SIGÜENZA

Abandonamos hoxe a comarca da Alcarria  para visitar Sigüenza, xa que esta cidade pertence á comarca da Serranía. 

Sigüenza ten cerca de 5000 habitantes e ostenta o título de cidade. Conta cun inmenso patrimonio histórico e tamén natural (Parque Natural do Barranco do Río Dulce) aínda que este non o visitamos.

Dentro do que é a cidade atesora unha gran riqueza monumental e dende 1965 xa está declarada Conxunto Histórico-Artístico. 

Esta cidade é o reflexo do poder material e espiritual dos bispos que dende o S. XII ao XIX  gobernaron esta diocese.

Empezamos polo barrio medieval que vai dende o castelo ata a catedral.

Unha leve subida vai achegarnos ao Castelo de Sigüenza situado no máis alto da cidade.

Subindo ao barrio medieval

O castelo foi construido no S.XII sobre os restos dunha antiga alcazaba musulmá para repeler ataques adversarios. Despois, e durante  case seis séculos, foi residencia habitual de bispos seguntinos. Dende 1972 é un Parador Nacional de Turismo.

Castelo de Sigüenza

Porta de entrada a o que hoxe é Parador de Turismo. Neste castelo estivo recluida Blanca  de Castela despois de ser repudiada por Pedro I.

Parador de Turismo

Baixamos do castelo pola Rúa Maior cara ao centro da cidade. Esta rúa está chea de nobles edificios que hoxe son restaurantes, albergues..Deseguida pillamos á esquerda, pola Rúa Travesaña para ir pola Casa do Doncel.

Barrio medieval

Unha rúa  medieval de Sigüenza. Por estas rúas convivían comerciantes, artesáns, cristiáns, xudeus e musulmáns.

Rúa medieval

Pasamos pola Prazuela do Cárcere, aberta no S. XV para celebrar o mercado semanal. No lado esquerdo está a Pousada do Sol e entre esta e o que foi edificio do concello (co cartel colorado) está o que foi cárcere. Era un depósito municipal onde se metía aos presos de xeito temporal antes de levalos ao presidio.

Inicíase a construcción da Casa Consistorial en 1501 e logo faise o cárcere.

O edificio do Concello cumpreu as súas funcións como tal ata o S. XIX en que pasou á Praza Maior que logo veremos.

Praza do Cárcere coa Pousada do Sol á esquerda, o cárcere e o antigo Concello

A Porta de Ferro é unha das portas que tiña a muralla (Sigüenza tivo ata tres murallas) e era onde se cobraban impostos para meter mecadorías dentro da cidade cando había mercado. Na foto vemos a parte interior da porta cunha imaxe da Virxe da Concepción. Na parte exterior ten dous enormes cubos de mampostería, dos que na foto podemos ver un.

Porta de Ferro de Sigüenza

A igrexa de S. Vicente é románica do S. XI. Hai que fixarse para vela, xa que está rodeada completamente por edificios civiles. Destacan as arquivoltas decoradas do seu pórtico e a Virxe gótica.

Igrexa de S. Vicente

 A Casa do Doncel ou Palacio dos Marqueses de Bedmar é un edificio do gótico civil. Foi residencia ao londo dos séculos de ilustres personaxes e familias. Agora pertence á Universidade de Alcalá de Henares que o rehabilitou como museo, sala de lectura e aulario para cursos de verán.

Casa do Doncel

Voltamos á Rúa Real e atopamos a Igrexa de Santiago tamén románica do S. XII. Durante a G. Civil sufreu danos e foi restaurada no 2007. Como se ve na foto, estivo no pasado unida a un mosteiro da Orde das Clarisas, abandonado nos anos 40.

A igrexa foi excavada no 2017 atopándose restos arqueolóxicos de gran valor, ademais do esqueleto dun servidor do Cardenal Mendoza.

Igrexa de Santiago

  

Na nosa visita vemos que parece seguir en proceso de restauración.

A Porta do Sol é unha das  portas orixinais da muralla medieval que se conservan. Vémola dende a Rúa Maior e do outro lado hai hortas e casas extramuros e o Paseo da Ronda ao longo do Rego do Vado.

Porta do Sol

A Rúa Maior desemboca na Praza Maior  do S. XV e mandada construir polo Cardenal Mendoza, este personaxe que tanto significou en Castela-A Mancha e notros lugares de España no seu tempo. Aquí estan a catedral, o Palacio dos Deáns, hoxe sede do concello, e o que foron casas da nobreza.

