PEDRAS E PRADOS DENDE A PONTE DE XESTIDE (ABADÍN)

 A Ponte de Xestide (Abadín) salva o río Pedrido, chamado así nesta zona non moi lonxana ao seu nacemento e máis tarde, ao chegar á parroquia de Viloalle en Mondoñedo pasa a chamarse Masma, nome xa coñecido en toda a Mariña por ser o río que forma a Ría  de Foz ao desembocar no Cantábrico.

Na Ponte de Xestide (parroquia de Labrada en Abadín) empecei e rematei esta ruta.

Características:

Lonxitude: 9 km.

Dificultade: fácil

Ruta planificada por mín. O track en WIKILOC

Descripción:

Chego á ponte de Xestide pola estrada LU-P 0101 e aparco o coche despois de pasar a ponte.

Empezo a camiñata por unha pista de grava por onde baixan dúas furgonetas con persoas que deben de vir do parque eólico. Á dereita vexo o empinado camiño polo que voltarei despois.

O percorrido empeza entre árbores que axiña van desaparecer.

Á miña dereita, adiviño o río Pedrido. Os amieiros medran na súa beira.

Estou nunha zona de pastos.

De súpeto as árbores desaparecen e vexo pèquenos lombos onde afloran moitas rochas.

Á miña dereita, a vista son prados e por onde están os eólicos será o camiño de volta.

Abadín é un concello netamente agrario, á maior parte da poboación activa dedícase a actividades agrícolas ou gandeiras.

A paisaxe parece sementada de campos de trigo ou centeo pero é herba seca nesta época.

Varios regos corren por estes lugares onde ás veces se apoza a auga.

Os Xuncos lanudos ou xuncos dos pantanos que medran entre as turbeiras e matorrais húmidos na alta montaña.

As grandes rochas son unha constante nesta 1ª parte da ruta, rochas calizas e cuarcitas redondas, grandes e apiñadas; con formas curiosas.

Ao chegar a este cruce, temos a opción de acortar a camiñate bastante se pillamos a pista da dereita. Eu non o fixen, sería demasiado curta a ruta.

Ata agora, o percorrido veu en chao. Agora empezo a baixar.

No punto máis baixo desta ruta atopamos enormes prados  á man dereita e á esquerda, un piñeiral. Tamén vemos na foto un bebedeiro para os animais, unha fonte e un asadoiro.

Prados inmensos e ao fondo, onde se ven os eólicos, será por aí o camiño de volta.

A ruta non ten ningunha dificultade, vai toda por pistas e o terreo é chan ata aquí.

Deixamos a pista que traemos e torcemos á dereita, cara ao parque eólico.

A vista abarca máis visión da paisaxe a medida que subo.

O gando en semiliberdade:

Prados e máis prados de herba seca e os omnipresentes aeroxeradores.

Estamos case no punto máis alto da ruta: a case 700m. de altitude.

Ao lonxe vese a aldea de Os Agros da parroquia de Labrada. Leo en Internet que está deshabitada.

Ese edificio é a Subestación eléctrica de Labrada.

Xa falta pouco para finalizar esta ruta. Vexo cabalos en liberdade.

O asfalto remata no último aeroxerador. Agora entro nun camiño de area e herba ben acondicionado.

Á dereita, a pista por onde fun antes e os cumes das montañas.

Unha boa baixada vaime levar deseguida ata o coche.

Xa ao pé do coche, vexo o río Pedrido (futuro Masma) que aínda é moi novo e polo tanto estreito e pouco caudaloso.

Páxinas web consultadas:

https://es.wikipedia.org/wiki/Labrada_(Abad%C3%ADn)