INSUA DE SEIVANE + CANEIRO DE PIAGO (OUTEIRO DE REI)

 Hoxe fomos ao concello de Outeiro de Rei, a tan só 11 km. de Lugo. É un concello moi extenso con nada menos que 27 parroquias e que ten un inmenso patrimonio histórico- artístico e natural. Hoxe percorremos algo do seu patrimonio natural, onde o río Miño creou insuas e paraxes dunha gran beleza.

 Nese concello xa percorreramos un tramo da ruta "Camiño do Miño" hai un tempo. Deixo aquí o ENLACE .  Tamén ten unha interesante e pequena ruta que gusta moitísimo aos nenos e nenas e que tivo un enorme éxito a súa publicación neste blog. Trátase da coñecida como "Aldea das Formigas"  na parroquia de S. Clodio de Aguiar e pódese ver AQUÍ

Hoxe imos percorrer unha ruta moi pequeniña pero fabulosa e para completala fomos ata o Caneiro de Piago que se atopa cerca, pero como o traxecto ata aí non está sinalizado, teremos que seguir algún track. Eu deixo o que nós fixemos.

Estamos nun espazo natural protexido dun gran valor ecolóxico e medioambiental que forma parte da Reserva da Biosfera Terras do Miño e da Zona Especial de Conservación (ZEC) Parga-Ladra-Támoga.

Características da ruta

Lonxitude: 4,5 km.

Difcultade: ningunha

Ruta circular e só sinalizada a da Insua de Seivane.

A ruta en WIKILOC

Descripción:

Accedemos á Insua de Seivane, tamén chamada pola xente do lugar Insua do Pazo ou Insua de Arriba, pola ponte colgante sobre o Miño dende a parroquia de S. Xoán de Parada.

A ponte colgante favoreceu que a insua deixara de ser practicamente descoñecida xa que acceder a ela era dificil. Este illamento no pasado propiciou un bosque autóctono e hoxe vemos convivindo a caballos, acivros, fresnos, en perfecta harmonía.

Ponte colgante sobre o Miño

 Esta ponte ten unha lonxitude duns 30m.

O primeiro no que nos fixamos ao rematar de cruzar a ponte, é nesta caseta que resulta que foi un refuxio de pescadores. Ao seu carón hai unha pequena área recreativa.

Refuxio de pescadores.

Tanto ten pillar o sendeiro da esquerda que o da dereita. A ruta é circular e imos empezar e rematar no mesmo lugar onde empezamos.

Nós pillamos á nosa esquerda.

Sendeiro de pescadores

Imos todo o tempo pegados ao río por un sendeiro de pescadores. Á nosa dereita está o bosque, á esquerda, o Miño.

Sendeiro

Nesta época (principios de abril) aos espiños xa lles sairon as follas.

 

Tamén se poden ver acivros e outras árbores.

 

Deseguida (a illa é moi pequena) voltamos ao principio, onde están o refuxio de pescadores e a área recreativa.

Refuxio de pescadores e área recreativa

 E volvemos cruzar a ponte, agora para o outro lado:

Ponte colgante

Ao ser tan curtiña esta ruta, decidimos seguir un track que nos levou ata o Caneiro de Piago.

Ao rematar de cruzar a ponte, pillamos un camiño e despois un carreiro que nos leva todo pola beira do Miño nun paseo moi agradable.

Río Miño

O sendeiro remata ao chegar a unha ponte. Subimos á estrada e cruzamos a ponte sobre o río.

Despois duns metros (moi poucos) pola estrada xa vemos á esquerda o camiño que nos leva ao Caneiro de Piago, na parroquia de Robra.

 

Un CANEIRO é unha presa de pouca altura que ademais de para a pesca servían para cruzalos ríos. En moitos casos servían tamén para canalizar a auga para os muíños.

Esta presa une as parroquias de Robra e Martul

 No Caneiro de Piago desvíase parte da auga do río cara a unha gran canle que alimentaba a 1ª Central que prduxo enerxía para iluminar a cidade de Lugo a finais do S. XIX. Mantivo a súa actividade durante máis de 30 anos, logo estivo inactiva e no ano 2018 foi recuperada para a producción de electricidade.

Central Hidroeléctrica de Piago

 Voltamos por onde viñéramos.

En total só camiñamos 4,5 km. e como aínda quedaba moito día decidimos achegarnos ata Vilalba (que nos quedaba camiño da casa) para andar polo Paseo dos Soños, pero esto contareino na próxima entrada.