xoves, 31 de marzo de 2022

RUTA SICENATA PACATA. CASTELO DE PARADA. PEREIRO DE AGUIAR(OURENSE)

 É a 2ª vez que imos de ruta á provincia de Ourense. O motivo de tan poucas visitas de momento, é o lonxe que nos queda dende a Mariña de Lugo pero pensamos ir máis veces xa que agora que son os días grandes comprobamos que dá tempo para todo. De feito, saimos da casa ás 9:30 h. da mañá e ás 19:00 h. xa estábamos de volta despois de facer unha parada polo camiño nunha área de servizo á ida e á volta; de realizar a ruta con toda a calma do mundo (eu sempre as fago así, parando, desfrutando e sacando fotos) Así que voltaremos seguro porque esta provincia ten rutas fascinantes en enclaves autóctonos con paisaxes marabillosas.

Hoxe fómonos ao concello de Pereiro de Aguiar para realizar unha ruta que nos namorou, eu diría que é a ruta dos penedos, das carballeiras, dos muros de pedra seca, dos carreiros e camiños ancestrais e ten ademais o valor engadido de agochar unha inscripción nunha rocha que di "Sicenata Pacata" estudiada por moitos especialistas e cuxo significado aída é obxecto de controversias. A ruta pasa tamén polo Castelo de Parada cunha vistas espectaculares e polo Pazo de Bouzas así como por diversas aldeas. Xa vou debullando a continuación.

Características:

Lonxitude: 8,5 km.

Dificultade: baixa

Ruta circular perfectamente sinalizada.

A ruta en WIKILOC:

Descripción:

Aínda que se pode empezar noutros lugares, nós empezamos a ruta onde manda oficialmente: na aldea de S. Salvador que pertence á parroquia de Vilariño. Non hai moito sitio onde aparcar e ademais as rúas son moin estreitas así que hai que ir con moito coidado ou ben aparcar no inicio de todo da aldea, na parte baixa. Nós fomos atrevidos e subimos o coche ata onde mesmo está o cartel de comenzo da ruta. Aí aparcamos sen maior problema. Tamén hai que dicir que hoxe é mércores, se fose o fin de semana ao mellor estaba a cousa máis complicada.

S. Salvador.
 Dende a parte alta desta aldea temos unha magníficas vistas:
Vistas dende S. Salvador


O percorrido comenza costa arriba. Deixamos S. Salvador aló embaixo:
S. Salvador
 

Subimos lixeiramente entre muros de pedra seca que serán unha constante no noso camiño:

A ruta está moi ben sinalizada:

 

Aquí está a rocha que contén a inscripción Sicenata Pacata. Varios investigadores estudaron esta inscripción e teñen dúbidas sobre o significado de Sicenata xa que lles parece moi difícil de interpretar. Máis doado é Pacata; con esta palabra hai un consenso xeralizado de que deriva do latín e significa "pacificación ou sometemento"

Unha destas rochas ten a inscripción "Sicenata Pacata"
As investigacións promovidas polo concello de Pereiro de Aguiar permitiron rescatar obxectos de interese arqueolóxico que datan este lugar na época medieval. Para ver a inscripción hai que fixarse moito pero mirando con atención, si que se pode ler.


Este é o percorrido dos grandes penedos.

E chegamos á Fonte da Pinguela. En Galicia hai moitas fontes con este nome. Onde eu vivo, hai unha. Nesta fonte a auga mana dunha rocha mediante un pequeno fío. Segundo as xentes máis vellas deste lugar, esta fonte nunca quedou sen auga, nin tan sequera nos días máis secos do verán.

Fonte da Pinguela
 

Avanzamos agora entre xestas con flores blancas.

Neste cruce hai que desviarse só 100 m. para ir ao Castelo de Parada.

