LOS LLUGARINOS. PR.AS-5 TREVÍAS (VALDÉS- ASTURIAS)

 Dende a Mariña Lucense aínda non leva ben unha hora chegar a Trevías, vila asturiana do concello de Valdés, onde xa fixemos a Ruta do cabo Busto e Luarca-Praia de Portizuelo-Luarca.

Hoxe fixen unha ruta de interior, circular con inicio e remate en Trevías. Tiña postas altas expectativas nesta ruta xa que falaban moi ben dela, tal vez por eso me decepcionou algo sobre todo porque para mín ten demasiado asfalto e unha pista forestal aburrida que non aporta nada. A parte máis fermosa da ruta estaría dende Brañaverniza baixando de novo a Balsera.

Características da ruta:

Lonxitude: 9,3 km.

Dificultade: fácil

Ruta circular á que lle falta sinalización nalgún cruce.

O meu track en WIKILOC

Descripción da ruta:

Eu aparquei moi cerca do Colexio Público S. Miguel e hai que seguir por onde está a igrexa de S. Miguel Arcángel. No lugar desta igrexa houbo no pasado un mosteiro de monxas bieitas

Igrexa de S. Miguel Arcángel

Frente ao pórtico da igrexa hai cruceiro do S. XVIII e un via crucis de pedra.

Despois de Luarca, Trevías é a vila máis poblada do concello, atravesada polo río Esva ten pouco máis de 1000 habitantes.

Trevías

Arranco por unha estrada local sen apenas tráfico.

 

Vexo á dereita o río Esva.

 

E despois de 1,5 km. chego a Balsera. Ten 18 vivendas e sobre 30 habitantes.

Balsera

Outra imaxe de Balsera. Vin por esta zona moitos hórreos e paneras. O que vemos na foto é unha panera. Moi similar ao hórreo diferenciase en que na panera gardábase o gran para facer logo o pan, de aí o nome e sobre todo son diferentes na forma: o hórreo ten catro pegollus ou pilares e a panera ten seis, son máis grandes que os hórreos e estes son cadrados e as paneras retangulares.

Panera en Balsera

Unha fonte moi restaurada á saída de Balsera.

Dende Balsera vemos Trevías ao lonxe.

Vistas de Trevías

 

Seguimos pola estrada sempre á sombra.

 

Ata chegar a Villar de Bahínas.

Outra panera en Villar de Bahínas onde tamén vin varias. Todas elas colocadas moi altas, derriba das vivendas.

 Abandono esta aldea por unha estrada ben fermosa.

Sigo polo asfalto pero a verdade que entre árbores e flores é ben fermosa.

 

Vou ascendendo e volvendo a vista atrás, vexo aló embaixo Villar de Bahínas por onde acabo de pasar:

Ao fondo, Villar de Bahínas

 

Neste cruce temos a opción de pillar á dereita e chegar ata a aldea de Bahínas e un pouco máis abaixo ata o río Esva, pero OLLO! porque é o que se baixa despois hai que subilo e hai bastante desnivel. Eu vin unha baixada (tamén é por estrada) bastante pronunciada e decidín non baixar. En total, entre ida e volta, serán aprox. uns 4 km.

Seguindo de frente, entramos noutra aldea: Llendelcastiello con pocas casas e aínda non 20 habitantes. Na foto vemos un hórreo e notamos ben a diferenza entre este e a panera.

Lendelcastiello

 

Había máis paneras ca hórreos:

Paneras en Lendelcastiello

Aquí temos a subida con maior desnivel pero só son uns metros:

Que lle pasaría a esta ave? A pobre estaba pousada e non se movía nin achegándome para facerlle a foto.

 Despois de Lendelcastiello remata o asfalto e comenzo a camiñar por unha pista forestal. Ao chegar a este cruce non había sinal ningún e pillei pola pista de abaixo, a da dereita, pero aos poucos metros xa me din conta que ía mal xa que seguía un track que me avisou de que ía mal. É seguir a pista da esquerda.

NON coller a pista da dereita!

Vou ir por esta pista forestal durante 2,5 km. aprox. que, a verdade, fánseme algo longos.

 

Na ladeira da montaña que temos enfrente, vemos a aldea de Argumoso

Chego a Brañaverniza  ou Braña de inverno. Esta braña era un bo exemplo da trashumancia. Estou nunha comarca vaqueira. Dende estas terras levábase o gando aos pastos dos portos de Somiedo no mes de maio e regresaban en setembro. Brañaverniza era lugar donde os vaqueiros se recollían durante os meses fríos de inverno. 

Pillamos o 1º cruce que hai á esquerda.

Brañaverniza

 

Vistas da montaña de enfrente dende Brañaverniza.

En Brañaverniza sí que hai uns sinais indiando o camiño carrecto. Ao pé desta casa, e seguindo ese sinal, pillamos o sendeiro que baixa e nos introduce nunha paisaxe diferente á que trouxemos ata o de agora. 

Unha paisaxe máis pechada con moita vexetación por un fermoso carreiro:

Acompáñanos sobre todo castiñeiros. Imos polo Regueiro dos Muíños

Vemos un muíño abandonado.

 E xa estamos chegando a Balsera de novo.

O carreiro que traía desemboca en Balsera nesta pista. Deseguida chegamos á estrada da ida. 

Atopamos a ponte colgante que xa víramos antes na ida. Agora, en vez de voltar pola mesma estrada que fomos, decidimos cruzar a ponte para sair á entrada de Trevías.

Ponte colgante

A ponte cruza o río Esva que nace no concello de Tineo, onde se coñece co nome de Río Ese. Neste río están as famosas Foces do Esva, un espazo natural protexido polo que pasa unha ruta de sendeirismo que aínda teño na lista de rutas pendentes dende hai ben tempo.

                                                                  Río Esva

Este camiño cruza o prado que nos levará a Trevías.

Cruzamos outra ponte sobre o Esva que antes atravesamos en coche.


E xa podemos ver a parte máis antiga da vila, coñecida como "Aldea Trevías" onde temos o coche.

MIRADOIRO DO CHANO + CAPELA DA REGALINA

 Despois de realizar a ruta  Luarca-Portizuelo -Luarca publicada na última entrada deste blog, comemos e despois de comer subimos andando ata o Miradoiro do Chano. Estiveramos no da Atalaia pola mañá no percorrido da ruta e non podía quedarnos este.

O Miradoiro do Chano é un lugar tranquilo (a xente acostuma a visitar moito máis o da Atalaia) que ten unhas vistas inmellorables de todo Luarca.

Empezamos a andaina na Ponte do bico, de orixe medieval e que ten coma moitas pontes, unha lenda. É esta:

A filla do señor da Atalaia namorouse do cruel pirata Cambaral, prisioneiro nas mazmorras da fortaleza tras ser capturado polas naves luarquesas. (Xa dixemos no post da entrada anterior que o Miradoiro da Atalaia aséntase  sobre os restos dunha antiga fortaleza da que aínda queda algún resto)

Cando os amantes foron sorprendidos na súa fuxida cara ao porto, o pai da rapaza loco de ira, cortou coa súa espada as cabezas da súa filla a do pirata. Neste lugar, ata onde chegaron rodando as súas cabezas unidas nun último bico, levántouse anos despois esta ponte que leva este nome en lembranza da traxedia dos namorados.

Ponte do bico

Esta é unha das 7 pontes coas que conta Luarca. Serve de acceso peatonal ao barrio da Pescadería e ás praias dende o casco urbano.

A Ponte do Bico dende o outro lado

 Agora toca subir, xa que esta vila e concretamente este barrio está totalmente escalonado na súa construcción. Imos subir 200 escaleiras.

A medida que imos subindo xa empezamos a contemplar unhas vistas extraordinarias:

Estas praias na propia vila de Luarca que vemos ao subir son de area oscura, son tres praias seguidas separadas por rochas. Á última, chamada Salinas ou 3ª praia só se pode acceder andando dende a 2ª praia. Nesta praia son moi coñecidas as vistosas casetas que instalan só en temporada estival.

As tres praias son de augas tranquilas e teñen tódolos servizos. Forman parte da Paisaxe Protexida da Costa Asturiana.

Praias de Luarca.

Outra marabillosa vista. Vemos: a Atalaia na que estivemos pola mañá coa capela, o cemiterio e o faro; a desembocadura do Río Negro no mar, o porto e o barrio do Cambaral.

 

Se miramos á dereita vemos a parte máis nova da vila e dúas pontes que cruzan o río. Tamén vemos o porto.

 

No alto do Chano está a capela de S. Roque e S. Martiño, é barroca do S. XVII. Derriba da porta da entrada ten a seguinte inscripción: " A mayor Gloria de Dios. Esta capilla fue trasladada dede la villa a este sitio y reedificada a expensas del párroco y los vecinos del Chano en el año 1916"

A carón da capela plantaron no 2020 un teixo na honra dos falecidos por COVID. Chámase "El tejo de la memoria" 

 Outra vista dende este alto:

Baixamos por un lado diferente á subida pero sempre polo barrio da Pescadería que foi un dos primeiros asentamentos da vila xunto ao barrio do Cambaral. 

As casas encaramáronse unhas sobre outras polo cantil ata chegar arriba ao miradoiro, de feito, as vistas son fabulosas dende elas pero non debe ser nada cómodo vivir aí xa que non chegan os vehículos e hai unha empinada costa para chegar a elas.

Este pequeno e colorido edificio que vemos xusto na desembocadura do río Negro é o antigo Club Náutico, hoxe unha vivenda privada. É moi característico na vila e foi construido a finais do S. XIX sobre un illote. É unha zona de paso para acceder ás praias e lugar de paseo para mirar o mar en calma ou enfurecido.

Este lugar é coñecido como Marchica

Antigo Club Náutico

O Río Negro e a igrexa parroquial de Santa Eulalia ao fondo.

CAPELA DA REGALINA

A ermida de Santa Mª de Riégala máis coñecida como "A Regalina" está situada na parroquia de Cadavedo . A ubicación exacta AQUÍ

O impresionante desta capela é o entorno que a rodea con paisaxes de tremenda beleza ao pé do mar.

Este hórreo estaba antes nun lugar máis próximo ao mar pero un corremento de terra fixo que houbese que trasladalo un pouco máis adentro no prado. Foi desmontado peza a peza para a nova ubicación e tamén se aproveitou para reparar a madeira.

Este era o lugar onde estaba antes o hórreo. Ao fondo, a praia de Cadavedo.

 

A capela, pintada de azul e blanco está no campo da Garita e foi construida en 1931 por mandato do padre Galo que quería facer un  lugar de peregrinación para venerar á Virxe de Riégala, patrona de Cadavedo.

Capela da Virxe de Riégala, coñecida popularmente como "A Regalina"

Dende aquí divisamos aló embaixo a fermosa praia de Cadavedo:

Praia de Cadavedo

É esta unha preciosa zona de cantís e praias inaccesibles.

 

O Padre Galo consigueu o seu obxectivo xa que o último domingo de agosto celébrase aquí unha multitudinaria romería, declarada Festa de Interese Turístico.

Capela da Regalina

 Outro hórreo que podemos ver nas proximidades da ermida.

Aquí demos por rematada a nosa viaxe a Luarca pero voltaremos sen tardar moito porque aínda nos quedan cousas por ver: o xardín botánico da Fonte Baixa, realizar a ruta da Cangrexa ou a de Punta Muyeres, ver a parte  da vila onde está o concello e outros monumentos importantes...enfín moitos motivos para volver.

Páxinas web consultadas:

https://asturiasprestosa.com/

https://animalesviajeros.es/