A Rúa Maior desembocando na Praza Maior.

"En el siglo XV, el cardenal Mendoza decide derribar un lienzo de la muralla para crear un nuevo espacio diáfano, frente a la Catedral, donde celebrar espectáculos y el mercado semanal.  De estructura rectangular, a uno de sus lados se levantó una galería porticada para guarecerse los días de lluvia, que llega hasta la Puerta del Toril. Sobre la galería se edificaron casas para el Cabildo que se adornan con escudos".

(http://clmturismoaccesible.com/content/plaza-mayor-siguenza)

Praza Maior de Sigüenza

Frente a catedral , no que foi o Palacio dos Deáns, está actualmente a Sede do Concello de Sigüenza.

Concello de Sigüenza. O edificio aparece torto na foto. Na realidade está ben dereito...

A Catedral de Sigüenza ten a súa orixe no S. XII, cando o bispo Bernardo de Agén conquistou a cidade aos musulmáns. Ten estilos gótico e románico segundo as tendencias que había nas distintas épocas que durou a súa construcción.

Na foto vemos a chamada Porta do Mercado e a Torre do Galo. Esta Torre é do S.XIV e na súa orixe foi unha atalaia militar para transmitir sinais que poideran verse dende o castelo

Porta do Mercado e Torre do Galo da catedral

 Unha imaxe da maxestuosidade da catedral de Sigüenza.

Catedral de Sigüenza

As dúas torres da catedral na fachada principal danlle  un aspecto de fortaleza militar polas funcións de templo-fortaleza que ás veces tivo que asumir

Catedral

Bóvedas da nave central da catedral de Sigüenza da época do Cardenal Mendoza:

Bóvedas da catedral

Dentro da catedral hai moitos sepulcros, un deles é o de Fernando de Arce e Catalina de Sosa, pais do Doncel.

Fernando De Arce e Catalina de Sosa

O Altar de Santa Librada é unha obra de arte en estilo plateresco do S. XVI.

Altar de Santa Librada

Sorprende tamén este conxunto en estilo barroco que está detrá do coro formado por columnas preciosas en mármore e coa imaxe central de Santa Mª, patroa de Sigüenza.

Conxunto barroco na catedral de Sigüenza

Outra das obras mestras desta catedral é o enterramento  de Martín Vázquez de Arce, Doncel de Sigüenza. A estatua é de alabastro e resalta porque non é como as demais unha estatua tumbada, durmida, senón que está recostado, cunha perna derriba de outra lendo un libro.

O Doncel

Sen dúbida faltan moitas outras cousas que comentar desta catedral tan rica en arte, pero entón faríase eterna esta entrada do blog.
Nun lateral da catedral, na praza do Obispo D.Bernardo, hai unha gran fonte barroca do S. XVIII de tres canos.

Fonte barroca

Na mesma praza está o Museo Diocesano de Arte Antiga que se atopa no antigo palacio neoclásico (S. XVI) coñecido como "Antiga Casa dos Barrena". En 1956 foi adquirido por un bispo para instalar o Museo Diocesano. Dentro alberga restos arqueolóxicos sobre todo de arte sacro. Tamén hai unha rica colección pictórica destacando un cadro moi famoso de Zurbarán: A Inmaculada Concepción.

Museo Diocesano de Arte Antiga.

Unha vista da rúa Seminario dentro xa do barrio renacentista. (Finais do S.XV)

Barrio Renacentista

No tempo que nos deixaron libre, baixamos ata o Barrio de S. Roque e a Alameda. Eu sabía que se nos perdíamos esta parte, quedaba bastante incompleta a visita a Sigüenza xa que hai moitísimo que ver nesta zona.

Ao rematar de baixar a rúa dende a catedral, topamos coa Praza das 8 Esquinas ao pé do Barrio de S. Roque e da Alameda.

Praza das 8 esquinas

A Alameda foi inaugurada no 1804 e caracterízase polo seu estilo neoclásico. Este lugar é un importante punto de encontro, un lugar de reunión, de esparcemento para os seguntinos. A Alameda foi idea doutro bispo (xa vemos a enorme importancia que estes tiveron no desenrolo desta cidade) é o complemento e culminación do Barrio de S. Roque

A Alameda

Escritores como Pérez Galdós, Pío Baroja, Emilia Pardo Bazán, Unamuno...etc alabaron as virtudes deste parque.