O Castelo de Parada son uns penedos cheos de marcas, de chanzos, de buratos de esrtructuras...restos do que debeu ser no pasado unha fortaleza medieval. Pola morfoloxía e o emprazamento do lugar, os especialistas pensan que debeu estar ocupado hai máis de 1000 anos. De momento, non apareceu ningunha testemuña escrita disto.
Castelo de Parada

As vistas dende o Castelo de Parada son espectaculares:
Vistas do río Miño dende o Castelo

Hai que subir e baixar con moito coidado:
 
Os camiños que percorremos non poden ser máis fermosos.
Camiño de xestas con flor blanca

Pasamos pola aldea de Parada, onde moita xente decide empezar esta ruta. Esta aldea pertence á parroquia de S. Martiño de Sabadelle.
Hórreos en Parada

Praza en Parada
Atravesamos esta aldea e deixamos a estrada collendo á esquerda para sumerxirnos noutra frondosa carballeira:

 
Os muros de pedra seca van acompañarnos sempre que camiñemos polo bosque:

Cruzamos esta estrada local para introducirnos noutra carballeira.

Agora o camiño vólvese ancho, un antigo camiño de carros.

Ata chegar ao Pazo de Bouzas, o percorrido será en baixada continua durante uns 3 km.

O Pazo de Bouzas está en estado ruinoso pero é unha das construccións máis monumentais da Ribeira Sacra do Miño. Situado en Bouzas de Fondo que pertence á parroquia de Santa Mª de Melias, foi construido no S. XVIII e non se sabe nada da súa historia, nin quen o habitou, cando foi abandonado....
É unha mágoa ver o estado de abandono en que se atopa o que no seu día foi un pazo extraordinario. Está case todo comido pola maleza. A carón do edificio hai unha finca moi grande totalmente abandonada onde emerxen aínda cerdeiras en flor.
Chama a atención a súa inmensa cheminea, propia de pazos de familias moi ricas.
Pazo de Bouzas

E frente do pazo, no alto dunha finca, están os restos da capela. Case non queda nada da mesma, so a fachada principal coa espadana e unha solitaria columna cun chapitel  dórico.
Capela do Pazo

Un gran escudo preside a porta principal. Se non o remedian, axiña será devorado polas hedras


Se queres saber máis cousas sobre este pazo, deixo este ENLACE:

Seguimos o noso percorrido uns metros por estrada, ata pillar este carreiro:

Que deseguida nos leva  a Espiñedo, un lugar que pertence tamén á parroquia de Santa Mª de Melias.

Chegando a Espiñedo

Espiñedo é hoxe unha aldea practicamente abandonada. Varias casas estaban derruídas e vimos dúas ou tres en bo estado pero alí parecía non haber ninguén.
 
 Despois de Espiñedo empezamos a subir durante 1,5 km. aprox. polo medio dun fermoso bosque.

Seguimos atopando grandes penedos:
 
Ata algún cunha cruz que non sabemos que significado ten:
 
Agora xa empezamos a baixar ata chegar ao punto de partida:

Por algo califico esta ruta como a dos penedos:
 
E a dos muros de pedra seca e carballeiras:
 
E chegamos de novo a S. Salvador. Nesta aldea sí que hai vida e semella que vai a máis: vimos moitas casa novas e outras que están restaurando. A verdade é que ten unhas vistas privilexiadas sobre o Miño e está cerca de Ourense, ademais de estar rodeada dunha natureza xenerosa e espléndida.

Ata aquí esta fermosa ruta que nos deixou moitas ganas de voltar a este concello porque sabemos que ten preparadas outras rutas tamén moi apetecibles!!



luns, 28 de marzo de 2022

RUTA DOS MUÍÑOS DO RÍO DAS GÁNDARAS. PR-G 195 (VILASANTAR-A CORUÑA)

 Estamos no concello de Vilasantar, na provincia de A Coruña, situado ao sur da comarca de Betanzos e limitando con Curtis, Oza-Cesuras, Sobrado, Mesía e Boimorto.

Esta é unha fermosísma ruta fluvial na que se desfruta dun percorrido ás beiras do río das Gándaras, afluente do Tambre e de elementos etnográficos que xurdiron aproveitando a auga. Veremos numerosos muíños, un conxunto etnográfico "O Batán de Mezonzo", os "Pasos da Vella" ( pedras que colocaba a xente no río para poder cruzalo), unha fervenza e fóra da ruta pero moi preto, a igrexa románica de Santa Mª de Mezonzo. O noso percorrido transcorre entre árbores autóctonas que nesta época están sen follas pero que dentro de pouco encherán o camiño de verdor e de sombra.

