martes, 25 de xaneiro de 2022

COSTA DE DEXO (OLEIROS)

O percorrido que realizamos hoxe forma parte da ruta homologada PR-G 87 "Costa de Oleiros" de 24 km. e que percorre a costa norte deste concello. É unha ruta circular que parte da praia de Mera pasando polo Monumento Natural da Costa de Dexo-Serantes e volta ao punto de inicio polo interior.

Nós realizamos unha pequena parte desta ruta, só 8,5 km. camiñando e visitando en coche a praia e os faros de Mera así como o porto de Lorbé. Tamén aproveitamos a tarde para ir a coñecer a praia e o Castelo de Santa Cruz e os parques de As Galeras e as 13 Rosas.

Teño que dicir que como ruta de sendeirismo decepcionoume un pouco xa que se se fai polo trazado oficial ten bastante percorrido por estrada pouco interesante por eso nós decidimos acortala moitísimo e visitar algúns lugares que o merecían en coche.

Características:

Lonxitude: 8,5 km.

Dificultade: ningunha

Ruta lineal ben sinalizada aínda que se pode prestar a confusión ao haber varias pistas alternativas e exceso de sinalización nalgúns puntos que van dar ao mesmo sitio por dsintos lugares.

Descripción:

A nosa ideal inicial era sair dende a praia ou dende os Faros de Mera ata o Porto de Lorbé pero ao descubrir que non vai todo o percorrido á beira do mar se non que vai por estrada decidimos tomar o 1º café na praia de Mera e ver así a súa praia e paseo e logo coller o coche, ir ata os faros de Mera e como tamén hai que voltar por estrada para ir ao Seixo Branco pois despois de ver os faros collemos os coches e aparcamos xusto na entrada oficial ao Monumento Natural, onde a estrada se acaba. OLLO! Hai moi pouco sitio onde aparcar e faise na beira da estrada!!

O noso track en WIKILOC:

Tomamos pois o noso 1º café (algo que facemos en tódalas rutas)na cervecería Serán á beira da praia de Mera.

Na parroquia de S. Cosme de Maianca, dentro do concello de Oleiros, atopamos a praia de Mera moi concurrida no verán, normalmente de augas tranquilas e cunha pasarela en madeira como paseo marítimo.

Na seguinte foto vemos de frente o Faro grande de Mera e á esquerda a cidade de A Coruña.

Praia de Mera
A mín os paseos marítimos en madeira non me gustan demasiado, cando chove ou está xeado como no día de hoxe, é moi esvaradiza.
Paseo marítimo ao redor da praia de Mera

Para chegar ata os faros, hai que ir pola estrada por eso optamos por ir en coche. Na foto vemos a antiga casa do fareiro hoxe convertida en Aula do Mar que actúa como Centro de Recepción de Visitantes e no seu interior alberga exposicións pero claro para desempeñar esta función tería que estar aberta. Hoxe, a pesares de ser domingo e de haber moita xente por alí, esta Aula do Mar estaba pechada.

Aula do Mar

Moi cerca da Aula do Mar están os dous faros de Mera. O máis pequeno, de 11m  de altura é o que está máis pertiño do mar e dende el hai unhas vistas estupendas á ría e a cidade de A Coruña. Se nos fixamos ben na foto, ao lonxe vemos outro faro: o da Torre de Hércules.

Faro pequeno
 Dende o Faro pequeno, mirando ao leste, vemos o percorrido da Costa de Dexo que faremos despois pero como non se pode ir bordendo o mar se non que hai que ir por estrada ata o inicio, pois imos en coche.
A Costa co illote de Monte Meán
 

O Faro Grande está algo máis alonxado do mar e vémolo ao pasar pola estrada.

Deixamos o coche nesta estrada que non ten saída, na beira onde había outros aparcados e moi pouco sitio para facelo xa que por riba é unha zona de curvas.
O Monumento Natural Costa de Dexo comprende unha zona que vai dende os Faros de Mera ao Porto de Lorbé. Podemos facer este percorrido lineal tendo en conta que hai tramos que van por estrada como dende os faros ata  un pouco máis aló da praia de Canaval e ao Faro de Lorbé tampouco se chega pola costa se non que hai que ir por estrada. Por esta razón nós fixemos só andando o tramo máis interesante xa que despois tíñamos un tramo por estrada en Lorbé que non podíamos evitar por ter alí o restaurante.
Inicio a pé e sen ser xa estrada á Costa de Dexo.

Hai multitude de ramales, demasiada sinalización non moi clara que fai dubidar para onde coller. Neste aso dá o mesmo, os 2 camiños se xuntan máis adiante.

 Imos deixando ás nosas costas a cidade de A Coruña.

