RUTA COSTA NAVIEGA

Esta ruta foi acondicionada polo Grupo de Montaña "Peña Furada" no 1988 co fin de crear a 1ª "Travesía da Costa Naviega" que vén celebrándose tódolos anos a partires desa data no mes de Xuño, agora co nome "Costas y playas de Navia".

A ruta oficial é de 21 km. e vai dende a desembocadura do río Barayo na praia deste mesmo nome ata a vila de Navia.

Nós quixemos facela máis curta e andivemos dende a praia de Barayo ata a praia de Frexulfe  en Navia (12km.)

CARACTERÍSTICAS DA RUTA:

Lonxitude: 12km.

Dificultade: fácil

Ruta lineal ben sinalizada.

DESCRIPCIÓN:

Saimos da praia de Barayo que esta AQUÍ

Esta praia é "Espazo Natural Protexido" e esta formada polo tramo final do río co mesmo nome, dunas, marismas e unha praia salvaxe de area moura.Ten un parking cerca, pero para baixar a ela aínda hai que andar un pequeno tramo de sendeiro e logo baixar unhas escaleiras naturales enclavadas no acantilado. É unha praia salvaxe onde desemboca o rio Barayo que divide os concellos de Navia e Valdés. Esta praia pertence maioritariamente ao concello de Valdés.

Empezando a ruta. Este sendeiro lévanos tamén ás escaleiras que baixan á praia.

Praia de Barayo

Imos atravesar eses piñeiros marítimos:

Ao traveso dos eucaliptos, vemos a praia de Barayo que deixamos detrás:

Grandes cantís:

Atravesando prados e fincas pero sempre cerca do mar:

Xa divisamos Puerto de Vega:

A ruta discorre por un sendeiro moi doado cheo de encanto:

Descansando da pequena subida

Estamos chegando a Puerto de Vega:

Puerto de Vega pertence ao concello de Navia. É unha vila mariñeira con indudable encanto. Ten un entorno tan coidado que mereceu o distintivo de "Pueblo ejemplar de Asturias" no ano 1995.

É unha vila que estivo sempre ligada á pesca. Antiguamente foi un importante porto comercial e baleeiro e actualmente segue dedicado á pesca.

En Puerto de Vega deixáramos un coche á ida e agora houbo xente que dende aquí á praia de Frexulfe foi camiñando seguindo a ruta e outros fomos en coche.

A praia de Frexulfe é preciosa, está rodeada de árbores para poder comer á sombra e conta tamén cun chiringuito e un gran parking.

Como esta ruta a fixemos en xullo, decidimos comer ao aire libre e fixémolo á sombra:

Foi un precioso día!!

RUTA DO BOCELO. (COIRÓS_PADERNE) SM 12

Esta sinxela ruta trancorre polos municipios coruñeses de Coirós e Paderne entre bosques de Ribeira ao lado do río Mandeo e por tramos de asfalto entre fincas de labor e aldeas.

CARACTERÍSTICAS:

Lonxitude: 8km.

Dificultade: fácil

Ruta circular regularmente sinalizada nalgún tramo

DESCRIPCIÓN:

A ruta empeza no Coto de Chelo que é unha paraxe fluvial no Val da Espenuca situada na parroquia de S. Salvador de Colantres no concello de Coirós que conta cun Centro de Interpretación.

O Coto de Chelo, que é onde comenza a ruta está AQUÍ:

Área de Chelo

Temos que cruzar a ponte:

Ponte sobre o Mandeo

Outra vista do Coto de Chelo:

Paisaxe exuberante ás beiras do Mandeo:

O primeiro tramo transcorre ás beiras do río:

O Mandeo quédanos á nosa dereita:

Imos por unha fermosa paisaxe de ribeira:

Un pescador domingueiro:

Balneario en ruinas de O Bocelo. A este balneario acudía nos anos 30/40 moita xente buscando a cura de enfermidades de pel e fígado porque ten un manantial (aínda existe) de augas sulforosas. Foi destruído nos anos 40 por un incendio. Pertence á parroquia de Vilamourel no concello de Paderne:

