RUTA CIRCULAR DENDE A CAPELA DE NOSA SEÑORA DAS NEVES (MONDOÑEDO)

 Volto e volto a Mondoñedo e sempre atopo novas rutas que descubro (eu mesma as planifico antes na aplicación de WIKILOC) 

Encántame este concello que conserva aínda bastante masa de arboreda autóctona, moitos camiños limpos, perdidas e pequenas aldeas case deshabitadas, o murmurio de ríos e regos...

Hoxe tocou todo eso que acabo de nomear e non importa para nada que o percorrido teña algo de asfalto; total non pasa ninguén e de feito non vin unha alma. Só chegando xa ao final da ruta me crucei cun coche. Ademais son, máis que estradas, camiños estreitos asfaltados e rodeados de natureza.

Características desta ruta:

Lonxitude: 8,2 km.

Dificultade: fácil

Ruta circular sen sinalizar. O meu percorrido en WIKILOC

Descripción:

A capela de Nosa Señora das Neves onde empecei e finalicei a ruta está situada no barrio de Maariz, na parroquia de Santiago de Mondoñedo.

É unha capela moi sobria. Dame pena ver estas capelas, que ao non ser tan famosas coma outras, van quedando totalmente no olvido e co paso dos anos acaban en ruinas se non mira ninguén por elas. Esta, de momento, aparece ben conservada. O ano pasado 2024 celebrouse aínda aquí unha festa na honra desta Virxe.

Capela de Nosa Señora das Neves en Maariz

Maariz é un barrio da parroquia de Santiago de Mondoñedo.

Maariz

Non faltan cabozos "estilo Mondoñedo" en Maariz

A vivenda que se ve en 1º termo foi unha antiga palleira e actualmente é unha Casa de Turismo Rural.

"Casa Minerva", dedicada ao Turismo Rural

 

E agora de frente, Casa Minerva. O Turismo Rural foi unha saída profesional para xente nacida ou non nestas aldeas pero que sí deu vida ás mesmas.

Casa Minerva, dedicada ao Turismo Rural

Este cruceiro baixo non sei que función desempeñaría. É de pedra, colocado derriba dun pedestal tamén de pedra. Din os máis vellos da aldea que sempre estivo aí.

                                                                       Cruz en Maariz

Este tramo coincide co Camiño Norte de Santiago. Algo máis adiante, xa deixamos este tramo do Camiño que seguirá de frente e nós pillaremos unha pista á esquerda que baixa ao Río Valiñadares.

Sinal do Camiño de Santiago

Carballos enormes que vexo nun prado.

Que importa ir por asfalto se non hai automobil ningún e podo contemplar esta frondosa vexetación?

Cruzo o Río de Valiñadares . Cando este río se una co Tronceda, formarán o Río Masma.

As plantas que vemos nas beiras e que en galego hai xente que lles chama brizo; en castelán chámanse perifollos olorosos, mirra ou cerifolio. Hai moitas sobre todo en lugares húmidos  Teñen flores brancas e poden usarse para dar sabor anisado aos alimentos.

O Río Valiñadares.

Outra planta que se ve moito e florece nesta época é a Lingua de Boi, é perenne e con flores azuis.

Fermosa e típica paisaxe rural galega con prados, montes e as árbores que medran á beira do Valiñadares.

Esta aldea é Supena que pertence á parroquia de Argomoso. E agora imos coincidir un bon tramo coa Ruta da Auga.

Deixamos a estrada para introducirnos por este camiño, pola parte baixa de Supena.

Á nosa esquerda trouxemos o río Valiñadares.

Este sinal que prohibe o paso, é de cando houbo nesta zona unha canteira, un pouco máis adiante.

Aquí medran enormes e frondosas faias á beira do río.

 

Atopo os restos das instalacións que houbo aquí no pasado por mor dunha canteira.

Cruzo o Valiñadares por esa edificación.

Sigo na Ruta da Auga, contemplando o fermoso Val de Valiñadares.

Ao camiño faille boa falta unha sega. Claro que esta primavera co que choveu e chove, a herba medra moito.

Neste cruce quixen atallar pillando o camiño á esuqerda que sube porque ten boa pinta pero uns poucos metros máis adiante, este camiño remata e seguiría por un monte no que o camiño está totalmente pechado. Así que din a volta e continuei pola Ruta da Auga.

 

Pasando pola Casería e a pesares de estar no concello de Mondoñedo, vemos dous cabozos xuntos: un estilo Mondoñedo e outro estilo Ribadeo. Curioso...

Vistas da A8, montañas e vales de Mondoñedo.

Carreiro fermoso na Ruta da Auga.

Neste punto deixamos a Ruta da Auga que segue polo camiño da dereita cara a Mondoñedo. Eu sigo o camiño de frente para voltar ao inicio.

Vemos Mondoñedo aló embaixo.

Por este camiño chegamos a Barbeitas (parroquia de Santiago de Mondoñedo)

Un enorme carballo nos recibe.

Barbeitas

No alto de Barbeitas atopo este vella casa onde estivo O Cristo de Barbeitas. Aquí cruzábanse varios camiños de carro e era un lugar de paso para os defuntos das aldeas da parroquia de Santiago. O Cristo que había non se conserva pero si o nicho. Ao morrer o propietario do nicho, Feliciano Pardo, os fillos deciden retirar o Cristo e gardalo no seu domicilio. As inclemencias meteorolóxicas e o abandono fixeron que actualmente o estado do nicho non sexa o mellor.

O pedestal de pedra que vemos ao pé do nicho era para que os que portaban o defunto poidesen depositar o ataude e descansar. Na parte de abaixo hai unha inscripción que di:

" El Ylmo. Sr Obispo de Mondoñedo concede 40 días de indulgencia a los fieles que devotamente ante esta imagen rezaren V. G. el padrenuestro, el credo, etc...

Ao pé da casa que ten ese nicho adosado, hai un cruce e pillo á dereita. O Camiño de Santiago segue pola estrada.

O camiño está asfaltado pero dubido de que por aquí pasen coches. É moi estreito.

O camiño por veces é ben fermoso!

Vistas a Mondoñedo

Os castiñeiros loitando por sobrevivir no que antes dos eucaliptos debeu ser un fermoso souto.

Chegando xa ao inicio/fin de ruta. Por ese cruce de estradas baixei co coche..

Xa nos últimos metros para chegar á Capela de Nosa Señora das Neves.