A Alameda

 Outra imaxe da Alameda:

A Alameda

O Barrio de S. Roque, moi cerca da Alameda,  foi construido a finais do S. XVIII a instancias doutro bispo, Juan Díaz de la Guerra, que quería mellorar a calidade de vida dos seus fregueses e o desenrolo cultural e económico da súa diocese. Ubicou este barrio na parte baixa da cidade, o barrio ilustrado.

Barrio de S. Roque, o barrio ilustrado

Grandes casonas de pedra con severas fachadas, balcóns, grandes portadas, patios interiores... pensadas para xente con diñeiro

Barrio de S. Roque

No fondo da alameda atopamos o mosteiro de Nuestra Señora de los Huertos, habitado por unha comunidade de monxas clarisas que elaboran doces riquísmos como magdalenas, bizcoitos, trufas...Nós mercamos uns bizcoitos e magdalenas.

A igrexa é do S. XVI en estilo gótico-renacentista. No 1940  trasladáronse aquí unha comunidade de monxas clarisas que construiron o convento..

Mosteiro de Nuestra Señora de los Huertos

A fermosa portada plateresca de entrada á igrexa.

Tamén vimos ao pé deste mosteiro, un conxunto de sepulturas que pertencen a un cemiterio que houbo nos arredores da igrexa, datándose entre os S. XII e XIII

Paseamos polo centro da Alameda, parando incluso a tomar algo refrescante nunha terraza dun bar que había na mesma. Daba gusto estar alí á fresca sombra das árbores!

Ao final do Paseo da Alameda atopamos outra xoia: o Convento de S. Francisco máis coñecido como "Mosteiro das Ursulinas"

Data do S. XVI e 1º foi ocupado por carmelitas e despois por franciscanos e dominicos. Despois da desamortización pasou a mans das ursulinas que o convertiron nun colexio chamado Sagrada Familia.

Convento de S. Francisco ou Ursulinas

Tamén vimos a Ermida da Vera Cruz que está pegada ao convento de S Francisco. Actualmente é un museo da Semana Santa seguntina.

Nesta mesma zona, no Barrio de S. Roque temos esta pequena e encantadora praciña: a Praza das Cruces.

                                                          Praza das Cruces

Dando nome a este barrio está a Capela de S. Roque. O interior, actualmente está dedicado a museo.

                                                            Capela de S. Roque

Dende a rúa de S. Roque vemos esta outra bocarrúa na que se levanta o Palacio dos Infantes, un fermoso edificio barroco cuxo destino foi  albergar un Colexio Universitario e formar unha escolanía de nenos para o coro da catedral.

Palacio dos Infantes

Seguimos pola rúa S. Roque ata desembocar de novo na Praza das 8 esquinas e volvemos subir cara á catedral pero antes pillamos á dereita pola rúa do Seminario e vemos un noble e grande edificio: o Seminario Conciliar de S. Bartolomé fundada por un bispo (non podía ser doutro xeito) no S. XVII. No século seguinte, outro bispo ampliou o edificio cun maxestuoso claustro e unha espectacular fachada barroca. 

Estamos en pleno barrio renacentista.

Seminario Conciliar de S. Bartolomé

Segundo íamos cara ao bus vemos a Ermida do Humilladero, (pequenos templos que se situaban á entrada das cidades para servir de descanso e oración aos camiñantes). É do S. XVI. Agora non funciona como lugar relixioso. Houbo un tempo que foi Oficina de Turismo que actualmente se ubica noutro lugar.

Ermida do Humilladero

Eu voume de Sigüenza pensando a inmensa cantidade de arte que hai nesta pequena cidade. En ben poucos km. pasamos por tres barrios (medieval, renacentista e ilustrado) e contemplamos un castelo, unha catedral, unha Praza Maior, varias prazas máis pequenas, palacios, grandes casonas, conventos, igrexas, mosteiros, unha alameda....

Encantoume esta cidade á que non me importaría voltar!!

Páxinas web consultadas:

https://www.barcelo.com/guia-turismo/es/espana/madrid/que-ver/siguenza/

https://fundacionantonioperez.com/la-fundacion/sede-siguenza/el-edificio/

https://www.rutasconhistoria.es/loc/portal-mayor-siguenza

https://www.caminodelcid.org/servicios/iglesia-de-san-vicente-martir-de-siguenza-1910824/

https://es.wikipedia.org/wiki/Casa_del_Doncel

https://henaresaldia.com/la-alameda-de-siguenza-un-parque-con-dos-siglos-de-vida/

https://www.recuerdosdemimochila.com/

https://www.herreracasado.com/2001/08/16/barrio-de-san-roque-en-siguenza/

TRILLO

 Seguimos na provincia de Guadalajara e se pola mañá visitáramos Brihuega, pola tarde fomos ata Trillo.