Cabe reseñar que esta ruta, ata hai pouco remataba na Ponte de Gándaras pero actualmente continúa río arriba. Nós andivemos 1km. máis pero como tiñamos a comida reservada nun restaurante, demos a volta dende o muíño de Ferreiro, pero a ruta continuaba.

Características:

Lonxitude: 12,8 km.

Dificultade: fácil

Ruta lineal moi ben sinalizada.

O track en WIKILOC:

Descripción
Iniciamos a ruta moi cerca do núcleo de Vilasantar e temos sitio grande para aparcar.
 

Deseguida atopamos o 1º muíño aínda que apenas o vemos xa que é de titularidade privada e vemos que hai unha vivenda totalmente resturada. Aquí había tamén un aserradoiro e unha fábrica de facer varas para as zocas.
Muíño de Ponte do Sapo
A ruta segue por unha pista ancha. O percorrido está moi ben sinalizado:
Ruta moi ben sinalizada

Imaxinamos que o camiño, cando as árbores teñan follas, será super relaxante á sombra.
 
Chegamos á canle de auga para a Central Eléctrica:
Canle de auga

Central eléctrica
O Muíño das Cernadas está en estado de abandono:
Muíño das Cernadas
Esta pasarela de madeira é evitable. Por qué non se pode ir pisando o carreiro?
Pasarela de madeira evitable

 A nós gústanos moito máis o sendeiro natural:

 Chegamos a unha fermosa fervenza:

 O percorrido lévanos á parte de arriba da fervenza que é onde está o Batán de Mezonzo:
Batán de Mezonzo
 O Batán de Mezonzo é un conxunto etnográfico dun gran valor composto por un batán (Aparello de madeira construído no curso da auga composto por dous que se moven altenativamente pola acción da auga e baten nos tecidos para desengraxalos e que se volvan máis tupidos) un muíño e un aserradoiro e un antigo mazadoiro do liño, este ultimo en ruinas.
Os batáns, construidos sempre na beira dos ríos, aproveitaban a súa auga primeiro facendo unha presa dende onde a auga era conducida mediante unha canle con forme pedente ata a roda que comenzaba a xirar e con ela poñíanse en marcha tódolos mecanismos do batán.
Este batán atópase no lugar do mesmo nome pertencente á parroquia de Mezonzo. (Neste lugar non hai moito só vivían dúas persoas.
Este batán é privado e pertence á familia "Mahía Pardo". A historia do batán vencéllase a da historia do antigo mosteiro de Mezonzo (moi cerca de aquí) do S. XII e pénsase que foron os monxes quen o contruiron sendo un dos máis antigos da península. Estivo en funcionamento ata o ano 1954 e hoxe tamén se pode ver en acción avisando na casa que está máis arriba.
Batán de Mezonzo
O muíño que está ao pé do batán tamén foi restaurado. Chámase Batán 2.
Muíño Batán 2
Este conxunto etnográfico está situado nun enclave espectacular e ten ademais uns bancos e mesas como área de descanso.
Área de descanso, no Batán de Mezonzo.


Só uns metros máis arriba atopamos o Muíño  do Batán 1
Muíño do Batán 1
Chegamos a unha estrada local onde temos a sinalización á igrexa de Santa Mª de Mezonzo á que iremos á volta. Tamén vemos á esquerda o muíño do Crego.
Estrada local. Pillamos á esquerda.
 O Muíño do Crego está en estado de abandono:
Muíño do Crego
 Algo máis adiante temos o Muíño de Mera tamén en estado de abandono. Cantos muíños atopamos!! Como aproveitaban os recursos naturais os nosos antergos!!
Muíño de Mera.

Ao atravesar un prado, ábrese máis a paisaxe:


Pasamos por diante do Muíño de maquía de Vasques pero é de titularidade privada e está restaurada e habitada a vivenda e tamén case oculta entre as árbores por eso non teño foto. Dicir que un Muíño de Maquía era onde o muiñeiro, como pago, se quedaba con parte do gran  ou fariña que moía.