 
A Batería Militar  que vemos na foto de abaixo foi construida no S. XVII para defensa da ría coruñesa e abandonada despois da II guerra Mundial. Houbo un proxecto no 2010 para rehabitar esta construcción e convertila nun Centro de Interpretación pero segue a sufrir o abandono e as pintadas que afean este entorno natural de máxima protección, xa que dende o ano 2000 esta costa é Monumento Natural e forma parte tamén da Rede Natura como Zona de Especial Conservación. (ZEC)
Batería Militar
Dende un pequeno bunker ou posto de observación, temos estas vistas:

 Aquí está o Seixo Branco, unha veta de cuarzo de cor branca que destaca entre os cantís.
O seixo branco

Outra veta de seixo branco

Furna de Ollo Pequeno

Camiñamos á beira do Golfo Ártabro onde conflúen as rías de Ferrol, Ares, Betanzos e A Coruña.
 Ao longo desta costa veremos varias furnas: covas que a auga foi excavando ao longo dos séculos e que aparecen valadas para evitar accidentes. Hai tres en concreto.

Furna da Regocha

Furna de Ollo Grande

O camiño é moi cómodo e moi frecuentado por ciclistas, que por certo algúns deles ían a unha velocidade demasiado rápida tendo en conta que ese paseo tamén é moi frecuentado por viandantes que tiñamos que apartarnos á presa.

 Ese illote que vemos é a Illa Marola. Esta zona é de correntes e de ventos  e ondas que ás veces pode resultar perigosa. En tempos pasados, navegar por eses cantis que rodean a illa era moi perigoso, de aí ven o  famoso dito "Quen pasou A Marola, pasou a mar toda".
Illa Marola co porto de Ferrol ao fondo

Chegamos a un punto no que a ruta oficial PR-G 87 nos manda pillar por un carreiro á dereita e nos pon o símbolo da cruz ou tachado de que non sigamos de frente pero vemos que o camiño pódese seguir e que os ciclistas veñen por aí. O carreiro da dereita lévanos ao castro de Subiña pero léramos que está sen excavar e cuberto todo de maleza así que decidimos seguir de frente.

 Atravesando uns piñeiros chegamos á praia de Dexo.


 A praia de Dexo está moi agocachada ao abrigo duns cantís. É unha pequena cala de augas transparentes e no pasado funcionou como un pequeno porto onde aínda se conservan os guindastres para decargar a mercaduría de pequenas embarcacións. De feito, esta praia chámase oficialmente "Portiño de Dexo"
Praia "Portiño de Dexo"

Frente á praia hai un monumento con 4 golfiños saltando, nesta zona é frecuente ver estes animais.
 
Na foto seguinte vemos os restos dunha grúa que era a encargada de subir as mercadorías cando esta cala era un porto.
 
Dende aquí, dende  a Punta da Roza, o trazado mándanos pillar á dereita para a igrexa de Dexo e así o facemos. Pódese seguir algo máis pegados á costa pero deseguida teriamos que pillar cara á estrada xa que como dixen non se chega ao porto de Lorbé sen ser por estrada.

A igrexa de  Santa Mª de Dexo é románica do S. XII. Na fachada principal vemos a portada típica do románico con dous pares de columnas sobre as que se asentan unhas arquivoltas con decoracións xeométricas.
Igrexa de Santa Mª de Dexo

Parte posterior da igrexa de Dexo

Se colléramos pola estrada onde está o sinal de cortada, seguiriamos o trazado oficial e chegariamos de novo á costa pero nós temos o restaurante en Lorbé, polo que pillamos a estrada da dereita.
 
Fomos pola avda. Jiménez Herrero primeiro e logo pola rúa Golfiño onde estaba o noso restaurante: "Vila do Couto" onde comemos entre outras cousas uns mexilóns ao vapor e en salsa insuperables!!
Avda. Jiménez Herrero

Rúa Golfiño
Despois de comer decidimos visitar o porto de Lorbé e aló fomos pero en coche. Lorbé pertence á parroquia de Santa Mª de Dexo no concello de Oleiros. 
Cando chegamos a este porto que ninguén coñecíamos quedamos moi sorprendidos porque agardábamos atopar un portiño pequeno pero vimos que había moitas embarcacións e moitas bateas xa que aquí dedícanse á pesca e ao marisqueo sobre todo ao cultivo e explotación do mexilón.
O porto está siruado na ría de Ares, entre os concellos de Sada e Oleiros.
Nos anos 50 foi cando se instalaron aquí as bateas e dende esa o porto foi a máis, contando na actualidade con confraría de pescadores e ata cun carpinteiro de ribeira.
Un recuncho moi fermoso do porto de Lorbé

O porto de Lorbé ten moita vida

As bateas para os mexilóns




Ningún comentario:

Publicar un comentario