Continuamos na comarca da Alcarria e Trillo, que se atopa ás beiras do río Tajo, e atravesado polo Cifuentes é unha vila que destaca polas súas fermosas cascadas, pola ponte sobre o Tajo e por ter a Central Nuclear máis moderna de España.

A Ponte sobre o Tajo data do S. XVI. A súa condición de paso sobre o río deulle gran importancia no pasado, sendo un obxectivo militar en tódalas guerras.

Ponte sobre o río Tajo

A Igrexa da Asunción é de estilo renacentista do S. XVI. 

O Tajo é o río máis longo da Península. Nace na provincia de Teruel e desemboca no Océano Atlántico en Lisboa despois de percorrer 1007 km. Ten cerca de 20 encoros. Na foto, o Tajo ao seu paso por Trillo rodeado de álamos.

Outra vista da Ponte sobre o Tajo.

Na foto seguinte, vese o río Cifuentes desembocando no Tajo en Trillo.

Outra ponte, neste caso cruzando o río Cifuentes, que atravesa a localidade de Trillo. A carón deste río hai un paseo que fomos percorrendo.

O río Cifuentes é curto pero leva abundante caudal.

 

E vemos a 1ª cascada pensando que era a única. En Trillo é coñecida como "El Chorrerón"

Empezamos unha pequena subida e ao fondo quédanos a ponte que non cruzamos e un bar-restaurante que hai a carón do Cifuentes.

Sen darnos conta chegamos a unha recollida e fermosa praciña onde vemos a Casa do concello.

Tamén nesta praza, vemos a Igrexa da Asunción polo outro lado.

Seguimos percorrendo a vila ao noso aire e chegamos a unha praciña, a de S. Blas onde hai un Museo Etnolóxico.

Seguimos subindo pola vila e dende un miradoiro, temos estas fermosas vistas de Trillo nas que destaca a Igrexa da Asunción e aínda que non o vemos sabemos perfectamente por onde vai o Tajo ao divisar os olmos.

Xa case nas aforas, vemos ao lonxe a Central Nuclear e un barrio que semella moi vello.

Damos a volta outra vez por unha parte do paseo que non percorreramos e atopamos tres fermosas e buliciosas cascadas!! Dende aquí hai que voltar polo mesmo sitio porque o paseo está cortado por obras.

As 3 fervenzas:

Páxina web consultada:

https://es.wikipedia.org/wiki/Puente_sobre_el_r%C3%ADo_Tajo_(Trillo)

BRIHUEGA

 CAMPOS DE LAVANDA

O motivo de viaxar nesta época á provincia de Guadalajara foi sobre todo para ver os campos de lavanda en Brihuega pois só neste mes de xullo locen en todo o seu esplendor. A visita estrela desta viaxe foi coñecer estes campos que se perden no horizonte teñidos de cor lila entre os zunidos das abellas.

Hai máis de 40 anos, un mestre desta vila, Álvaro Mayoral, que veraneaba en Francia trouxo con el uns esquexes de lavandín (un híbrido entre a lavanda e o espliego) Os campos de Brihuela xa eran abundantes en espliego e contaban coas condicións idóneas para que esta planta se dera. A esto sumouse Emilio Valeros, técnico de Loewe, cuxos coñecementos permitiros que esto fose a máis.

Actualmente supéranse o millar de hectáreas, aumentando case 100 cada ano.

Campos de lavanda en Brihuega

A finais de xullo, principios de agosto colleitan a lavanda que ten múltiples usos: aceites, perfumes, cremas, ambientadores, repelente de insectos, antiinflamatoria...ata se emprega na fabricación de cervezas e licores.

Campos de lavanda en Brihuega

Eu non sabía que as fotos entre estas plantas resultaban máis fermosas vestíndose de branco. Aprendín esto a víspera de ir aos campos e como levara este vestido pois púxeno, claro.

BRIHUEGA

E loxicamente, despois de ver os campos, fomos ata Brihuega da que estariamos aprox. a 2 km.

Ademais da lavanda, os campos producen cereais en abundancia.

Entramos en Bihuega pola Porta da Cadea, unha das que queda e formaba parte da antiga muralla.

