e igrexa de S. Mamede en Vilapedre.

A igrexa rematará caendo se ninguén o remedia.

Igrexa vella de S. Mamede

O cemiterio ten unha parte gótica tan habitual noutros Campo Santos do concello: Goiriz, Román, Alba...

Cemiterio de Vilapedre

"Os Carboeira" foron 5 xeracións de canteiros que dende a parroquia de Román (Vilalaba) crearon innumerables obras, principalmente na Terra Chá. Os cruceiros ou pináculos dos célebres cemiterios son o seu principal selo de identidade.

Cemiterio de Vilapedre

Sen campanas, sen tellado e a maleza coméndoa...triste imaxe.

Un cruceiro ao pé da igrexa e cemiterio. Ao longo da ruta, veremos máis.

Empezamos a camiñar en ascenso suave.

Xa vemos a Serra do Xistral que abarca tamén parte do concello de Vilalba. 

Fermosa imaxe da Serra do Xistral e os verdes prados.

A pista pola que imos é ancha e de bo andar.

As vistas á nosa dereita: hoxe está despexado nas alturas e hai néboa nos vales.

É moi frecuente atopar cabalos na Serra do Xistral.

Baixamos agora pero logo voltaremos a subir un pequeno treito para acadar a altitude máxima desta ruta, 682m. Tendo en conta que partimos dunha altitude de 555m. , o desnivel é baixo. Imos atravesar a Fraga de Freire.

Na seguinte foto, vemos a Fraga de Freire, nunha ladeira do Xistral. A zona que ocupa esta serra en Vilalba non ten alturas moi elevadas e por eso é posible ver estas fragas.

Estamos agora no punto máis alto da ruta. A partires de aquí, baixaremos ao val.

Fermoso camiño entre bidueiras e carballos.

O Rego do Igresario, así chamado porque pasa ao pé da igrexa antiga de S. Mamede, onde deixamos o coche. Tamén hai un barrio de Vilapedre que se chama do mesmo xeito.

Rego do Igresario

Estamos chegando á aldea de O Carballal. A parroquia de Vilapedre é a de maior superficie do concello de Vilalba.

Fermosa imaxe outonal en O Carballal.

Os cruceiros son elementos destacados do Patrimonio deste concello.

"Una de las funciones que se atribuye a los cruceiros es la de cristianizar lugares de culto indoeuropeo, anterior al cristianismo. Sin embargo, cumplen también otro tipo misiones. Hay cruces que marcan término, como una división entre parroquias. También pueden alzarse en encrucijadas de caminos: por ejemplo, en Catro Camiños, en el casco urbano vilalbés, se alza un cruceiro en la confluencia de dos antiguas rutas, la de Ferrol y la de Viveiró (Muras). Por otro lado, hay cristos, cruces y cruceiros votivos, relacionados con ofrendas y promesas. Un último grupo, menos numeroso, son las cruces de cristianización, levantadas para recordar muertes violentas o enterramientos no autorizados por el cristianismo". (https://www.lavozdegalicia.es/noticia/lugo/vilalba/2016/11/06/cruceiros-cristos-cara-cruz-patrimonio-artistico-vilalba/0003_201611L6C7995.htm)

Atopamos a capela do Corazón de Xesús ou de S. Mamede que é actualmente a igrexa parroquial.

A igrexa vista de frente e o cruceiro, que non podía faltar.

Estamos xa a piques de rematar esta fácil ruta.

Xa podemos ver o cemiterio e a igrexa onde temos o coche.

FERVENZA DA MEXADOIRA (MEIRA)

 Esta é a 2ª ruta que fago no concello de Meira. Na anterior coñecín a fondo esta vila e o entorno do Miño neste concello e no de Pastoriza.

A ruta de hoxe transcorre toda ela no concello de Meira, concretamente na parroquia de Seixosmil. Este concello ten tan só 2 parroquias: Meira e Seixosmil.

Meira é un concello da provincia de Lugo, pertencente á comarca de Meira. Segundo o padrón municipal, en 2018 tiña 1.711 habitantes 

Características desta ruta:

Lonxitude: 10,7 km.

Dificultade: moderada, polo acceso á cascada.