Algo despois atopamos en ruina total o Muíño de Opa
Muíño de Opa

Continuamos o noso camiñar sempre á beira río, que aquí case é un regato, e observamos que na nosa esquerda hai unha recente plantación de eucaliptos que ameazan con invadir esta fermosa zona.

Esta pedras no río, son os Pasos da Vella, chamados así porque son pedras que colocaba a xente para poder cruzalo.

Pasos da Vella

Vemos outro muíño de maquía: o de Freire
Muíño de maquía de Freire
E agora o de Fachal en estado ruinoso. En que enclaves fermosos están os muíños!!
Muíño do Fachal
O Muíño do Xuezo é o último antes de chegar á Ponte de Gándaras.
Muiño do Xuezo
E chegamos á Ponte de Gándaras onde oficialmente remata a ruta segundo os carteis postos polo concello pero terán que modificalos xa que ampliaron a ruta algún km. máis.
Ponte das Gándaras.
A ruta continúa cruzando a estrada e baixando estas escaleiras.
A ruta continúa
 
Segue á beira do río estando perfectamente sinalizada.
 
Colocaron algunha pasarela aquí tamén. Pouco nos gustan xa que  de non vemos o sentido de non camiñar polo sendeiro natural.
 
Tamén colocaron pequenas pontes.

Outro muíño: o de Pazos
Muíño de Pazos
Chegamos a un espazo aberto onde atopamos unha casa e unha estrada local.

Cruzando esa estrada local, temos o Muíño de Ferreiro e aínda que a ruta segue, nós temos que dar a volta, temos o xantar reservado e o tempo apremia!
Chamei ao concello de Vilasantar e dinme que nos quedou moi pouco para rematar, como 1km. aprox.
                                                                     Muíño de Ferreiro

Imos 600m. por estrada para visitar a igrexa de Santa Mª de Mezonzo.                           

Esta igrexa atópase no lugar de O Priorato, dentro da parroquia de Mezonzo. O nome do lugar debe de vir de que o mosteiro que aquí houbo era un priorato (lugar onde os monxes ou monxas eran rexidos por un prior)
Do antigo mosteiro, só queda a igrexa de estilo románico.

Igrexa de Santa Mª de Mezonzo
Na fachada oeste da igrexa destacan os contrafortes.
 
O antigo mosteiro foi filial do de Sobrado dos Monxes  durante toda a Idade Media  e máis tarde pasou a depender de S. Martiño Pinario en Santiago.
Igrexa de Santa Mª de Mezonzo e casa rectoral

Un dos personaxes máis destacados deste antigo mosteiro foi S. Pedro de Mezonzo, quen foi abade do mosteiro e é unha persoa relevante en Santiago e en toda Galicia medieval. Pedro de Mezonzo naceu en Curtis e formouse na importante biblioteca deste mosteiro 

Durante o S. XVII o mosteiro entrou nunha total ruina e desapareceron tódolos restos, só algún se aproveitou na veciña casa rectoral. Actualmente o interese está na súa igrexa románica.

Non voltamos por onde viñéramos, senón que collemos unha pista que en moi pouco tempo nos leva á parte da canle da Central Eléctrica.
 
Neste percorrido vemos outros sinais que coinciden co PR-G195. Son os do Roteiro Espiritual de S. Pedro de Mezonzo que vai dende a igrexa que acabamos de visitar ata Sobrado dos Monxes durante 14 km.

Tíñamos o xantar reservado no restaurante "O Castiñeiro" en Vilasantar. Por 12,5€ tiñan en domingo un menú estupendo. De primeiros había ensaladilla rusa, callos, revolto de gulas con champiñóns e langostinos á prancha. De segundos había chipiróns á plancha con pataca cocida, secreto de porco con patacas fritas, codillo asado ao forno con patacas fritas e carrilleiras con patacas. Despois postre ou café. Todo abundante e ben cociñado.
Restaurante O Castiñeiro en Vilasantar.
Outro aspecto do restaurante.
 
O restaurante está xusto enfrente da Casa Consistorial:
 
E ao lado do concello está a igrexa, o cruceiro e este inmenso e moi vello castiñeiro.