Escribía C. J. Cela no seu libro "Viaje a la Alcarria":

"....el viajero se encuentra con la puerta de la Cadena, por la que se mete en el pueblo. La puerta de la Cadena tiene una hornacina con una Purísima, y debajo una lápida de mármol blanco que dice: 1710-1910. La villa de Brihuega en el segundo centenario de su memorable bombardeo y asalto..."

Porta da Cadea

As rúas estaban engalanadas por mor do Festival da Lavanda celebrado todos estes días en Brihuela.

A cor morada en honor á lavanda, invade toda a vila.

Estamos na Praza dos Herradores ou Ferreiros. Como tódolos nomes teñen o seu porqué, este tal vez se deba a que no pasado se instalarían neste lugar xente que se dedicaba a este oficio.

Plaza de los Herradores

Moi fermosas as rúas...

Máis adornos...

E máis...

 E chegamos á Praza do Coso que é a praza Maior da vila. Aquí foi tradicionalmente se ubicaba o comercio e, a partires do S. XVIII, as principais hospederías e mesóns.

Praza do Coso

Nesta praza atopamos o edificio do concello reconstruido en 1975 sustituíndo ao anterior do S XVI

Concello

Nós aquí, en lugar de seguir ao grupo, decidimos visitar as Covas Árabes. A entrada píllase na tenda que está ao lado e cada media hora entraba un grupo. Nós entramos ás 12:00 cun grupo no que éramos unhas 10 persoas. A visita durou uns 10 minutos (vaise sen guía e non ten perda, está perfectamente marcado o percorrido) e foi moi interesante.

Entrada ás Covas Árabes.

As covas percorren o subsolo de Brihuega e foron construidas entre os séculos X e XI.

Covas árabes

Que a gusto se estaba dentro coa calor que ía fóra!!

Teñen unha lonxitude aprox de 8 km. pero só son visitables uns 700m. Empregáronse primeiro como refuxio en caso de asedio pois eran unha vía de escape para sair fóra das murallas.

Covas árabes

Como manteñen unha temperatura constante duns 12º, foron empregadas para conservar alimentos como viño, aceite e augardentes.

Covas árabes

As covas son un laberinto de galerías e túneles.

A Porta da Guía é un arco que se abre  nun torreón da vella muralla do castelo. Esta abertura data do S. XIX en plena Guerra da Independencia cando as tropas francesas se establecen no Castelo de Peña Bermeja. Faise para facilitar o paso dos soldados ata o castelo e a poboación.

                                                   Porta da Guía

A Igrexa de Santa Mª da Peña foi construida a principios do S.XIII e é un exemplo de arquitectura cisterciense de transición do románico ao gótico.

Igrexa de Santa Mª da Peña

No interior desta igrexa está a imaxe da Virxe da Peña, patroa da localidade.

A  igrexa anterior está situada no que foi o Patio de Armas do castelo de Pedra Bermeja do que na foto vemos un lateral.

Castelo de Piedra Bermeja

O Castelo de Piedra de Piedra Bermeja está nun promontorio e foi edificado sobre un fortín árabe. Nós entramos pola porta que hai ao pé da igrexa da Virxe da Peña e o 1º que vimos foi un cemiterio.

Na foto, unha capela con sepulturas.

Cemiterio no castelo

No exterior, o que sería o Patio Central do Castelo está totalmente ocupado por tumbas antigas e recentes.

O chan, as paredes...por tódolos lados hai sepulturas.

No edificio que hoxe ocupa a Oficina de Información e Turismo estivo o cárcere de Carlos III aínda que tivo tamén outros usos: escola, academia de música, Biblioteca Muicipal....

Cárcere de Carlos III

Como luce Brihuega!!!

Esta é das fontes máis monumentales de toda a provincia de Guadalajara: A Fonte dos 12 Canos e outros 13 na súa parte posterior que alimentan un granísimo lavadoiro. Foi construida no S. XX

Fonte dos 12 canos

A parte traseira da fonte cun enorme lavadoiro.

Lavadoiro

Páxinas web consultadas:

https://www.elrincondesele.com/campos-lavanda-brihuega-guadalajara-consejos-cuando-donde-ver/#:~:text=Los%20or%C3%ADgenes%20del%20cultivo%20de,cuales%20se%20empe%C3%B1%C3%B3%20en%20plantar.

https://www.rutasconhistoria.es/loc/plaza-del-coso-brihuega

https://turismobrihuega.com/index.php/conoce-la-villa/que-ver/item/416-cuevas-arabes