RUTA DO RÍO XUNCO (SARGADELOS-RUETA)

Esta ruta que publicita o concello de Cervo é preciosa pero ten tramos verdadeiramente abandonados polos que é imposible pasar debido á maleza que teñen. É unha lástima porque a ruta merece a pena de verdade.

CARACTERÍSTICAS DA RUTA:

Lonxitude: 6km. aprox.

Dificultade: fácil pero inaccesible nalgúns tramos

Ruta lineal mal sinalizada en bastantes tramos e descoidada sobre todo a partires da vila de Cervo.

DESCRIPCIÓN:

A ruta empeza en Sargadelos, na Fonte da Tella. A situación desta Fonte, AQUÍ

O entorno da Fonte da Tella é moi exuberante:

No cruce, ao vir da fonte, collemos á esquerda:

Este é o comenzo do Paseo dos Namorados:

Estamos  a carón do Conxunto histórico-Artístico de Sargadelos que inclúe os restos do Complexo industrial fundado a finais do S. XVIII por Antonio Ibañez, marqués de  Sargadelos ao levantar unha fundición de ferro e no S. XIX as fábricas de louza e vidro.

Antiga carboeira que hoxe se emprega como sala de exposicións

Antiguas cabaleirizas

Antiga fábrica de louza

Casa do administrador, hoxe convertida en Museo

Despois de pasar todo o Conxunto de Sargadelos, no seguinte cruce, pillamos á esquerda por esta carretera:

Andamos por asfalto aprox. 1 km.ata chegar a un cruce onde está sinalizado o Camiño Real que imos pillar:

O Camiño Real construído en 1849 ía dende as Reais Fabricas (Alfonso Ibañez consigueu unha cédula Real para levantalas) ata o porto de S. Cibrao. Foi a 1ª estrada de peaxe en España e a través dela chegaban ao mar os productos manufacturados das fábricas de Sargadelos.

O Camiño Real é ancho (Cando foi feito tiñan que pasar carruaxes e mercancías) e nótase que tivo bo firme.

No medio da abundante vexetación adiviñamos restos de edificacións:

O entorno é así de fermoso:

Restos dun muíño:

Nótase que foi un camiño importante ademais de pola anchura(que en moitos lugares vai sendo comida pola vexetación) tamén polos muros de pedra que o protexían:

 1ª ponte que vemos pero non temos que atravesar:

Escaleiras que baixan á ponte. Nós seguiremos o Camiño Real de frente.

Imos ao lado do río Xunco:

Outra ponte que si temos que atravesar:

Un fermoso recanto:

Unha exuberante vexetación con moitas variedades de plantas e árbores medra ás beiras do Xunco:

Escaleiras que baixan ao río:

Onde en épocas pasadas podemos imaxinar ás mulleres lavando...

As construcción grandes e en pedra que hai pola beira do río dan idea da importancia que deberon ter na súa época:

Algo máis adiante atopamos outra edificación grande en ruínas e o camiño foi estreitándose:

O río ás veces semella un regato ao que a vexetación vai engulir:

Atravesamos esta ponte e xa chegamos á vila de Cervo:

Se volvemos a vista atrás vemos a masa arbórea que acabamos de cruzar:

Xa no centro de Cervo, vemos o afamado Restaurante/Pousada de Turismo Rural "O Almacén" que foi o 1º establecemento de Turismo Rural aberto en España no ano 1987.

Pasamos polo centro da vila coa súa coñecida Praza do Souto (eu lembro esta praza como era orixinariamente, é dicir, un souto cheo de castiñeiros) Está completamente reformada e menos mal que aínda lle deixaron algún castiñeiro que faga honor ao nome que leva:

Imos por onde indica o sinal:

O muíño de Benito:

Baixamos esta pasarela:

E atravesamos esta ponte:

Puxéronlle arame por un lado. Supoñemos que será para que non esvare:

E volvemos a sumerxirnos na natureza:

Sempre pegados ao río Xunco:

Ata aquí a ruta non ten perda. A pesares de non estar homologada nin ter sinais propias de sendeirismo o camiño está ben definido e non hai problema. A partires deste punto xa non hai sinalización ningunha ou está mal. 

Tardamos uns minutos en adiviñar por onde debiamos ir. Saimos a unha carretera onde hai un cruce. Primeiro fomos de frente, seguindo o río, pero tivemos que dar volta xa que non se pasaba.

Nós viñamos do carreiro verde e aquí hai que cruzar a ponte e pillar Á DEREITA!!

Despois de ir pola carretera uns 20m. collemos un sendeiro que apenas se vía, á dereita para volver ao río:

Pero o sendeiro estaba case impracticable, canto máis nos adentrábamos, máis cerrado estaba o paso:

Pero aínda que con dificultade, fomos pasando e chegamos a esta ponte onde xa se camiñaba mellor. Pensamos que se debía a que é un lugar frecuentado por pescadores que chegan dende o outro lado:

O río Xunco segue a ofrecernos a súa beleza:

E chegamos á carretera xeral da costa que temos que cruzar(Imos sair na parte esquerda, onde está o sinal de curva peligrosa)

Cruzamos a carretera e collemos á dereita para atravesar a ponte:

Despois de cruzar a ponte, ao final, collemos á dereita outra vez:

E voltamos a pillar o cauce do Xunco:

Camiñamos uns metros por esta pista:

Atravesamos ao lado dunha finca onde había unhas casas ( O muro era o peche da finca dunha casa)

Cruzamos esta ponte:

E xa non houbo maneira de pasar; as silvas, felgos, ortigas e toxos invadíano todo:

Tivemos que alonxarnos do río, non poidemos seguilo ata a súa desembocadura en Rueta. Collemos a carretera que pasa moi cerquiña (Seguimos cara á esquerda)

Despois duns 200m apox. xa vemos o mar:

Enlazamos coa carretera Burela- S. Cibrao pola costa e collemos á esquerda:

Vemos ao lonxe a praia de Rueta:

A praia de Rueta. Esta praia é bastante solitaria e incluso no verán está pouco concurrida.

A ponte sobre a que pasa o tren:

Debaixo da ponte ven o Xunco desembocar ao Cantábrico:

Unha pena non poder chegar a esta praia seguindo o curso do río como din na páxina do concello de Cervo.