Consta de dous pisos e a natureza vaino invadindo

Despois dun tramo de subida por unha pista forestal alonxándonos do río entre eucaliptos chegamos a unha pista ancha con vexetación máis autóctona:

Chegamos a Medín que pertence ao concello de Paderne e ten fermosas casas restauradas:

Tamén conta cunha área recreativa:

Na que paramos a descansar e tomar un aperitivo:

Chama a atención o curiosa e ben coidada que está esta aldea:

Pasamos a carón de grandes cultivos de cebada:

Esta é a igrexa de S. Xoán de Vilamourel (concello de Paderne)

A ruta agora descende ata chegar de novo ás beiras do río Mandeo ata o mesmo lugar onde a empezamos:

CASCADAS DE MÉXICA E ONETA (VILLAYÓN_ ASTURIAS)

Outra vez fomos ao occidente astur para realizar unha ruta vendo cascadas ou fervenzas. En dúas partes diferentes do concello de Villayón poidemos desfrutar destes espectáculos de auga no medio dunha exuberante vexetación.

CASCADA DE MÉXICA:

CARACTERÍSTICAS:

- Lonxitude: 4km. en total

- Dificultade: fácil.

- Ruta lineal ben sinalizada.

DESCRIPCIÓN:

Esta pequena ruta empeza na vila de Ponticiella á que chegamos dende Villayón. Ponticiella está AQUÍ:

Empezamos a ruta no centro da vila. Dende a plaza sae un camiño que se dirixe ao río costa abaixo:

A vila de Ponticiella

Igrexa de Ponticiella

Primeiro, o camiño é ancho:

Un típico hórreo asturiano:

Baixamos comodamente no medio dunha frondosa vexetación autóctona:

De momento, a paisaxe é aberta e podemos ver ao lonxe:

Agora, o camiño estreitase e faise sendeiro:

E xa chegamos á cascada de Méxica que ten unha caída de 10m.:

A cascada de Méxica ten unha lenda ben fermosa:

 "Dícese que bajo la cueva donde se precipita el agua de la cascada hay un palacio todo de oro, donde habitaba un rey moro con dos preciosas hijas encantadas, de dorados cabellos. Un príncipe moro amante de las generosas melenas, enamoró a ambas y provocó un conflicto de celos. Una de ellas por la noche, cortó la melena de la otra y la tiró al río, provocando, con la gran cola dorada, la actual cascada. El príncipe, embelesado por el bellísimo salto de agua y por la bondad de su antigua dueña, acabó desposando a ésta, tras rechazar la maldad de su hermana".

Aproveitamos para comer algo:

Voltamos por onde viñeramos e dirixímonos ás cascadas de Oneta.

Verde Asturias!

 

CASCADAS DE ONETA

Estas cascadas son tres pero só vimos dúas. A terceira está mal sinalizada e é imposible acceder a ela. Están declaradas Monumento Natural de Asturias.

CARACTERÍSTICAS.

Lonxitude: 3km. en total

Dificultade. fácil

Ruta lineal ben sinalizada.

DESCRIPCIÓN

Tivemos que ir ata a vila de Oneta que é de onde parte esta ruta. Oneta está AQUÍ

Empezando a segunda ruta no mesmo día:

Deixamos Oneta detrás:

O camiño é curto e doado de andar:

Outra vista de Oneta:

As árbores delatan por onde vai o río:

Chegando xa á primeira cascada:

A 1ª cascada: a Firbia que cae dende 38m.

Ao pé desta cascada hai un muíño :

Indo para a segunda cascada que está moi cerca:

O río Oneta:

A ruta é preciosa!!

E chegamos á 2ª cascada: a Ulloa.

Unha pequena subida, xa de volta:

Rematamos cun xantar no restaurante-casa rural "El Torneiro" en Villayón: