Amosando publicacións coa etiqueta ruta lineal. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta ruta lineal. Amosar todas as publicacións

mércores, 18 de outubro de 2023

RUTA DO RÍO OURO (DENDE A IGREXA)

 Fixen esta ruta varias veces como non podía ser doutro xeito vivindo nesta parroquia. Hoxe fíxena dende a igrexa e a próposito neste época que levamos de sequía para ver se o Ouro baixou moito de caudal e a verdade é que si, baixou bastante, nunhas zonas nótase máis ca noutras e vese especialmente na presa de Posada ou tamén chamada Fervenza de Pena Ruxida.

Características da ruta

Lonxitude: 8,3 km.

Dificultade: ningunha

Ruta lineal aínda que eu fixen un pequeno círculo que non recomendo polo estado do carreiro.

O meu track en WIKILOC

A mkña valoración desta ruta: 🔆🔆🔆🔆

Descripción:

Iniciei esta ruta no aparcadoiro ao pé da igrexa parroquial. Esta igrexa é do ano 1750 e foi construida sobre outra anterior da que só se conserva a porta principal. Esta nova igrexa ten só unha nave con sacristía a tres augas e capela maior a catro.

Igrexa parroquial de Fazouro

Ao pé da igrexa hai unha pequena área recreativa.
Área recreativa
Tamén no adro da igrexa podemos ver a Fonte de S. Campio que foi canalizada e decorada en pedra.
Fonte de S. Campio

Estamos ao pé do Río Ouro que xa vai camiño da súa desembocadura moi próxima.
O río Ouro
O Ouro nace na Serra do Xistral , concretamente no Pereiro (Alfoz) e desemboca aquí, na nosa parroquia despois de percorrer case 30 km.
Río Ouro
Entrando no barrio da Pontevella temos á man dereita, nunha esquina, esta xoia: un petroglifo que ten a seguinte historia escrita por Xesús do Breogán.
                                                           Petroglifo
Xa moi preto da súa desembocadura, o río ensánchase e sofre o influxo das mareas polo que unhas veces leva máis auga e outras menos, dependendo das mesmas.
Río Ouro
A Ponte Vella actual sustitúe a outra antiga que había e era de madeira. Cando esta podreceu e ata que fixeron a nova, un veciño do lugar , Ramón Martínez, o Caminero, dispuña dunha pequena gabarra coa que cruzaba o río levando xente.
O nome precisamente de Ponte Vella vén de cando esa ponte era de madeira e era vella.
A Ponte Vella
O barrio da Ponte Vella é pequeno, só está formado 7 ou 8 casas pero ten moito encanto.
Barrio de A Ponte Vella

O río está rodeado, sobre todo pola marxe dereita de xunqueiras, lugar onde medran as plantas chamadas xuncos que viven en lugares húmidos. No pasado, estas xunqueiras eran de propiedade pública pero coa nova Lei de Costas de hai uns anos, agora son propiedade desta entidade.
                                                                       Xunqueiras

Aquí temos o cartel de inicio de ruta. Temos dous puntos onde podemos empezar: ou ben aquí ou 1,5km. antes, na área recreativa da Ponte de Ferro.
Inicio de ruta
Ao pé deste inicio de ruta hai tamén unha pequena área recreativa cunha zona infantil.
Área Recreativa
O  percorrido empeza ao pé do río.

Imos co río á dereita e canle de auga á esquerda.

Á man esquerda temos a Fonte de Fenandete.

Fonte de Fernandete

No pasado, houbo vida humana nesta zona. Algúns e algunhas veciñas da parroquia, todos da mesma familia, naceron e viviron aquí. É o lugar chamado "O Muíño dos Albariños" A casa que vemos en 1º termo foi un muíño que logo se reconvirteu en vivenda (aínda vive o matrimonio que a ocupou os primeiros anos de casados)



Esta casa grande e o cabozo foi tamén onde viviron outros membros da mesma familia. Todo era propiedade doutra xente que tiñan o lugar arrendado. O nome de "Muíño dos Albariños" pode deberse a que Fazouro foi terra de vides e de seguro que habería uvas en lugar de eucaliptos.


No percorrido ímonos atopando con árbores autóctonas aída que o eucalipto ameaza con invadilo todo.


Estamos nunha época de seca e nunca vin o Ouro con tan pouca auga.


A verdade é que a ruta moi fermosa e o camiño é ancho e de bo andar.

Atopo a 1ª ponte que está pegada á estrada LU-151 polo que podemos acceder fácilmente, se queremos, a ela.
Ponte

Xusto onde está a ponte que conecta directamente coa estrada, está a antiga Planta de Luz de Posada.
Planta de Luz de Posada
 A partires de aquí, iremos por un fermoso carreiro levando á nosa man dereita o río e á esquerda a canle que abastecía de auga a planta da luz.

Unha ponte ben rústica derriba da canle de auga. Quen se atreve a cruzala?
Ponte rústica

Agora, da canle sae un rego para o Ouro que cruzamos por esta outra ponte máis segura.
Ponte
O carreiro no pode ser máis fermoso!
 
Sempre acompañados de exuberante vexetación:

Deixamos por un momento de camiñar ao pé da canle e atopamos a 2ª ponte á dereita pola que podemos acceder directamente á estrada ou seguir ata a presa de Posada que é por onde segue oficialmente a ruta.

Torcemos á esquerda e atravesamos este bosque de acacias que non deixa pasar o sol.
Bosque de acacias
Despois de atravesar o bosque anterior, volvemos atopar a canle á esquerda.
 
E xa deseguida chegamos á Presa de Posada ou Pena da Ruxida que se atopa nun fermoso entorno.

Na seguinte foto aprézase ben como baixa pouca auga.

O camiño remata aquí e hai que dar a volta. As abelairas están sempre presentes.
 
Atraveso outra vez o bosque de acacias e xa desemboco na bifurcación onde podo seguir por onde vin ou pillar a ponte e sair á estrada como fixen desta volta.
Ponte

O sinal que vexo lévanos por ese carreiriño á estrada LU-125

Hai que torcer á dereita
Estrada LU-125
 
Aos poucos metros xa vemos o Pazo de Fontao.  As orixes deste lugar remóntanse ao S. XVI aínda que a parte máis importante da casa é do S. XVIII. Actualmente, o VIII  Conde de Fontao é D. José Manuel Romero Moreno que pasa longas temporadas neste pazo que mantén sempre moi ben coidado. Hai que dicir que xa estamos na parroquia limítrofe de Santa Cilla a onde pertence o pazo.
Pazo de Fontao

Deseguida vexo á man dereita os sinais que se ven na foto e entendo que é un sendeiro que haberá ao pé do río e ao principio así parece pero deseguida me dou conta de que non debín ir por aí.

Sinais pero Ollo! O carreiro pode estar sen limpar

Así de pechado está o carreiro actualmente. Eu recomendo NON pillar este sendeiro sen mirar antes como está . Eu, por non dar a volta, seguín. O caso é que a seguinte ponte (lembrar que hai 2) está moi cerca, ir pola estrada sería neste caso a opción mellor.

Carreiro en mal estado

Cruzarei a ponte que se ve para retomar o camiño por onde vin.
Ponte sobre o Ouro
 O outono empeza a marelear as follas.

Nótase na foto seguinte o baixo caudal do río.

De novo, na Ponte Vella.

Esta fonte está seca. Non hai moito, levaba auga.

Un enorme castiñeiro ao pé do Cristo.

Na foto seguinte, a historia do Cristo.

Páxina web consultada:
https://es.wikipedia.org/wiki/R%C3%ADo_Oro


























luns, 7 de agosto de 2023

DOLIA-BELMONTE POR CUVASIL

Hoxe fomos ata o concello de Belmonte de Miranda (Asturias) pero non con intención de facer esta ruta senón unha de montaña que sube ao Alto da Corredoria e ao Pico Porcabezas pero a néboa xogounos unha mala pasada. Iniciamos a ruta coa esperanza de que fose levantando e chegamos xusto a onde empeza a subida ao Pico de Porcabezas pero a néboa era cada vez máis densa, non se vía nada da femosísima paisaxe que víramos en fotos e decidimos dar a volta polo mesmo lugar da ida, xa que existía un risco real de perderse aló enriba e non era cuestión de "facer o tonto" e que houbese que vir rescatarnos. 

Chegamos de novo a Dolia de onde partíramos despois de ter percorridos 8 km. entre ida e volta. Como aínda era cedo e queríamos aproveitar a viaxe vimos en Dolia una ruta anunciada ata Belmonte pasando pola aldea abandonada de Cuvasil e aló fomos!! Non atopei nin un solo track desta ruta, así que confiando en que estivese sinalizada iniciamos este percorrido.

Antes de seguir, dicir que Belmonte de Miranda é un concello no centro-occidental asturiano entre montañas que aínda non chega aos 2000 habitantes. A capital, Belmonte, está a 200m. de altitude sobre o nivel do mar pero o 70% do concello supera a media de 800m. de altitude.

Dolia, de onde partimos nesta ruta lineal, pertence á parroquia de Belmonte.

Características desta ruta:

Lonxitude: 5 km.

Dificultade: moderada polas fortes baixadas con moita posibilidade de esvarar debido ao chan de pedras húmidas e soltas.

Ruta lineal ben sinalizada. O meu track en WIKILOC

A miña valoración da ruta:🔆🔆🔆

Descripción .-

Aparcamos ao pé da Capela de S. Benito que segundo di unha plaquiña que hai pegada na fachada foi rehabilitada no 2018 "gracias a las aportaciones de los vecinos, familiares, amigos y entidades"

Capela de S. Benito en Dolia

Dolia atópase moi alta: a 840m. de altitude. É un punto de paso do Camiño Real da Mesa ( calzada romana que comunicaba Asturica Augusta (Astorga) con Lucus Asturum (probablemente la actual Lugo de Llanera), y los romanos la incluyeron como prolongación al mar de la Vía de la Plata. Es una de las vías antiguas más emblemáticas de cuantas cruzan la Cordillera Cantábrica) https://asturias.com/camino-real-de-la-mesa/
Dolia

Cabozos e paneiras dan fe de que en Dolia foi importante a actividade agrícola no pasado.

Dolia

 No ano 2020, Dolia contaba con 16 habitantes. Nós hoxe vimos 6 persoas.

Na parte alta de Dolia, empeza a ruta


A ruta empeza na parte alta da aldea:
Sinalización da ruta

Aínda que ao principio, o sendeiro parece impracticable porque había altas ortigas que dificultaban o paso, apartámolas cos bastóns de camiñar e xa despois non tivemos máis problemas.

Algunha actividade gandeira aínda hai por estes lugares que semellan case deshabitados, porque hai prados.

O percorrido é precioso pois a paz e a natureza son as que camiñan con nós.

Chegamos á aldea abandonada de Cuvasil onde vimos 4 ou 5 casas nas que xa non vive ninguén.
Cuvasil

Cuvasil

O percorrido desta ruta é unha baixada continua e moi pronunciada en varias ocasións, con pedras húmidas no chan que posibilitan o risco de caída. Hai que ir con precaución. Na foto seguinte, un tramo sen pedras.

Baixando
A ruta está sinalizada.

Vimos moitos freixos.

Prados, bosque, montaña...Asturias...

Dolia atópase a moita altitude e Belmonte, máis abaixo, por eso sempre imos en continua baixada.


Xa vemos, aló embaixo, a vila de Belmonte:

A paisaxe do interior de Asturias é dunha beleza apabullante.

Vimos a unhas persoas locais que collían auga desta fonte e nós fixemos o mesmo. Que fresquiña estaba!!

Voltamos a vista atrás e vemos o camiño andado.
 
Pasamos polo lugar chamado Tablau

Baixando a Belmonte (a menos de 2 km.) de chegar temos estas vistas de frente:

Agora imos por estrada local.

Ata chegar a Bemonte. Temos que cruzar a ponte sobre o río Pigüeña:


A vila de bemonte aséntase a ámbalas beiras do río.

 O edificio que vemos na seguinte foto é a Aula del Oro. Foi o antigo cárcere e actualmente amósase mediante paneis a vinculación de Belmonte coa explotación do ouro nesta zona. mesmo diante do edificio está a parada de taxis e cruzando a rúa, a Oficina de Turismo.
 
Paseamos un pouco para coñecer esta pequena vila e vimos no parque este estanque con parrulos.

No mesmo parque (a continuación do hórreo que vemos na foto) está a Oficina de Turismo.
 
Estaba a celebrarse a Feira Tradicional da Alzada Vaqueira no parque da vila. Vimos casetas con venta de productos artesanais de alimentos, xoias, adornos...etc.

Ponte que cruzamos ao chegar a Belmonte. É para salvar o río Pigüeña que atravesa a vila.