Ruta circular que coincide cun tramo da Ruta Miño- Eo sinalizada nesa parte. O track que eu elaborei e seguín foi este: WIKILOC

Descripción:

Esta ruta está dentro da parroquia de Seixosmil na súa totalidade. O inicio e fin da mesma ten lugar en A Louseira, unha pequena aldea desa parroquia.

A Louseira

Lin algún comentario dalgunha persoa que fixo esta ruta que nesta aldea había moitos cans. Aínda que na foto non sae ningún, corroboro que efectivamente vimos uns 6 cans. Todos eles son inofensivos, aínda que algún moi ladrador.

A Louseira

Despois de atravesar a aldea, pillamos un camiño en baixada. De frente, aldeas polas que despois pasaremos.

Montes de eucaliptos e a beleza das autóctonas no outono...

Un fermoso camiño nos leva á fervenza.

Estamos compartindo o itinerario da Ruta Miño-Eo que ten inicio no Pedregal de Irimia e oficialmente é lineal ata atopar o río Eo; así sería sobre 18 km. Se se fai circular aumentarían os km. a máis de 20.

Eu deixo o Pedregal de Irimia para noutra ocasión realizar outra ruta, que teño xa planificada.

 Cruzamos o Rego do Carballal:

Hai sinais negros con frechas verdes que indican o camiño á cascada.

Chegamos ao Rego de Murias e temos que saltalo. É estreito e sáltase ben. Supoño que no verán apenas levará auga.

Seguimos o cauce do rego. Hai que extremar as precaucións e en época de chuvias moito máis. O chan é moi irregular e esvaradío. Axuda moito a corda que hai para agarrarse.

Despois de contemplar e sacar fotos e vídeos na cascada, seguimos a ruta, agora por un camiño de montre entre eucaliptos. Continuamos na Ruta Miño-Eo, só que ao revés, xa que está sinalizada no sentido contrario ao que imos nós.

Imos en constante e empinada subida durante 2,5 km. Para min, esta é a parte máis fea e dura da ruta. É un camiño de monte entre eucaliptos e as subidas non me gustan.

De cando en vez, nalgún claro, podemos ver imaxes como a seguinte que amosa ao lonxe A Pedreira, aldea de onde partimos.

Desembocamos na aldea de O Espido entre verdes prados.

O Espido, da parroquia de Seixosmil, está a unha altitude de 707m. e ten unhas excelentes vistas, claro.

Deixamos deseguida a estrada para meternos por un camiño tradicional que nesta época de chuvias estaba bastante enlamado.

Vistas saíndo de O Espido.

Fermosa paisaxe rural, solitaria e gandeira.

A esquerda, aló no alto, queda O Espido.

Estamos a máis de 600 m. de altitude e as vistas son fermosas!

Neste camiño atopamos un pastor eléctrico pero son moi fáciles de sacar e volver poñer.

 

E así chegamos a outra aldea da parroquia de Seixosmil: Murias, que ten moi poucos habitantes.

Na foto seguinte, vemos á esquerda a aldea de O Espido pola que xa pasamos e Murias, onde estamos.

Murias tamén ten unhas vistas incribles (atápase a 700m de altitude) Nesta foto, aló abaixo, a aldea de A Pedreira a onde temos que chegar para rematar a ruta.

A partires de Murias, a ruta vai por unha estrada local na que non atopamos a ninguén. O percorrido polo asfalto, vai durar 3 km.

Desembocamos noutra estrada, a LU-P 3005 .

Estamos en Sebe de Abades, outra aldea de Seixosmil con moi poucos habitantes.

Ao lonxe, outra aldea: A Granda.

Na bifurcación que vemos a continuación tomamos a estrada da dereita. Tamén podemos seguir de frente  a estrada pola que vimos pero é moito máis fermosa a da dereita (penso que debía ser por onde ía a estrada antiga)

Este lugar chámase en concreto, O Estreito e vemos uns carteis uns metros máis adiante da foto que anuncian a ruta ata a fervenza da Mexadoira partindo dende este punto.

Pensamos que por aquí debía ir a antiga estrada.

Temos fermosas e verdes vistas.

Xa estamos de novo en A Louseira. Esta aldea está 570 m. de altitude.

A Louseira