MUÍÑOS DE BALEA+ PASEO DO LANDRO (VIVEIRO)

Hoxe fómonos a Viveiro para facer unha rutiña  curta e fácil bastante fermosa. En Viveiro, xa realizamos 3 rutas. Foron as seguintes:

-- C. N do Cantábrico: Esteiro-Viveiro

- C. N. do Cantábrico: Viveiro-Praia de Area Grande (O Vicedo)

- Paseo do Landro (Viveiro)

Viveiro é o concello da Mariña lucense con maior nº de habitantes e é unha cidade con máis de 900 anos de historia cun casco urbano excepcional, con monumentos de renome (Porta de Carlos V, Porta da Vila, do Valado;  igrexa de Santa Mª, de S. Francisco, a Praza Maior, a de S. francisco...empinadas rúas e casas con galerías acristaladas...o Mosteiro de Valdeflores...) Ademais deste inmenso patrimonio histórico ten tamén un grande patrimonio natural.

Características da ruta:

- Lonxitude: 7,8km.

- Dificultade: baixa.

- Ruta circular sen sinalizar.

O meu track en WIKILOC

A miña valoración desta ruta:🔆🔆🔆

Descripción:

Aparcamos o coche no aparcadoiro que hai antes da porta de Carlos V, ao pé da ría. Esta porta foi edificada no S.XVI para sustituir a outra anterior. Foi realizada como homenaxe a Carlos I de España e V de Alemania polos favores que concedeu a esta vila. É unha das tres portas que se conservan de cando Viveiro estivo amurallada. En 1942 foi declarada Monumento Natural e é de estilo renacentista plateresco.

Porta de Carlos V

Nos xardíns de Noriega Varela, atopamos esta exposición itinerante que dende o 15 ao 29 de novembro estará en Viveiro. Trátase da exposición "A Casa de Galicia. 50 anos da Casa de Rosalía" que fai un repaso pola historia desta Casa Museo lembrando o fito que supuxo conseguir mercala, restaurala e musealizala en pleno franquismo grazas á colaboración de milleiros de persoas. Esta casa abriu ao público en 1971.

Exposición itinerante

A verdade é que nestes paneis aprendín ben cousas que non sabía!!

O perfil urbano da cidade de Viveiro parécese algo ao da Coruña polos edificios de galerías acristaladas.

Viveiro

Imos polos xardíns de Noriega Varela. Este escritor nacido en Mondoñedo, pasou os últimos anos da súa vida en Viveiro onde morreu en 1947.

Xardíns de Noriega Varela.

Estes canóns da foto foron da fragata Mª Magdalena que se afundeu na Ría de Viveiro no 1810. Antes de ubicarse nestes xardíns estiveros colocados noutras partes da cidade.

Camiñamos ao pé da ría. Ao fondo vemos o barrio chamado "O Paraíso"

Ría de Viveiro

Hoxe é domingo, día de mercado, e ao fondo, vemos os toldos dos diferentes postos.

A ría de Viveiro está formada pola desembocadura do río Landro.

Ría de Viveiro

O río Landro desembocando por debaixo de dúas pontes: a do tren e a da estrada. Este río nace no concello de Muras e percorre uns 37km. antes da súa desembacadura.

No inicio do Paseo do Landro, hai un muíño de mareas convertido en vivenda. Este tipo de muíños aproveitaba as mareas para xerar correntes de auga que movían a pedra hidraúlica e a moa para poder moer o gran. (Cando sube a marea, a auga almacénase e cando baixa esa auga retida, vértese ao mar de novo facendo xirar a roda do muíño)

Muíño de mareas

O Paseo está ben acondicionado e non ten ningunha dificultade  para percorrelo a gusto.

Paseo do Landro

 Varios regos entre xunqueiras van verter as súas augas ao Landro.

Rego no Paseo do Landro

Outro rego. A paraxe é moi fermosa.

Paseo do Landro

Sombras, bancos...nun paseo moi agradable e aínda que hoxe atopamos pouca xente, acostuma a estar ben concorrido este paseo.

Paseo do Landro

Unha enorme xunqueira rodea o río. Estamos nun espazo protexido pola gran cantidade de aves que viven aquí e que, máis que ver, poderemos oir.

Paseo do Landro

  Non percorremos todo o paseo, que chega ata Portochao (fareino noutra ocasión).

Pillamos á dereita un carreiro pasando pola pequena área recreativa de A xunqueira.

Área recreativa A Xunqueira

A Xunqueira é un barrio de Viveiro que no 2018 sufreu unha inmensa ríada porque o río Fontecova desbordou a causa, segundo os veciños, da falta da limpeza na parte alta do río que formou unha presa e esta rompeu causando a morte da veciña Amparo Berdeal como lembra unha placa que vimos colocada nun muro ao pé do mosteiro de Valdeflores.

Xunqueira

Este barrio segue a espera de obras que minimicen os efectos de posibles inundacións futuras. Hoxe, día 20 de novembro cúmprense precisamente 5 anos dende que as inundacións mataron a unha muller e causaron danos materiais neste barrio. O sábado houbo unha manifestación promovida pola Asociación de Veciños porque se senten "marxinados, desprotexidos e abandonados" dado que todo segue igual que no 2018.

Xunqueira

Lavadoiro restaurado ao pé do río FonteCova e campanario do mosteiro de Valdeflores.

O Mosteiro de Valdeflores foi abandonado no 2018 estando rexido por unha congregación de dominicas. Disque había problemas internos entre elas, que había dous bandos enfrentados, as máis novas coas de máis idade. 

A igrexa é gótica do S. XV e o mosteiro do S.XVII. Están declarados BIC(ben de Interese Cultural) e Monumento Histórico Nacional. As monxas dominicas, aínda que eran de clausura, elaboraban uns doces que tiñan sona en toda a comarca.

Con axudas e subvencións públicas o mosteiro foi restaurado por dentro e ten nova cuberta. Agora falta darlle un uso axeitado a ese enorme edificio que ten ademais unha finca que pecha un muro de grande extensión.

Mosteiro de Valdeflores

Aquí empeza realmente a ruta dos Muíños, neste carreiro que vai en leve subida ao pé do Rego Fontecova.

A chuvia e o vento destes últimos días arrancaron este castiñeiro,.

Din que houbo ao longo desta subida, nada menos que 25 muíños.

"A cal do muíños era un sistema de canles e estructuras para salvala pendente que proporcionaba auga aos muíños"

Tódolos muíños que quedan están en mal estado de conservación.

Ademais de proporcionar a forza para a moenda, a cal dos muíños levaba auga ás leiras que había na valgada, configurando unha rede de patos e terras de labor verdes durante todo o ano.

O que vemos na seguinte foto, foi o último muíño que imos ver. A vivenda, na parte de arriba, ten un corredor propio das casas galegas máis tradicionais.

Na parte de atrás da casa, aínda se pode ver perfectamente conservada a canle que levaría auga ao muíño.

Chegamos a este ancho camiño e pillamos á man dereita.

Cando chegamos despois duns metros ao remate deste camiño, antes de pillar á dereita, un carreiro lévanos ao pé destas cascadas que forma o Rego da Cova por enriba dunhas rochas:

Agora baixamos por este camiño pola outra marxe do rego:

Xa estamos de novo en Xunqueira:

Voltamos a Viveiro e non visitamos como pensábamos o centro da cidade xa que empezou a chover.

Páxina web consultada:

https://rosalia.gal/que-facemos/axenda/expo-50-anos-da-casa-de-rosalia-en-viveiro/